نبرد گلادیاتورها، مرسدس C63، ب‌ام‌و M3، آلفا جولیا Q و کادیلاک ATS-V

مرسدس بنز C63 AMG و ب‌ام‌و M3 در کلاس سدان‌های عملکردی قدرتمند حکمرانی می‌کند اما آیا مدعیان جدید این بخش یعنی آلفارومئو جولیا کوادریفولیو و کادیلاک ATS-V می‌توانند با تکیه بر نقاط قوت خود تاج سلطنت را از آلمانی‌ها بگیرند؟ در اولین مقایسه بین این چهار سدان اسپرت برتر دنیا به دنبال پاسخ این سؤال هستیم

در اواسط دهه نود، M3 تنها مرجع واقعی در بخش خود بوده و از این برتری تا به امروز دفاع کرده است؛ اما به‌تازگی حملاتی به این سدان باوارایایی در ابتدا از سوی C63 AMG S، مدت کوتاهی بعد ATS-V و حالا هم جولیا Q صورت گرفته است. مرسدس با پیشرانه ۴ لیتری V8 خود که ۵۱۰ اسب بخار قدرت و ۷۰۰ نیوتن متر گشتاور تولید می‌کند، در صدر گروه قرار می‌گیرد اما با ۱۷۳۹ کیلوگرم، بیشتری وزن را هم دارد. بعد از ستاره نقره‌ای، آلفا با موتور ۲.۹ لیتری V6 قرار دارد که همان قدرت ۵۱۰ اسب بخاری را با ۱۰۰ نیوتن متر گشتاور کمتر تولید می‌کند؛ اما نماینده ایتالیا با استفاده از فیبر کربن در کاپوت، سقف و جلوپنجره، وزن کمتری برابر با ۱۶۷۵ کیلوگرم دارد. کادیلاک نیز مجهز به یک پیشرانهٔ ۳.۶ لیتری V6 با ۴۷۰ اسب بخار قدرت و ۶۰۵ نیوتن متر گشتاور است درحالی‌که با استفاده از آلومینیوم در کاپوت، وزنش به ۱۷۳۳ کیلوگرم رسیده است.

و درنهایت M3 هم از یک موتور ۳ لیتری شش سیلندر خطی استفاده می‌کند که با ۴۵۰ اسب بخار قدرت و ۵۵۰ نیوتن متر گشتاور بر روی کاغذ کمترین توان را دارد؛ اما هیچ دلیلی برای نگرانی M3 وجود ندارد زیرا ازیک‌طرف این ماشین بخشی از کمبود قدرت خود را با استفاده از وزن کمتر ۱۶۲۵ کیلوگرمی خود جبران می‌کند و از سوی دیگر در این کلاس تنها قدرت بیشتر مهم نیست بلکه استفادهٔ از این قدرت اهمیت دارد. امروزه اکثر خودروسازان سعی دارند با استفاده از ابزارهای الکترونیکی پیشرفته بهترین استفاده را از هر یک اسب‌های پیشرانه به عمل آورند بنابراین این سؤال مطرح می‌شود که چه کسی در این جنگ خونین بهتر و مؤثرتر از سلاح‌های خود استفاده می‌کند؟

رقابت را با بررسی سلاح‌های جولیا کوادریفولیو آغاز می‌کنیم. این ماشین در زیر بدنهٔ دست داشتنی خود یک شاسی واقعاً مستحکم را پنهان کرده است درحالی‌که پیشرانهٔ V6 بای‌توربو با ژن فراری، ترمزهای کربن سرامیکی سفارشی، لاستیک‌های نیمه اسلیک و گیربکس سریع هشت سرعتهٔ اتوماتیک ZF را هم با خود به این جدال آورده است؛ اما بهترین قطعهٔ این سوپرسدان ایتالیایی، گاردان فیبر کربنی آن است که به‌طور قابل‌توجهی در تغییر عملکرد آن نسبت به رقبا نقش دارد. به عبارت ساده، ب‌ام‌و، کادیلاک و مرسدس هرکدام از دیفرانسیل‌های فعال مولتی دیسک در عقب استفاده کرده‌اند اما جولیا دو کلاچ را در محور عقب بکار گرفته است که نه‌تنها می‌تواند محور را قفل کند که قادر است به‌طور فعال گشتاور را هم توزیع نماید. این سیستم «گشتاور بُرداری» نام دارد.

اما تا دور ۱۵۰۰ rpm موتور هنوز آرام است ولی بعدازآن، نیروگاه V6 بیدار شده و تمام گشتاور خود را به‌صورت شفاف و پرانرژی در اختیار راننده قرار می‌دهد. همچنین به دلیل سرعت بالای گیربکس هشت سرعتهٔ اتوماتیک، دنده‌ها به‌سرعت تعویض می‌شوند؛ اما گیربکس اتوماتیک جولیا مزیت‌های دیگری هم دارد که آن ارائهٔ آرام گشتاور در آغاز حرکت است. با تکیه بر این ویژگی‌ها، آلفا می‌تواند به‌صورت رعدآسا ظرف تنها ۳.۹ ثانیه از صفر به سرعت صد کیلومتر در ساعت رسیده و ۷ ثانیه بعد به مرز دویست کیلومتر در ساعت دست پیدا کند. این حرکت طوفانی تا هنگام رسیدن به بالاترین حد ظرفیت دوران پیشرانه یعنی ۷۶۰۰ rmp متوقف نمی‌شود.

