اولین رانندگی با فیات ۱۲۴ اسپایدر ۲۰۱۷

اگر اخبار مربوط با تولد دوبارهٔ این خودرو را دنبال می‌کردید، حتماً اطلاعات پایه‌ای آن را می دانید: فیات ۱۲۴ اسپایدر مدل ۲۰۱۷ یک مزدا MX-۵ در لباسی ایتالیایی می‌باشد. این خودرو در ژاپن ساخته شده و مهندسی آن کاملاً ژاپنی بوده است، ولی از یک موتور و پلت فرم فیات استفاده می‌کند، با فلسفه‌هایی متفاوت!

یک نکته کوتاه جداگانه در مورد میاتا: زمانی که ما متوجه شدیم آخرین نسل MX-۵ نیرویی کم‌تر از آخرین نسل این خودرو که قبل از آن به بازار آمده بود دارد، نکته‌ای که همه به آن اشاره کردند وزن قابل توجه کم‌تر این خودرو و همچنین سواری فوق العاده آن بود. این خودرو به نیروی بیشتر نیاز نداشت، و ما هم هر بار با آن رانندگی می‌کنیم این نظریه را تأیید می‌نماییم. من دقیقاً این کار را انجام داده و با یکی از آن‌ها این هفته برای رفتن به فرودگاه رانندگی کردم.

با این تجربه تازه با MX-۵، من موفق شدم تا ۱۲ اسپایدر را در هر دو تریم Classica و Lusso برانم، و همچنین یک رانندگی نسبتاً کوتاه با نسخه اسپرت تر آبارت داشتم. چیزی که می‌خواستم بدانم این بود که چقدر شخصیت فیات راه خود را به آخرین تحول از برداشت ژاپنی‌ها از رودستر کلاسیک اروپایی پیدا کرده است.

در حالی که MX-۵ طراحی نسبتاً عریض‌تری در گوشه‌های خود دارد، دماغه و قسمت عقب ۱۲۴ اسپایدر پهن‌تر است؛ از آن جایی که فاصله بین دو محور دست نخورده باقی مانده است، این به معنی اورهنگ های بزرگ‌تر برای این خودرو می‌باشد. برای دست و دل بازتر بودن، این پهن‌تر شدن بدنه فضای صندوق عقب را نسبتاً افزایش می‌دهد و سیستم خنک کنندهٔ موتور توربو را بهبود می‌بخشد، موتوری که با چالش‌های مدیریت حرارت بسیار بیشتری در مقایسه با موتور ۲.۰ لیتری مزدا روبرو می‌باشد. این موضوع همچنین فضای بیشتری را برای طراحی چراغ‌های جلو LED در اختیار طراحان فیات قرار داده است، در طراحی چراغ‌های این خودرو از فیات ۱۲۴ اسپایدر اورجینال مدل ۱۹۶۶ الهام گرفته شده، همراه با آن دو برآمدگی زیبای روی کاپوت و یک جلوپنجره زاویه دار.

چه ۱۲۴ را یک مدل جذاب به روش خود بدانید، در مقایسه با مزدا MX-۵، یا آن را یک کپی برداری از خودروی اورجینال به حساب بیاورید، من می گویم که حسی متشکل از هر دو مورد ذکر شده به میزان برابر دارم. از نظر من ۱۲۴ اسپایدر ۲۰۱۷ یک نمونه مدرن از ۱۲۴ اسپایدر ۱۹۶۶ است. استفاده از پلت فرم مشترک چالش‌های خاص خودش را دارد، مخصوصاً وقتی این نکته را بدانیم که فیات در مراحل آخر وارد توسعه و طراحی آن شد. این قرار بود یک آلفا رومئو باشد، به خاطر می‌آورید؟ این که این موضوع چگونه روی پروسه طراحی اثر گذاشته است خیلی مشخص نیست، و هیچ کس هم به آن نمی‌پردازد، ولی به نظر می‌رسد فیاتیزه کردن MX-۵ با سرعتی آهسته یا با شرایط مد نظر خود فیات اتفاق نیفتاده است.

