بررسی ماهیندرا وریتو Vibe یا تندر90 هاچبک

رنو یا داچیا لوگان یکی از پرحاشیه‌ترین خودروهایی بود که در ایران عرضه شد و سرانجام پس از جنجال‌های فراوان تولید آن توسط دو شرکت ایران‌خودرو و پارس‌خودرو (سایپا) در ایران آغازشده و بانام تندر ۹۰ به بازار عرضه گردید؛ اما این خودرو در دیگر کشورهای دنیا و توسط شرکت‌های مختلفی نیز تولید می‌گردد. یکی از این شرکت‌ها، شرکت هندی ماهیندرا است که چند سالی است رنو لوگان را بانام و برند خودش در هند عرضه می‌کند. این در حالی است که رنو اجازهٔ عرضهٔ پارس تندر (فیس‌لیفتی از تندر ۹۰ که توسط سایپا انجام شد) را با برند سایپا در ایران نداد.

بگذریم! در هند به دلیل اینکه اکثر مردم از قشر ضعیف جامعه بوده و توانایی خرید بالایی ندارند، خودروهای کوچک و ارزان‌قیمت بسیار محبوب هستند تا جایی که بسیاری از شرکت‌های خودروسازی معتبر جهانی خودروهای کوچک و ارزان‌قیمتی را صرفاً جهت عرضه در هند تولید می‌کنند؛ بنابراین اکثریت فروش خودرو در بازار هند را خودروهای کوچک و با مصرف سوخت کم تشکیل می‌دهد که مالیات کمتری هم به آن‌ها تعلق می‌گیرد. به همین دلیل، رنو لوگان ‌هم که در سطح جهانی خودرویی اقتصادی و ارزان‌قیمت بشمار می‌رود جهت عرضه در هند گزینهٔ مناسبی است (هرچند لوگان یا همان تندر۹۰ با قیمت حدود ۴۰ میلیونی‌اش در ایران خودرویی لوکس محسوب می‌شود!).

همان‌طور که اشاره شد این خودرو در هند توسط شرکت ماهیندرا تولیدشده و بانام ماهیندرا وریتو عرضه می‌گردد. حتی ماهیندرا، لوگان را مورد فیس‌لیفت هم قرار داده و آن‌را با ظاهری متفاوت در هند عرضه می‌کند؛ اما در هند قانونی وجود دارد که طبق آن به خودروهایی با طول کمتر از ۴ متر مالیات بسیار کمتری تعلق می‌گیرد و به همین دلیل اکثر خودروسازان جهت فرار از پرداخت مالیات سنگین اقدام به تولید خودروهایی با طولی کمتر از ۴ متر برای بازار هند می‌کنند.

اما رنو لوگان یا همان ماهیندرا وریتو طولی بیشتر از ۴ متر دارد و به همین دلیل ماهیندرا صندوق آن‌را بریده و نسخهٔ کوچک‌تری از آن‌را بانام وریتو Vibe در هند عرضه کرده است. هدف طراحان و مهندسان ماهیندرا از ساخت وریتو Vibe، رساندن طول خودرو به زیر ۴ متر و عرضهٔ خودرویی جمع‌وجور بوده است تا درنتیجهٔ از امتیازات مالیاتی خودروهای کوچک بهره‌مند گردد. بااین وجود درحالی‌که وریتو Vibe ظاهری همانند خودروهای هاچبک دارد اما ماهیندرا آن‌را یک سدان جمع‌وجور اسپرت می‌داند که دلیل این امر را در ادامه خواهید فهمید. بااین‌حال آیا ماهیندرا وریتو وایب چیز قابل‌توجهی را با طولی کمتر از ۴ متر ارائه می‌کند؟

بیرون

ماهیندرا وریتو وایب در قسمت جلو هیچ تفاوتی با نسخهٔ معمولی ندارد و تقریباً همه‌چیز تا درِ عقب یکسان است. در قسمت جلو فقط جلوپنجرهٔ کرومی جهت افزایش جنبه‌های ظاهری اسپرت با نمونه‌ای مشکی‌رنگ جایگزین شده است. در قسمت عقب اما همه‌چیز متفاوت است و وریتو وایب کاملاً شبیه به خودروهای هاچبک معمول بازار به نظر می‌رسد. چراغ‌های عقب نیز به نظر می‌رسد با الهام از نسل قبلی فورد فوکوس طراحی‌شده باشد. از دیگر موارد متفاوت نیز می‌توان به رینگ‌های آلیاژی جدید اشاره کرد.

