معرفی مک‌لارن آرتورا، سوپراسپرت پلاگین‌هیبریدی 680 اسبی

در سال ۲۰۱۲ مک‌لارن هایپرکار P1 را به‌عنوان اولین محصول هیبریدی خود معرفی کرد. این خودرو با بیش از ۹۰۰ اسب بخار قدرت، ظرف ۲.۸ ثانیه از صفر به سرعت صد کیلومتر بر ساعت می‌رسید و می‌توانست تا ۳۰ کیلومتر را به‌صورت تمام الکتریکی طی کند؛ اما P1 هرگز ارزان نبود و بیش از ۱ میلیون دلار قیمت داشت. حالا مک‌لارن با معرفی سوپراسپرت کاملاً جدید آرتورا (یا آرچورا)، تقریباً همان ویژگی‌ها و پرفورمنس P1 را با قیمت بسیار مناسب‌تری ارائه کرده است.

آرتورا که اولین محصول هیبریدی تولید سری مک‌لارن محسوب می‌شود، به قوای محرکهٔ کاملاً جدیدی مجهز شده است زیرا مک‌لارن بجای استفاده از پیشرانهٔ V8 شناخته‌شدهٔ خود، برای این ماشین اقدام به ساخت یک موتور V6 توئین توربوی جدید کرده است. بلوک‌های سیلندر این موتور نسبت به هم زاویه‌ای ۱۲۰ درجه‌ای دارند که به گفتهٔ مک‌لارن، این ویژگی امکان استفاده از میل‌لنگ کوتاه‌تر را فراهم می‌کند. علاوه بر این، به لطف زاویهٔ باز V، می‌توان پیشرانه را در مکانی پایین‌تر نصب کرد که این مرکز ثقل خودرو را کاهش می‌دهد. با این زاویه و همین‌طور استفاده از یک سری ترفندهای مهندسی، این پیشرانهٔ V6 نه‌تنها طول کمتری نسبت به موتور V8 مک‌لارن دارد بلکه عرض آن‌هم نزدیک به ۲۳ سانتی‌متر کمتر است.

برای اینکه این پیشرانهٔ جدید نسبت به هر لیتر از حجم خود بیشترین قدرت را در مقایسهٔ با همهٔ مک‌لارن‌های V8 قبلی تولید کند، در توربوشارژرهای آن از تکنولوژی بلبرینگ استفاده شده است. این ویژگی علاوه بر کاهش اصطکاک، موجب سریع‌تر چرخیدن توربوشارژرها می‌شود. علاوه بر این، دریچه‌های کنترل گازهای اگزوز نیز به‌صورت الکترونیکی کار می‌کنند که این با کمک به حفظ دقیق فشار، تأخیر توربو را از بین می‌برد. به لطف این ویژگی‌ها، پیشرانهٔ ۳ لیتری V6 مک‌لارن به‌تنهایی ۵۸۵ اسب بخار قدرت و ۵۸۵ نیوتن متر گشتاور تولید می‌کند و علیرغم استفاده از سیستم پرخوران، می‌تواند تا ۸۵۰۰ rpm دور بگیرد.

برای اینکه آرتورا در هنگام رانندگی خودرویی بسیار سرزنده و تندوتیز باشد، تیم مهندسی مک‌لارن به ضریب دنده‌های کوتاهی نیاز داشتند و به همین دلیل یک دنده به گیربکس هفت سرعتهٔ دوکلاچهٔ قبلی اضافه کردند. البته تعداد کل دنده‌های این گیربکس نسبت به قبل تغییری نداشته و کلاً هشت دندهٔ جلو دارد زیرا دنده‌عقب حذف شده و بجای آن، موتور الکتریکی خودرو را به عقب حرکت می‌دهد. این موتور الکتریکی که از نوع شار محوری است، در محفظهٔ گیربکس نصب شده تا بتواند قدرت خود را به‌طور مفید تحویل دهد. در همین حال، گیربکس می‌تواند هم از پیشرانهٔ بنزینی و هم از موتور الکتریکی استفاده کند که این یعنی در حالت رانندگی تمام الکتریکی، پیشرانهٔ بنزینی می‌تواند به‌طور کامل از چرخ‌ها جدا شود درحالی‌که در سرعت‌های پایین هم از موتور الکتریکی برای روان‌تر کردن تعویض دنده‌های گیربکس دوکلاچه استفاده می‌شود.

