ماسل کارها: تاریخچهٔ فورد موستانگ (قسمت سیزدهم)

در قسمت قبلی سری مطالب ماسل کارها که همچنان به تاریخچهٔ فورد موستانگ اختصاص دارد، به نسل پنجم این خودرو رسیدیم و گفتیم که فورد در این نسل، موستانگ را در حد زیادی به ریشه‌ها و اصالت خود بازگرداند. این موضوع خصوصاً در طراحی و استایل بیرونی موستانگ دیده می‌شد که به‌صورت رترو و با نگاه کاملی به طراحی‌های باشکوه نسل اول، به‌ویژه مدل ۱۹۶۹ شکل گرفته بود. از سوی دیگر، قدرت پیشرانه‌ها نیز در نسل پنجم موستانگ افزایش یافت به‌گونه‌ای که حالا نسخهٔ V6 یا همان پایه ۲۱۰ اسب بخار قدرت داشت و مدل GT هم با موتور V8 به ۳۰۰ اسب بخار رسیده بود.

اما مهم‌ترین خبر در نسل پنجم موستانگ بازگشت مدل محبوب شلبی پس از بیش از سه دهه بود. شلبی GT500 که برای اولین بار در نمایشگاه نیویورک ۲۰۰۵ به‌عنوان جایگزین مدل SVT کبرا رونمایی شد، به یک پیشرانهٔ ۵.۴ لیتری V8 سوپرشارژ با ۵۰۰ اسب بخار قدرت مجهز شده بود. همچنین گفتیم که در سال ۲۰۰۶ به مناسبت چهل‌سالگی موستانگ شلبی GT350، به سفارش شرکت اجارهٔ خودروی هِرتز، نسخهٔ ویژه‌ای از نسل پنجم موستانگ با نام شلبی GT-H معرفی شد. این مدل که بر اساس موستانگ GT ساخته شده بود و از همان پیشرانهٔ ۴.۶ لیتری V8 استفاده می‌کرد، در دو نسخهٔ کوپه و کابریولت، تنها در تعداد محدود هزار دستگاه تولید شد. حال امروز ادامه تاریخچهٔ نسل پنجم موستانگ را دنبال می‌کنیم.

در سال ۲۰۰۷ اما مدل شلبی دیگری بنام موستانگ شلبی GT معرفی شد. این مدل اساساً نسخه‌ای فروشی از همان موستانگ شلبی GT-H بود. یعنی درحالی‌که شلبی GT-H صرفاً به‌صورت اجاره‌ای عرضه شد، شلبی GT به‌عنوان نمونه‌ای فروشی و برای پُر کردن فاصلهٔ بین موستانگ GT معمولی و شلبی GT500 در نظر گرفته شده بود؛ بنابراین این مدل به همان پیشرانهٔ ۴.۶ لیتری V8 با ۳۲۰ اسب بخار قدرت مجهز شده بود اما در کنار گیربکس پنج سرعتهٔ اتوماتیک قبلی، یک گیربکس پنج سرعتهٔ دستی هم برای آن ارائه می‌شد.

شلبی GT در ظاهر تقریباً به‌طور کامل با شلبی GT-H یکسان بود و تنها اسپویلر عقب آن حذف شده و کاپوت آن‌هم متفاوت بود و به‌صورت رترو طراحی شده بود. همچنین برخلاف شلبی GT-H که صرفاً با یک ترکیب رنگ بیرونی مشکی-طلایی ارائه می‌شد، شلبی GT در سال ۲۰۰۷ با رنگ‌های مشکی با خطوط سفید یا سفید با خطوط مشکی ارائه شده درحالی‌که در سال‌های بعد رنگ‌های دیگری هم برای آن ارائه شد. این مدل در ابتدا صرفاً به‌صورت کوپه ارائه شد اما در سال ۲۰۰۸ نسخهٔ کابریولت آن‌هم تولید شد.

