ماجرای سرقت Acura Legend و پنهان کردن آن

ماشین هاى دهه نود با اینکه آپشن هاى شلوغ و تخیلى ماشین هاى امروز رو نداشتن(آپشن هایى که اگه بخواهیم منصفانه نگاه کنیم خیلى هاشون غیرکاربردى یا کم کاربردِ و در بعضى موارد کاملاً بلا استفاده است و صرفاً به خاطر رقابت عرضه شده!) و طراحى خارجیشون مثل بعضى ماشین هاى امروزى فضایى و رادیکال نبود،اما سادگى،راحتى،کیفیت و وقارى داشتن که خیلى از ماشین هاى امروزى ندارن،حالا فرقى نمیکنه مال چه برندى بودن،از ماشین هاى لوکس گرفته مثل کاپریس اسپیس و کادیلاک الدورادو و انواع بنز و بى ام دبلیو،تا ماشین هاى ژاپنى مثل آکورد و سیویک هوندا،گالانت و لنسر میتسو،کریسیدا و کرون تویوتا،انواع اوپل و خیلى هاى دیگه که ازشون خاطره داریم.ما هنوزم یه گالانت از اون نسل داریم که سوارى و راحتیش خیلى عالیه.
یکى از چیزایى که بهش افتخار میکنم و میسپرم حتماً رو سنگ قبرم بنویسن اینه که با اینکه ما یه خانواده متوسط هستیم،هیچوقت ماشین ایرانى سوار نشدیم،سال ها یه شورولت نوا داشتیم که من تا به حال ماشین به اون کم خرجى و بى دردسرى ندیدم و دو بار ما رو از مرگ حتمى نجات داد و اونقدر نگهش داشتیم تا مجبور شدیم بدیمش خودرو فرسوده،بعدش هم یه پاجرو و گالانت خریدیم که هنوز داریم و خیلى ازشون راضى هستیم و حالا حالاها مهمونمون هستن تا روزى که واردات ماشین آمریکایى آزاد بشه:)))