تقابل سنت و مدرنیته، آستون‌مارتین ونتیج در برابر پورشه 911 GTS

آستون‌مارتین در حال وارد شدن به دورهٔ جدیدی است و محصولاتی مانند ونتیج جدید، این برند بریتانیایی را به یکی از جلوداران بخش خودروهای اسپرت تبدیل کرده‌اند. هرچند در نسل جدید ونتیج از پیشرانهٔ ساخت AMG استفاده شده اما دانش مهندسی آستون در بخش شاسی از نقاط مثبت این ماشین است؛ اما برای اینکه ونتیج تازه‌وارد بتواند قاطعانه در صدر بخش خودروهای اسپرت قرار گیرد، باید خودرویی که بیش از نیم‌قرن است بر این بخش بازار سلطه دارد، یعنی پورشه 911 را مغلوب کند که به‌طور خاص در این جدال از نوع GTS است؛ اما آیا این اسپرت نورسیدهٔ بریتانیایی می‌تواند در این نبرد پیروز شود؟

شروع نبرد

آستون‌مارتین ونتیج

هر خودروی اسپرتی در وهلهٔ اول باید حس خوبی به انسان منتقل کند و این دقیقاً همان چیزی است که در ونتیج جدید وجود دارد. درهای کشیدهٔ خودرو را که باز می‌کنیم، روی صندلی‌های با پشتی کوتاه اما حمایت‌کننده نشسته و با فشردن دکمهٔ استارت قرمزرنگ، به سمفونی زیبای پیشرانهٔ 4 لیتری V8 توئین توربوی مرسدس-آام‌گ گوش می‌دهیم. این موتور که 510 اسب بخار قدرت و 685 نیوتن متر گشتاور دارد، هرچند توسط AMG ساخته شده اما آستون‌مارتین در ونتیج، آن‌را برای شخصیت موردنظر خود تنظیم کرده است. یکی از این تغییرات، جایگزینی گیربکس دوکلاچهٔ AMG با یک نمونهٔ هشت سرعتهٔ معمولی است که به عقیدهٔ ما در سرعت‌های پایین عملکرد بهتری دارد.

اما آستون از حالت E-Diff آام‌گ استفاده کرده که تأثیری عالی داشته است زیرا این جزئی کلیدی در تعادل خوشایند خودرو است. به این موضوع همچنین ساختار تمام آلومینیومی خودرو و توزیع وزن 50-50 آن نیز کمک می‌کند درحالی‌که عملکرد فرمان هم عالی است. با وجود گشتاور بالا و اتصال عالی خودرو از طریق فرمان و پدال گاز، ونتیج وحشیانه عمل کرده و تعادل ذاتی خود را کنار گذاشته است. در آزمایش ما، ونتیج ظرف 4.2 ثانیه از صفر به سرعت 96 کیلومتر در ساعت رسید اما حتی E-Diff هم با کارایی عالی، کمبود کشش خودرو را جبران نمی‌کند درحالی‌که تعویض دنده‌ها نیز به‌کندی صورت می‌گیرد.

این موضوع در شتاب از سرعت 50 کیلومتر در ساعت تا 110 کیلومتر هم خود را نشان داد به‌گونه‌ای هنگام تعویض دنده‌ها، تأخیر احساس می‌شد اما بااین‌حال با ثبت زمان 3.2 ثانیه‌ای در این آزمایش، هنوز هم خودروی سریعی محسوب می‌شود؛ اما کیفیت تعویض دنده در آستون‌مارتین بیشتر قابل‌توجه است چراکه این عمل به دقت پورشه صورت نمی‌گیرد. حتی در حالت تعویض دندهٔ دستی در برخی مواقع برای سنگین کردن دنده‌ها باید کمی صبر کرد اما گیربکس در حالت اتوماتیک روان و مناسب عمل می‌کند. البته مشکلات ذکر شده برای گیربکس ونتیج بسیار جزئی هستند اما اعتبار نام آستون‌مارتین موجب شده که بیشتر موردتوجه قرار گیرد.

تعلیق ونتیج در سه حالت مختلف قابل تنظیم است که در جاده آن‌را در نرم‌ترین حالت قرار دادیم. در این حالت، تعلیق کمی بیش‌ازحد نرم می‌شود و خوی اسپرت ماشین را کمرنگ می‌کند. همچنین حرکت تعلیق زیاد است اما دست‌اندازها را خنثی کرده و برآمدگی‌های خشن را به‌خوبی جذب می‌کند. بااین‌حال با افزایش سرعت، حرکت عمودی زیاد تعلیق به یک مشکل تبدیل می‌شود. به همین دلیل، هنگام افزایش سرعت در جاده‌های معمولی بریتانیا، کنترل بدنهٔ ونتیج کم شد درحالی‌که 911 هیچ مشکلی در این زمینه نداشت. حتی در حالت اسپرت پلاس نیز همچنان این نقیصه احساس می‌شود.