به نظر من این خودرو به طور کلی به اندازه MX-۵ زیبا و شیک نیست، ولی در برخی رنگ‌های خاص و همچنین درتریم آبارت بسیار چشم نواز می‌شود. طراحی قسمت جلو به گونه‌ای ویژه زیبا و دوست داشتنی است، و خطوط طراحی کاراکتری که به دستگیره درب‌ها ختم می‌شود ظاهر و شخصیتی جذاب را به خودرو می‌دهد. چراغ‌های عقب مربع شکل خودرو در مقایسه با چراغ‌های جذاب MX-۵، کاملاً نا امید کننده است، ولی برآمدگی‌های روی کاپوت بسیار زیبا و لذت بخش هستند. عملکرد سقف پارچه‌ای آن مشابه MX-۵ می‌باشد: یک عملیات کاملاً ساده که از صندلی راننده می‌توان آن را انجام داد.

وقتی فهمیدم طراحی داخلی خودرو جزو مواردی است که کم‌ترین تغییرات را داشته است کاملاً ناراحت و نا امید شدم. سیستم اطلاعات سرگرمی Connect مزدا و همچنین صفحه کیلومتر قدیمی همچنان وجود داند. (اگر چه درتریم آبارت یک حاشیه قرمز رنگ در دور سرعت سنج دیده می‌شود). اینجا فرمان مزدا یک نشان فیات بر روی خود و طراحی کمی متفاوتی دارد، صندلی‌ها نیز از ساختار و طراحی کلی میاتا با روکش‌های فیات بهره می‌برند. این موضوع اگر خیلی با ظاهر کابین‌های مزدا آشنا نباشید مشکل حادی نخواهد بود. به طور کلی کابین ۱۲۴ اسپایدر بسیار شبیه به کابین MX-۵ است. به نظر من، صندلی‌های چرمی‌ تریم لوسو، در کنار دوخت زیبای آن زیبایی خاصی را به کابین این تریم بخشیده است. بزرگ‌ترین تغییر در زیر کاپوت خوابیده است. موتور ۱۲۴ اسپایدر نسخه‌ای خاص از موتور ۱.۴ لیتری توربوی ۴ سیلندر خطی فیات ۵۰۰ آبارت می‌باشد که از تکنولوژی کنترل سوپاپ‌های متغیر MultiAir بهره می‌برد. در آن هاچ بک کوچک بی قانون و قاعده این موتور به صورت عرضی قرار گرفته است، ولی در موتور ۱۲۴ به گونه‌ای تغییرات جدید اعمال شده تا به شکلی عمودی (شمال به جنوب) درون محفظهٔ موتور قرار گیرد. خروجی‌های این موتور معادل ۱۶۰ اسب بخار نیرو در ۵۵۰۰ دور در دقیقه و ۲۴۹ نیوتن متر گشتاور در ۲۵۰۰ دور در دقیقه می‌باشند. این یک خودروی با گشتاور بالا می‌باشد که خط قرمز دور موتور آن حول و حوش ۶۵۰۰ دور در دقیقه است. اگر بخواهیم مقایسه کنیم، MX-۵ حدوداً ۱۵۵ اسب بخار نیرو در ۶۰۰۰ دور در دقیقه داشته و گشتاور آن معادل ۲۰۰ نیوتن متر در ۴۶۰۰ دور در دقیقه با خط قرمز دور موتور کمی بالاتر می‌باشد. ولی موتور ۱۲۴ اسپایدر بیشتر به خاطر نداشتن سر و صدای گوش نواز معروف می‌باشد.

بله، موتورهای توربو معمولاً اگزوزهایی بی سر و صدا دارند، ولی همین موتور در ۵۰۰ آبارت به خاطر صدای زیبای خود شناخته می‌شود. صدای موتور فیات ۱۲۴ اسپایدر به اندازهٔ صدای موتور MX-۵ لذت بخش نمی‌باشد، که صدایی قابل درک و به خوبی تقویت شده دارد که گوش را اذیت نمی‌کند. فیات یک ملودرام خوب را برای نسخه آبارت با سیستم اگزوز اسپرت تدارک دیده است، و اگزوز تزئینی Mopar نیز آن را یک قدم جلوتر می‌برد. بخشی از بی صدا بودن موتور به خاطر عایق بندی صدای اضافی می‌باشد که شامل یک پنجره جلوی لمینت و مواد اولیه اضافی در سقف پارچه‌ای خودرو است. ولی وقتی سقف خودرو باز می‌شود، صدای اگزوز آشنا و نسبتاً بلند فیات شنیده می‌شود.

