چین یا ژاپن؟ رویارویی مزدا CX-5 و جیلی اطلس

شکی نیست که طی سال‌های اخیر خودروسازان چینی پیشرفت چشمگیری داشته‌اند تا جایی که هرگز نمی‌توان آن‌ها همان سازندگان محصولات بی‌کیفیت و عمدتاً کپی یک دههٔ قبل دانست. چینی‌ها با پیشرفت برق‌آسای خود حالا سودای رقابت با برندهای خودروسازی معتبر و باسابقهٔ جهانی را در سر دارند و به همین دلیل پا را از مرزهای بازار داخلی چین فراتر گذاشته و بازار خارجی را هم در نظر گرفته‌اند. البته خودروسازان چینی فعلاً کشورهایی که بازار خودروی نسبتاً محدودتری دارند مثل روسیه، استرالیا و آمریکای جنوبی را هدف قرار داده‌اند. یکی از مشهورترین و معتبرترین خودروسازان چینی، جیلی است که با خرید برندهای ولوو و لوتوس بیشتر از دیگر هم‌وطنانش خود را به برندهای جهانی نزدیک کرده است.

این شرکت در نوامبر سال ۲۰۱۷ کارخانه‌ای را در بلاروس تأسیس کرده که برای تولید ۶۰ هزار خودرو در سال طراحی شده است. در این کارخانه در ابتدا سدان EC7 و کراس‌اوور X7 با تیراژ پایینی تولید می‌شدند اما جیلی سال گذشته کراس‌اوور BoYue را هم به آن‌ها اضافه کرده است و بخش عمدهٔ ظرفیت تولید این کارخانه را همین مدل پُر می‌کند. این کراس‌اوور چینی در روسیه با نام اطلس عرضه می‌شود و هرچند در ابتدا در این کشور فروش مناسبی نداشت اما رفته‌رفته فروش آن افزایش یافته است به‌گونه‌ای که طی نُه ماه نخست سال ۲۰۱۹ بیش از ۵ هزار دستگاه در روسیه فروش داشته است درحالی‌که در کل سال ۲۰۱۸ تنها ۲۷۰۰ دستگاه فروخته بود.

جیلی اطلس اما در بازار روسیه با رقبای بسیار سرسخت و خوش‌نامی مثل مزدا CX-5 مواجه است؛ بنابراین برای اینکه بفهمیم آیا چینی‌ها هم‌اکنون به سطحی رسیده‌اند که بتوانند با برندهای معتبر جهانی رقابت کنند، اطلس را در برابر CX-5 قرار داده‌ایم. اطلس در چین با یک پیشرانهٔ ۲ لیتری تنفس طبیعی ۱۴۰ اسب بخاری و یک نمونۀ ۱.۸ لیتری توربوشارژ ۱۸۰ اسب بخاری عرضه می‌شود اما در بازار روسیه زیر کاپوت آن یک موتور ۲.۴ لیتری چهار سیلندر تنفس طبیعی قرار می‌گیرد که این موتور در چین ارائه نمی‌شود. مزدا نیز در روسیه با پیشرانه‌های ۲ لیتری و ۲.۵ لیتری چهار سیلندر تنفس طبیعی قابل خریداری است. در این رقابت، CX-5 با موتور ۲ لیتری خود به مصاف اطلس ۲.۴ لیتری رفته است.

اما چرا پیشرانهٔ پایهٔ مزدا را در برابر موتور حجیم‌تر جیلی قرار داده‌ایم؟ جواب ساده است، چون مهندسان مزدا از موتور ۲ لیتری ۱۵۰ اسب بخار قدرت بیرون کشیده‌اند درحالی‌که چینی‌ها همین قدرت را از موتور ۲.۴ لیتری می‌گیرند. البته این بازدهی پایین را نباید به معنای تکنولوژی پایین دانست بلکه این موتور برای خریدارانی طراحی شده که به توربوشارژر علاقه‌ای ندارند، تزریق مستقیم سوخت را باری غیرضروری می‌دانند و خواهان موتوری ساده و قابل‌اطمینان هستند. نمونهٔ موردبررسی اطلس از تیپ بالایی لاکچری با سامانهٔ چهارچرخ محرک و گیربکس اتوماتیک است که ۱,۴۰۹,۰۰۰ روبل معادل ۲۲,۷۰۰ دلار قیمت دارد.

