مروری بر فصل 2017 فرمول یک – قسمت اول

شکی نیست که فصل ۲۰۱۷ یکی از جذاب‌ترین و گیراترین فصل‌های چند سال اخیر فرمول یک بوده. برخاستن فراری از خاکستر چندساله‌ای که البته همیشه آتش در درون آن روشن است، و رقابت این تیم با مرسدس، ملکه‌ی عصر هایبرید فرمول یک، اصلی‌ترین دلیلی بود که این فصل را جذاب‌ترین فصل در ۴ سال اخیر نامیدیم…

نشانه‌های اولیه

یکی از جذاب‌ترین جنبه‌های فصل ۲۰۱۷، این بود که نشانه‌های جذابیت این فصل از اولین تست‌ها در بارسلونا مشخص بود. در آن روزهای اول بود که خبر سریع بودن فراری به ‌سرعت برق منتشر شد.

خودروی W08 مرسدس، هر آنچه از یک مرسدس انتظار می‌رفت را دارا بود. این پسر خوب میراث دار خوبی از پدران خود بود، طراحی انقلابی آن‌ها را دنبال می‌کرد و یک پیکان نقره‌ای واقعی بود.

در این گوشه از میدان، SF70 فراری قرار داشت. او به زیبایی همتای آلمانی خود نبود، اما طراحی هدفمندتری داشت، طراحی ایرودینامیکی sidepodها کاملاً متفاوت بود و طراحی مخصوص فراری را با خود یدک می‌کشید.

اما جذاب‌تر از همه، زمان‌های ثبت‌شده توسط کیمی رایکونن و سباستین فتل بودند. زمان‌های بسیار رقابتی این دو راننده در پیست کاتالونیا بسیار جذاب بود.

سرخط اخبار آن زمان: مرسدس بالاخره رقیبی برای جنگیدن پیدا کرد.

بزرگ‌تر، عریض‌تر، سریع‌تر

قوانین جدیدی که برای فصل ۲۰۱۷ اعمال شد، باعث افزایش وزن اتوموبیل‌های فرمول یک از ۷۰۲ به ۷۲۲ کیلوگرم شد. این تغییر که باعث افزایش چسبندگی اتوموبیل‌های فرمول ۱ شد، نقش به سزایی در کمک به فراری ایفا کرد.

تایرهای پیرلی، برای افزایش چسبندگی مکانیکی که جهت قوانین ایرودینامیکی جدید نیاز بود، ۲۵ درصد عریض‌تر از سال قبل شدند. عرض تایر جلو از ۲۴۵ میلی‌متر به ۳۰۵ میلی‌متر رسید؛ تقریباً هم‌عرض لاستیک‌های عقب در فصل ۲۰۱۶، و عرض لاستیک‌های عقب نیز از ۳۲۵ میلی‌متر به ۴۰۵ میلی‌متر افزایش یافت. ترکیب آشنای لاستیک‌های هارد، مدیوم، سافت، سوپرسافت و آلتراسافت پیرلی نیز اندکی نرم‌تر شدند و توانایی تحمل فشار بیشتر و مدت ماندگاری طولانی‌تر آن‌ها نسبت به لاستیک‌های قبل، باعث شکسته شدن رکورد فرمول یک در چند پیست شد.

عرض کلی اتوموبیل‌ها از ۱۸۰۰ میلی‌متر به ۲۰۰۰ میلی‌متر افزایش پیدا کرد. این تغییر عرض بال جلو را از ۱۶۵۰ به ۱۸۰۰ میلی‌متر رساند. اندازه‌ای که بین سال‌های ۲۰۰۹ تا ۲۰۱۳ نیز برقرار بود. بال جلو همچنین مقداری به سمت عقب متمایل شد و به طول دماغه اندکی افزوده شد. بال‌های عقب که کم‌ارتفاع‌تر شده بودند، عریض‌تر نیز شدند و از ۷۵۰ به ۹۵۰ میلی‌متر رسیدند که باعث زیباتر شدن اتوموبیل‌ها نیز شد. در طراحی بالچه‌های کناری و کفی اتوموبیل نیز اختیار بیشتری به تیم‌ها داده شد و درنهایت اتوموبیل‌های ۲۰۱۷ نه‌تنها زیباتر از فصل قبل شدند، بلکه سریع‌تر نیز بودند و رانندگان رضایت بسیار بیشتری از آن‌ها داشتند.

بال‌کوسه که از ۲۰۰۹ تابه‌حال از مسابقات کنار گذاشته شده بود، به بال T شکل ملحق شده و به فرمول یک بازگشت.