یکی دیگر از تفاوت‌های مکانیکی که ارزش اشاره کردن دارد گیربکس می‌باشد. ۱۲۴ اسپایدر از آخرین نسل گیربکس دستی میاتا استفاده می‌کند، دلیل انتخاب این جعبه دنده مناسب‌تر بودن آن برای موتور ۱.۴ لیتری فیات با گشتاور بالایش بوده است. این گیربکس چند کیلویی وزن اضافی به خودرو افزوده است. به طور کلی، سبک‌ترین نسخهٔ ۱۲ اسپایدر وزنی ۱۱۰۴ کیلوگرمی در مقابل وزن ۱۰۵۷ کیلوگرمی سبک‌ترین مدل MX-۵ دارد. مدل اتوماتیک آبارت با وزنی معادل ۱۱۴۱ کیلوگرم سنگین‌ترین مدل ۱۲۴ اسپایدر است.

بر خلاف وزن بیشتر اضافه شده، توزیع وزن همانند MX-۵ (بدون راننده) ۵۴ درصد روی قسمت جلو و ۴۶ درصد در عقب می‌باشد، با حضور راننده این توزیع وزن تقریباً مساوی و به ۵۰ درصد جلو و ۵۰ درصد عقب می‌رسد. مهندسان فیات مجبور بودند تا برای مطابقت با وزن بیشتر سیستم تعلیق ۱۲۴ اسپایدر را از نو تنظیم کنند، ولی از سویی دیگر آن‌ها از گرایش بادی رول MX-۵ راضی نبودند، بنابراین آن‌ها با کمی ور رفتن با آن موفق شدن این مشکل را حل کنند. سایر تجهیزات سیستم تعلیق، مانند بازوی کنترل، بوش‌ها و غیره دست نخورده باقی مانده است.

نتیجه آن گونه که ممکن است به نظر بد برسد نیست و بعضی تغییرات موجب بهتر شدن عملکرد خودرو شده است. ۱۲۴ اسپایدر در جاده‌های پر دست انداز عملکردی بسیار بهتر از MX-۵ دارد و در سر پیچ‌ها سواری مطمئن‌تری ارائه می‌کند. در جاده‌های کوهستانی تایرهای Milquetoast تریم کلاسیکا همانند یک کمک فنر بسیاری از دست اندازها را جذب می‌کند. برای اندازه گیری امتیاز هندلینگ اسپایدر به اسکید پد نیاز می‌باشد، ولی با در نظر گرفتن شرایط یکسان ۱۲۴ اسپایدر بالانس فوق العاده ای از خود نشان می‌دهد: قطعاً با فرمان و پای راست خود نیز می‌توانید به افزایش کیفیت سواری خودرو کمک کنید! در صورتی که خودرو را سر پیچ‌ها در شرایط سختی قرار دهید هشدارهای زیادی می‌شنوید و می‌بینید. اگر این هشدارها آزارتان می‌دهد می‌توانید سیستم کنترل پایداری را خاموش کنید، هر چند احتمالاً به خاطر این کار به دردسر خواهید افتاد. آبارت، با تایرهای چسبنده‌تر خود، کمک فنرهای بیلشتاین و دیفرانسیل ویژه لغزش محدود خود سر پیچ‌ها چسبندگی بیشتری به جاده دارد ولی برخی از ایرادهای ۱۲۴ اسپایدر را در آن نیز می‌توان مشاهده کرد. یکی دیگر از ویژگی‌های به درد بخور ۱۲۴ اسپایدر گشتاور بالای موتور در دورهای میانی می‌باشد. زمانی که توربوشارژر با قدرت کار خود را آغاز می‌کند، قدرت و گشتاور کافی در اختیار راننده برای مانورهای قوی وجود دارد. در جاده‌های بیرون شهری خلوت با بادهای شدید، سرگرمی واقعی استفاده از این نیروی بالا برای بیرون آمدن از یک پیچ و وارد شدن به پیچ بعدی بود. این گشتاور بالا همچنین از اهمیت انتخاب دندهٔ مناسب کاسته است. ترمزگیری فوق العاده بوده و مناسب خودرو می‌باشد؛ از آن چه که ما از رانندگی با نسخهٔ آبارت متوجه شدیم، ترمزهای برمبوس ۱۴۹۵ دلاری آن تهاجمی‌تر است. فرمان MX-۵ به خاطر خودمحوری کمی که دارد معروف است، سیستم فرمان الکتریکی فیات این مشکل را حل کرده و حس و حال فرمان را سنگین‌تر می‌نماید.

