نمایشگاه خودروهای کلاسیک رعد

اختصاصی پدال: جمعه سی یکم شهریورماه ۹۱ جمعی از کلاسیک های پایتخت به میزبانی مجتمع آموزشی/نیکوکاری رعد و با همکاری کمیته کلاسیک فدراسیون اتوموبیلرانی به شهرک غرب آمدند تا از ساعت ۱۱ صبح الی ۲۲ شب پذیرای عموم بازدیدکنندگان باشند . . .

همانطور که گفته شد این گردهمایی با تلاش مجمتع رعد برگزار شد و قرارست بخشی از درآمدهای حاصله از آن برای بازسازی مناطق زلزله زده آذربایجان و بخشی دیگر نیز صرف آموزش های رایگان به توان یابان شود.

اگر در مورد مجمتع رعد جویای اطلاعات بیشتری هستید باید بگوییم این مجمتع در سال ۱۳۶۳ تاسیس شده و عمده فعالیت های آن نیز شامل برگزاری کلاس های آموزشی، کلاس های مهارت های زندگی و همچنین ارائه خدمات توانبخشی به افراد دارای معلولیت جسمی می شود. آنگونه که ما می دانیم تمام هزینه های ناشی از این فعالیت ها از کمک های مردمی و حامیان مالی این موسسه تامین شده و بخش دیگر آن نیز از برپایی برنامه های مختلف فرهنگی مانند بازارچه خیریه، جشنواره غذا و کنسرت های موسیقی و … حاصل می شود.

**** گزارشی از نمایشگاه خیریه خودروهای کلاسیک رعد ****

با گرفتن بلیط به سمت خودروها راهی شدیم؛ پنج خودرو در فضای داخلی موسسه پارک شده بودند و مابقی کلاسیک ها نیز در فضای باز کنار مجتمع قرار داشتند. ابتدا از آن پنج خودرو شروع می کنیم که به عنوان Special Show به داخل فضای VIP موسسه آمده بودند؛ یعنی پونتیاک، فورد، شورولت و دو دستگاه مرسدس بنز  . . .

دقایق ابتدایی شروع کار نمایشگاه فقط پنج خودرو در VIP حاضر بودند که به خاطر خاص بودنشان ظاهرا قرار بود بجای قرار گرفتن در زیر آفتاب در زیر چادر پارک شوند اما در آن زمان دو چادر بیشتر در محوطه موجود نبود که به جگوار و پونتیاک رسید. به همین دلیل حدود بیست دقیقه بعد از شروع کار، هر دو بنز به همراه کامارو RS راهی فضای باز پشت موسسه شدند تا در زیر چادرهایی که برای آنها تدارک دیده شده بود، قرار بگیرند که البته بازهم قرعه بنز 500SLC نور آفتاب شد!

*** جـگـــوار XJ کــوپــه ***

این جگوار متعلق به سری دوم XJ است که در سال های ۱۹۷۳ تا ۱۹۷۸ در بریتانیا تولید می شد. همانطور که از عدد حک شده در انتهای خودرو نمایان است، پیشرانه این کوپه انگلیسی یک موتور شش سیلندر خطی با حجم دقیق  ۴,235cc بود که تا نوع کاربراتور آن مشخص نشود نمی توان به قدرت دقیق آن پی برد چرا که جگوار آنرا در سه مدل مختلف راهی بازار کرده: ۱۶۸ یا ۲۴۶ یا ۲۶۵ اسب بخار. بد نیست این را هم بگوییم که جگوار مدل ۵.۳ لیتری V12 این کوپه را نیز از سال ۷۳ به بازار فرستاد که برخلاف مدل ۴.۲ لیتری آن با استقبال زیادی روبرو نشد.

*** پونتیــاک فــایربرد تــرنس ام *** 

ترنس AM نام پکیجی است که پونتیاک برای مدل های فایربرد درنظر گرفته بود؛ ترنس AM ها علاوه بر ظاهری جدیدتر بویژه در کاپوت، اسپویلر انتهای صندوق، مه شکن های سپر جلو و رینگ ها و … به لحاظ فنی نیز تعلیقی اسپرت تر و موتورشان قدرت بیشتری نسبت به مدل های استاندارد فایربرد تولید می کرد. این ترنس AM که متعلق به نسل دوم فایربرد است، به حدی تمیز و سالم نگه داری شده بود که انگار همین هفته پیش از کالیفرنیا آمده!

*** فـورد موستــانگ مــک وان ***

مک وان یک پاسخ فوق العاده سریع فورد به پونتیاک ترنس AM بود که نه قیمت بالای مدل های شلبی GT500 را داشت و نه ظاهر ساده مدل های GT موستانگ. پکیج مک وان تا پایان سال ۱۹۷۸ که در آن تولید نسل دوم موستانگ به پایان رسید نیز همچنان عرضه می شد اما با این وجود هواداران موستانگ تنها مدل های ۱۹۷۱ تا ۱۹۷۳ را یک «مک وان واقعی»  می دانند؛ یعنی همین خودرو!

