ابرماشین‌های تکرارنشدنی: آستون‌مارتین One 77

One 77 را می‌توان یکی از برجسته‌ترین محصولات تاریخ آستون‌مارتین دانست. این خودرو سوپراسپرتی جذاب، نادر و فوق‌العاده است که حتی هنوز هم در بین ساخته‌های آستون‌مارتین می‌درخشد. One 77 برای اولین بار در قالب یک کانسپت در نمایشگاه پارس ۲۰۰۸ معرفی شد و سپس نسخهٔ نهایی و تولیدی آن رسماً در نمایشگاه ژنو ۲۰۰۹ رونمایی و مشخصات کامل و رسمی آن اعلام گردید. این خودرو جزئیات متفاوتی از مهندسی و مهارت طراحی آستون‌مارتین را نشان داد.

One 77 برخلاف دیگر محصولات آستون‌مارتین که گرن توررهای ۲+۲ بودند، ظرفیت حمل دو نفر را داشت و رسماً به بخش سوپراسپرت‌ها وارد شد هرچند که هنوز هم راحتی یک گرند تورر را ارائه می‌کرد. این خودرو همچنین جوایز بین‌المللی طراحی مختلفی را هم کسب نمود که ازجملهٔ آن‌ها می‌توان به جایزهٔ طراحی کنکورسو دلگانسا، جایزهٔ طراحی خوب از موزهٔ معماری و طراحی آمریکای شمالی، جایزهٔ بهترین طراحی از اتو اکسپرس و… اشاره کرد.

قوای محرکه

طبیعتاً چنین خودروی فوق‌العاده‌ای به پیشرانه‌ای استثنایی هم نیاز داشت. بدین منظور آستون‌مارتین یک پیشرانهٔ ۷.۳ لیتری V12 تنفس طبیعی بسیار قدرتمند را در سینهٔ آن قرار داد. این موتور اما در اصل نسخه‌ای بشدت تکامل و ارتقاءیافته از همان پیشرانهٔ ۶ لیتری V12 آستون‌مارتین بود که در آن زمان در مدل‌های DB9، DBS و ونتیج مورداستفاده قرار می‌گرفت. سازندهٔ بریتانیایی اما برای توسعهٔ این موتور یکی از برجسته‌ترین شرکت‌های دنیا در زمینهٔ پیشرانه یعنی کاسورث افسانه‌ای را انتخاب کرد.

درخواست آستون‌مارتین از کاسورث ساده بود، پیشرانهٔ ۶ لیتری V12 ما را بگیرید و تا جایی که می‌توانید خروجی آن‌را افزایش و وزن آن‌را را کاهش دهید! در توسعهٔ این موتور هدف رسیدن به قدرتی بیش از ۷۰۰ اسب بخار و کاهش ۱۰ درصدی وزن بود اما مهندسین آستون‌مارتین و کاسورث از این اهداف فراتر رفتند به‌گونه‌ای که خروجی موتور به ۷۶۰ اسب بخار قدرت و ۷۵۰ نیوتن متر گشتاور رسید و وزن آن به میزان باورنکردنی ۲۵ درصد کاهش پیدا کرد. در آن زمان آستون‌مارتین ادعا کرد که این قوی‌ترین پیشرانهٔ تنفس طبیعی دنیا محسوب می‌شود. این پیشرانهٔ فوق‌العاده به چهار سوپاپ در هر سیلندر با زمان‌بندی متغیر مجهز بود و سیستم روان‌کاری آن از نوع کارتل خشک بود.

به لطف استفاده از سیستم روان‌کاری کارتل خشک، پیشرانهٔ One 77 صد میلی‌متر پایین‌تر از تمامی محصولات V12 آستون‌مارتین نصب شده بود که مرکز ثقل خود را تا حد امکان پایین آورده بود. در همین حال، برای کمک به چابکی بیشتر و ارائهٔ هندلینگ و ثبات عالی، پیشرانه تا حد امکان به سمت عقب کشیده شده و ۲۵ سانتیمتر پشت محور جلو نصب شده بود. بدین ترتیب ترکیب موتور جلو-وسط که امروزه در همهٔ محصولات آستون‌مارتین استفاده می‌شود به سطح جدیدی ارتقاء پیدا کرد. برای انتقال نیروی عظیم پیشرانه به چرخ‌های عقب نیز سازندهٔ بریتانیایی از نسخه‌ای تقویت‌شده از گیربکس شش سرعتهٔ AMT مدل DB9 استفاده کرد. این گیربکس برای مطابقت با قدرت و گشتاور فوق‌العادهٔ موتور، کاملاً تقویت شده بود.