پورشه 911 GTS

911 معیاری است که هر خودروی اسپرتی باید با آن سنجیده شود زیرا هرچند این اسپرت افسانه‌ای آلمانی در طول سال‌های اخیر تغییرات زیادی همچون استفاده از پیشرانه‌های آب‌خنک، فرمان الکتریکی و توربوشارژرها را تجربه کرده است اما این ساختهٔ نمادین پورشه همچنان به‌عنوان معیار کلاس اسپرت باقیمانده است. این موضوع اول‌ازهمه به خاطر عملکرد 911 است. نمونهٔ مورد آزمایش ما که از نوع GTS 4 PDK است، در 3 ثانیه از صفر به سرعت 96 کیلومتر در ساعت رسید که 1.2 ثانیه سریع‌تر از آستون‌مارتین بود. هرچند بخشی از این شتاب بالا به خاطر استفاده از سامانهٔ چهارچرخ محرک و درنتیجه کشش بیشتر است اما لانچ کنترل عالی 911 و گیربکس PDK آن‌که برخلاف گیربکس ونتیج که کمی در تعویض دنده‌ها تعلل می‌کند، سرعت خیره‌کننده‌ای دارد هم در این موضوع تأثیر قابل‌توجهی دارد.

از سوی دیگر اما پیشرانهٔ GTS در حد نام بزرگ 911 نیست ولی کمک‌فنرهای آن عالی عمل می‌کنند که این یعنی GTS همیشه حتی در جاده‌های خراب و پردست‌انداز نیز آرام احساس می‌شود. سطح چسبندگی این ماشین نیز شجاعت راننده را به چالش می‌کشد درحالی‌که بازخورد فرمان اعتمادبه‌نفس کاملی برای انجام این کار می‌دهد. علاوه بر این، ثبات و تعادل 911 GTS نیز برتر از آستون است و حتی حالت اسپرت و سفت‌تر تعلیق هنوز هم در جاده‌های معمولی قابل‌استفاده است.

911 همچنین سواری مناسبی هم دارد که هرچند کاملاً راحت نیست و حرکت زیاد تعلیق در آن احساس می‌شود اما در مقایسه با ونتیج هنوز هم عملکرد بهتری را ارائه می‌کند. رینگ‌های 20 اینچی 911 اما کمی از ناهمواری‌های جاده را به کابین منتقل می‌کند که البته این مشکل در ونتیج هم وجود دارد. از سوی دیگر، هرچند 911 GTS از پیشرانهٔ 3 لیتری شش سیلندر تخت توربوشارژی استفاده می‌کند که هنوز هم صدایی دوست‌داشتنی دارد اما با سفارش سیستم اگزوز اسپرت، می‌توان از صدای پیشرانهٔ خودرو بیشتر لذت برد.

هرچند 911 GTS با 450 اسب بخار قدرت و 550 نیوتن متر گشتاور، توان کمتری نسبت به ونتیج دارد اما همانند رقیب بریتانیایی، پاسخ‌گویی بسیار سریعی دارد درحالی‌که انعطاف‌پذیری فوق‌العاده‌ای را هم ارائه می‌کند. همچنین پورشه با وجود داشتن یک دنده کمتر، در دنده‌های پایین‌تر و در سرعت‌های 50 تا 80 کیلومتر در ساعت، تقریباً با ونتیج برابری می‌کند اما به دلیل کمبود گشتاور، بین سرعت‌های 80 تا 110 کیلومتر در ساعت از آستون عقب می‌افتد ولی بااین‌حال هنوز هم کُند احساس نمی‌شود.

نتیجه

مقام اول: پورشه 911 GTS

توانایی‌های 911 GTS خیره‌کننده است. این ماشین، سرعت خودروهای سوپراسپرت را با قیمت خودروهای اسپرت ارائه می‌کند درحالی‌که تعادل و ثبات فوق‌العاده‌ای هم دارد. در پایان وقتی به این موارد، مصرف سوخت شگفت‌انگیز، کارایی مناسب و تکنولوژی‌های بالا با قیمتی پایین هم اضافه می‌شود، پورشه 911 GTS را در جایگاه نخست این رقابت قرار می‌دهد.

مقام دوم آستون‌مارتین ونتیج

هرچند نسل جدید آستون‌مارتین ونتیج خودروی خیره‌کننده‌ای است اما هنوز هم نمی‌تواند پورشه 911 را مغلوب کند. البته این خودرو تعادل خوبی دارد و آستون‌مارتین پیشرانهٔ قرضی آن‌را با توجه به اهداف خود تنظیم کرده که تأثیری عالی داشته است اما 911 احساس باکیفیت‌تری دارد، هزینه‌های نگهداری آن پایین‌تر است و نهایتاً تجربهٔ رانندگی باارزش‌تری را ارائه می‌کند.

مشخصات فنی

منبع: AutoExpress