با افزایش مقدار مجاز سوخت از ۱۰۰ به ۱۰۵ کیلوگرم، قدرت پیشرانه‌ها علی‌رغم محدودیت در قطعات داخلی و وزن واحد‌های MGU-K و MGU-H، افزایش یافت. هر راننده ۴ واحد پیشرانه در اختیار داشت و استفاده از قطعات اضافه و آپدیت کردن پیشرانه با جریمه مواجه می‌شد که البته تیم‌ها جریمه‌هایی در این مورد دریافت کردند. البته برخی از تیم‌ها تلاش داشتند در این مورد رکورددار شوند…

رنسانس ایتالیایی

پیشرفت عظیم فراری مرهون تلاش‌های متیو بینوتو مدیر فنی فراری بود که با رهبری خوب خود، اسب شهیر ایتالیایی را به‌سان ققنوس از خاکستر چندساله بیرون آورد و به‌عنوان مبارزی توانا به عرصه بازگرداند. نبرد درون تیمی مرسدس نیز با خداحافظی نیکو روزبرگ پایان یافت و همان‌طور که نیکی لائودا و توتو ولف می‌خواستند، مرسدس یکپارچه برای رویارویی با رقیب جدید آماده شد. فرمول یک از تک‌بعدی بودن بیرون آمد و به نبردی دوطرفه تبدیل شد. نبردی که هفته‌به‌هفته ادامه داشت و باعث جذابیت فرمول یک ۲۰۱۷ شد. فرمول یک چه چیزی بهتر از این می‌خواست؟

فصل ۲۰۱۷، تا ماه اکتبر به همین منوال ادامه داشت. زمانی که فراری به‌یک‌باره در زنجیره نتایج بد گیر کرد.

شروع فصل ۲۰۱۷ و طوفان آغازین فراری

سباستین در اولین گرندپری ۲۰۱۷ در آلبرت پارک ملبورن، قدرت متفاوت فراری نسبت به سال‌های گذشته را به نمایش گذاشت و با اختلاف ۹.۹۷۵ ثانیه نسبت به لوئیس همیلتون و ۱۱.۲۵۰ ثانیه نسبت به والتری بوتاس  پیروز رقابت استرالیا شد. این رقابت ابتدایی و دوم شدن همیلتون، نوید نبرد بوکسوری زیبایی بین فراری و مرسدس را می‌داد.

فراری که از کسب پیروزی در سال ۲۰۱۶ باز مانده بود، استراتژی خود را تغییر داد و در اولین گرندپری ۲۰۱۷ زنگ خطر را برای کارخانه‌های شاسی و پیشرانه‌ی مرسدس در براکلی و بریکس‌وُرث به صدا درآورد.

به‌زودی مشخص شد همان‌گونه که فراری در بیشتر پیست‌ها به‌جز پیست‌های بسیار سریع، خوب عمل می‌کند؛ مرسدس در پیست‌های با چسبندگی پایین و پیچ‌های تند حرف زیادی برای گفتن ندارد. البته مهندسان هر دو شرکت به‌سرعت وارد کار شده تا مشکلات را برطرف کنند اما این مشکلات به پایه طراحی خودروهای فراری و مرسدس بازمی‌گشت و کاملاً قابل‌حل نبود.

همیلتون نتیجه‌ی دومی استرالیا را با برد در چین جبران کرد اما فتل دوباره در بحرین برنده شد. در روسیه برای اولین بار همیلتون کندتر از هم‌تیمی خود بود. بوتاس فنلاندی با اختلاف کمی نسبت به فتل پیروزی روسیه را از آن خود کرد و همیلتون نتوانست مقامی بهتر از چهارمی به دست آورد.

همیلتون با برد قاطع فتل در اسپانیا دوباره به میدان بازگشت و عملکرد متوسط خود در سوچی روسیه را جبران کرد. هنوز امتیازات کاملاً به هم نزدیک بود و یک‌دو فراری در موناکو، جایگاه فتل در صدر جدول را تضمین کرد. همیلتون در موناکو از ست‌آپ خوبی استفاده نکرده بود و نتوانست رده‌ای بهتر از هفتمی از آن خود کند.

با این اوصاف، دست فراری برای رسیدن به قهرمانی باز بود و SF70 نقاط ضعف کمی از خود بروز داده بود. همیلتون در حالی به کانادا رفت که نیاز مبرمی به برد داشت و در دهمین سالگرد اولین موفقیت خود در فصل ورودش به فرمول یک، برد بسیار خوبی به دست آورد. البته فتل بعد از درگیری در دور اول با مکس ورشتپن، درنهایت چهارم شد و رده‌ی اول جدول را با اختلاف ۱۲ امتیاز حفظ کرد.

مروری بر فصل ۲۰۱۷ فرمول یک – قسمت دوم