بازگشتی باشکوه، تجربهٔ رانندگی با لینکلن کانتیننتال 2017

لینکلن در نمایشگاه نیویورک ۲۰۱۵ با معرفی کانسپتی همه را شوکه کرد. این خودرو چیزی نبود جز پیش‌نمایشی از نسل جدید مدل باشکوه و پرافتخار کانتیننتال. لینکلن در نیویورک اعلام کرد که قصد بازگرداندن کانتیننتال افسانه‌ای را پس از ۱۴ سال غیبت دارد. سرانجام این اتفاق روی داد و نسخهٔ تولیدی نسل جدید لینکلن کانتیننتال که نسل دهم آن محسوب می‌شود در نمایشگاه دیترویت ۲۰۱۶ رونمایی شد. حال یک دستگاه از این سدان باشکوه آمریکایی در اختیار ما است که در ادامه رانندگی کوتاهی با آن خواهیم داشت.

سدان پرچم‌دار کاملاً جدید لینکلن دارای طراحی جدیدی است که زبان طراحی نوین لینکلن را پایه‌گذاری کرده است. در قسمت جلو چراغ‌های باریک و کشیده‌ای دیده می‌شوند که در میانهٔ آن‌ها یک جلوپنجرهٔ عمودی کرومی قرار گرفته است. در قسمت جانبی بیشترین موردی که جلب‌توجه می‌کند دستگیرهٔ درهای منحصربه‌فرد و نیمه مخفی آن است. در عقب هم چراغ‌های کشیدهٔ متصل‌به‌هم، سر اگزوزهای یکپارچه با سپر و نوشتهٔ کرومی L I N C O L N به چشم می‌خورد.

بااین‌حال طراحی چشمگیر و باشکوه نسخهٔ کانسپت به نمونهٔ تولیدی کانتیننتال انتقال پیدا نکرده است. رابطهٔ بین ارتفاع گلگیرهای جلو با ستون A و همین‌طور موقعیت قرارگیری چرخ‌های جلو جالب نیستند. احتمالاً ساخت کانتیننتال بر روی یک پلت‌فرم دیفرانسیل عقب می‌توانست آن‌را بسیار بهتر از این کُنَد اما لینکلن از همان پلت‌فرم دیفرانسیل جلوی فورد که زیربنای محصولات دیگری همچون سدان ارزان‌قیمت فیوژن است در کانتیننتال استفاده کرده است. چیزی که برای چنین سدان لوکسی اصلاً خوب نیست.

رینگ‌های استاندارد مدل مورد آزمایش من، از نوع مشکی متالیک ۱۹ اینچی است که برای این خودرو کمی کوچک به نظر می‌رسند اما لینکلن به‌صورت سفارشی رینگ‌های زیبای ۲۰ اینچی را با قیمت ۷۵۰ دلار برای کانتیننتال ارائه کرده است که چندان ‌هم گران نیستند؛ اما من انتظار کیفیت بالاتری را از کانتیننتال ۲۰۱۷ داشتم چراکه شکاف قسمت‌های مختلف بدنه حداقل در نمونهٔ مورد آزمایش من باهم یکسان نیستند؛ اما در سوی دیگر درهای الکتریکی این خودرو بسیار عالی هستند و بدون تأخیر درها را باز و بسته می‌کند. تمامی تیپ‌های کانتیننتال با این سیستم ارائه می‌شوند. ویژگی‌ای که معمولاً در خودروهای سوپرلوکس وجود دارد.

هنگامی‌که داخل کانتیننتال نشستم متوجه شدم که خودروی بسیار راحتی است. صندلی‌های برقی جلو در ۲۴ جهت تنظیم می‌شوند (تنظیم ۳۰ جهتهٔ صندلی‌های جلو به‌عنوان یک آپشن ۱۵۰۰ دلاری ارائه می‌شود). این صندلی‌های منحصربه‌فرد حمایت شگفت‌انگیزی از بدن انسان دارند و می‌توان مناسب‌ترین حالت برای هر جثه‌ای را در آن‌ها تنظیم کرد. در صندلی‌های عقب هم فضای پای بسیار زیادی وجود دارد اما سانروف پانورامای سفارشی فضای سر را برای سرنشینان بلندقد محدود می‌کند.

