LM002، یک لامبورگینی متواضع از ۱۹۸۹

هفت سال قبل در عراق، عده‌ای از سربازان آمریکایی تصمیم گرفتند که یکی از نادرترین ایتالیایی‌های ۴×۴ را منفجر کنند؛ یک لامبورگینی LM002. در حالی که هیچ‌کس از به هلاکت رسیدن یکی از خودروهای شخصی و یا حتی خود شخص عدی حسین (یکی از پسران صدام حسین) ناراحت نشد، ولی دنیای علاقه‌مند به خودروهای عجیب و غریب، از شدت درد به خود پیچید.

امّا تا حدود یک ماه دیگر، یک نسخه سرزنده‌تر از این سوپرتراک در نمایشگاه حراج RM به نمایش گذاشته خواهد شد. LM002 احتمالاً یک خودروی گران‌قیمت در این نمایشگاه خواهد بود؛ هم به خاطر خود موتور درّنده V12 و هم به خاطر نشانه‌هایی که از شاسی‌بلند جدید کمپانی یعنی «اوروس» که در سال ۲۰۱۷ قرار است ارائه شود، در خود دارد. این LM002 مدل سال ۱۹۸۹ میلادی است و در ابتدای عمرش دارای شروع قیمتی برابر ۱۲۰ هزار دلار بوده است؛ مبلغی که اگر به دلارهای کنونی آن را حساب کنیم، حدود ۲۵۰ هزار دلار می‌شود.

در حال حاضر، قیمت‌گذاری معمول برای یک LM002 حدود ۹۵ هزار دلار است. ولی مدل ۱۹۸۹ که در اینجا می‌بینید، اخیراً به مبلغ ۱۲۲ هزار دلار معامله شده است و این رقم احتمالاً در هنگام مزایده در نمایشگاه بالاتر هم خواهد رفت.

این غول ۳۰۷۵ کیلویی، در روزهای کنونی عمر خود نیز نسبت به یک مدل قابل مقایسه از رنج‌روور، دو برابر سریعتر است (۰ تا ۹۶/۶ کیلومتر بر ساعت در مدت ۷/۷ ثانیه) و همین‌طور در فاصله کمتری نسبت به بسیاری از سدان‌های کامپکت متوقف می‌شود. این خودرو به همراه به یک موتور ۵/۲ لیتری کانتک V12 در جلو، یک گیربکس دستی ۵ دنده، یک دیفرانسیل دو سرعته و تایرهای عرض ۳۴۵ پیرلی تقویت شده با «کولار» عرضه شده است. لامبورگینی LM002 تقریباً‌ سه دهه قبل از آمدن شاسی‌بلندهای ۱۲ سیلندری مانند آئودی Q7 V-12 TDI و مرسدس G65 AMG در صحنه حاضر بوده است. این خودرو، به تنهایی بخش از تاریخ خودروسازی را در خود جای داده است.

در بین کلکسیونرهای مدرن، این خودرو جذابیت چندانی ندارد. روبرت مه‌یر، کسی که کسب‌وکار توفال در واشنگتن دارد، این LM002 قرمز رنگ را در ماه سپتامبر به این دلیل فروخته که افزایش قیمت لازم را در آن مشاهده نکرده است. به علاوه، پیدا کردن قطعات مربوط به آن مشکل بوده و سرویس آن نیز با دردسر همراه است. بنابراین رانندگی با یک LM002 همیشه خطر در راه ماندن را خواهد داشت. این خودرو در همان اوایل عمرش نیز با مشکلاتی مانند اختلال در سیستم الکترونیکی، کلاج و همچنین پر کردن باک ۷۶/۶ گالونی همراه بوده است.

مدلی که در اختیار مه‌یر بود، احتمالاً یکی از LM002 های خوش‌شانس بوده است. این خودروها نسبت به مدل‌های دو سال قبل خود، با تجهیزاتی مانند انژکتور سوخت، یک کمپرسور تنظیم هوا و بهینه‌سازی‌های بی‌شماری همراه بوده‌اند که رانندگی این هیولای ۴۴۴ اسبی را ساده‌تر کرده‌اند. مه‌یر برخی تعمیرات را خودش انجام داده و در این زمینه مرتکب اشتباهاتی شده است. البته در طول ۱۸ سال، تنها ۱۶ هزار کیلومتر با آن رانندگی کرده است.

مانند تمام‌های لامبورگینی دوره «پیش از آئودی»، LM002 نیز کمپانی سنت‌آگاتا را تقریباً به مرز ورشکستگی کشاند. نمونه اولیه «چیتا» در سال ۱۹۷۷ که توسط یک پیمانکار دفاعی امریکایی طراحی شده بود، نتوانست در نمایشگاه اتومبیل ژنو نظر فرماندهان نظامی را به خود جلب کند. موتور V-8 کرایسلر در وسط باعث بر هم خوردن تعادل هندلینگ این لامبورگینی شد و یک سال بعد، «ب‌ام‌و» همکاری خود را به دلیل اختصاص سرمایه‌گذاری به جای M1 در پروژه «چیتا» با این کمپانی قطع کرد. امّا یک نسخه بازنگری شده با نام LM001 در نمایشگاه ژنو سال ۱۹۸۱ معرفی شد. سپس پس از یک مدت، LM002 متولد شد. آخرین‌های مدل‌های LM در آمریکا با یک موتور V12 دیابلو با قدرت ۴۹۲ اسب‌بخار عرضه شدند. وقتی «اوروس» معرفی شود، شاید مالکان LM002 ارزش خودروهایشان را بیشتر بدانند.