رویارویی شاسی‌بلندهای لوکس، آئودی Q7 یا رنجروور اسپرت؟

رنجروور اسپرت و آئودی Q7 هردو شاسی‌بلندهای میان سایز لوکسی هستند که یکی تازه‌نفس بوده و دیگری هفت سال سن دارد. در این نبرد کدامیک برتر خواهد بود؟

اوایل سال ۲۰۲۲ نسخه‌های پلاگین‌هیبریدی آئودی Q8 و رنجروور اسپرت را در برابر هم قرار دادیم و در آن مقایسه برتری با آئودی بود اما حالا نسل جدید رنجروور اسپرت به بازار آمده که لندروور آن را لوکس‌تر، بزرگ‌تر و هوشمندتر از قبل می‌داند؛ بنابراین، بد نبود با ترتیب دادن یک رویارویی دیگر با بهترین محصول آئودی در این کلاس، میزان پیشرفت رنجروور اسپرت جدید را بسنجیم. البته این بار Q7 به میدان آمده که از لحاظ فنی با Q8 یکسان است اما شکل سنتی و کاربردی یک شاسی‌بلند را دارد. در این رقابت همچنین بجای نسخه‌های پلاگین‌هیبریدی سراغ نمونه‌های دیزلی رفته‌ایم. آیا لندروور آن‌قدر نسل جدید رنجروور اسپرت را بهبود داده که این بار پیروز شود یا آئودی همچنان برتر خواهد بود؟

رنجروور اسپرت

در نسل جدید رنجروور اسپرت چیزهای تازهٔ زیادی وجود دارد اما آیا این تغییرات برای مغلوب کردن آئودی کافی خواهد بود؟ در ادامه خواهیم فهمید. خودروی آزمایشی ما از نسخهٔ D300 Dynamic SE است که قیمت آن از ۸۳,۳۲۵ پوند آغاز می‌شود.

مهندسی و طراحی

به اعتقاد لندروور، نسل سوم رنجروور اسپرت از همیشه بهتر است. این خودرو با حدود ۵ متر طول و بیش از ۲ متر عرض، بزرگ‌تر از قبل شده اما طراحی آن به‌وضوح تکاملی از نسل قبلی است و بجای بازطراحی کامل، تمرکز روی اصلاح جزئیات بوده است. به‌عنوان‌مثال، دستگیرهٔ درها مثل ولار از نوع مخفی هستند و با بدنه یکپارچه شده‌اند. درنتیجه، ظاهر خودرو بسیار سیال به نظر می‌رسد و تقریباً شبیه کانسپت است.

این موضوع در داخل هم ادامه پیدا کرده یعنی جایی که هم طراحی جدیدی دارد و هم لوکس و پیشرفته به نظر می‌رسد. همچنین متریال داخلی حتی پلاستیک‌های اندکی هم که در برخی قسمت‌ها به کار رفته باکیفیت هستند. بااین‌حال، هنوز هم جا برای بهبود هست زیرا برای مثال، ستون فرمان قابلیت تنظیم کافی ندارد و نمایشگر لمسی هم بهتر بود کمی عمودی‌تر نصب می‌شد تا دسترسی به آن برای افراد کوتاه‌قد آسان‌تر باشد.

زیر پوست خودرو پلت‌فرم PLA قرار گرفته که در رنجروور فول سایز هم استفاده شده است. این یعنی در اینجا هم شاهد یک مونوکوک تمام آلومینیومی هستیم که توانایی تجهیز به انواع مختلف پیشرانه‌ها با سطوح مختلف الکتریکی‌سازی را دارد. رنجروور اسپرت جدید علاوه بر موتورهای ۴.۴ لیتری V8 توئین توربوی ب‌ام‌و و پلاگین‌هیبریدی، در نسخهٔ ۳ لیتری دیزلی هم با ۳۰۰ اسب بخار قدرت و ۶۵۰ نیوتن متر گشتاور ارائه می‌شود که در اینجا حاضر است.

رانندگی

رنجروور اسپرت یک شاسی‌بلند ۲.۳ تنی بلندقامت است و بنابراین اسپرت نامیدن آن خوش‌بینانه خواهد بود. بااین‌حال، تیم مهندسی لندروور به‌خوبی عمل کرده و خودرو در پیچ‌ها نسبتاً مطمئن عمل می‌کند و حس ثبات دارد. برای نسخه‌های اتوبیوگرافی رده بالا سیستم فرمان گیری چرخ‌های عقب هم قابل سفارش است که ویژگی واقعاً مفیدی به‌حساب می‌آید. این سیستم در سرعت‌های پایین دایرهٔ چرخش را از ۱۲.۵ متر به ۱۰.۹ متر کاهش می‌دهد که شبیه هاچ‌بک‌های ساب‌کامپکت است. این یعنی با وجود اندازهٔ بزرگ خودرو، رانندگی در شهرهای شلوغ آن‌قدرها هم که فکر می‌کنید استرس نخواهد داشت. در سرعت‌های بالاتر نیز سیستم فرمان گیری چرخ‌های عقب پایداری خودرو را بهبود می‌بخشد.

