ماسل کارها: تاریخچهٔ موستانگ شلبی (قسمت چهارم)

در قسمت قبلی سری مطالب تاریخچهٔ موستانگ شلبی بررسی نسل نخست این خودروی افسانه‌ای را به پایان رساندیم و به نسل دوم آن رسیدیم که بر اساس نسل پنجم فورد موستانگ ساخته شده بود. گفتیم که فورد در نسل پنجم موستانگ پس از حدود ۳۵ سال دوباره مدل پرافتخار شبی را احیا کرد و سپس به مناسبت چهل‌سالگی مدل GT350H، بار دیگر مثلث فورد، شلبی و هرتز شکل گرفت و در سال ۲۰۰۶ نسخهٔ ویژه‌ای از نسل پنجم موستانگ با نام شلبی GT-H متولد شد. این نسخهٔ ویژه مانند شلبی GT350H اصلی ۱۹۶۶، صرفاً با رنگ بیرونی ویژهٔ مشکی با خطوط طلایی ارائه شد و فقط به‌صورت اجاره‌ای توسط شرکت هرتز عرضه شد.

اما علاوه بر این رنگ خاص، شلبی GT-H با کاپوت خاص شلبی، جلوپنجرهٔ منحصربه‌فرد آلومینیومی و رینگ‌های منحصربه‌فرد، از موستانگ GT معمولی متمایز شده بود. این نسخهٔ ویژه برخلاف شلبی GT500، از همان موتور ۴.۶ لیتری موستانگ GT معمولی استفاده می‌کرد اما این موتور توسط شرکت شلبی تقویت شده و با استفاده از فیلتر هوای مسابقه‌ای و ارتقاء سیستم اگزوز، ۲۵ اسب بخار قدرت و ۱۳ نیوتن متر گشتاور به خروجی آن افزوده شده بود. بدین ترتیب حالا این موتور ۳۲۵ اسب بخار قدرت و ۴۴۷ نیوتن متر گشتاور تولید می‌کرد. موستانگ شلبی GT-H همچنین به پکیج هندلینگ هم مجهز شده بود که شامل کاهش ارتفاع فنرها، بهبود کمک‌ها و تغییر ضریب اکسل عقب می‌شد. درمجموع تنها ۵۰۰ دستگاه از موستانگ شلبی GT-H کوپه ساخته شد.

سپس در سال ۲۰۰۷ نسخهٔ کابریولت شلبی GT-H نیز برای اجاره توسط شرکت هرتز ساخته شد. این مدل هم از تمامی ویژگی‌های نسخهٔ کوپه برخوردار بود اما علاوه بر آن‌ها، به‌طور اختصاصی برای شلبی GT-H کابریولت یک رول بار سفارشی هم طراحی شده بود که شلبی GT350H کابریولت سال ۱۹۶۸ را یادآوری می‌کرد. از نسخهٔ کابریولت موستانگ شلبی GT-H هم ۵۰۰ دستگاه ساخته شد.

شلبی GT، پُرکنندهٔ فاصله‌ها!

در اواخر سال ۲۰۰۶ نیز به خانوادهٔ موستانگ شلبی عضو جدیدی بنام شلبی GT اضافه شد. این مدل اساساً نسخه‌ای فروشی از همان موستانگ شلبی GT-H بود زیرا همان‌طور که گفته شد، شلبی GT-H صرفاً به‌صورت اجاره‌ای عرضه شد اما شلبی GT به‌عنوان نمونه‌ای فروشی و برای پُر کردن فاصلهٔ بین موستانگ GT معمولی و شلبی GT500 در نظر گرفته شده بود. زیر کاپوت شلبی GT هم همان پیشرانهٔ ۴.۶ لیتری V8 قرار داشت که با تجهیز به سیستم مکش هوای خنک با تنظیم پرفورمنس، ۳۱۹ اسب بخار قدرت تولید می‌کرد. همچنین درحالی‌که انتقال نیرو در شلبی GT-H صرفاً توسط یک گیربکس پنج سرعتهٔ اتوماتیک صورت می‌گرفت، برای این مدل جدید یک گیربکس پنج سرعتهٔ دستی هم ارائه شده بود.

شلبی GT به پکیج تعلیق مسابقه‌ای فورد شامل کمک‌فنرهای ارتقاءیافته، فنرهایی با ارتفاع کمتر و آنتی رول بار به همراه سیستم اگزوز عملکرد بالا هم مجهز شده بود. این نسخه اما در ظاهر تقریباً به‌طور کامل با شلبی GT-H یکسان بود و تنها اسپویلر عقب آن حذف شده و دریچهٔ کاپوت جدیدی با طراحی رترو برای آن در نظر گرفته شده بود. همچنین برخلاف شلبی GT-H که صرفاً با یک ترکیب رنگ بیرونی مشکی-طلایی ارائه می‌شد، برای شلبی GT در سال ۲۰۰۷ رنگ‌های مشکی و سفید با خطوط نقره‌ای ارائه شد و در ۲۰۰۸ رنگ‌های آبی، نارنجی و مشکی با خطوط قرمز هم به لیست انتخاب‌های آن اضافه گردید. شلبی GT در داخل هم با پارکابی‌ها و نشان‌های شلبی از موستانگ GT معمولی متمایز شده بود.

