نبرد دیزلی! آئودی Q7 V12 در برابر آئودی SQ7

این روزها به دلیل مسائل و مشکلات مربوط به آلایندگی، موتورهای دیزلی اوضاع چندان خوبی ندارند اما در سال ۲۰۰۶ یعنی زمانی که فروش خودروهای دیزلی روند رو به رشدی را تجربه می‌کرد، گازوئیل حداقل توسط آئودی به‌عنوان سوخت پرفورمنس عالی موردتوجه قرار گرفت؛ بنابراین این شرکت با صرف هزینهٔ چشمگیری در سال ۲۰۰۶ خودروی مسابقه‌ای دیزلی R10 TDI را روانهٔ مسابقات لمانز کرد. این خودرو به لطف پیشرانهٔ ۵.۵ لیتری V12 دیزلی ۶۵۰ اسب بخاری خود که می‌توانست با یک باک سوخت مسافت بیشتری را طی کند، به‌راحتی تمامی رقبای بنزینی را مغلوب کرده و پیروزی‌های فراوانی کسب نمود.

بعد از گذشت دو سال، آئودی تصمیم گرفت همین فرمول موفق را به جاده‌ها بیاورد. بدین منظور، با استفاده از فناوری دیزلی خودروی مسابقه‌ای R10 TDI، یک پیشرانهٔ ۶ لیتری V12 توئین توربوی دیزلی با ۵۰۰ اسب بخار قدرت و ۱۰۰۰ نیوتن متر گشتاور توسعه داده شد. البته این موتور هیچ ارتباط و قطعهٔ مشترکی با موتور مسابقه‌ای نداشت و قطر سیلندر، نسبت پیستون و زاویهٔ بلوک‌های آن متفاوت بود. این پیشرانه در سینهٔ شاسی‌بلند Q7 قرار گرفت و بدین ترتیب یکی از منحصربه‌فردترین محصولات تاریخ آئودی متولد شد. این خودرو که Q7 V12 TDI نام گرفته بود، تنها خودروی سواری دوازده سیلندر دیزلی تولیدی دنیا محسوب می‌شود و یکی از قوی‌ترین شاسی‌بلندهای زمان خود به‌حساب می‌آمد.

علاوه بر این، مهندسین آئودی همین موتور را در سینهٔ سوپراسپرت R8 هم قرار دادند و این خودرو به‌عنوان یک کانسپت با نام R8 LeMans در نمایشگاه دیترویت سال ۲۰۰۸ رونمایی شد؛ اما در ماه می سال ۲۰۰۹ آئودی برنامهٔ تولید R8 دیزلی را لغو کرد زیرا از یکسو این موتور عظیم دیزلی وزن زیادی داشت (۳۰۰ کیلوگرم بیشتر از موتور V8 بنزینی) که برای یک سوپراسپرت مناسب نبود و از سوی دیگر هزینهٔ مهندسی مجدد R8 بنزینی برای نصب موتور دیزلی بسیار زیاد بود و این هزینه از طریق فروش خودرو بازگردانده نمی‌شد؛ اما بااین‌حال Q7 V12 TDI راهی خط تولید شد تا تنها خودرویی باشد که از این موتور فوق‌العاده استفاده می‌کند.

Q7 V12 TDI در مدت کوتاه تنها چهار سال یعنی بین سال‌های ۲۰۰۸ تا ۲۰۱۲ تولید شد و پس از معرفی نسل دوم Q7 خبری از این نسخهٔ دیزلی V12 نبود اما آئودی در این نسل مدل SQ7 را با پیشرانهٔ V8 دیزلی توئین توربو ارائه کرد که جانشین معنوی Q7 V12 TDI نسل قبلی محسوب می‌شود؛ بنابراین رویارویی این دو شاسی‌بلند دیزلی قدرتمند می‌تواند بسیار جالب باشد و حالا این فرصت فراهم شده است. ابتدا بهتر است مشخصات فنی این دو ماشین را باهم مقایسه کنیم. موتور ۴ لیتری V8 توئین توربوی دیزلی SQ7 که به یک کمپرسور برقی هم مجهز است، ۴۳۵ اسب بخار قدرت و ۹۰۰ نیوتن متر گشتاور دارد که کمتر از سلف خود است؛ اما از سوی دیگر، فرزند جدیدتر آئودی با ۲۳۳۰ کیلوگرم وزن، به میزان قابل‌توجهی از Q7 V12 TDI با وزن ۲۶۳۵ کیلوگرم سبک‌تر است.