موتور ۲.۴ لیتری جیلی پُرصدا است و حتی در حالت درجا هم صدای موتورهای دیزلی از آن شنیده می‌شود اما بااین‌حال لرزش ندارد و قطعاً لرزشی را به بدنه و فرمان منتقل نمی‌کند. با افزایش دور موتور، صدا هم بیشتر می‌شود اما بعد از دور ۳ تا ۴ هزار rpm تقریباً صدای آن افزایش پیدا نمی‌کند. از صدای زیاد که بگذریم، واکنش موتور حتی در حالت رانندگی اکو خوب است و تمایلی به استفاده از حالت اسپرت ایجاد نمی‌کند زیرا هیچ تأخیری در پاسخ موتور به فشردن پدال گاز وجود ندارد. در اطلس انتقال نیرو توسط یک گیربکس شش سرعتهٔ اتوماتیک ساخت شرکت استرالیایی Drivetrain System صورت می‌گیرد که چند سال پیش توسط جیلی خریداری شد. تنها اشکال این گیربکس ضعف در معکوس دادن و کاهش دنده‌ها است به‌گونه‌ای که مثلاً معکوس از دندهٔ دو به یک فقط در سرعت ۲۰ تا ۲۵ کیلومتر بر ساعت انجام می‌گیرد.

از سوی دیگر، پیشرانهٔ ۲ لیتری مزدا در حالت درجا یا اصطلاحاً سلو صدایی ندارد و حتی با فشردن نیمی از پدال گاز هم دچار هیجان نمی‌شود اما برای اینکه سرعت خودرو در شهرها سریعاً از ۲۰ کیلومتر به ۷۰ کیلومتر بر ساعت برسد، باید دور موتور را به ۴ هزار rpm و حتی بالاتر رساند. در این زمان موتور اسکای‌اکتیو عصبانی می‌شود و با صدایی کاملاً متفاوت از رقیب چینی که به‌صورت یکنواخت فقط نارضایتی خود را از افزایش فشار اعلام می‌کند، حالت تهاجمی به خود می‌گیرد و اگر راننده از فشار پدال گاز کم کند سریعاً آرام می‌شود. علاوه بر این، اگر در شهرها با مزدا به شکلی تهاجمی و لذت‌بخش رانندگی شود و با جیلی آرام و اقتصادی، بازهم کراس‌اوور ژاپنی ۱۱.۵ لیتر بنزین در حد صد کیلومتر مصرف می‌کند درحالی‌که رقیب چینی به ۱۲.۵ لیتر بنزین نیاز دارد.

بنابراین پیشنهاد می‌شود که در اطلس راننده هیچ‌گاه سمت حالت اسپرت نرود زیرا با افزایش شدت واکنش موتور، مصرف سوخت به بیش از ۱۳ لیتر افزایش پیدا می‌کند؛ بنابراین CX-5 از لحاظ مصرف سوخت کاملاً بر کراس‌اوور جیلی برتری دارد و در هر شرایطی بین یک تا دو لیتر در مصرف سوخت صرفه‌جویی می‌کند. این موضوع فقط به خاطر تکنولوژی گیربکس و سیستم تزریق مستقیم سوخت موتور مزدا نیست زیرا اطلس با ۱۷۹۵ کیلوگرم وزن، بیش از ۲۰۰ کیلوگرم از CX-5 با ۱۵۸۸ کیلوگرم سنگین‌تر است.