ویژگی‌های برجسته

هسته و ساختار اصلی One 77 را یک شاسی مونوکوک فیبر کربنی سبک‌وزن و درعین‌حال فوق‌العاده مستحکم تشکیل داده که با همکاری شرکت کانادایی Multimatic ساخته شده است. این شرکت در تکنولوژی کامپوزیت کربن از شرکت‌های پیشرو در دنیا محسوب می‌شود؛ بنابراین آستون‌مارتین برای توسعهٔ شاسی One 77 نیز یکی از بهترین‌های دنیا را انتخاب کرده بود. این ابرماشین به سیستم تعلیق بسیار قابل تنظیم با طراحی دو جناقی در جلو و عقب مجهز بود. در این سیستم، کمک‌فنرها به‌صورت افقی نصب شده بودند که این ویژگی به‌طور مستقیم از طراحی خودروهای مسابقه‌ای گرفته شده بود.

این کمک‌فنرها کاملاً قابل تنظیم بوده و از تکنولوژی پیشرفتهٔ سوپاپ پویا برخوردار بودند. این سوپاپ‌های ویژه امکان تغییر و تنظیم شخصیت خودرو را فراهم می‌کردند. به لطف این ویژگی، هنگامی‌که One 77 به خریدار تحویل داده می‌شد، تعلیق خودرو مطابق با نیازهای دقیق مالک توسط مهندسان آستون‌مارتین تنظیم می‌شد و امکان اعمال تنظیمات مناسب از یک گرند تورر راحت گرفته تا خودرویی برای تایم زدن در نوربرگ‌رینگ وجود داشت. برای مهار کردن این هیولای وحشی نیز ترمزهای کربن سرامیکی ماتریکس در نظر گرفته شده بود. به‌منظور بهبود قدرت توقف، در این ترمزها روی حداکثر سطح تماس بین کالیپرها و دیسک‌ها کار شده و به خنک‌کنندگی ترمزها نیز توجه ویژه‌ای شده بود.

عملکرد

برای One 77 وزنی در حدود ۱۵۰۰ کیلوگرم پیش‌بینی شده بود اما وزن نسخهٔ تولیدی آن به ۱۶۳۰ کیلوگرم رسید. بااین‌حال این ابرماشین به لطف خروجی عظیم پیشرانهٔ خود ظرف ۳.۷ ثانیه از صفر به سرعت صد کیلومتر بر ساعت می‌رسید و حداکثر سرعت آن ۳۵۰ کیلومتر بر ساعت تخمین زده شد اما در آزمایش‌های واقعی در دسامبر سال ۲۰۰۹ توانست به سرعت ۳۵۴ کیلومتر بر ساعت دست پیدا کند. One 77 اما رابطهٔ خوبی ما محیط‌زیست نداشت به‌گونه‌ای که در هر کیلومتر ۵۷۲ گرم دی‌اکسید کربن تولید می‌کرد. برای این خودرو لاستیک‌های پیرلی P Zero کورسا در نظر گرفته شده بود که به‌طور خاص برای آن طراحی شده و اندازهٔ آن‌ها در جلو و عقب به ترتیب ۲۵۵ و ۳۳۵ بود.

خاتمهٔ تولید

از One 77 همان‌طور که در نامش ذکر شده بود تنها ۷۷ دستگاه ساخته شد که هرکدام ۱.۱۵ میلیون پوند قیمت داشتند. تولید این ابرماشین از سال ۲۰۰۹ آغاز شد اما تحویل آن به خریداران از سال ۲۰۱۱ شروع گردید. ساخت ۷۷ دستگاه این خودرو در سال ۲۰۱۲ به پایان رسید و بدین ترتیب پروندهٔ یکی از شاهکارهای تاریخ آستون‌مارتین بسته شد.

چرا تکرارنشدنی است؟

One 77 ویژگی‌های منحصربه‌فرد زیادی دارد که آن‌را به خودرویی تکرارنشدنی در تاریخ آستون‌مارتین تبدیل کرده‌اند. یکی از مهم‌ترین ویژگی‌های این خودرو پیشرانهٔ فوق‌العادهٔ آن بود که حجیم‌ترین موتور ساخت آستون‌مارتین محسوب می‌شود. از سوی دیگر، One 77 به بهترین شکل ممکن راحتی یک گرند تورر را با عملکرد یک سوپراسپرت ترکیب کرده بود یعنی ویژگی‌ای که به‌هیچ‌عنوان در ابرماشین‌های بعدی آستون یعنی ولکان و والکری وجود ندارد. One 77 شاهکاری بی‌نظیر و منحصربه‌فرد بود که می‌توان آن‌را یک اثر هنری دانست.

مشخصات فنی