برچسب نیم میلیون دلاری روی پلیموث سوپربرد

طی روزهای اخیر بازار حراج خودروهای کلاسیک یا خاص بسیار داغ بوده و نمونه‌های زیادی برای حراج گذاشته شده‌اند. خودروهایی مانند مرسدس بنز 540K اسپشیال رودستر، ای‌ام‌سی AMX/3، لامبورگینی رونتون، فراری F50، پورشه ۳۵۶ اسپیداستر، رنو ۵ توربو، آستون‌مارتین‌های زاگاتو و پورشه ۹۱۱ کابریولت پروتوتایپ که تمامی آن‌ها را در پدال معرفی کردیم.

حال خبر رسیده که قرار است یک پلیموث سوپربرد نیز به حراج گذاشته شود. این خودرو به خاطر تعداد تولید محدود و عملکردی چشمگیر، به خودروی بسیار باارزشی برای کلکسیونرها تبدیل شده است. البته شرایط خودرو و گواهی مالکان قبلی آن هم در ارزش این خودروها نقش دارد به همین دلیل دیدن قیمت‌های بسیار بالا برای برخی نمونه‌های سوپربرد غیرمعمول نیست. این نمونه که در اینجا آن‌را معرفی خواهیم کرد هم از همین دسته است به‌گونه‌ای که هرچند حدود پنج دهه از عمرش گذشته است اما هنوز هم رنگ اصلی خود را حفظ کرده است البته به‌جز در قسمت دماغه که به دلیل مشکلاتی دوباره رنگ‌آمیزی شده است اما هنوز هم برچسب کارخانه‌ای همی بر روی آن به چشم می‌خورد. این برچسب تصویری از شخصیت کارتونی رود رانر یا همان میگ میگ خودمان است که بر روی دماغه و اسپویلر پلیموث سوپربرد چسبانده می‌شد.

پلیموث سوپربرد یک نسخهٔ کاملاً اصلاح‌شده و ارتقاءیافته از پلیموث رود رانر بود که در ابتدا صرفاً جهت شرکت در مسابقات نسکار ۱۹۷۰ ساخته شد. سوپربرد دقیقاً کاری را انجام داد که برادرش دوج چارجر دیتونا در فصل قبلی مسابقات نسکار انجام داده بود. چارجر دیتونا که برای فصل ۱۹۶۹ مسابقات نسکار ساخته شده بود، اولین خودروی آمریکایی بود که با استفاده از تونل باد و تجزیه‌وتحلیل‌های کامپیوتری طراحی شده بود. بعد از انجام این آزمایشات بر روی دوج چارجر، دماغهٔ خودرو اصلاح شده و یک بال بزرگ هم به قسمت عقب آن اضافه شد.

سپس برای فصل ۱۹۷۰ همین تغییرات در پلیموث رود رانر هم ایجاد شده و سوپربرد متولد شد. در این خودرو دماغه فرمی تیز و آئرودینامیک پیدا کرد، چراغ‌های جلو به‌صورت مخفی طراحی شدند و یک بال عمودی هم جهت کاهش آشفتگی‌های هوا در قسمت عقب نصب شد. پلیموث سوپربرد مجهز به یک پیشرانهٔ ۴۲۶ اینچ مکعبی (۷ لیتری) V8 همی بود که با تجهیز به دو کاربراتور چهار دهنه، ۴۲۵ اسب بخار قدرت تولید می‌کرد. سوپربرد با تکیه بر این نیروگاه قدرتمند و فرم آئرودینامیک خود می‌توانست فقط در ۵.۵ ثانیه از صفر به سرعت صد کیلومتر در ساعت دست پیدا کند که حتی برای امروزه هم شتاب فوق‌العاده‌ای است.

طبق قانون مسابقات نسکار، خودروهایی که در مسابقه شرکت می‌کردند باید برای فروش به مردم عادی حداقل در تعدادی خاص عرضه می‌شدند. برای فصل ۱۹۷۰ این تعداد ۵۰۰ دستگاه بود بنابراین پلیموث مجبور شد سوپربرد را در تعدادی محدود تولید کند. طبق گفته‌ها و اسنادی که امروزه موردپذیرش است، در کل از این خودرو تعداد ۱۹۳۵ دستگاه ساخته شده است؛ اما به دلیل سختگیری بیشتر قوانین مربوط به آلایندگی خودروها، افزایش نرخ بیمه برای خودروهای با عملکرد بالا و ممنوعیت نسکار از ایجاد تغییرات آئرودینامیکی مؤثر در خودروهای شرکت‌کننده، سوپربرد تنها در سال ۱۹۷۰ ساخته شد و سپس تولیدش خاتمه یافت.

پلیموث سوپربرد علاوه بر قدرت و شتاب خارق‌العاده، از تجهیزات زیادی هم برخوردار است که ازجملهٔ آن‌ها می‌توان به رینگ‌های ۱۵ اینچی رالی، سر اگزوزهای کرومی، فرمان هیدرولیک، ترمزهای دیسکی جلو، فرمان اسپرت طرح چوب، پنجره‌های برقی، کمربندهای ایمنی دولوکس و تنظیم شش جهتهٔ صندلی راننده اشاره کرد. ازآنجایی‌که این سوپربرد به حراج گذاشته شده یکی از اصلی‌ترین و فابریک‌ترین سوپربردهای حال حاضر است و تاکنون تنها دو مالک داشته است، انتظار می‌رود با قیمتی در حدود ۵۰۰ هزار دلار فروخته شود. این خودروی آمریکایی شگفت‌انگیز ماه آینده در حراجی Mecum به حراج گذاشته خواهد شد.