علاوه بر این، CX-5 به یک کلاچ الکترومغناطیسی مجهز است که قدرت را به چرخ‌های عقب منتقل می‌کند و تکنولوژی بالایی دارد اما کلاچ سامانهٔ چهارچرخ محرک اطلس طراحی ساده‌ای دارد و برخلاف مزدا نمی‌تواند بیشتر از ۳۰ درصد قدرت را به چرخ‌های عقب انتقال دهد. بااین‌حال، اطلس از دو مزیت غیرقابل‌انکار برخوردار است. اول اینکه هیچ بادی رول ملموسی در پیچ‌ها از خود نشان نمی‌دهد و دوم اینکه رانندگی بسیار روان و آرامی دارد. البته میدانیم که گفتن چنین عباراتی در مورد یک خودروی چینی شاید عجیب باشد اما اگر قسمتی باشد که اطلس بدون قید و شرط در آن خوب باشد، آن شاسی است.

هنگام آزمایش دو خودرو در مسیرهای لغزنده و بارانی، توانایی عالی اطلس در حفظ چسبندگی و ماندن در مسیر ما را تحت تأثیر قرار داد. این کراس‌اوور چینی دقیقاً مثل CX-5 که شجاعانه پیچ‌های جاده‌های آسفالت را طی می‌کند، در مسیرهای خاکی پیچ‌ها را پشت سر می‌گذارد و برایش مهم نیست که زیر چرخ‌ها خاک سست و مرطوب وجود داشته باشد یا چمن‌های خیس. این رفتار اطلس در مسیرهای خارج از آسفالت، رنو داستر را به یاد می‌آورد و با توجه به اینکه نسل جدید داستر با قیمت بیشتر به بازار آمده، اطلس می‌تواند رقیب قابلی برای آن باشد.

هرچند کابین اطلس حتی در تیپ لاکچری نه‌تنها به مزدا CX-5 نمی‌رسد بلکه حتی در حد چارچوب معمول خودروهای ارزان‌قیمت اروپا هم نیست اما در مقایسه با محصولات قبلی جیلی پیشرفت چشمگیری داشته است. بااین‌حال در اینجا همان صفحه‌نمایش هفت اینچی سیستم اطلاعاتی-سرگرمی با گرافیک ساده‌ای به چشم می‌خورد و صندلی‌ها هم به‌خوبی گودی کمر را پُر نمی‌کنند و به همین دلیل بسیاری این صندلی‌ها را برای سفرهای بیش از سه تا چهار ساعت نامناسب می‌دانند. علاوه بر این، به نظر می‌رسد غربیلک فرمان اطلس از خودروهای ارزان‌قیمت گرفته شده درحالی‌که محدودهٔ تنظیم ارتفاع آن‌هم خیلی کم است. از سوی دیگر اما اگر گیربکس روی حالت دستی قرار گیرد، ظاهر صفحه آمپر دیجیتالی خودرو تغییر می‌کند و بجای سرعت‌سنج با نور پس‌زمینهٔ آبی کمرنگ، یک دورسنج قرمز تهاجمی نقش می‌بندد.

به‌طورکلی، شاید بتوان جیلی اطلس را برای بخش کراس‌اوورهای بازار روسیه رقیب خطرناکی دانست اما باید توجه داشت که این بخشی بشدت رقابتی است که خودروهایی مثل رنو داستر و رنو کپچر در آن حضور دارند درحالی‌که میتسوبیشی ASX هم در این بخش به لطف قیمت مناسب از فروش خوبی برخوردار است. همچنین نباید فراموش کرد که هم‌وطن‌های اطلس مثل هاوال H6 هم به این بازار وارد شده‌اند؛ بنابراین در انتها باید گفت اطلس در بسیاری از قسمت‌ها هنوز جای زیادی برای بهبود دارد و هرچند نسبت به خودروهای چینی قبلی خیلی بهتر شده است اما همچنان تا رسیدن به برندهایی مثل مزدا راه نه‌چندان کوتاهی در پیش دارد. البته قابل کتمان نیست که چینی‌ها همین الآن هم فاصلهٔ خود را با خودروسازان باسابقه و شناخته‌شدهٔ جهانی بسیار کاهش داده‌اند و جیلی اطلس هم با توجه به اختلاف قیمت قابل‌توجهی که با مزدا CX-5 دارد می‌تواند گزینهٔ وسوسه‌کننده‌ای باشد.

مشخصات فنی