مرسدس AMG GT63 S کوپه برای کیمی آنتونلی 18 ساله!

تکیه بر جای بزرگان نتوان زد به گزاف
عاشقی شیوه ی رندان بلاکش باشد…

چه بسیار نمونه ها از گونه ای که با نام انسان هوشمند نوین شناخته می شه سراغ داریم، که میلیاردها میلیارد پول بادآورده ی پدرانشون رو (که احتمالا پول نفت و گاز و… بعضی کشورهای خاص هست، که باد مخالف، از سر سفره ی مردمی که مستحق بهره مندی از اون هستن برداشته؛ و اورده سر سفره ی پدران زحمت کش و نازنین اونها! همون هایی که وقتی بهشون اعتراض می شه، که این همه سرمایه رو از کجا اوردی؟ جواب می دن: به شما ربطی نداره! حقم بوده، زحمتشو کشیدم، یک ریال از این پول رانت نبوده، اگه می تونید ثابت کنید که حلال نیست، من از صفر شروع کردم، بی خوابی کشیدم، دود چراغ خوردم، جنم داشتم و…!)، هر روز بر باد می دن، بدون اینکه وجودشون کمترین حاصلی برای جامعه، خانواده و حتی خودشون داشته باشه! پست ترین نمونه های حیات نباتی، که جز مصرف کردن، قضای حاجت و جماع، هیچ کارکردی در این هستی نداشته و نخواهند داشت.
اگر واقعا این امکان وجود می داشت، که صرفا با پول پدر، تبدیل به راننده ی فرمول یک (یا هر جایگاه گرانقدر دیگری!) شد، امروز ما در همین کشور، اقلا هزار راننده ی فرمول یک (یا هر آقازاده ی گرانقدر دیگری!) داشتیم!
پس لطفا از این دیدگاه نازلی، که جامعه رو به سیاه و سفید مطلق (سرمایه دار زالو صفت، در برابر مستضعفین ستم کش، سیاستمداران دزد، در برابر مردم رنج کشیده، لیبرال های غرب زده، در برابر امت مظلوم مسلمان و…) تقسیم می کنه، و حاصل اون نگاه کثیفی هست؛ که چپ و توده ای و فدایی در این مملکت پایه گذاشتن، عبور کنیم! چون نتیجه ش تنها این شد، که از ایران ناسیونال برادران مرحوم خیامی و جنرال موتورز ایران، ویران خودرو و پارس (بخوانید “چین”!) خودرو، از صنایع عظیم بهشهر مرحومان خاندان شریف لاجوردی، تعدادی مونتاژ کار و آشغال ساز ورشکسته، از چاپخانه ی عظیم افست و کاغذسازی گرانقدر پارس و انتشارات معظم فرانکلین، که مرحوم همایون صنعتی زاده بنیان گذاشت، انبار ماشین های چاپ فرسوده؛ و کاغذهای رانتی چینی (که تازه اون هم، فقط نصیب کیهان و اطلاعات و جوان و همشهری و… می شه، نه ناشران ارزشمندی که دارن برای بقا، با تیراژهای صد و پنجاه تا دویست جلد و قیمت هایی که پرداخت شون از توان پژوهشگر تحقیر شده خارج هست، دست و پنجه نرم می کنن!)، و انتشارات بی قدر علمی فرهنگی (که نه نشانی از علم داره و نه از فرهنگ! و دیگه حتی نشانی از رانت هم در اون وجود نداره، چون نفس نشر و حاصل اون، که مطالعه و آگاهی هست؛ مظلوم واقع شده و محکوم به فناست…)، از کارخانه ی بزرگ آزمایش، که مرحوم محسن آزمایش پایه گذاشت، و فقط در بندر ماهشهر سابق، بیست هزار نفر پرسنل فعال داشت، فقط سه راه آزمایش باقی مونده (…و می تونم با ادامه دادن این لیست؛ صفحه ها سیاه کنم، با نام و نشان کمپانی های سودآوری، که تحت عنوان مصادره و ملی شدن، هیچ ازشون برجا نموند! مثل کفش ملی، یا جوراب استارلایت و…)، چون واژه ی سرمایه دار (که باید به معنای مولد، عامل رفاه عمومی، کارآفرین و فرصت ساز شناسانده بشه) رو، برای ما به “زالو صفت”، “دزد”، “دلال”، “لیبرال وطن فروش” و… ترجمه کردن، تا با بهره برداری از چنین دیدگاهی در جامعه ی تازه در حال رشد و تغییر ایران، حاصل تمام تلاش های اون جمع خدمت گذار (که طبعا از نتیجه ی تلاش هاشون، سودهای سرشار و هنگفتی هم، نصیب خودشون و خانواده شون می شد_که بر وجود نازنین شون از شیر مادر حلال تر باشه_ اما در عوض، چرخ اقتصاد این کشور رو به گردش انداخته بودن، و سطح نسبی و معقولی از رفاه عمومی رو، برای کارمندان و کارگران شون، و بالطبع کل جامعه، فراهم کرده بودن) رو نابود کنن، و به نام سرمایه داران وابسته به رژیم طاغوت و ظالمان و تضییع کنندگان حقوق “امت همیشه در صحنه”! اموال و دارایی های به زحمت جمع شده، و علاوه بر بهره مندی های شخصی، برای پیشرفت شرایط اقتصادی عموم مردم ایران به کار گرفته شده رو، مصادره (بخوانید “غارت”!) و مثلا “ملی” (که تا همین امروز، ریالی تحت عنوان سود سهام یکی از اون “کمپانی های غصبی ی به عنف ملی شده”، به حساب احدی از مردمان عادی این مرز و بوم واریز نشده!) اعلام کنن، و اون “سرمایه دارهای خائن خدمت گذار” رو، یا زندانی کنن و یا در بهترین حالت به تبعید خودخواسته بفرستن، یا در صورت مقاومت و تلاش برای احقاق حق …
کم کم وقتش رسیده دوستان، که تاریخ (حداقل دوره ی دویست سیصد ساله ی معاصر!) رو، دوباره و جدی، از منابع مختلف و دیگاه های متفاوت، و اینبار نه به عنوان تکلیف درسی؛ که به عنوان تکلیف اجتماعی مون مطالعه کنیم…

18

4