در مورد آبارت، من کاملاً تشنهٔ رانندگی بیشتر با آن هستم تا ببینم آن سیستم تعلیق بهینه شده چگونه خود را در خیابان نشان خواهد داد و تفاوت آن با MX-۵ چقدر است. اگر چه نسخه آبارت نیروی اضافی زیادی را به ارمغان نمی‌آورد، استخراج ۴ اسب بخار نیروی بیشتر با کمک سیستم اگزوز ویژهٔ آن، تفاوت خیلی زیادی در مقایسه با ۱۲۴ اسپایدر ایجاد نمی‌کند.

هر جور که در مورد ۱۲۴ اسپایدر مدل ۲۰۱۷ فکر کنید، قیمت گذاری آن کاملاً منطقی انجام شده است. مدل پایه کلاسیکا قیمتش از ۲۵۹۹۰ دلار آغاز می‌شود، تریم لوسو قیمت پایه‌ای معادل ۲۸۴۹۰ دلار دارد و آبارت ۲۹۱۹۰ دلار قیمت گذاری شده، مدل قدرتمند Prima Edizione نیز با قیمتی ۳۵۹۹۵ دلاری به فروش می‌رسد. آپشن گیربکس شش دنده اتوماتیک نیز در تمام ‌تریم‌ها با قیمت ۱۳۵۰ دلار وجود دارد؛ ما با یک ۱۲۴ اسپایدر لوسو اتوماتیک رانندگی کردیم، و در حالی که در چند دنده اول کمی کند به نظر می‌رسد، رانندگی با آن در شرایط مختلف بسیار لذت بخش است.

فیات ۱۲۴ اسپایدر یک MX-۵ بالغ و بزرگ‌تر شده می‌باشد که سواری نرمی داشته و نیرویی در حد متوسط در اختیار راننده قرار می‌دهد. اگزوز آن خیلی پر سر و صدا نیست و وقتی سقف آن بالا باشد، این خودرو در مقایسه با MX-۵ بسیار کم سر و صداتر است. آن را در کنار یک سیستم تعلیق نرم‌تر در نظر بگیرید و فیات ۱۲۴ اسپایدر یک سواری راحت و پر از آسایش را برای مالک خود به ارمغان می‌آورد. شاید بتوان این خودرو را یک مدل ایده آل شهری دانست، ولی قطعاً با عملکرد فنی قوی، ۱۲۴ اسپایدر در جاده نیز حرف‌های زیادی برای گفتن خواهد داشت. من از شما دعوت می‌کنم تا به این خودرو به چشم یک نسخه گرند تورر از یک خودروی اسپرت فوق العاده نگاه کنید. اگر بخواهم به یک سفر دور و دراز بروم، بی درنگ یک ۱۲۴ اسپایدر دنده دستی را انتخاب می‌کنم تا از سواری جذاب آن در سر پیچ‌ها لذت برده و با سواری نرم آن در پایان هر روز سفر خستگی کم‌تری داشته باشم. اگر سفری یک روزه در پیش است یا قرار است وارد پیست شوم، یک مزدا MX-۵ به من بدهید.

این که ۱۲۴ اسپایدر از نظر شما خودرویی جذاب هست یا نه به این بستگی دارد که چه تعریفی از جذاب بودن داشته باشید، پس انتخاب پای خودتان!

منبع: autoblog