تجربهٔ رانندگی با واندرهال لاگونا، رودستر سه‌چرخ

پس‌ازاینکه شرکت بریتانیایی مورگان با ساخت مدل سه‌چرخهٔ خود به موفقیت رسید، دیگر شرکت‌ها نیز به فکر ساخت خودروهای اسپرت سه‌چرخ افتادند. یکی از این شرکت‌ها، کمپانی آمریکایی واندرهال است که به‌تازگی رودستر اسپرت سه‌چرخ واندرهال را معرفی کرده است. حال یک دستگاه لاگونا در اختیار ماست که تجربهٔ رانندگی منحصربه‌فردی با آن داشتیم. ما با این خودروی جالب در بزرگراه‌ها و مرکز شهر لس‌آنجلس به رانندگی پرداختیم تا بفهمیم آیا پرداخت ۷۷ هزار دلار برای خرید آن ارزش دارد یا نه.

کابین این رودستر دونفره به شکل قطرهٔ اشک بوده و برای آن یک سقف نیز طراحی و تعبیه‌شده که به‌صورت دستی قابل‌نصب است. فضای جلوی پای آن کافی و مناسب است اما به خاطر طراحی قطره‌ای شکل کابین، فضای شانه‌ها بسیار کم است. رئیس و مالک شرکت واندرهال «Steve Hall» چندین سال را صرف طراحی و شکل دادن لاگونا کرده است اما این خودرو برخلاف اکثر سه‌چرخه‌هایی چون مورگان ۳ Wheeler و پولاریس اسلینگ‌شات، دیفرانسیل جلو است. پس در این صورت چرا سه‌چرخه و نه چهارچرخ؟

در جواب باید گفت وسایل نقلیهٔ سه‌چرخ به‌عنوان موتورسیکلت شناخته می‌شوند و به همین دلیل تست‌های تصادف جدی در رابطه با آن‌ها انجام نگرفته و نیازی به‌صرف هزینه‌های بسیار زیبا جهت تأمین ایمنی کامل ندارند؛ اما اجداد خودروهای سه‌چرخ امروزی در دوران بعد از جنگ جهانی دوم، خودروهای بسیار ارزان‌قیمتی بودند که برای اقشار کم‌درآمد جامعهٔ بعد از جنگ تولید می‌شدند درحالی‌که واندرهال لاگونا به‌هیچ‌عنوان ارزان نیست به‌گونه‌ای که قیمت مدل پایهٔ آن از ۵۰ هزار دلار شروع می‌شود و در مدل اسپرت پریمیوم به ۵۸,۸۵۰ دلار می‌رسد درحالی‌که بالاترین مدل آن (نمونهٔ مورد آزمایش) ۷۷ هزار دلار قیمت دارد. این در حالی است که با این مبلغ خودروهای اسپرت قابل‌توجه زیادی در بازار وجود دارند.

لاگونا به‌ویژه با جلوپنجرهٔ مشکی و دو چراغ گرد خود، به طرز عجیبی انسان را به‌سوی خود جذب می‌کند. از بدنهٔ نقره‌ای و صاف آن گذشته وارد خودرو می‌شوم. از طریق آینه‌های کوچک و گرد کلاسیک آن نگاهی به جوانب خودرو می‌اندازم. روی درهای لاگونا به‌گونه‌ای طراحی‌شده که می‌توان دست راست را برای استراحت روی آن قرار داد درحالی‌که صندوق بار عمیق آن درست پشت سر ما قرار دارد.

کابین دارای طراحی زیبایی است و از تریم فیبر کربن در آن استفاده‌شده است. صندلی‌ها چرمی بوده و برخی قطعات از شورلت سونیک قرض گرفته‌شده‌اند. سیستم صوتی ساده بوده و از طریق بلوتوث به تلفن همراه متصل می‌گردد. به سمت لس‌آنجلس پیش می‌رویم. گیربکس اتوماتیک ۶ سرعتهٔ لاگونا ضرایب کوتاهی داشته و دنده‌ها به‌سرعت تعویض می‌شوند. تا جایی که می‌توانم سرعت را بالا می‌برم چراکه این کار با خودرویی که تنها یک چرخ در عقب دارد بسیار لذت‌بخش است. تعلیق خودرو قابل تنظیم بوده و تک‌چرخ عقبی با ۳۰ سانتیمتر عرض هیچ مشکلی در کنترل این رودستر ۷۰۰ کیلوگرمی ایجاد نمی‌کند.

موتور ۱.۴ لیتری چهار سیلندر خطی توربوشارژ آن متعلق به جنرال موتورز بوده که حداکثر قدرت ۲۰۰ اسب بخاری خود را در دور ناامیدکنندهٔ حدود ۴ هزار rpm ارائه می‌کند. البته واندرهال نرم‌افزار موتور GM را جهت استفاده در لاگونا مورد به‌روزرسانی قرار داده است اما هیچ تغییر مکانیکی در آن صورت نگرفته است. در هنگام رانندگی با سرعتِ ‌بالا خصوصاً موقع باز بودن سقف صدای باد در خودرو بسیار بلند و آزاردهنده است و باید این صدای آزارنده را در طول رانندگی با لاگونا تحمل‌کنید. پاسخگویی موتور مناسب است و با فشردن پدال گاز سیستم توربو بی‌درنگ وارد عمل شده و هوای اضافی را به درون سیلندرها می‌فرستد. صدا و غرش موتور زیبا و شنیدنی است اما حیف که صدای بیش‌ازحد باد تجربهٔ رانندگی در هوای آزاد با لاگونا را خراب می‌کند.

تلاش واندرهال در دنیای خودروی پررقابت امروزی جهت ساخت خودرویی منحصربه‌فرد باید مورد تحسین قرار گیرد حتی اگر کاملاً موفق نباشد. لاگونا خودروی جالبی است اما قطعاً به قیمت پایین‌تری نیاز دارد تا بتواند افراد را مجاب به خریدنش کند. بااین‌حال سازنده به‌سرعت و به‌طورجدی در حال گسترش پایگاه‌های فروش خود است. در کل هرچند با مبلغ موردنیاز برای خرید لاگونا می‌توان خودروهای اسپرت بسیار بهتری خریداری کرد اما لذت رانندگی با این خودروی سه‌چرخ، فراموش‌نشدنی و منحصربه‌فرد بوده و در هیچ خودروی دیگری قابل‌لمس نیست.

مشخصات فنی

منبع: automobilemag