تولید موستانگ شلبی GT نیز به شیوهٔ منحصربه‌فردی صورت می‌گرفت به‌گونه‌ای که همانند موستانگ‌های شلبی دههٔ ۶۰، موستانگ معمولی توسط فورد ساخته شده و به شرکت شلبی در لاس‌وگاس ارسال می‌شد تا تغییرات موردنظر روی آن انجام گیرد. این در حالی بود که شلبی GT500 به‌طور کامل توسط خود فورد در میشیگان تولید می‌شد. تولید شلبی GT در دسامبر ۲۰۰۶ آغاز شد و از ژانویهٔ ۲۰۰۷ به بازار عرضه گردید. برنامه‌ریزی شده بود که از این مدل تعداد محدودی تا ۶ هزار دستگاه ساخته شود.

اما در سال ۲۰۰۷ به مناسبت چهل‌سالگی موستانگ شلبی GT500KR مدل ۱۹۶۸ و به‌منظور بزرگداشت این مدل جاودانه، فورد مدلی با همین نام را برای اولین بار در نمایشگاه نیویورک ۲۰۰۷ رونمایی کرد. نمونهٔ اولیهٔ شلبی GT500KR در تعداد محدودی در سال ۱۹۶۸ ساخته شد و یکی از نسخه‌های فوق‌العادهٔ نسل اول موستانگ محسوب می‌شد. این مدل به پیشرانهٔ ۷ لیتری V8 کبرا جت مجهز بود که قدرت آن به ۴۰۰ اسب بخار افزایش یافته بود و بنابراین قوی‌ترین نسخهٔ نسل اول موستانگ محسوب می‌شد. حروف KR در انتهای نام این مدل نیز مخفف عبارت «King of the Road» یا سلطان جاده بود.

موستانگ شلبی GT500KR جدید اما از همان پیشرانهٔ ۵.۴ لیتری V8 سوپرشارژ GT500 استاندارد استفاده می‌کرد ولی با کالیبراسیون منحصربه‌فرد، خروجی آن به ۵۴۰ اسب بخار قدرت و ۶۹۰ نیوتن متر گشتاور افزایش پیدا کرده بود که ۴۰ اسب بخار و ۴۰ نیوتن متر بیشتر از GT500 استاندارد بود. علاوه بر این، به‌منظور بهبود هندلینگ و جبران توزیع وزن نامناسب ناشی از قسمت جلویی سنگین، تعلیق GT500KR توسط SVT با استفاده از کمک‌فنرهای ویژه تنظیم شده و همچنین خودرو به استرس بار مسابقه‌ای فورد و میله‌های تثبیت‌کننده هم مجهز شده بود درحالی‌که لاستیک‌های آن نیز از نوع گودیر ایگل F1 سوپرکار بودند که به‌طور خاص برای شلبی GT500KR توسعه پیدا کرده بودند.

فورد در نظر داشت تعدادی از ویژگی‌های ظاهری موستانگ شلبی GT500KR مدل ۱۹۶۸ را هم روی این مدل جدید هم اعمال کند. به همین دلیل شلبی GT500KR جدید به کاپوت فیبر کربنی با ورودی‌های هوای دوگانهٔ منحصربه‌فردی مجهز شده بود که مشابه GT500KR مدل ۱۹۶۸ طراحی شده بودند. همچنین روی خطوط جانبی بدنه هم مثل نمونهٔ قدیمی، نام GT500KR نوشته شده بود. علاوه بر این، این موستانگ ویژه به یک اسپلیتر فیبر کربنی منحصربه‌فرد، قاب فیبر کربنی آینه‌های جانبی و دو مجرای خنک‌کننده برای ترمزهای جلو هم مجهز شده بود. این موارد، شلبی GT500KR را از GT500 معمولی متمایز می‌کردند. این در حالی بود که به لطف کاپوت فیبر کربنی و همین‌طور سیستم اگزوز تجدیدنظر شده، وزن GT500KR هم حدود ۱۰ کیلومتر از موستانگ شلبی GT500 استاندارد سبک‌تر شده بود.