تولید شلبی GT در دسامبر ۲۰۰۶ آغاز شد و از ژانویهٔ ۲۰۰۷ برای فروش ارائه گردید. در ابتدا برنامه‌ریزی شده بود که از این نسخه تعداد محدود ۶ هزار دستگاه تولید شود. شیوهٔ تولید شلبی GT نیز منحصربه‌فرد بود زیرا دقیقاً مثل موستانگ‌های شلبی دههٔ ۶۰ میلادی، این خودرو هم مستقیماً توسط فورد به کارخانهٔ شلبی در لاس‌وگاس فرستاده و در آنجا توسط شلبی تکمیل می‌شد. این در حالی بود که شلبی GT500 به‌طور کامل توسط خود فورد در میشیگان تولید می‌شد. شلبی GT در ابتدا به‌صورت کوپه به بازار آمد اما پس از معرفی نسخهٔ کابریولت شلبی GT-H اجاره‌ای، در سال ۲۰۰۸ نسخهٔ کابریولت شلبی GT هم در تعداد محدودی ارائه شد.

بازگشت سلطان جاده

همان‌طور که در قسمت‌های قبلی به‌طور کامل توضیح دادیم، در سال ۱۹۶۸ شلبی GT500 به پیشرانهٔ ۷ لیتری کبرا جت مجهز شد و GT500KR نام گرفت که حروف KR در نام آن مخفف عبارت «King of the Road» بود. GT500KR یکی از برجسته‌ترین و افسانه‌ای‌ترین مدل‌های تاریخ موستانگ شلبی محسوب می‌شد و به همین دلیل به مناسبت چهل‌سالگی GT500KR و به‌منظور بزرگداشت این مدل جاودانه، فورد در نمایشگاه نیویورک ۲۰۰۷ شلبی GT500KR جدیدی را معرفی کرد.

موستانگ شلبی GT500KR جدید اما از همان پیشرانهٔ ۵.۴ لیتری V8 سوپرشارژ GT500 استاندارد استفاده می‌کرد ولی با کالیبراسیون منحصربه‌فرد، خروجی آن به ۵۴۰ اسب بخار قدرت و ۶۹۰ نیوتن متر گشتاور افزایش پیدا کرده بود که ۴۰ اسب بخار و ۴۰ نیوتن متر بیشتر از GT500 استاندارد بود. علاوه بر این، به‌منظور بهبود هندلینگ و جبران توزیع وزن نامناسب ناشی از قسمت جلویی سنگین، تعلیق GT500KR توسط SVT با استفاده از کمک‌فنرهای ویژه تنظیم شده و همچنین خودرو به استرس بار مسابقه‌ای فورد و میله‌های تثبیت‌کننده هم مجهز شده بود درحالی‌که لاستیک‌های آن نیز از نوع گودیر ایگل F1 سوپرکار بودند که به‌طور خاص برای شلبی GT500KR توسعه پیدا کرده بودند.

فورد در نظر داشت تعدادی از ویژگی‌های ظاهری موستانگ شلبی GT500KR مدل ۱۹۶۸ را هم روی این مدل جدید هم اعمال کند. به همین دلیل شلبی GT500KR جدید به کاپوت فیبر کربنی با ورودی‌های هوای دوگانهٔ منحصربه‌فردی مجهز شده بود که مشابه GT500KR مدل ۱۹۶۸ طراحی شده بودند. همچنین روی خطوط جانبی بدنه هم مثل نمونهٔ قدیمی، نام GT500KR نوشته شده بود. علاوه بر این، این موستانگ ویژه به یک اسپلیتر فیبر کربنی منحصربه‌فرد، قاب فیبر کربنی آینه‌های جانبی و دو مجرای خنک‌کننده برای ترمزهای جلو هم مجهز شده بود. این موارد، شلبی GT500KR را از GT500 معمولی متمایز می‌کردند. این در حالی بود که به لطف کاپوت فیبر کربنی و همین‌طور سیستم اگزوز تجدیدنظر شده، وزن GT500KR هم حدود ۱۰ کیلومتر از موستانگ شلبی GT500 استاندارد سبک‌تر شده بود.

