یادی از آوانتی، خودروی ناشناختهٔ آمریکایی

شرکت آمریکایی استودبیکر در سال ۱۹۶۲ کوپهٔ بزرگ و لوکسی بنام آوانتی را به‌عنوان خودروی اسپرت پرچم‌دار خود معرفی کرد. سازنده، این خودرو را به‌عنوان تنها خودروی چهارنفرهٔ عملکرد بالای آمریکایی توصیف کرده و برخی آن‌را یکی از مهم‌ترین نقاط عطف صنعت خودروسازی آمریکا پس از جنگ جهانی دوم دانسته‌اند؛ اما درحالی‌که استودبیکر فروش ۲۰ هزار دستگاه آوانتی را در سال ۱۹۶۲ در نظر داشت، تنها ۱۲۰۰ دستگاه از آن‌ به فروش رسید. به همین دلیل و همین‌طور به دلیل مشکلات مالی استودبیکر، این شرکت آمریکایی کارخانهٔ خود در ایندیانا که به تولید آوانتی مشغول بود را در دسامبر سال ۱۹۶۳ تعطیل کرده و بدین ترتیب تولید این کوپهٔ لوکس پس از تنها یک سال خاتمه یافت. هرچند پس از پایان دادن به تولید آوانتی توسط استودبیکر، به نظر می‌رسید این ماشین به تاریخ خودروهای کلاسیک آمریکایی پیوسته است اما شخصی بنام نیت آلتمن (Nate Altman) که نمایندگی فروش استودبیکر در ایندیانا را در اختیار داشت، معتقد بود که آوانتی همچنان پتانسیل تولید را دارد.

به همین دلیل آلتمن با شراکت شخصی بنام لئو نیومن (Leo Newman) تصمیم گرفت به تولید آوانتی ادامه دهد. برای این کار آن‌ها با خودروسازان بزرگ آمریکا وارد مذاکره شدند اما هیچ‌کدام از خودروسازان پیشنهاد تولید آوانتی را قبول نکردند. حتی شرکت آمریکن موتورز یا AMC که به نظر انتخاب مناسبی می‌رسید هم علاقه‌ای به تولید این کوپهٔ لوکس نداشت. به همین دلیل آلتمن و نیومن حق تولید آوانتی و همین‌طور کارخانهٔ سابق آن در ایندیانا را از استودبیکر خریداری کرده و شرکتی بنام آوانتی موتور را تأسیس کردند تا خود به تولید این خودرو بپردازند. آلتمن همچنین قرارداد شرکت Molded Fiberglass که بدنهٔ آوانتی را تولید می‌کرد را هم تمدید نمود تا همچنان ساخت بدنهٔ این ماشین را ادامه دهد.

سپس این دو شریک تصمیم گرفتند پیشرانهٔ اصلی منسوخ‌شدهٔ آوانتی را با موتور جدیدی جایگزین کنند. برای این کار پیشرانهٔ قدرتمندتر و سبک‌تر ۵.۴ لیتری V8 شورلت کوروت انتخاب شد که ۳۰۰ اسب بخار قدرت داشت؛ اما ازآنجایی‌که این موتور جدید از پیشرانهٔ ۴.۷ لیتری V8 اصلی آوانتی کمی بلندتر بود، باید در کاپوت و گلگیرهای جلوی خودرو تغییراتی ایجاد شده و ارتفاع آن‌ها افزایش پیدا می‌کرد. همچنین چون موتور کوروت وزن کمتری داشت، توزیع وزن خودرو بهتر شده و تأثیر مثبتی روی هندلینگ آن گذاشت. بدین ترتیب نهایتاً آوانتی جدید با تغییراتی نسبت به نمونهٔ اولیه در آگوست سال ۱۹۶۴ با مدل آوانتی II معرفی شده و با مدل ۱۹۶۵ به بازار آمد. این نسخهٔ جدید به‌صورت دست‌ساز توسط شرکت آوانتی موتور تولید می‌شد و آلتمن به خریداران این امکان را می‌داد که هر نوع ترکیب داخلی و رنگی که دوست دارند را برای خودروی خود انتخاب کنند. همچنین هرچند آوانتی II روی همان شاسی قدیم استودبیکر ساخته شده بود، اما ساکت‌تر و سریع‌تر از استودبیکر آوانتی بود.