کاملاً در تقابل با پیشرانهٔ V6 بای‌توربو کادیلاک که قطعاً در ایجاد بیشترین صدای موتور رهبر گروه است، در ب‌ام‌و مدام با کاهش صدای موتور مواجه می‌شویم؛ اما هرچند ATS-V خودروی چالاکی است ولی پاسخ کسل‌کننده‌ای به دستورات راننده می‌دهد. عنصر مشترکی که در این سدان اسپرت آمریکایی وجود دارد گیربکس هشت سرعتهٔ اتوماتیک آن است که در همکاری با پیشرانه می‌تواند ATS-V را ظرف ۴.۳ ثانیه از صفر به سرعت صد کیلومتر در ساعت برساند. اما کادیلاک برای اینکه از حالت سکون به سرعت دویست کیلومتر در ساعت دست یابد به ۱۴.۷ ثانیه زمان احتیاج دارد.

C63 AMG S اما گشتاور ویرانگری برابر با ۷۰۰ نیوتن متر دارد که درنتیجه چشمگیرترین عملکرد را در بخش پیشرانه از خود نشان می‌دهد. همچنین AMG همیشه نشانه‌های خاصی دارد که تعدادی از آن‌ها عبارت‌اند از گشتاور انفجاری، کشش محدودشده و بالاتر از همه گیربکس اتوماتیک. کمک‌فنرهای سفت C63 نیز در هماهنگی کاملی با رفتار خودرو هستند درحالی‌که تعلیق نیز عملکرد دقیقی دارد؛ اما فرمان کمی بی‌احساس است. البته باید در نظر داشت که به بخشی از جثهٔ سنگین ۱.۷۴ تنی خودرو متصل است.

کادیلاک ATS-V کاملاً ریشه‌های آمریکایی خود را نشان می‌دهد و هنگام رانندگی کمی سنگین احساس می‌شود؛ اما این خودرو بهترین کنترل کشش را در کلاس خود داشته و مجموعه‌ای از پنج حالت مختلف هندلینگ را هم ارائه می‌کند. به‌طورکلی ATS-V در دینامیک رانندگی ضعف دارد. جولیا اما در بین اعضای گروه ظریف‌ترین احساس رانندگی را دارد. این ماشین بسیار چالاک بوده و در پیچ‌ها هم عملکرد مناسبی دارد. شاسی آن نیز برای موقعیت‌های اسپرت تنظیم شده است اما متأسفانه این شاسی در کنار سیستم تعلیق نه‌چندان نرمی قرار گرفته است.

C63 S نیز اعتمادبه‌نفس بیشتری به راننده می‌دهد اما در مقایسه با کادیلاک بسیار بیشتر احساس رانندگی مصنوعی دارد. بااین‌حال M3 همچنان ما را تحت تأثیر قرار داد. در این ماشین قدرت، کشش، هندلینگ، تعادل و پاسخگویی همه و همه عالی و منسجم عمل می‌کند. گیربکس دوکلاچهٔ آن بسیار سریع است و ترمزهای سرامیکی نیز هرچند به‌خوبی جولیا نیستند ولی بااحساس‌تر هستند درحالی‌که لاستیک‌ها هم چسبندگی عالی را ارائه می‌کنند؛ بنابراین درواقع ب‌ام‌و M3 سزاوار پیروزی در این جنگ است.

نتیجه

مقام اول: ب‌ام‌و M3

مقام دوم: آلفارومئو جولیا کوادریفولیو

مقام سوم: کادیلاک ATS-V

مقام چهارم: مرسدس-آام‌گ C63 S

بپردازیم به پاسخی که در ابتدای این جدال نفس‌گیر مطرح شد. در جواب باید گفت که نه جولیا هنوز هم نمی‌تواند M3 را شکست دهد. هرچند این سدان ایتالیایی در پویایی رانندگی برتر است اما درمجموع در بررسی تمامی قسمت‌ها هرگز نمی‌تواند به پای سدان مونیخی برسد. در M3 رانندگی اسپرت، چابکی، هندلینگ، کشش عالی و به‌طورکلی همه‌چیز درست و مناسب است. بله البته این خودروی گران‌قیمتی است اما ارزش پرداخت چنین مبلغی را دارد. علاوه بر این، سطح عملکرد M3 در کلاس سدان‌های متوسط اسپرت هرگز به بالایی امروزه نبوده است؛ اما خودروهای دیگر این نبرد نیز هریک کاملاً سزاوار رتبهٔ خود هستند. جولیا در استفادهٔ روزمره مشکل دارد، ATS-V در دینامیک رانندگی ضعیف است و مرسدس نیز نشان داد که همیشه پیشرانهٔ بزرگ و نیروی زیاد کارساز نیست.

مشخصات فنی

منبع: Autobild