بررسی رنو سفران 2016؛ راهنمای جامع خرید و تجربه رانندگی

رنو سفران ۲۰۰۰ SE خودرویی است که کمتر از آنچه استحقاقش را دارد، موردتوجه قرار گرفته است؛ اما چرا؟

شنیدن نام شرکت رنو ممکن است مفاهیم مختلفی را در ذهنتان تداعی کند؛ این تصور ذهنی می‌تواند مثبت باشد و ویژگی‌های چون استهلاک پایین، کاربری آسان و… را یادآوری کند یا ضعف کابین، طراحی نامتعارف و… به ذهن برخی دیگر بیاورد. شمار زیادی از محصولات این برند فرانسوی به این دوگانگی مبتلا هستند اما سدان سفران از این قاعده مستثنا است؛ می‌پرسید چرا؟ چون سفران با هدف ارائه راحتی برای خانواده‌ها و برطرف‌کردن مهم‌ترین نیازهای آن‌ها طراحی شده و در انجام این کار تمام توان خود را به کار گرفته است.اما آیا با توجه به نیازهای یک خانواده ایرانی، هزینه بالای خودروهای دست‌دوم خارجی و رقبای قدرتمند، سفران می‌تواند به همراهی قابل‌اعتماد تبدیل شود؟ برای پاسخ دادن به این پرسش مهم، به تمام جنبه‌های فنی این خودرو نگاه خواهیم داشت؛ پیش از آن بهتر است به طراحی سفران ۲۰۰۰ SE مدل ۲۰۱۶ نگاهی داشته باشیم.

طراحی بیرونی سفران

سفران را می‌توان نسخه بهبودیافته «لتیتیود» به شمار آورد که خود یک سدان کلاس تجاری محسوب می‌شد. این خودرو با تکیه‌بر به‌روزرسانی طراحی نسل گذشته به خودرویی زیبا، پخته و چشم‌نواز تبدیل شده است. سفران با وجود گذر ۸ سال از عمرش چندان قدیمی به چشم نمی‌خورد و در مقایسه با بسیاری از خودروهای چینی نو ورود بازار، طرحی یکپارچه‌تری دارد. رنو برای لوکس‌نشان دادن خودروی خود از رنگ کرومی در بخش‌هایی مانند قاب دور جلوپنجره، هواکش سپر، بالای مه‌شکن‌ها، قاب دور شیشه‌های جانبی و نوار صندوق عقب استفاده کرده است. رینگ‌های ۱۹ اینچی کرومی این خودرو برای بدنه ۴,۸۹۷ میلی‌متری‌اش کمی کوچک به نظر می‌رسند اما ظاهر آن را بیش‌از پیش دلپسند کرده‌اند.

طراحی خطوط استخوانی روی کاپوت با چراغ‌ها، جلوپنجره و سپر جلو هماهنگی کامل دارند. نمای جانبی بسیار ساده طراحی شده و نمای عقب هم به المان‌های خوشایند و همه‌پسند مانند چراغ‌های نسبتا کشیده (که امروزه به ترند بازار تبدیل شده است) مزین شده است. سپر بزرگ عقب میزبان دو مه‌شکن کوچک شده که بالاتر از زیرسپر پلاستیکی قرار گرفته‌اند. طراحی شیب‌دار صندوق عقب هم نمای پشت را از سطح «حوصله‌سربر» به «قابل‌قبول» می‌رساند. به‌طور کلی، طراحی بیرونی سفران همه‌پسند و عاری از خودنمایی ارزیابی می‌شود. این برداشت ساده (و نه‌چندان مدرن) می‌تواند برای کاربران متفاوت نکته‌ای مثبت یا منفی باشد؛ ما این سبک را برای خودرویی در کلاس سدان تجاری می‌پسندیم.

کابین و امکانات سفران

مهندسان رنو تمام تلاش خود را به کار برده‌اند تا فلسفه فرانسوی خود را به رخ رقبا بکشند اما کابین سفران برخلاف بدنه بیرونی چندان یکپارچه نیست و با تضادهایی روبه‌رو شده است؛ زمانی که درها سفران را باز می‌کنید، سنگینی و قطر آن‌ها برایتان قابل‌تامل خواهد بود که بی‌شک حس ایمنی و لوکس‌بودن را منتقل می‌کند. ردیف جلو این خودرو از صندلی‌های پارچه‌ای بزرگی سود می‌برد که با پشتیبانی مناسب و امکان تنظیم ارتفاع، زاویه و موقعیت به‌‌صورت دستی، خیالتان را از بابت فضای پا و آسایش، راحت می‌کند.