موتور شش سیلندر رنجروور نرم و خوشایند بوده و هنگام شتاب گیری صرفاً غرغر ضعیفی خواهد داشت و به همین دلیل، برای فهمیدن اینکه یک موتور دیزلی زیر کاپوت است به گوش‌های تیزی نیاز خواهید داشت. این پیشرانه همچنین خودرو را ظرف ۶.۶ ثانیه از صفر به سرعت صد کیلومتر بر ساعت می‌رساند که برای چنین خودروی بزرگی عملکرد بدی نیست. گیربکس هشت سرعتهٔ اتوماتیک هم دنده‌ها را به نرمی تعویض می‌کند اما در سرعت‌های بالاتر احساس تنبلی دارد. این باعث می‌شود گاهی سعی کنیم پدال گاز را بیشتر از آنچه نیاز داریم فشار دهیم تا تنبلی گیربکس جبران شود. این کار اما سرعت خودرو را بیش از چیزی که در نظر داریم افزایش می‌دهد و کمی طول می‌کشد تا به آن عادت کنیم.

کارایی

خودرویی با نزدیک ۵ متر طول و ۱.۸ متر ارتفاع، عجیب نیست که در داخل جادار باشد. بااین‌حال، صندلی‌های عقب آن‌قدر که انتظار می‌رود جادار نیستند و آئودی فضای سر و زانوی بیشتری دارد هرچند که بخش عقب کابین رنجروور لوکس‌تر به نظر می‌رسد. رنجروور از صندوق بار بسیار بزرگ ۶۵۷ لیتری برخوردار است که با خواباندن صندلی‌های عقب این رقم به ۱۸۶۰ لیتر می‌رسد.

آئودی Q7

برای اینکه آئودی از لحاظ قیمت با رنجروور هماهنگ باشد، نسخهٔ ۵۰ TDI آن را در تیپ پرچم‌دار Vorsprung انتخاب کرده‌ایم. این مدل با قیمت پایهٔ ۸۶,۹۷۵ پوند کمی از رقیب بریتانیایی گران‌تر است اما آپشن‌های چندانی برای اضافه کردن ندارد.

مهندسی و طراحی

هرچند نسل دوم آئودی Q7 در سال ۲۰۱۵ به بازار آمد اما در سال ۲۰۲۰ به‌روزرسانی میان‌دوره‌ای بزرگی را تجربه کرد که ظاهر جدید و تکنولوژی‌ها داخلی بیشتری را به همراه داشت و باعث افزایش جذابیت آن شد. طراحی بیرونی آئودی کمی شلوغ‌تر از رنجروور اسپرت به نظر می‌رسد اما بدون شک باابهت و چشمگیر است.

داخل Q7 به‌اندازهٔ بیرون شلوغ نیست و هنوز هم طراحی بسیار منظم و مرتبی دارد. همچنین کراس‌اوور آئودی به لطف فیس‌لیفت چند سال پیش از لحاظ تکنولوژی هم کاملاً توانایی رقابت با رنجروور اسپرت را دارد. روی داشبورد خودرو سه نمایشگر بزرگ جای گرفته که دوتا از آن‌ها لمسی هستند و نمونهٔ ۸.۶ اینچی پایینی به کنترل‌های سیستم تهویه اختصاص دارد. موقعیت رانندگی هم هرچند به‌اندازهٔ رنجروور حس تسلط به جاده را ندارد اما خوب است.

پلت‌فرم MLB که زیر پوست Q7 قرار گرفته با مدل‌های مختلفی از فولکس‌واگن توآرگ گرفته تا بنتلی بنتایگا و لامبورگینی اوروس مشترک است و بنابراین، آئودی مطمئناً پایه و اساس رقابت با بهترین شاسی‌بلندهای لوکس بازار را دارد. مثل رنجروور اسپرت، در تمام نسخه‌های Q7 سیستم تعلیق بادی به‌صورت استاندارد ارائه می‌شود درحالی‌که این نسخه دیزلی از تکنولوژی هیبریدی خفیف هم برای بهبود مصرف سوخت بهره می‌برد. البته موتور ۳ لیتری V6 آئودی با ۲۹۰ اسب بخار قدرت و ۶۰۰ نیوتن متر گشتاور، ۱۰ اسب بخار و ۵۰ نیوتن متر خروجی کمتری نسبت به رنجروور دارد اما وزن ۲۱۶۵ کیلوگرمی Q7 هم ۱۵۰ کیلوگرم سبک‌تر است.