این اولین موتور الکتریکی شار محوری است که تاکنون در یک خودروی تولید سری مورداستفاده قرار گرفته است. این موتور با تولید ۹۵ اسب بخار قدرت و ۲۲۵ نیوتن متر گشتاور، مجموع خروجی قوای محرکهٔ آرتورا را به ۶۸۰ اسب بخار قدرت و ۸۱۰ نیوتن متر گشتاور می‌رساند. برای تأمین انرژی موتور الکتریکی آرتورا یک پکیج باطری ۷.۴ کیلووات ساعتی متشکل از پنج ماژول لیتیوم یونی در نظر گرفته شده که امکان پیمودن تا ۳۰ کیلومتر را به‌صورت تمام الکتریکی فراهم می‌کند. در این حالت، حداکثر سرعت خودرو به ۱۳۰ کیلومتر بر ساعت می‌رسد. ازآنجایی‌که آرتورا خودرویی پلاگین‌هیبریدی است، علاوه بر اینکه باطری‌های آن در هنگام حرکت با توجه به حالت رانندگی توسط پیشرانهٔ بنزینی شارژ می‌شوند، می‌توان آن‌ها را از طریق منبع برق بیرونی هم شارژ کرد. با کابل‌های شارژ استاندارد، ۸۰ درصد از این باطری‌ها ظرف تنها ۲.۵ ساعت شارژ می‌شوند.

علاوه بر قوای محرکهٔ جدید، مک‌لارن روی کاهش وزن آرتورا هم بسیار تمرکز داشته است و به همین دلیل شاسی کاملاً جدیدی برای آن تدارک دیده است. آرتورا اولین خودرویی است که از معماری سبک‌وزن جدید مک‌لارن بنام MCLA استفاده می‌کند. این پلت‌فرم جدید به‌طور خاص برای استفاده از پیشرانه‌های هیبریدی طراحی شده و با استفاده از آلومینیوم و فیبر کربن، وزن آن به حداقل رسیده است. این شاسی که محصول چهار سال توسعه است، کاملاً با مونوکوکی که در همهٔ مک‌لارن‌های قبلی دیده‌ایم متفاوت بوده و در مرکز فناوری‌های کامپوزیتی این شرکت توسعه یافته است. این شاسی مونوکوک علیرغم اینکه باید یک سلول ایمنی برای باطری‌ها و سرنشینان و همین‌طور بار بیشتری را تحمل کند، تنها ۸۲ کیلوگرم وزن دارد.

علاوه بر این، قطعات سیستم هیبریدی آرتورا هم بسیار سبک‌وزن هستند و مجموعاً فقط ۱۳۰ کیلوگرم وزن دارند. به‌عنوان‌مثال، موتور الکتریکی تنها ۱۵ کیلوگرم و باطری‌ها ۸۸ کیلوگرم وزن دارند. به گفتهٔ مک‌لارن، اگر در این خودرو بجای موتور الکتریکی شار محوری از موتورهای الکتریکی معمول استفاده می‌شد، بیش از دو برابر این وزن می‌داشت. در همین حال، به‌منظور کاهش وزن پیشرانهٔ بنزینی هم بلوک موتور، سر سیلندرها و پیستون‌ها همگی از آلومینیوم ساخته شده‌اند و با این کار وزن موتور به ۱۶۰ کیلوگرم رسیده که ۵۰ کیلوگرم از موتور V8 قبلی سبک‌تر است. به لطف همهٔ این اقدامات، وزن کلی آرتورا به ۱۵۰۰ کیلوگرم (وزن خشک ۱۳۹۵ کیلوگرم) رسیده است.

مصرف سوخت این خودرو هم تنها ۴.۷ لیتر در هر صد کیلومتر اعلام شده است.