طرح چوب ادوات داشبورد با کیفیت قابل‌قبول، سردنده با استحکام و نشانگرهای سرعت و دورسنج، آنالوگ ساخته شده‌اند و نمی‌توان از طراحی آن‌ها خرده خاصی گرفت. کنسول مرکزی نه‌چندان بزرگ سفران میزبان یک نمایشگر لمسی قدیمی، سیستم رسانه‌ای مجهز به بلوتوث ثانویه، سیستم تهویه مطبوع دو نقطه‌ای، خوش‌بوکننده هوا، دو جالیوانی و یک باکس میان داشبورد با درگاه USB و AUX شده است. عیب اصلی این بخش، نبود فضای مناسب برای قرار دادن گوشی همراه است.

خوشبخانه و به‌لطف بدنه کشیده سفران، فضای پا برای سرنشینان عقب بیشتر از اندازه کافی وجود دارد و یک انسان بالغ با قد متوسط ۱۸۰ سانتی‌متر، بدون مشکل فضای سر در آن جا می‌شود و می‌تواند از خروجی تهویه عقب استفاده کند. صندلی‌های این ردیف از همان پارچه ردیف جلو استفاده می‌‌کنند که با دوخت دور دستگیره‌های در، هماهنگی کامل دارد. یک کنسول میانی در مرکز صندلی‌های تاشو عقب و زیر سانروف پانورامیک سفران قرار گرفته است که شامل دو جالیوانی می‌شود، بالشتک سر صندلی‌ها راحت و ارگونومیک طراحی شده‌‌اند و صندوق بزرگ آن هم برای حمل هر نوع بار مسافرتی آمادگی کامل دارد.

اما مشکل کابین سفران، غربیلک باریک فرمان بدون روکش مناسب و ادوات پلاستیکی کروم‌رنگی به شمار می‌رود که نشان از «رنو بودن» این خودرو می‌دهد و به مالک یادآوری می‌کند که نباید سدان جادار خود را با یک خودروی لوکس اشتباه بگیرد. استفاده از پلاستیک خشک در بخش زیرین داشبورد و بخشی از پنل درها می‌تواند کمی ناامیدکننده به نظر برسد. در عصری که حتی خودروهای میان‌رده زیر ۱ میلیارد تومان هم از نمایشگرهای لمسی ۸ اینچی بهره‌مند شده‌اند، نمایشگر مرکزی سفران ناقص و معیوب به نظر می‌رسد. لمس نامناسب و سیستم‌عامل غیررسمی و سفارشی‌شده قدیمی از مشکلات این سیستم اطلاعات-سرگرمی هستند که محصول ارزان‌تر رنو، مگان، را در ذهن تداعی می‌کنند. روبه‌روی راننده خبری از نمایشگر پر زرق‌وبرق نیست و یک کامپیوتر سفری آبی‌رنگ، داده‌هایی مانند مصرف سوخت، گستره مسافت قابل‌پیمایش و… را در اختیار راننده قرار می‌دهد.

مشخص است که رنو با تولید سفران هدفی مشخص داشته و نمی‌خواسته حتی یک قدم هم از هدف خود جلوتر برود. فضای داخلی و راحتی صندلی‌های سفران شما را از هر خودروی دیگری بی‌نیاز می‌کند. سطح امکانات کابین این خودرو و کیفیت ادوات داخلی برای محصولی با این گستره قیمت، روی‌هم‌رفته مناسب ارزیابی می‌شوند اما همچنان نمی‌توان از آن انتظار یک محصول لوکس و به‌روز را داشت.