هرچند نمای عقبی وریتو وایب طراحی بدی ندارد اما طراحی آن کاملاً از رده خارج و قدیمی است چراکه چراغ‌های عمودی نصب‌شده در ستون‌ها مربوط به گذشته بوده و در حال حاضر تقریباً منسوخ ‌شده است. با استفاده از رنگ مشکی در قسمتی از سپر عقب نیز سعی شده نمای بصری اسپرتی خودرو افزایش یابد؛ اما مشکل عمدهٔ طراحی وریتو وایب عدم تطابق طراحی قسمت جلو با عقب است به‌گونه‌ای که کاملاً روشن است که دو شرکت متفاوت طراحی این خودرو را انجام داده‌اند چراکه طراحی قسمت جلو توسط داچیا انجام‌گرفته و قسمت عقب توسط ماهیندرا طراحی‌شده است.

درون

فضای داخلی وریتو وایب با نسخهٔ معمولی کاملاً یکسان است و این یعنی فضای وسیعی برای سرنشینان وجود دارد. البته در فیس‌لیفتی که ماهیندرا بر روی وریتو یا درواقع لوگان انجام داده، نمای داخلی نیز تغییر کرده و تغییراتی در رودری‌ها و داشبورد آن اعمال‌شده است. کیفیت مواد داخلی متوسط است چراکه برخی از قطعات پلاستیکی هنگام لمس کاملاً خشک احساس می‌شوند. استفاده از رنگ بژ در داخل خودرو نیز آن‌را تا حدودی از یکنواختی خسته‌کنندهٔ کابین ال۹۰ دور کرده است. سیستم صوتی که از سایر محصولات ماهیندرا قرض گرفته‌شده است کیفیت صدای مناسبی را ارائه کرده و امکانات اتصالی مناسبی هم دارد. بلندگوهای عقب نیز بجای درها، در پشت صندلی‌های عقب نصب‌شده که این موجب افزایش صدا گردیده است.

خواندن اطلاعات صفحه آمپر راحت بوده و یک صفحه‌نمایش کوچک نیز اطلاعات فراوانی ازجمله میانگین مصرف سوخت و مسافت قابل پیمایش با سوخت باقیمانده را به نمایش درمی‌آورد. صندلی‌های عقب بااینکه کاملاً عریض هستند، کمی بیش‌ازحد سفتند اما حمایت مناسبی را از بدن ارائه می‌کنند. همچنین سرنشینان عقب در مورد فضای پا یا سر شکایتی نخواهند داشت چراکه برخلاف اکثر هاچ‌بک‌ها، وریتو وایب فضای پای مناسبی داشته و هر سه پشت‌سری‌های عقب نیز قابل تنظیم هستند.

در ابتدای مطلب گفتیم که ماهیندرا این خودرو را یک سدان کامپکت می‌داند و حال دلیل این امر را ذکر مکنیم. در حقیقت ماهیندرا وریتو وایب یک هاچ‌بک واقعی نیست چراکه در کمال تعجب، درِ صندوق بار آن برخلاف همهٔ هاچ‌بک‌ها با شیشهٔ عقب باز نشده و همانند خودروهای سدان باز می‌شود! این یعنی طراحان و مهندسان ماهیندرا زحمت طراحی درِ صندوق کامل و همراه با شیشهٔ عقب را به خود نداده و صرفاً اقدام به حذف و بریدن صندوق بار کرده‌اند! بنابراین وریتو وایب یک شِبْه هاچ‌بک است و به نظر می رسد هدف ماهیندرا از ساخت آن فقط و فقط رساندن طول لوگان به زیر ۴ متر بوده است. این امر موجب شده که دهانهٔ صندوق بار بسیار کوچک شود تا برای قرار دادن اشیاء و بارها در صندوق مجبور به خم شدن باشیم. بااین‌حال حجم صندوق بار نسبت به یک خودروی هاچ‌بک مناسب و وسیع است اما شیشهٔ عقبِ ثابت و تاشو نبودن صندلی‌های عقب، کاربرد آن‌را محدود کرده است. چرخ زاپاس نیز از داخل صندوق قابل‌دسترس نبوده و صرفاً از زیر خودرو امکان دسترسی به آن وجود دارد. بعلاوه برف‌پاک‌کن و شیشه‌شوی عقب هم برای آن در نظر گرفته نشده است.