بدین ترتیب درحالی‌که شرکت استودبیکر در سال ۱۹۶۷ به‌طور کامل تعطیل شده، فروپاشید و از بین رفت، اما تولید آوانتی با تلاش‌های آلتمن و نیومن و همین‌طور به لطف نقاط قوت خود همچنان تا چندین دهه بعد ادامه یافت. طی سال‌های بعد تولید آوانتی II کماکان با پیشرانهٔ ۵.۴ لیتری کوروت ادامه پیدا کرد اما از سال ۱۹۶۹ یک پیشرانهٔ ۵.۷ لیتری شورلت هم در کنار موتور قبلی ارائه شد و سپس در سال ۱۹۷۳ یک موتور ۶.۶ لیتری V8 جایگزین دو موتور قبلی شد که آن‌هم از شورلت گرفته شده بود. نهایتاً در سال ۱۹۸۱ اما یک موتور کوچک‌تر ۵ لیتری با ۱۵۵ اسب بخار قدرت جایگزین موتور ۶.۶ لیتری شد.

در سال ۱۹۷۵ شرکت آوانتی به هفتمین خودروساز ایالات‌متحده تبدیل شد. البته این شرکت تولید بسیار محدودی داشت به‌گونه‌ای که در سال ۱۹۷۸ با فروش تنها ۱۶۵ دستگاه، به بیشترین میزان فروش دست پیدا کرد. این بدان دلیل بود که ساخت هر دستگاه از آوانتی II بسته به سفارشات خاص و تودوزی آن بین ۱۰ تا ۱۲ هفته طول می‌کشید. از سوی دیگر، در آوریل سال ۱۹۷۶، نیت آلتمن از دنیا رفت و سکان هدایت شرکت به برادرش آرنولد آلتمن رسید که از همان ابتدا در آوانتی موتور کار می‌کرد. سپس در سال ۱۹۸۲، آرنولد آلتمن شرکت آوانتی موتور را به شخصی بنام «استفان بلیک» که در زمینهٔ توسعهٔ املاک فعالیت داشت، واگذار نمود.

پس از انتقال مالکیت شرکت آوانتی موتور، مالک جدید به فکر ایجاد یک به‌روزرسانی کلی در آوانتی II افتاد چراکه این خودرو از سال ۱۹۶۵ تقریباً بدون تغییر چندانی در حال تولید بود. به همین دلیل در سال ۱۹۸۲ تولید آوانتی II خاتمه یافته و نسل جدید آن با چراغ‌های جلوی مستطیلی، سپرهای پلاستیکی هم‌رنگ بدنه و تغییرات دیگری معرفی شد درحالی‌که در زیر کاپوت آن همچنان همان موتور ۵ لیتری ساخت شورلت قرار داشت. همچنین با معرفی این نسل، نشان II از نام آوانتی حذف گردید. معرفی نسل جدید آوانتی برای سازنده موفقیت قابل‌توجهی را به همراه داشت چراکه فروش آن در سال ۱۹۸۳ به ۲۸۹ دستگاه افزایش پیدا کرده و  به سال خوبی برای آوانتی تبدیل شد. سپس در سال ۱۹۸۵ نسخهٔ کابریولت آوانتی معرفی گردید و در سال ۱۹۸۷ نیز نسخهٔ ویژه‌ای از آن با نام لاکچری اسپرت کوپه به بازار آمد.

در سال ۱۹۸۶ اما به دلیل ایجاد مشکلاتی در رنگ‌آمیزی خودروها، آوانتی موتور ورشکست شده و رئیس آن یعنی استفان بلیک استعفا داد و هیچ خودروی در آن سال توسط این شرکت تولید نشد؛ اما در مارس همان سال آوانتی موتور توسط شخصی بنام «Michael Eugene Kelly» خریداری شد. او نام شرکت را به نیو آوانتی موتور تغییر داده و تولید آوانتی را در همان کارخانهٔ ایندیانا از سر گرفت. این مالک جدید اما قصد مدرن نمودن آوانتی را داشت. به همین دلیل در اولین قدم تصمیم به تغییر پلت‌فرم آن گرفت که برای این کار از پلت‌فرم شورلت مونت‌کارلو استفاده شد. بدین ترتیب آوانتی از سال ۱۹۸۷ روی پلت‌فرم جدید شورلت مونت‌کارلو ساخته شد. سپس در سال ۱۹۸۸، بار دیگر مالکیت شرکت آوانتی موتور جابجا شده و شخصی بنام «John Cafaro» آن‌را خریداری نموده، آن‌را به اوهایو منتقل کرده و نام شرکت را هم به آوانتی اتوموتیو تغییر داد.

هرچند پلت‌فرم مونت‌کارلو در آوانتی عملکرد خوبی داشت اما شورلت در سال ۱۹۸۸ به تولید مونت‌کارلو خاتمه داد و به همین دلیل از سال ۱۹۸۹ از پلت‌فرم شورلت کاپریس برای آوانتی استفاده شد؛ اما مالک جدید شرکت آوانتی یعنی جان کافارو، در اواخر دههٔ ۸۰ تصمیم به ساخت نسخهٔ سدان آوانتی گرفت. این خودرو که در سال ۱۹۹۰ با نام آوانتی تورینگ سدان معرفی شد، در ظاهر شباهت بسیار زیادی به نسخهٔ کوپهٔ معمولی آوانتی داشت تا جایی که به نظر می‌رسید تنها دو درب به آن اضافه شده است. بااین‌حال این خودرو اولین و تنها سدان تاریخ آوانتی بود. در انتهای این مطلب بیشتر به آوانتی تورینگ سدان خواهیم پرداخت.