تجربه رانندگی، عملکرد و فرمان‌پذیری سفران

پس از باز کردن درهای بزرگ و سنگین و نشستن روی صندلی‌های راحت، نخستین نکته‌ای که با آغاز حرکت جلب توجه می‌کند، پدال‌های بزرگ سفران هستند که بازخورد خوبی به اشارات راننده دارند. پیشرانه ۲ لیتری ۴ سیلندر ۱۶ سوپاپ این خودرو، ۱۹۶ نیوتن متر گشتاور را در دور ۳,700rpm در اختیار راننده قرار می‌دهد تا از بابت سبقت گرفتن نگرانی نداشته باشد. حداکثر ۱۴۱ اسب بخار قدرت هم در دور ۶,000rpm در اختیار راننده قرار می‌گیرد اما رسیدن به آن دور با سروصدای زیاد موتور همراه می‌شود و نشان می‌دهد موتور می‌توانست قوی‌تر باشد. اینجا است که وزن ۱,۴۹۵ کیلوگرمی سفران خودنمایی کرده و شتاب اولیه را کم می‌کند. یادآوری می‌کنم که با خودرویی در کلاس تجاری طرف هستیم پس با توجه مشتریان هدف، می‌توان از این نقیصه گذر کرد.

مسیر تست من شامل آسفالت هموار و پر دست‌انداز می‌شد؛ بنابراین امکان بررسی کامل سیستم تعلیق این خودرو را داشتم. با وجود وزن بالا و کشیدگی بدنه، فنربندی به‌خوبی از پس تکان‌ها و پیچ‌های تند بر می‌آید و به راننده اطمینان خاطر می‌دهد که می‌تواند بیشتر هم به آن فشار وارد کند. دست‌اندازهای بزرگ شهر، تکان جدی در کابین ایجاد نمی‌کردند و ضربات ناشی از چاله‌ها و ناهمواری‌ها هم جذب میراگرها می‌شدند. رنو برای ایجاد راندمان نرمی که توسط فرمان الکتروهیدرولیکی بی‌نظیر و پاسخگوی سفران پشتیبانی می‌شود، کمی حالتی شناوری را در خودرو ایجاد کرده که در سرعت‌های بالای جاده‌ای بیشتر حس می‌شود و محدودیت‌های خودرو را یادآوری می‌کند؛ هر چه باشد سفران یک سدان کلاس تجاری است نه مگان RS!

در زمان بررسی این خودرو، حس آرامش ما با خلل مواجه نشد و سفران در ایجاد یک تجربه مناسب موفق عمل کرد. تنها مسئله‌ای که جای تامل داشت، جعبه‌دنده CVT آن به شمار می‌رفت که رفتاری بسیار شبیه به جعبه‌دنده مگان و سایر محصولات این شرکت داشت. هر چند با فشردن پدال گاز تا انتها، خودرو را تا خط قرمز ۶,100rpm هم دور می‌گیرد و عملکرد شهری آن هم کاملا یکدست ارزیابی می‌شود اما همیشه سناریویی پیش می‌آید که در آن، جعبه‌دنده عملکردی مبهم دارد یا گاه تلاش می‌کند برای بهینه نگه‌داشتن راندمان، دور موتور را فراتر از ۴,000rpm نبرد؛ اگر به دور بالاتر نیاز داشته باشید باید یک فشار مضاعف بر پدال گاز بیاورید. پاسخ CVT به پدال گاز کمی تاخیر هم دارد و حس استفاده از یک توربوشارژر به راننده مننقل می‌کند؛ در حالی‌که پیشرانه تنفس‌طبیعی است.

در وهله بعد، تلاش کردم با تکیه‌بر آینه‌بغل‌های بزرگ، دوربین دید عقب و حسگر پارک جلو و عقب، سفران را پارک کنم. فرمان باز هم عملکرد خوبش را به رخ من کشید اما طول بدنه و آشنا نبودن با ابعاد کلی، کمی دشواری برای نگارنده ایجاد کرد.

روی‌هم‌رفته، عملکرد فنی سفران در کلاس خودش کاملا قابل‌قبول، راحت و فرانسوی قلمداد می‌شود و می‌توان روی آن حساب باز کرد؛ اما باید در نظر داشت که وزن آن باعث ایجاد یک شخصیت متمایز می‌شود، جعبه‌دنده اسپرت نیست و خودرو در انجام مانورهای سنگین با محدودیت روبه‌رو خواهد شد.