  

*** شــورولـت کـــامــارو RS ***

این کامارو RS برای نسل اول کاماروست پس سال تولید آن مابین ۱۹۶۶ تا ۱۹۶۹ خواهد بود. اما با کمی دقت در چراغ های جلوی آن که در پشت خطوط افقی پنهان شده می توان حدس زد که برای مدل ۶۹ باشد. پیشرانه هشت سیلندر این کامارو ۳۵۰ اینچ مکعبی (۵.۷ لیتری) است که ۲۵۰ یا ۲۵۵ اسب بخار قدرت دارد. صدای پیشرانه این خودرو در برابر غرغرهای پیشرانه موستانگ مک وان کاملا گم می شد؛ مک وان واقعا چیز دیگری بود.

 

*** مــرســدس بنـــز ۱۷۰ *** 

از هر که می پرسیدیم این چه بنزی است می گفت بنز ۱۷۰. ولی حال که می خواهیم در مورد او بیشتر صحبت کنیم و اندکی اطلاعات فنی را هم چاشنی کار کنیم نمی دانیم چه بگوییم؛ بنز ۱۷۰ از سال ۱۹۳۵ تا ۱۹۵۳ در تولید می شد پس مردم ۱۷۰ کدام سال را می گفتند؟! بگذریم، این خودرو هرچه باشد مسن ترین کلاسیک نمایشگاه بود. شنیدیم که موتور دیزلی چهار سیلندر آن با حجم ۱.۷ لیتر قدرتی در حدود ۴۰ اسب بخار و گشتاوری ۱۰۰ نیوتن متری دارد. همچنین این خودرو تاحدود ۱۱۰ کیلومتر برساعت سرعت می گیرد. مرسدس علاوه بر مدل سدان، نسخه های ون، رودستر، استیشن و پیکاپ ۱۷۰ را نیز تولید کرده است.

 *** مــرســدس بنــز 500SLC ***

اگر به ظاهر این خودرو نگاه کنید می گویید یک SLC است ولی عدد حک شده پشت آن می گفت که SEC است! و آنطور که می دانیم این دو مدل از زمین تا آسمان باهم متفاوتند. 500SLC با اتاق C107 و تنها در سال های ۸۱-۱۹۸۰ تولید شد ولی 500SEC در سال ۱۹۸۱ به عنوان جایگزین 500SLC با اتاق W126 معرفی شد و تا انتهای ۱۹۸۵ نیز در خط تولید مرسدس قرار داشت. حال که در صحت عدد حک شده پشت خودرو تردید داریم بهترست در مورد پیشرانه آن اظهار نظری نکنیم چراکه احتمال دستکاری آن هم هست! اگر شما اطلاعات بیشتری در مورد این خودرو دارید لطفا به ما هم بگویید که بالاخره این چه بنزی است . . .

 *** کلـوپ مــرسـدس بنــز ***

در فضای باز مجتمع جای کافی برای قرارگیری بیش از ۴۰ خودرو بود که البته تا ساعت دو بعد از ظهر که در نمایشگاه حاضر بودیم به این تعداد رسید. با ورود به محوطه در سمت راست مرسدس ها صف آرایی کرده بودند که 450SL کروک اول از همه ایستاده بود که پیشرانه ۴.۵ لیتری V8 آن بیش از ۲۰۰ اسب بخار قدرت داشت. می توان گفت که تعداد خودروهای موجود در نمایشگاه کمتر از یک دهم اعضای کلوپ مرسدس بنز ایران بودند؛ به همین دلیل سعی شده بود تنها تعدادی از اعضای خاص کلوپ در نمایشگاه رعد حضور داشته باشند؛ از بنزهای اتاق W108 گرفته که اواخر دهه شصت میلادی تولید می شد تا بنز W113 یا همان دومین نسل SLهای معروف.

 

 *** کلـوپ فــولکــس واگــن بیتل ***

احتمالا برای آنکه دعوایی مابین مرسدس ها و بی ام و ها رخ ندهد (!) بیتل های فولکس واگن را مابین کلوپ مرسدس و کلوپ بی ام و قرار داده بودند؛ کوچولوهای محبوبی که در شش دهه تولیدشان علاوه بر مردم آلمان، در کشورهایی مانند استرالیا بلژیک، اندونزی، ایرلند، نیجریه، فیلیپین، ونزوئلا و حتی آفریقای جنوبی شهرت بسیاری داشتند. در ایران نیز همچون سایر کشورها تصمیم گرفته شد تا بیتل ها کلوپ جداگانه ای برای خود داشته باشند؛ این تصمیم خوشبختانه در آبان ۱۳۸۸ عملی شد تا کلوپ بیتل ایران رسما کار خود را آغاز کند. یکی از بزرگترین فعالیت های این کلوپ رالی بیتل های ایران بود که از آن به عنوان نخستین رالی بیتل های خاورمیانه یاد می شود.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