شلبی GT500KR بعد از رونمایی در نمایشگاه نیویورک ۲۰۰۷ از بهار ۲۰۰۸ با مدل ۲۰۰۸ به بازار عرضه شد. GT500KR جدید اما نمونه‌ای تولید محدود بود و شلبی و SVT اعلام کردند در سال ۲۰۰۸ تنها هزار دستگاه از آن‌را تولید خواهند کرد (البته در همین سال ۱۱ دستگاه هم به‌عنوان پروتوتایپ ساخته شده بود). سپس در سال ۲۰۰۹ هم تعداد ۷۱۲ دستگاه دیگر ساخته شده و بدین ترتیب تولید کل این مدل به ۱۷۱۲ دستگاه رسید. از این تعداد، ۱۵۷۱ دستگاه در ایالات‌متحده عرضه شد که دقیقاً با تعداد ساخته شده از GT500KR مدل ۱۹۶۸ یکسان بود. شلبی GT500KR جدید در ابتدا روی خط تولید معمولی موستانگ توسط فورد ساخته می‌شد و سپس به شرکت شلبی ارسال می‌شد تا ساخت و مونتاژ نهایی آن تکمیل گردد. قیمت این مدل از ۱۲۰ هزار دلار شروع می‌شد و تنها در دو مدل ۲۰۰۸ و ۲۰۰۹ تولید شد.

تولد دوبارهٔ مار زهرآگین شلبی

بعدازاینکه در نسل جدید موستانگ مدل‌های شلبی GT500، شلبی GT-H و شلبی GT500KR احیا شدند، شرکت شلبی تصمیم گرفت یکی دیگر از نام‌های بزرگ و مشهور در تاریخ این ماشین یعنی سوپر اسنیک را هم بازگرداند. در قسمت دوم این سری مطالب گفتیم که در سال ۱۹۶۷ کارول شلبی برای شرکت گودیر یک GT500 را به پیشرانهٔ مسابقه‌ای GT40 427 با ۶۵۰ اسب بخار قدرت مجهز کرد. این خودرو که سوپر اسنیک نام گرفت، توانست با لاستیک‌های گودیر به سرعت ۲۷۰ کیلومتر در ساعت دست پیدا کند؛ اما GT500 سوپر اسنیک مدل ۱۹۶۷ هیچ‌گاه به تولید نرسید و در حد همان یک پروتوتایپ باقی ماند.

احیای سوپر اسنیک اما به‌طور مستقل توسط شرکت شلبی صورت گرفت و فورد دخالتی در آن نداشت. به همین دلیل GT500 سوپر اسنیک جدید جزء مدل‌های شلبی رسمی فورد به حساب نمی‌آید. در این مدل شلبی قدرت پیشرانهٔ ۵.۴ لیتری V8 سوپرشارژ GT500 استاندارد را به ۶۰۵ اسب بخار افزایش داده بود اما حتی نسخه‌ای با سوپرشارژر توئین اسکرو هم با بیش از ۷۲۵ اسب بخار قدرت قابل سفارش بود که البته در این صورت گارانتی موستانگ باطل می‌شد.

علاوه بر این، شلبی GT500 سوپر اسنیک تغییراتی عملکردی و ظاهری را هم تجربه می‌کرد که شامل نشان ویژه، رینگ‌های ۲۰ اینچی، دریچهٔ روی کاپوت فایبرگلاس، اسپلیتر فیبر کربنی، ترمزهای بزرگ‌تر با کالیپرهای شش پیستونه و میل‌لنگ آلومینیومی می‌شد. ساخت نسخهٔ سوپر اسنیک توسط شلبی در سال ۲۰۰۸ آغاز شد اما مالکین شلبی‌های GT500 مدل ۲۰۰۷ هم می‌توانستند خودروی خود را به کارخانهٔ پرفورمنس ویژهٔ کارول شلبی در لاس‌وگاس ببرند و با پرداخت ۲۸ هزار دلار آن‌را به یک سوپر اسنیک تبدیل کنند.

فیس‌لیفت بزرگ

فورد نسل پنجم موستانگ را برای مدل ۲۰۱۰ مورد فیس‌لیفت و بازطراحی بزرگی قرار داد. هرچند در موستانگ ۲۰۱۰ پلت‌فرم D2C قبلی همچنان حفظ شده بود اما این مدل جدید یک نسخهٔ کاملاً بازطراحی شده از موستانگ مدل ۲۰۰۵ محسوب می‌شد؛ بنابراین شلبی GT500 هم به‌تبع نسخه‌های معمولی موستانگ برای مدل ۲۰۱۰ کاملاً بروز و از نو طراحی شد و تغییرات عمده‌ای در دماغه، پروفیل جانبی و چراغ‌های عقب تجربه کرد اما همچنان همانند مدل ۲۰۰۷ از دماغهٔ منحصربه‌فرد، کاپوت برجسته و اسپویلر بزرگ‌تر عقب برخوردار بود تا از نسخه‌های معمولی موستانگ متمایز گردد. علاوه بر این، با رنگ‌های بیرونی جدیدی هم برای شلبی GT500 مدل ۲۰۱۰ ارائه شد. به دیگر تغییرات موستانگ شلبی در مدل ۲۰۱۰ اما در قسمت بعدی خواهیم پرداخت.