در سال ۱۹۹۲ شرکت آوانتی بازهم درگیر مشکلات مالی شده و بدین ترتیب تولید تمامی محصولات آن خاتمه یافت و تا سال ۱۹۹۶ این شرکت هیچ خودرویی تولید نکرد تا اینکه در سال ۱۹۹۷، طراح اصلی شرکت آوانتی بنام «تام کِلوگ» طراحی نسل کاملاً جدید آوانتی را بر روی پلت‌فرم F-Body جنرال موتورز آغاز کرده و چندی بعد سه پروتوتایپ از نسل جدید این خودرو با نام AVX ساخته شد. این نسل از آوانتی طراحی و استایل کاملاً مدرنی داشت اما درعین‌حال به اصالت و ریشه‌های اصلی خود نیز وفادار مانده بود درحالی‌که همچنان از پیشرانهٔ جنرال موتورز استفاده می‌کرد.

در سال ۱۹۹۹ یعنی در زمان توسعهٔ نسل جدید آوانتی، شرکت آوانتی بار دیگر توسط مالک قبلی آن یعنی Michael Eugene Kelly خریداری شد. وی تأسیسات تولید شرکت را از اوهایو به جورجیا منتقل کرده و نهایتاً تولید نسل جدید آوانتی را از سال ۲۰۰۱ آغاز نمود. این خودرو تا سال ۲۰۰۴ همچنان از پلت‌فرم پیشرانهٔ جنرال موتورز استفاده می‌کرد اما از این سال به بعد برای ساخت آوانتی از پلت‌فرم فورد موستانگ استفاده شد که با فاصلهٔ محوری بیشتر، فضای داخلی بیشتر و همین‌طور راحتی بالاتری را برای سرنشینان فراهم می‌کرد. علاوه بر این، آوانتی به پیشرانهٔ ۴.۶ لیتری V8 موستانگ GT نیز مجهز شده بود که ۳۰۰ اسب بخار قدرت داشت.

در اوایل سال ۲۰۰۶ نیز خط تولید آوانتی به کارخانهٔ جدیدی در مکزیک منتقل شد؛ اما این سال پایانی تولید این خودرو بود چراکه نهایتاً تولید آوانتی در سال ۲۰۰۶ برای همیشه به پایان رسید و آخرین دستگاه آن در ماه مارس این سال از کارخانهٔ مکزیک خارج شد. آخرین نمونه‌های تولیدشدهٔ این خودرو نیز در اوایل سال ۲۰۰۷ به فروش رسیدند و بدین ترتیب پروندهٔ آوانتی که در سال ۱۹۶۲ با استودبیکر آغاز شده بود، پس از فرازوفرود‌های فراوان سرانجام به‌طور کامل بسته شد.

حال اما یک دستگاه آوانتی تورینگ سدان برای فروش گذاشته شده است. همان‌طور که گفته شد، این مدل از سال ۱۹۹۰ به بازار آمد اما تنها ۹۰ دستگاه از آن ساخته شد و سپس تولید آن در سال ۱۹۹۰ به پایان رسید؛ بنابراین آوانتی تورینگ سدان خودروی بسیار منحصربه‌فردی است. همان‌طور که در تاریخچهٔ آوانتی به‌طور کامل توضیح داده شد، نسخهٔ سدان این خودرو نیز بر روی همان پلت‌فرم شورلت کاپریس ساخته شده و به همان پیشرانهٔ ۵ لیتری V8 شورلت با ۱۷۰ اسب بخار قدرت مجهز است که نیروی آن توسط یک گیربکس چهار سرعتهٔ اتوماتیک انتقال پیدا می‌کند.

گفته شده این سدان لوکس آمریکایی به ترمزهای دیسکی جلو، سیستم کنترل تهویه، صندلی‌های چرمی، کروز کنترل، باک ۶۸ لیتری، فرمان هیدرولیک، قفل مرکزی، پنجره‌های برقی، آینه‌های جانبی برقی و بازکن برقی درب صندوق بار مجهز است. علاوه بر این، آوانتی تورینگ سدان از سانروف برقی و یک تلویزیون هم در قسمت عقب هم برخوردار است. این خودرویی که برای فروش گذاشته شده است، ۱۴۱ هزار کیلومتر کارکرد داشته و در شرایط بسیار خوبی قرار دارد. آوانتی تورینگ سدان در زمانی که نو و صفرکیلومتر بوده، قیمتی در حدود ۵۲ هزار دلار داشته است.