همان‌طور که گفته شد، موستانگ شلبی GT500KR برای اولین بار در نمایشگاه نیویورک ۲۰۰۷ رونمایی شده و از بهار ۲۰۰۸ با مدل ۲۰۰۸ به بازار عرضه شد. البته این GT500KR جدید هم مانند مدل قدیمی، نمونه‌ای تولید محدود بود به‌گونه‌ای که شلبی و SVT اعلام کردند در سال ۲۰۰۸ تنها هزار دستگاه از آن‌را تولید خواهند کرد (البته در همین سال ۱۱ دستگاه هم به‌عنوان پروتوتایپ ساخته شده بود). سپس در سال ۲۰۰۹ هم تعداد ۷۱۲ دستگاه دیگر ساخته شده و بدین ترتیب تولید کل این مدل به ۱۷۱۲ دستگاه رسید. از این تعداد، ۱۵۷۱ دستگاه در ایالات‌متحده عرضه شد که دقیقاً با تعداد ساخته شده از GT500KR مدل ۱۹۶۸ یکسان بود. شلبی GT500KR جدید در ابتدا روی خط تولید معمولی موستانگ توسط فورد ساخته می‌شد و سپس به شرکت شلبی ارسال می‌شد تا ساخت و مونتاژ نهایی آن تکمیل گردد. قیمت این مدل از ۱۲۰ هزار دلار شروع می‌شد.

در همین سال اما شلبی قصد داشت یکی دیگر از مدل‌های مشهور در تاریخ موستانگ شلبی یعنی مدل سوپر اسنیک را احیا کند. از این نام برای اولین بار در سال ۱۹۶۷ استفاده شده بود. در آن سال، شلبی یک موستانگ شلبی ویژه را برای شرکت گودیر ساخت. این ماشین یک موستانگ شلبی GT500 بود که به پیشرانهٔ مسابقه‌ای GT40 427 با ۶۵۰ اسب بخار قدرت مجهز شده بود. این ماشین طی آزمایشی که توسط شلبی با لاستیک‌های گودیر انجام گرفت توانست به سرعت ۲۷۰ کیلومتر در ساعت دست پیدا کند؛ اما GT500 سوپر اسنیک مدل ۱۹۶۷ هیچ‌گاه به تولید نرسید و در حد همان یک پروتوتایپ باقی ماند. این یک دستگاه در سال ۲۰۱۳ در یک حراجی در ایندیاناپلیس به قیمت ۱.۳ میلیون دلار به فروش رسید.

برای احیای سوپر اسنیک اما موستانگ شلبی GT500 استاندارد به کارخانهٔ ویژهٔ کارول شلبی در لاس‌وگاس فرستاده می‌شد تا تغییراتی روی آن انجام گیرد. طی این فرایند، قدرت پیشرانهٔ ۵.۴ لیتری V8 سوپرشارژ GT500 استاندارد به ۶۰۵ اسب بخار افزایش پیدا می‌کرد. علاوه بر این، شلبی GT500 سوپر اسنیک تغییراتی عملکردی و ظاهری را هم تجربه می‌کرد که شامل نشان ویژه، رینگ‌های ۲۰ اینچی، دریچهٔ روی کاپوت فایبرگلاس، اسپلیتر فیبر کربنی، ترمزهای بزرگ‌تر با کالیپرهای شش پیستونه و میل‌لنگ آلومینیومی می‌شد.