رانندگی

Q7 با موقعیت رانندگی کمی پایین‌تر از رنجروور اسپرت، در پیچ‌ها احساس می‌شود که با قوانین فیزیک مقابله می‌کند. البته بااین‌وجود، خودرو نه حس چابکی بیشتری دارد و نه فرمان اعتمادبه‌نفس بالایی به راننده می‌دهد هرچند چسبندگی خوبی دارد. استفاده از سوخت دیزل برای نیرو بخشیدن به خودروهای سواری در حال کمرنگ شدن است اما موتور شش سیلندر آئودی ثابت می‌کند که در شاسی‌بلندهای بزرگی مثل این، موتورهای دیزلی ارزش توجه دارند. تحویل قدرت این موتور روان است و حتی با استانداردهای موتورهای دیزلی نسبتاً خوش‌صدا به نظر می‌رسد.

به لطف این پیشرانه، Q7 در شتاب صفرتاصد با یک‌دهم ثانیه رقیب را مغلوب می‌کند و هرچند گیربکس هشت سرعته برای غلبه بر وزن خودرو در هنگام حرکت به کمی کمک نیاز دارد اما به‌اندازهٔ گیربکس رنجروور تنبل نیست. تکنولوژی هیبریدی خفیف آئودی نیز کاملاً نامحسوس کار می‌کند و در رانندگی‌های شهری پیشرانه را خاموش و دوباره فوراً روشن می‌کند. فرمان Q7 سبک است و سیستم فرمان گیری چرخ‌های عقب که در تیپ بالا ردهٔ آزمایشی ما به‌صورت استاندارد ارائه می‌شود دایرهٔ چرخش را به حد سدان A4 می‌رساند هرچند که هنوز از رنجروور اسپرت بیشتر است.

کارایی

در داخل کابین یک تفاوت اساسی بین Q7 و رنجروور اسپرت وجود دارد. نسل جدید شاسی‌بلند بریتانیایی فقط به‌صورت پنج‌نفره عرضه می‌شود درحالی‌که آئودی به سه ردیف صندلی مجهز است و صندلی‌های ردیف سوم آن نه‌تنها برای کودکان کاملاً مناسب خواهد بود بلکه حتی بزرگ‌سالان نیز در مسافت‌های کوتاه می‌توانند از آن‌ها استفاده کنند. همچنین حتی با وجود این صندلی‌ها، Q7 در ردیف دوم هم جادارتر از رقیب است. شاسی‌بلند آئودی از صندوق بار بسیار بزرگی هم برخوردار است که هرچند هنگام باز بودن هر سه ردیف صندلی با ۲۹۵ لیتر حجم تقریباً هم‌اندازهٔ هاچ‌بک‌های کوچک خواهد بود اما با خواباندن صندلی‌های ردیف سوم این رقم به ۷۷۰ لیتر می‌رسد.

نتیجه

مقام اول: رنجروور اسپرت

رنجروور اسپرت جدید یک موفقیت بزرگ برای لندروور است. این ماشین در همه‌چیز از سواری و هندلینگ گرفته تا پرفورمنس و پالایش کلی آن‌قدر خوب عمل می‌کند که تحسین نکردن آن غیرممکن خواهد بود. همچنین رنجروور اسپرت همهٔ این کارها را در حالی انجام می‌دهد که هم در آفرود توانمند و هم در داخل لوکس است و این ویژگی‌ها، شاسی‌بلند جدید لندروور را به یکی از بهترین خودروهای ۴×۴ لوکس حال حاضر تبدیل می‌کنند.

مقام دوم: آئودی Q7

Q7 به دلیل اینکه حتی پس از گذشت هفت سال از زمان معرفی هنوز در بسیاری زمینه‌ها موفق است، سزاوار تحسین خواهد بود. این ماشین تقریباً به‌اندازهٔ رنجروور اسپرت راحت است، در داخل از جانمایی بهتری برخوردار است و پیشرانهٔ دیزلی بسیار قدرتمندی دارد ولی بااین‌حال از لحاظ راحتی و پالایش کلی نمی‌تواند در حد رنجروور باشد و کابین آن‌هم حس خیلی لوکس و خاصی ندارد.

مقایسه مشخصات فنی