آستون‌مارتین سیگنت V8، قلب فیل در سینهٔ موش!

آستون‌مارتین در سال ۲۰۱۰ هاچ‌بک کوچکی بنام سیگنت را معرفی کرد که در اصل نسخهٔ ری‌بج شدهٔ تویوتا IQ بود؛ اما سیگنت از همان ابتدای معرفی بسیار موردانتقاد قرار گرفت چراکه بسیاری آن‌را چیزی جز یک تویوتا IQ با نشان آستون‌مارتین نمی‌دانستند. از سوی دیگر، در شأن نام آستون‌مارتین نبود که روی یک خودروی شهری با موتور چهار سیلندر قرار گیرد زیرا همه آستون‌مارتین را با غرش موتورهای افسانه‌ای دوازده سیلندر یا نهایتاً هشت سیلندر می‌شناسند.

حال اما این شرکت بریتانیایی تصمیم گرفته تصویر ناخوشایند سیگنت را تغییر دهد. بدین منظور در فستیوال سرعت گودوود، آستون‌مارتین نسخهٔ منحصربه‌فردی از این ماشین را با نام سیگنت V8 معرفی کرده است. در این مدل ویژه، مهندسین ماهر آستون‌مارتین موتور استاندارد ۱.۳ لیتری چهار سیلندر سیگنت را با یک پیشرانهٔ ۴.۷ لیتری V8 تنفس طبیعی متعلق به نسل قبلی مدل ونتیج تعویض کرده‌اند! بنابراین حالا قدرت این ماشین شهری از ۱۰۰ اسب بخار به ۴۳۰ اسب بخار رسیده و سیگنت را به یک موشک کوچک تبدیل کرده است!

اما همان‌طور که انتظار می‌رود، برای اینکه امکان نصب موتور بزرگ V8 در سینهٔ کوچک سیگنت فراهم گردد، تغییرات و اصلاحات زیادی در آن انجام گرفته است زیرا نصب یک نیروگاه ۴.۷ لیتری V8 بجای یک موتور ۱.۳ لیتری چهار سیلندر اصلاً کار ساده‌ای نیست. همچنین درحالی‌که موتور استاندارد سیگنت به‌صورت عرضی نصب شده است، این موتور جدید باید به‌صورت طولی نصب می‌شد. بدین منظور تونل گیربکس و محفظهٔ موتور به‌طور کامل از نو طراحی شدند تا فضا برای نصب موتور بزرگ V8 فراهم گردد.

علاوه بر این، درحالی‌که سیستم انتقال قدرت در سیگنت از نوع دیفرانسیل جلو است، به دلیل نصب موتور V8 باید این سیستم به نوع دیفرانسیل عقب تغییر پیدا می‌کرد؛ بنابراین تغییرات گسترده‌ای در خودرو انجام گرفته و شاسی آن اصلاح شده است. انتقال نیروی موتور V8 در سیگنت اما توسط همان گیربکس هفت سرعتهٔ اتوماتیک اسپیدشیفت ونتیج صورت می‌گیرد ولی میل‌گاردان ونتیج کوتاه‌تر شده تا امکان استفاده از آن در پکیج کوچک سیگنت فراهم گردد.

علاوه بر این، در داخل سیگنت هم تغییرات زیادی انجام گرفته به‌طوری‌که صندلی‌های استاندارد آن با نمونه‌های اسپرت ریکارو تعویض شده‌اند، یک رول کیج کامل در آن نصب شده و داشبورد هم به نمونهٔ فیبر کربنی تغییر پیدا کرده است. از سوی دیگر، تعلیق خودرو به‌طور کامل از نو طراحی و تنظیم شده و بدنه هم عریض‌تر و به بچه گلگیرهای فیبر کربنی مجهز شده تا فضای کافی برای افزایش عرض محورها ایجاد گردد. همچنین مهندسین آستون‌مارتین به فکر توقف این فلفل ریز اما آتشین هم بوده‌اند و آن‌را به دیسک‌های ۳۸۰ میلی‌متر با کالیپرهای شش پیستونه در جلو و دیسک‌های ۳۳۰ میلی‌متری با کالیپرهای چهار پیستونه در عقب مجهز کرده‌اند. این دیسک‌های ترمز پشت رینگ‌های آلیاژی بزرگ ۱۹ اینچی پنهان شده‌اند.

همان‌طور که انتظار می‌رود، وزن سیگنت با وجود این موتور هشت سیلندر بزرگ افزایش پیدا کرده به‌گونه‌ای که از کمتر از هزار کیلوگرم در نسخهٔ استاندارد تولیدی به ۱۳۷۵ کیلوگرم رسیده است. البته این وزن به‌طور مساوی به‌صورت ۵۰-۵۰ در جلو و عقب تقسیم شده است. بااین‌حال هرچند این سیگنت V8 از نمونهٔ استاندارد سنگین‌تر شده است اما هنوز هم از ونتیج وزن کمتری دارد و به همین دلیل سریع‌تر از آن خواهد بود به‌نحوی‌که ظرف تنها ۴.۲ ثانیه از صفر به سرعت صد کیلومتر در ساعت رسیده و نهایتاً می‌تواند به حداکثر سرعت ۲۷۵ کیلومتر در ساعت نیز دست پیدا کند.

این اعداد پیشرفت قابل‌ملاحظه‌ای را نسبت به سیگنت استاندارد نشان می‌دهند که برای رسیدن به سرعت صد کیلومتر در ساعت به ۱۱.۸ ثانیه زمان نیاز داشت و می‌توانست به حداکثر سرعتی برابر با تنها ۱۷۰ کیلومتر در ساعت دست پیدا کند. اما متأسفانه این سیگنت V8 یک کانسپت بوده و تنها همین یک دستگاه از آن ساخته شده است. همان‌طور که گفته شد، این کوچولوی هشت سیلندر در فستیوال سرعت گودوود امسال به نمایش درآمده است.