به همین دلیل، هرچند SQ7 خودروی ضعیف‌تری است اما در شتاب صفرتاصد کمی سریع‌تر عمل می‌کند به‌گونه‌ای که برای رسیدن به سرعت صد کیلومتر بر ساعت به ۴.۸ ثانیه زمان نیاز دارد درحالی‌که Q7 V12 TDI این کار را ظرف ۵.۵ ثانیه انجام می‌دهد. در هنگام رانندگی اما Q7 دوازده سیلندر کاملاً پالایش‌یافته و روان عمل می‌کند. گیربکس شش سرعتهٔ اتوماتیک آن هنگام تعویض دنده هیچ تکانی ندارد و هنگام فشردن پدال گاز بدون ذره‌ای وقفه موج عظیم ۱۰۰۰ نیوتن متر گشتاور در اختیار راننده قرار می‌گیرد.

SQ7 ممکن است با کمپرسور برقی اضافهٔ خود کمی سریع‌تر عمل کند اما موتور بزرگ V12 نسل قبلی کشش خیره‌کننده‌ای دارد. بااین‌حال نباید در پیچ‌ها هم انتظار همین لذت را داشت زیرا فرمان Q7 V12 TDI کمی سنگین و مبهم است و هرچند برای کنترل وزن اضافی خودرو سیستم تعلیق بادی قابل تنظیم آن کم‌ارتفاع‌تر و سفت‌تر شده اما برای خودرویی با وزنی نزدیک به سه تن، به چیزی بیشتر از این نیاز است و دقیقاً به همین دلیل است که SQ7 خودرویی بسیار قابل‌توجه‌تر محسوب می‌شود.

هرچند SQ7 کمی سبک‌تر است اما با وزنی نزدیک به ۲.۵ تن هنوز هم هرگز نمی‌توان آن‌را خودروی سبک‌وزنی دانست؛ اما بااین‌حال ترکیب سیستم فرمان گیری چهارچرخ و سیستم آنتی‌رول ۴۸ ولت هوشمند که با بنتلی بنتایگا مشترک است، SQ7 را به خودروی بسیار چابکی تبدیل کرده است درحالی‌که Q7 V12 TDI در پیچ‌ها دچار مشکل می‌شود. به همین دلیل، درحالی‌که خودروی قدیمی پس از عبور از چند پیچ تند از راننده درخواست می‌کند به بزرگراه رفته و به او استراحت بدهد، SQ7 برای پیمودن پیچ‌های بیشتر مشتاق و هوشیار احساس می‌شود. این چیزی است که آئودی آن‌را پیشرفت می‌داند.

بنابراین تعیین نتیجه و پیروز این رقابت کار بسیار ساده‌ای به نظر می‌رسد زیرا SQ7 خودرویی سریع‌تر، چابک‌تر، ارزان‌تر و سبک‌تر است و به‌راحتی می‌توان آن‌را برندهٔ این نبرد خانوادگی دانست اما پیش از اینکه Q7 V12 TDI را خودرویی بیش‌ازحد گران، بیش‌ازحد تشنه و بیش‌ازحد سنگین و تنبل بدانیم، بهتر است از آن به خاطر عجیب بودنش تجلیل کنیم. بله دنیا به این خودرو نیازی نداشت اما اگر پیشرانه‌های دیزلی واقعاً در خطر انقراض باشند، Q7 V12 TDI قطعاً یکی از خودروهایی خواهد بود که بیشتر از همه در یادها باقی می‌ماند. در پایان نیز می‌توانید در ویدئوی زیر مقایسه‌ای بین این دو شاسی‌بلند دیزلی را مشاهده کنید که با هردوی آن‌ها به‌صورت مجزا در جاده‌های آلمان چند آزمایش شتاب و حداکثر سرعت انجام شده است.

مشخصات فنی