۶۸۰ اسب بخار قدرت در کنار وزن ۱.۵ تنی موجب می‌شود آرتورا بتواند ظرف ۳ ثانیه از صفر به سرعت صد کیلومتر بر ساعت برسد که تنها ۰.۲ ثانیه از P1 کُندتر است. این سوپراسپرت هیبریدی مسافت ۴۰۰ متر را هم ظرف تنها ۱۰.۷ ثانیه طی می‌کند درحالی‌که حداکثر سرعت آن روی ۳۳۰ کیلومتر بر ساعت محدود شده است. به لطف دیسک‌های ترمز کربن سرامیکی ۱۵.۴ اینچی در جلو و ۱۵ اینچی در عقب به همراه کالیپرهای شش پیستونهٔ آلومینیومی، آرتورا از سرعت صد کیلومتر بر ساعت ظرف تنها ۹.۴ متر و از سرعت دویست کیلومتر بر ساعت ظرف فقط ۳۸ متر متوقف می‌شود.

در این خودرو از لاستیک‌های پیرلی استفاده شده که هرکدام از آن‌ها به یک تراشه مجهز هستند تا با ارائهٔ اطلاعات به کامپیوتر مرکزی، به بهینه‌سازی سیستم‌های کمک‌راننده کمک کنند. هرچند فرمان هیدرولیک این روزها تکنولوژی کاملاً قدیمی‌ای محسوب می‌شود اما در آرتورا از همین سیستم استفاده شده زیرا مک‌لارن می‌گوید به سیستم هیدرولیک که امتحان خود را پس داده، به خاطر بازخورد و تعامل با راننده علاقه دارد. از سوی دیگر اما به‌منظور کنترل گشتاور لحظه‌ای موتور الکتریکی، آرتورا به دیفرانسیل الکترونیکی مجهز شده است که قابلیت قفل شدن دارد.

یکی دیگر از قسمت‌های مهم آرتورا طراحی بدنه است که در آن هر خط و خطوط، دریچه و مجرایی برای هدایت هوا به داخل سیستم خنک‌کننده یا جلوگیری از به هم ریختن جریان هوا طراحی شده است. به‌عنوان‌مثال، خروجی هوای کرکره‌ای روی گلگیرهای جلو به کاهش فشار در داخل گلگیرها کمک کرده و هوای کثیف را از ورودی‌های هوای جانبی دور می‌کند. در همین حال، هوای تمیز از طریق یک مسیر پیچیده به سمت همان ورودی‌ها هدایت می‌شود. در آرتورا حتی آینه‌های جانبی هم در هدایت هوا به مکان‌های مناسب نقش دارند. خریداران می‌توانند برای این خودرو از بین ۳۱ رنگ بیرونی مختلف نمونهٔ موردنظر خود را انتخاب کنند و قطعات فیبر کربنی بدنه را هم به‌صورت جداگانه یا در پکیج‌ها سفارش دهند.

خوب یا بد بودن طراحی داخلی آرتورا به نظر افراد بستگی دارد اما چیزی که بحثی در آن نیست، راحتی کابین این سوپراسپرت است. این خودرو به‌صورت استاندارد به صندلی‌هایی با گرم‌کن و تنظیم برقی مجهز است اما امکان سفارش صندلی‌های سبک‌وزن کلاب‌اسپرت هم برای آن وجود خواهد داشت. این صندلی‌ها درعین‌حالی که از مزیت وزن سبک صندلی‌های اسپرت برخوردار هستند، قابلیت تنظیمات بیشتری را دارند. به گفتهٔ مک‌لارن، کابین آرتورا آن‌قدر جادار است که راننده‌ای با قد ۱۹۳ سانتی‌متر به‌راحتی می‌تواند داخل آن بنشیند. همچنین با توجه به اینکه صفحه آمپر به ستون فرمان متصل است، غربیلک فرمان در هرجایی که تنظیم شود آمپرها به‌راحتی قابل‌خواندن خواهند بود.

قیمت تمام این ویژگی‌ها و تکنولوژی‌ها از ۲۲۵ هزار دلار آغاز می‌شود و نمایندگی‌های مک‌لارن هم‌اکنون سفارشات خرید آرتورا را می‌پذیرند. تحویل اولین نمونه‌های این سوپراسپرت بریتانیایی به خریداران از سه‌ماههٔ سوم امسال آغاز می‌شود.