از مدل‌های شلبی که بگذریم، به نسخهٔ ویژهٔ دیگری از نسل پنجم موستانگ می‌رسیم. پس‌ازاینکه فورد در سال ۲۰۰۱ مدل مشهور بولیت را بر اساس نسل چهارم موستانگ احیا نمود، تصمیم گرفت در سال ۲۰۰۸، این مدل را بار دیگر بر اساس نسل پنجم موستانگ بازگرداند. این مدل که بر اساس موستانگ GT ساخته شده بود، همچنان با همان رنگ سبز تیرهٔ معروفی ارائه شد که مشابه همان رنگ موستانگ مورداستفاده توسط استیو مک‌کوئین در فیلم بولیت سال ۱۹۶۸ بود؛ اما برای اولین بار علاوه بر این رنگ سبز نمادین، رنگ مشکی هم برای موستانگ بولیت ۲۰۰۸ ارائه شد؛ اما موستانگ بولیت غیرازاین، در ظاهر با ویژگی‌های دیگری ماند حذف مه شکن‌های درون جلوپنجره، رینگ‌های ویژهٔ ۱۸ اینچی آلومینیومی به رنگ خاکستری تیره و سر اگزوزهای بزرگ‌تر، از موستانگ GT معمولی متمایز شده بود. همچنین هرچند پوشش کرکره‌ای روی پنجره‌های عقب به‌صورت استاندارد توسط فورد ارائه نشده بود اما مالکین خود اقدام به نصب آن می‌کردند تا خودرو مشابه موستانگ بولیت اصلی سال ۱۹۶۸ گردد.

همان‌طور که گفته شد موستانگ بولیت ۲۰۰۸ بر اساس موستانگ GT ساخته شده بود و بنابراین از همان پیشرانهٔ ۴.۶ لیتری V8 استفاده می‌کرد اما کالیبراسیون این موتور بهبود پیدا کرده بود و همچنین به‌منظور تقلید صدای موستانگ مورداستفاده در فیلم بولیت، در سیستم اگزوز آن‌هم تجدیدنظر شده بود؛ بنابراین حالا این موتور ۳۱۵ اسب بخار قدرت و ۴۴۰ نیوتن متر گشتاور تولید می‌کرد درحالی‌که ردلاین آن‌هم از ۶۲۵۰ rpm در موستانگ GT به ۶۵۰۰ rpm افزایش پیدا کرده بود. برای انتقال نیروی موتور نیز از همان گیربکس پنج سرعتهٔ دستی موستانگ GT استفاده شده بود اما ضریب اکسل عقب آن سنگین‌تر شده بود. علاوه بر این، تعلیق در موستانگ بولیت با استفاده از فنرهای سفت‌تر، بهبود یافته و ارتفاع خودرو هم شش میلی‌متر کاهش پیدا کرد. از موستانگ بولیت مدل ۲۰۰۸ مجموعاً تعداد ۷ هزار دستگاه ساخته شد.

در سال ۲۰۰۹ اما نسل پنجم موستانگ آخرین به‌روزرسانی‌های خود را پیش از فیس‌لیفت کلی مدل ۲۰۱۰ تجربه نمود. مهم‌ترین تغییر در این سال، ارائهٔ آپشن سقف شیشه‌ای بود درحالی‌که رادیو ماهواره‌ای هم به‌صورت استاندارد برای آن ارائه شد. همچنین در همین سال به مناسبت سالگرد چهل‌وپنج‌سالگی موستانگ، فورد نسخهٔ ویژه‌ای را برای این ماشین تدارک دیده بود. این نسخهٔ ویژهٔ ۴۵ سالگی به نشان مخصوص، دریچهٔ روی کاپوت سفارشی، سر اگزوزهای فولاد ضدزنگ براق، اسپویلر عقب و رینگ‌های ۱۷ اینچی آلومینیومی براق مجهز شده بود. درمجموع از این مدل تعداد ۴۶ هزار دستگاه ساخته شد. در اینجا اما این قسمت از سری مطالب تاریخچهٔ موستانگ هم به پایان رسید. در قسمتی بعدی، تاریخچهٔ این ماشین را با پرداختن به فیس‌لیفت کلی مدل ۲۰۱۰ پی خواهیم گرفت. با ما همراه باشید.