عملکرد

با توجه به اینکه وریتو وایب خودرویی زیر ۴ متر است برای اینکه از مزایای مالیاتی برخوردار شود باید با موتورهای کوچک و کم‌حجم عرضه گردد و ازآنجایی‌که ماهیندرا پیشرانهٔ بنزینی کوچکی در میان موتورهای خود ندارد، وریتو وایب را تنها با یک موتور دیزل ارائه کرده است. این موتور که ۱.۵ لیتری dCi متعلق به رنو است، ۶۵ اسب بخار قدرت و ۱۶۰ نیوتن متر گشتاور تولید می‌کند. بااین‌حال عملکرد این موتور در شهر عالی است، لگ توربوی آن تقریباً ناچیز بوده و قابلیت‌های رانندگی فوق‌العاده‌ای را ارائه می‌کند.

موتور دیزل خودرو فوراً به باز شدن دریچهٔ گاز واکنش نشان داده و حتی در دنده‌های بالا هم شتاب خودرو خوب است. فقط در بزرگراه‌ها عملکرد این موتور چندان مناسب نیست اما همچنان می‌توان به‌راحتی با سرعتی در حدود ۱۱۰ کیلومتر در ساعت حرکت نمود. ردلاین موتور در ۵۱۰۰ rpm است، کلاچ بسیار سبک بوده و گیربکس نیز ضرایب کوتاهی دارد. علاوه بر این، وریتو وایب خودروی بسیار باصرفه‌ای است چراکه در رانندگی شهری مصرف سوختی در حدود ۶ لیتر در هر صد کیلومتر دارد.

دینامیک رانندگی

وریتو وایب به دلیل شکل‌گیری بر اساس همان وریتو یا لوگان معمولی، ازلحاظ رانندگی با بسیاری از خودروهای هم‌کلاس یا هم قیمتش تطابق ندارد. فرمان بیش‌ازحد بزرگ است و در هنگام پارک کردن بسیار سنگین احساس می‌شود. همچنین در سرعت‌های بالا نیز بادی رول در خودرو مشاهده می‌شود. بااین‌حال برتری ماهیندرا وریتو در کیفیت سواری آن به چشم می‌خورد. تعلیق خودرو در بدترین جاده‌ها عملکردی عالی داشته و تمامی عیوب مسیر را خنثی می‌کند درحالی‌که کیفیت سواری آن‌هم بسیار عالی است. عملکرد ترمز بسیار خوب بوده و با نیش ترمز سرعت خودرو کاهش پیدا می‌کند. البته موقعیت راننده می‌توانست بهتر باشد.

نتیجه

ماهیندرا وریتو وایب یک وریتوی زیر ۴ متر به معنای واقعی است. این خودرو با نسخهٔ معمولی از هر لحاظ به‌جز طراحی عقب و ظرفیت صندوق بار یکسان است. هرچند به دلیل شیوهٔ باز شدن درِ صندوق بار، صندوق خودرو چندان کاربردی نیست اما در صرفه‌جویی و کاهش هزینه‌های طراحی و توسعهٔ آن به ماهیندرا کمک کرده است. بااین‌حال انتخاب وریتو وایب برای خرید به‌طور کامل به سلیقهٔ افراد بازمی‌گردد. اگر بتوان با درِ صندوق بار نامتعارف و صندوق نه‌چندان کاربردی آن کنار آمد، وریتو وایب گزینهٔ خوبی برای کسانی خواهد بود که به یک هاچ‌بک کاربردی نیاز دارند که به‌راحتی توانایی حمل پنج نفر را داشته باشد درحالی‌که مصرف سوختی استثنایی را نیز در این محدودهٔ قیمتی ارائه می‌کند.

نقاط مثبت

اتاق داخلی جادار و راحت

عملکرد شهری مناسب

کیفیت سواری خوب

نقاط منفی

هندلینگ و بازخورد فرمان ضعیف

طراحی عقبی و شیوهٔ نامناسب باز شدن درِ صندوق

مشخصات فنی

دیگر مشخصات

ترمزها جلو دیسکی عقب کاسه‌ای، مجهز به سیستم ABS و EBD، ایربگ راننده و ایموبلایزر، تعلیق جلو مک‌فرسون عقب میله‌های پیچشی، رینگ ۱۴ اینچی، لاستیک‌های ۱۸۵

منبع: Motorbeam