این سوپرکار نانو سلولز است که در نمایشگاه خودروی توکیو رونمایی شده و از متریال سلولز نانو فیبری در صنعت خودرو استفاده کرده است.
این خودرو حاصل اشتراک مساعی ۲۲ دانشگاه، موسسه و تأمینکنندهی ژاپنی بوده و وزارت محیطزیست ژاپن در سال ۲۰۱۶ دستور توسعه آن را داده است.
سلولز نانو فیبر از گیاهان و ضایعات کشاورزی بازیافتی مشتق میشود و در بدنهی خودروها شامل دربها، سقف و کاپوت بکار میرود. استفاده از این متریال به معنی حداکثر سبکی ۵۰ درصدی بدنه خودرو نسبت به بدنهی محصولاتی است که از متریال مرسوم تولید شدهاند. سلولز نانو فیبر همچنین بهصورت گستردهای در ساختار خودرو بکار رفته است.
طراح بدنهی این خودرو، یوزو نیمی (Yuzo Niimi) از تیم توسعه و شخصیسازی تویوتاست که یکی از اعضای این کنسرسیوم میباشد. خودرو ابعاد نسبتاً کوچکی داشته و در نمای جلوی چراغهای جلوی متمایز و جلوپنجره تیز و کوچکی دیده میشوند. این کانسپت همچنین دارای دربهای پروانهای، رینگهای چند پره و چراغهای عقب گیرایی است که ما را به یاد کرایسلر ME میاندازد.
از آنجایی که کانسپت موردبحث به خاطر نمایش ویژگیهای فنی توسعه یافته بنابراین جزئیات زیادی از قوای محرکه آن در دسترس نیست هرچند گفته میشود در بطن آن قوای محرکه هیدروژن سلول سوختی قرار گرفته و حداکثر سرعت ۲۰ کیلومتر در ساعتی دارد که برای بردن آن به نمایشگاه و برگشت به آزمایشگاه فعلا کافیست!
meysam
۹ آبان ۱۳۹۸.
دمت گرم شاهین جان. لذت بردم.
از این دست مقالات خیلی خوشم میاد
شاهین
۹ آبان ۱۳۹۸سلام
انجام وظیفه هست دوست عزیز
ارادت
محمد
۱۰ آبان ۱۳۹۸“ اشتراک مساعی”
یا تشریک مساعی!!
چقدروقت بود این کلمه رو نشنیده بودم
.
تلاشهای بینظیر و قابل تقدیری داره ژاپن واسه توسعه صنعت خودرو
البته احتمالا در طراحی این خودروی خاص بیشتر از محصولات لامبورگینی الهام گرفته شده