تنوع تجهیزات ایمنی سفران

۲۰۰۰ SE، تنها نسخه سفران که باید برای خرید مدنظر داشته باشید، به امکانات متنوعی تجهیز شده است که می‌تواند با وجود رقابت خودروهای چینی و آپشن‌های بی‌شمارشان، همچنان حرفی برای گفتن داشته باشد. ازجمله این امکانات می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

• سنسور پارک جلو و عقب
• دوربین پارک عقب
• حسگر هشدار نقطه‌کور
• سیستم GPS با هشدار گذر از سرعت مجاز
• سیستم کنترل ایستایی در سربالایی
• TCS (سیستم کنترل چسبندگی) با قابلیت خاموش‌کردن دستی
• ESP (سیستم کنترل پایداری)
• سنسور باران
• سنسور فشار باد تایر
• ترمزهای ABS با توزیع نیرو
• اتوهولد
• کروز کنترل
• ۶ کیسه هوا
• ورود بدون کلید
• روشن خاموش دکمه‌ای
• صندلی‌های جلو ۶ حالتی دستی
• ایزوفیکس ردیف عقب
• شیشه‌های بالابر آنتی‌ترپ

قیمت و نتیجه‌گیری

قیمت نسخه‌های گوناگون سفران از ۱.۳۷ میلیارد تومان آغاز می‌شود و تا مرز ۲.۲ ملیارد تومان ادامه دارد. در زمان نگارش این مطلب، نسخه فول یا همان ۲۰۰۰ SE مدل ۲۰۱۵ و ۲۰۱۶، تاکید می‌کنم تنها نسخه‌ای که باید برای خرید مدنظر داشته باشید، در محدود ۱.۸ تا ۲.۲ میلیارد تومان معامله می‌شود. زیر چهره اتوکشیده سفران یک پیشرانه مطمئن و آب‌دیده جا خوش کرده است که با وجود استفاده از قطعات مشترک گوناگون با برندهای ژاپنی مانند نیسان از پس ابعاد و وزن بدنه برمی‌آید و همراهی مطمئن برای راننده خواهد بود.

کابین سفران ۲۰۰۰ SE بیشتر از نیاز یک خانواده چهار نفره، فضا را برایشان آماده می‌کند اما در بخش فناوری قدیمی به نظر می‌رسد. عملکرد فرمان خوب است و بازخورد مناسبی دارد، تعلیق راحت است و جعبه‌دنده هم برای استفاده روزمره رفتار قابل‌قبولی دارد؛ اما نباید انتظار عملکرد خاص یا شگفت‌آوری را از آن داشت.

به‌طور کلی، سفران ۲۰۰۰ SE مدل ۲۰۱۶ خودرویی کامل به شمار می‌رود که کمی از عمر آن گذشته است و این مهم را هر از چندگاه به راننده خود یادآوری می‌کند. اگر استفاده از نمایشگر چندرسانه‌ای LED و انجام مانورهای سنگین با سرعت‌های بالا اولویت‌تان نیست به‌ فکر راحتی و فضای مناسب برای خانواده هستید، سفران ۲۰۰۰ SE می‌تواند گزینه‌ای مناسب برای شما باشد. اگر هم بودجه بیشتری دارید می‌توانید به نسخه ۲.۵ لیتری آن یعنی ۲۵۰۰ SE فکر کنید.

در نهایت از مالک محترم خودرو، «دکتر مصطفی احمدی»، بابت صرف وقت و همکاری با رسانه پدال نهایت تشکر را داریم.

‌مزایای رنو سفران ۲۰۰۰ SE

• راحتی
• فضای زیاد
• امکانات قابل قبول
• طراحی همه‌پسند
• مصرف سوخت بهینه
• سواری نرم
• فرمان پاسخگو
• قیمت مناسب در برابر رقبای هم‌سطح

معایب رنو سفران ۲۰۰۰ SE

• محدودیت دینامیکی به‌خاطر وزن
• عملکرد نه‌چندان دقیق جعبه‌دنده CVT
• سیستم اطلاعات-سرگرمی قدیمی
• استفاده از پلاستیک خشک در کابین
• بازار دست دوم کم رونق

سایر تصاویر

مقالات مرتبط:

• کی ام سی X5، بررسی کامل، راهنمای خرید و تست درایو
• با ۲ میلیارد تومان چی بخریم؟ بررسی و مقایسه بستیون T77 در برابر هیوندای توسان
• فونیکس تیگو ۷ پرومکس AWD، بررسی کامل، مزایا و معایب و ارزش خرید
• بررسی و مقایسه میتسوبیشی ASX با تیگو ۸ پرو مکس؛ ژاپنی یا چینی؟