هرچند من لینکلن را به خاطر استفاده از دکمه‌های فیزیکی برای عملکردهای خودرو بجای منوهای فرعی و گیج‌کننده تحسین می‌کنم اما در کانتیننتال بیش‌ازحد از دکمه استفاده شده است بخصوص در پانل کنترل تهویه. در کل کابین این ماشین مملو از کروم براق و تریم چوبی باکیفیت است اما توجه کمتری به جزئیات آن شده است به‌ویژه در نقاطی مانند محل قرار دادن دست مرکزی در صندلی‌های عقب و کنسول مرکزی عقب که دور از انتظار من بود.

در پشت فرمانْ، لینکلن کانتیننتال با سیستم چهارچرخ محرک خود، ماشینی آرام و پایدار احساس می‌شود. زیر کاپوت این سدان لوکس آمریکایی یک موتور ۲.۷ لیتری V6 توئین توربو آرمیده است که ۳۳۵ اسب بخار قدرت و ۵۱۵ نیوتن متر گشتاور تولید می‌کند. گیربکس شش سرعتهٔ اتوماتیک آن‌هم خوب است اما به روانی و پاسخگویی گیربکس ۹ سرعتهٔ مرسدس بنز یا ۸ سرعتهٔ ZF استفاده شده در آئودی، جگوار و دیگر خودروها نیست. البته لینکلن یک پیشرانهٔ منحصربه‌فرد ۳ لیتری ۴۰۰ اسب بخاری را هم درازای پرداخت ۳۲۶۵ دلار برای کانتیننتال ارائه می‌کند.

دامپرهای تمامی تیپ‌های کانتیننتال در سه حالت قابل تنظیم هستند که در حالت پیش‌فرض تعلیق روی حالت نرمال یا عادی قرار دارد. مدت کوتاهی در نرم‌ترین حالت یعنی حالت کامفورت یا راحت رانندگی کردم که خاطرات رانندگی بسیار نرم مدل بازنشستهٔ تاون کار لینکلن را برایم زنده کرد. هنگامی هم که ماشین را در حالت اسپرت قرار دادم تعلیق سفت‌تر شده و کنترل بیشتری را ارائه کرد. با حرکت با سرعتی بالا در پیچ‌ها، حتی باوجود سیستم چهارچرخ محرک، برای من مشخص شد که کانتیننتال یک سدان اسپرت نیست؛ بنابراین توصیهٔ من این است که پول خود را بجای موتور بیشتر صرف سفارش آپشن‌های داخلی کنید.

فرمان تطبیقی کانتیننتال بیش‌ازحد سریع بوده و بازخورد کمی ارائه می‌کند و مرتباً نیاز به اصلاحات کوچک دارد. همچنین این فرمان به‌خصوص در سرعت‌های پایین، طبیعت اغراق‌آمیزی دارد. بعلاوه این اتومبیل فاقد بالانس با مهندسی بالایی است که در خودروهای لوکس پیشروی این کلاس بچشم می‌خورد؛ اما به‌طورکلی لینکلن کانتیننتال ۲۰۱۷ خودروی دلپذیری است که رانندگی و هدایت آن در هر سرعتی لذت‌بخش است؛ بنابراین به‌خصوص مشتریان وفادار لینکلن بسیار تحت تأثیر آن قرار خواهند گرفت.

اما به‌عنوان نتیجهٔ کلی این آزمایش باید بگویم کانتیننتال جدید گام کوچکی روبه‌جلو برای برندی است که نیاز به یک جهش دارد. صندلی‌های فوق‌العاده راحت، درهای فانتزی و موتورهای قدرتمند هیچ مشکلی در ارائهٔ شعار لینکلن یعنی «خودروی لوکس آرام» ندارند و در اتاق آن‌هم یک رویکرد لوکس سنتی آمریکایی وجود دارد؛ اما پرچم‌دار لینکلن نیازمند دریافت جزئیاتی بهتر و بهبود در قسمت‌های ریز و کوچک است.

مشخصات فنی لینکلن کانتیننتال

منبع: AutomobileMag