دوئل آئودی A4 آلرود و اوپل اینسیگنیا کانتری تورر

امروز در یکی دیگر از قسمت‌های دور پنجم مرحلهٔ مقدماتی سری رقابت‌های خودرویی پدال به گروه کراس استیشن‌ها می‌پردازیم. در دوئل قبلی این گروه فولکس‌واگن پاسات آلترک در برابر سوبارو اوت‌بک قرار گرفته که مجموعاً ۱۳۰۳ عدد رأی از شما دریافت کرده‌اند. طی این دوئل پاسات آلترک موفق شد با کسب ۹۶۰ رأی یا ۷۳ درصد از کل آراء پیروز شده و مجوز راه‌یابی به مرحلهٔ بعدی را دریافتت کند درحالی‌که اوت‌بک با کسب تنها ۳۰۳ رأی از دور رقابت‌ها خارج می‌شود. حال امروز در آخرین دوئل گروه کراس استیشن‌ها، آئودی A4 آلرود در برابر اوپل اینسیگنیا کانتری تورر قرار می‌گیرد.

آئودی A4 آلرود

آئودی برای اولین بار نام آلرود را در سال ۱۹۹۹ مطرح کرد. در این سال سازندهٔ آلمانی کراس استیشنی را با نام آلرود معرفی نمود که در اصل همان نسل دوم A6 آوانت بود که تغییراتی در آن ایجاد شده بود تا به کراس‌اوورها شبیه گردد؛ بنابراین آئودی به همراه ولوو از نخستین شرکت‌هایی محسوب می‌شوند که به کلاس کراس استیشن پای نهادند. نسل دوم آلرود نیز در سال ۲۰۰۶ معرفی گردید که بر اساس نسل سوم A6 آوانت ساخته شده بود. در این نسل اما این خودرو با نام A6 آلرود به بازار عرضه شد. سپس به دلیل موفقیت سری آلرود، دو سال بعد آئودی برای اولین بار نسخهٔ آلرود A4 را هم معرفی کرد. این خودرو بر اساس نسل چهارم A4 آوانت ساخته شده بود و بنابراین تعداد اعضای خانوادهٔ آلرود آئودی به دو خودرو افزایش پیدا کرد که در رقابت ما عضو کوچک‌تر یعنی A4 آلرود شرکت کرده است. این خودرو هم‌اکنون در نسل دوم خود قرار دارد که بر اساس نسل پنجم A4 آوانت ساخته شده است. A4 آلرود مانند هر کراس استیشن دیگری، ارتفاع بیشتری از سطح زمین داشته و همهٔ مدل‌های آن نیز به‌صورت استاندارد به سامانهٔ چهارچرخ محرک کواترو مجهز هستند. تنوع پیشرانه‌های این خودرو کمتر از نسخه‌های سدان و آوانت A4 است اما بااین‌حال هنوز هم در لیست سفارش آن سه موتور مختلف قرار دارد که شامل نمونه‌های چهار سیلندر بنزینی، چهار سیلندر دیزلی و شش سیلندر دیزلی می‌شود. نمونهٔ موردنظر ما در این دوئل به موتور اول مجهز است که ۲۵۵ اسب بخار قدرت و ۳۷۰ نیوتن متر گشتاور دارد.

اوپل اینسیگنیا کانتری تورر

در دوئل دوم این دور از رقابت‌ها، اوپل اینسیگنیا در برابر اشکودا ساپرب قرار گرفت و در آنجا به تاریخچهٔ این خودرو پرداختیم؛ بنابراین در این دوئل صرفاً به بررسی مدل کانتری تورر می‌پردازیم. با افزایش محبوبیت کراس‌اوورها و به‌تبع آن کراس استیشن‌ها، اوپل نیز تصمیم گرفت نسخهٔ کراس استیشن اینسیگنیا را تولید کند. بدین ترتیب این خودرو برای اولین بار در نمایشگاه فرانکفورت ۲۰۱۳ با نام کانتری تورر معرفی شد؛ اما به‌تازگی نسل دوم اینسیگنیا معرفی شده و با فاصلهٔ کوتاهی بعدازآن نسخهٔ کانتری تورر این نسل هم معرفی شد. این خودرو هم بر اساس نسخهٔ استیشن اینسیگنیا شکل گرفته است. همچنین برای اولین بار اینسیگنیا کانتری تورر توسط برند بیوک در ایالات‌متحده هم با نام ریگال TourX عرضه شده است که اولین استیشن بیوک پس از دو دهه محسوب می‌شود. البته در آمریکا فقط نسخهٔ کراس استیشن اینسیگنیا عرضه می‌گردد و نسخهٔ استیشن معمولی آن در این کشور قابل خریداری نیست. اینسیگنیا کانتری تورر با سه پیشرانهٔ مختلف شامل ۱.۵ لیتری بنزینی، ۲ لیتری بنزینی و ۲ لیتری دیزلی به بازار عرضه می‌شود که جهت هماهنگی با رقیب آلمانی در رقابت ما با قوی‌ترین موتور خود یعنی ۲ لیتری چهار سیلندر بنزینی شرکت کرده است. این موتور ۲۶۰ اسب بخار قدرت و ۴۰۰ نیوتن متر گشتاور دارد و نیروی آن توسط یک گیربکس هشت سرعتهٔ اتوماتیک انتقال پیدا می‌کند؛ اما برخلاف آلرود، تمامی تیپ‌های کانتری تورر به سامانهٔ چهارچرخ محرک مجهز نیستند و فقط این موتور به‌صورت استاندارد و موتور ۲ لیتری دیزلی به‌صورت سفارشی با این سامانه ارائه می‌شوند.

 مشخصات فنی

این دوئل‌ها، مقایسه‌هایی برای دریافت و شناخت خودروهای برتر نیستند بلکه نظرسنجی برای شناخت خودروهای محبوب‌تر بین شما کاربران ایرانی می‌باشند؛ بنابراین با توجه به جمیع جهات، جذابیت، طراحی بدنه و کابین، برند، ویژگی‌های فنی، قیمت و مقرون‌به‌صرفه بودن و حتی تجربه کاربری، کدام خودرو را ترجیح می‌دهید؟ دلایل و معیارهای انتخاب خود را نیز لطفاً در بخش نظرات بیان فرمایید.