نخستین خودرویی که نوربرگرینگ را زیر 10 دقیقه پیمود؛ آلفارومئو 1958

خودرویی کلکسیونی و خاص که درعین بهره‌مندی از طراحی چشمگیر، عملکرد فوق‌العاده‌ای را از خود نشان داده است.

اخیرا یک رویداد ایتالیایی جدید به نام «ماکینیسیما» در مرکز شهر لس‌آنجلس برگزار شده بود که میزبان انواع خودروها و موتورسیکلت‌های خاص بود و ستاره آن، یک دستگاه آبارث آلفارومئو تک‌تولیدی با بدنه سفارشی به شمار می‌رفت. ظاهرا طراحی این خودرو برعهده طراح صنعتی آلمانی، «لوییجی کولانی»، بوده است.

کولانی در طی بیش از ۶۰ سال فعالیت در حوزه طراحی صنعتی دست به خلق انواع خودروها از کوپه‌های اسپرت تا کامیون‌های مفهومی و موتورسیکلت‌ها زد. البته کار او به صنعت خودرو ختم نمی‌شد و ردپای او در صنعت دوربین، عینک آفتابی و حتی مبلمان نیز به چشم می‌خورد. او علاقه زیادی به خطوط و فرم‌های ارگانیک داشت و به آیرودینامیک توجه ویژه‌ای می‌کرد. این طراح آلمانی در یک نقل‌قول مشهور می‌گوید:

چرا باید به جمعی بپیوندم که دنبال زاویه‌دار کردن همه‌چیز هستند؟ من هم فلسفه گالیله را دنبال می‌کنم؛ جهان من هم گرد است.

یکی از شاخص‌ترین کارهای کولانی، آبارث آلفارومئو ۱۳۰۰ برلینتا نام دارد. «کارلو آبارث» برای ساخت این خودرو کولانی را استخدام کرد که پیشتر با برند فیات کار کرده بود. قرار بود محصول تازه یک خودروی اسپرت باشد که برای ساختش از شاسی قاب لوله‌ای یک دستگاه آبارث آلفارومئو 1000GT مدل ۱۹۵۸ استفاده شود. نهایتا تصمیم بر آن شد که برای شروع، تنها سه دستگاه از این خودرو تولید شود. موتور آلفارومئو 1000GT با یک نمونه ۱.۳ لیتری تعویض شد و سپس زیر بدنه فایبرگلاس کولانی قرار گرفت.

آبارث کولانی نهایتا به ۱۱۰ اسب بخار قدرت و وزنی ۷۸۰ کیلوگرمی دست پیدا کرد که نسبت‌به خودروی استاندارد، ۹۰ کیلوگرم سبک‌تر بود. آلفارومئو توانست با این خودرو به سرعت ۲۰۸ کیلومتر بر ساعت دست پیدا کند که با توجه به زمان عرضه و ابعاد بدنه آن، تحسین برانگیز به شمار می‌رفت. ایتالیایی‌ها نهایتا توانستند به‌وسیله این خودرو برای نخستین بار پیست نوربرگرینگ آلمان را در کمتر از ۱۰ دقیقه بپیمایند که رکوردی تازه محسوب می‌شد.

در جریان ماکینیسیما، آلفارومئو کولانی در یک اتاق جداگانه قرار گرفت تا بازدیدکنندگان بتوانند از جهات مختلف و بدون نگرانی آن را تماشا کنند. بدنه باریک که در جای‌جای آن از خطوط نرم و بدون شکستگی استفاده شده است، جلوه‌ای متفاوت و به یادماندنی به این خودرو داده است. فرم عجیب پشت خودرو که به‌صورت یکپارچه با سقف و طاق چرخ‌های عقب طراحی شده است، شیشه عقب عظیم‌الجثه، نوک تیز کاپوت و مسیر یکپارچه آن و… همه‌وهمه مولفه‌هایی ویژه هستند که درعین ساختارشکنی هویت آلفارومئو را در خود جای داده‌اند.

فرورفتگی روی سقف آن ناخواسته تصویر محصولات زاگاتو را در ذهن بیننده تداعی می‌کند. شیشه‌های جانبی و جلو برخلاف نمونه عقب، درعین‌حال که در یک راستا طراحی شده‌اند، چندان بزرگ نیستند و با ابعاد کوچک بدنه همخوانی بیشتری دارند. چرخ‌های براق و کلاسیک و هواکش جانبی مشبک با نشان آلفارومئو از دیگر المان‌های چشمگیر این طرح نامتداول و حتی زیبا هستند. دیدگاه شما درباره این خودرو چیست؟ آیا ایتالیایی‌ها همچنان زیباترین خودروها بازار را تولید می‌کنند؟