   *** کلــوپ بــی ام و ایـــران ***

چند قدم بعد از کلوپ فولکس واگن، کلوپ بی ام و قرار داشت که بیشتر شبیه به کلوپ ۲۰۰۲ها بود! البته باخبر شدیم در عصر روز جمعه دو دستگاه سری۳ کوپه اتاق E36 هم به نمایشگاه آمده بودند. روی یکی از ۲۰۰۲ها لوگوی آلپاین نصب شده بود که بیش از همه نظر ما را به خود جلب کرد اما پیگیر اطلاعاتش که شدیم با این جواب برخی از اعضای کلوپ که گفتند «فعلا مالکش نیست» همه امیدمان نا امید شد! هرچند تا زمان نوشتن این مقاله هنوز کلوپ بی ام و ایران توسط کمپانی بی ام و تایید نشده بود ولی با این حال مدیران آن به شدت برای ثبت جهانی آن در تلاشند. آنگونه که ما پی بردیم با جهانی شدن این کلوپ، فعالیت های آن در سه بخش کلاسیک، موتورسیکلت و خودروهای وارداتی گسترش خواهد یافت.

*** کلوپ خودروهای آمریکایی ***

بعد از بی ام وها، کلوپ خودروهای آمریکایی قرار داشت که برخی اعضای آن پای همیشه ثابت مسابقات درگ هستند. اول از همه جیپ رنگید CJ7 قرار داشت. بعد از آن بریکلین SV-1 کوپه  با آن درب های گالوینگی خودنمایی می کرد. پروتوتایپ های اولیه بریکلین توسط شرکت Herb Grasse در سال ۱۹۷۲ ساخته شد و اندکی بعد با همکاری بریکلین و به کمک مهندسین آمریکایی کمپانی AMC که موتور ۵.۷ لیتری V8 خود را در اختیار بریکلین قرار دادند، ورژن نهایی آن در فاصله سال های ۱۹۷۴ تا ۱۹۷۶ در اختیار مشتریان قرار گرفت.

از بریکلین SV-1 تنها ۲۸۵۴ دستگاه ساخته شد اما هم اکنون کمتر از ۱۱۲۰ دستگاه آن در جهان موجود است. می گویند یکی از دلایل ورشکستگی کمپانی بریکلین عدم اقتصادی بودن تولید SV-1 بود چرا که هر دستگاه آن بنا به محدودیت های مالیاتی با قیمت ۵,۰۰۰ دلار فروخته می شد درحالیکه برای بازگشت سرمایه شرکت، بریکلین می بایست هر دستگاه را با حداقل قیمت ۱۶,۰۰۰ دلار به فروش می رساند. نام SV-1 از عبارت “safety vehicle one” گرفته شده که به ایمن بودن آن اشاره دارد چرا که علاوه بر وجود رول بار در آن، سپر جلو به گونه ای ساخته شده که بتواند ضربه های ناشی از برخورد با حداکثر سرعت هشت کیلومتر برساعت را جذب کرده تا مانع انتقال آن به شاسی خودرو شود. جالب نیست؟!

بعد از بریکلین SV-1 یک شورولت بل ایر قرمز و سفید و سپس فورد کاپری ۲۰۰۰ نقره ای رنگ دهه هفتاد قرار داشت که موتور ۲.۰ لیتری چهارسیلندرش قادر به تولید ۱۰۰ اسب بخار قدرت بود. آخرین خودروی کلوپ آمریکایی ها یک ایمپالای نسل چهارم بود که در مدل های مختلف آن از سال ۱۹۶۵ تا ۱۹۷۰ در خط تولید شورولت قرار داشت. کمی آن طرف تر از کلوپ آمریکایی ها شورولت کامارو RS قرمز (که از VIP آمده بود) در کنار دوج چارجر E-Body نسل سوم و نهایتا شورولت ون نسل سوم مشکی رنگ نیز قرار گرفته بودند. متاسفانه در عصر همان روز علاوه بر شورولت کامارو ۷۶ و چند دستگاه بیوک، دو دستگاه شورولت کوروت C2 کوپه نیز به نمایشگاه آمده بودند که متاسفانه بازهم فرصت دیدنشان برای ما دست نداد.

  *** کلــوپ خـودروهــای انگلیسی و ایتــالیایی ***

بعد از کلوپ آمریکایی ها، کلوپ تازه تاسیس خودروهای انگلیسی و ایتالیایی حضور داشت. اولین عضو این گروه دایملر Sovereign سفید رنگ بود و همانطور که مشاهده می شود بسیار شبیه به جگواری است که در کنار آن پارک شده؛ یعنی جگوار XJ سری۱. این شباهت بی دلیل نیست؛ دایملر ساورج با همان شاسی، بدنه و پیشرانه جگوار XJ و در سال های ۱۹۶۶ تا ۱۹۸۳ تحت لیسانس جگوار وارد بازار شد. این مدل در سه نسل مختلف راهی بازار شد که خودروی موجود در این تصاویر مربوط نسل دوم آن است. دایملر از سال ۱۹۷۵ به بعد، پیشرانه ۲.۸ لیتری آنرا با موتورهای ۳.۴ لیتری شش سیلندر سری XK جگوار تعویض نمود که ۱۸۰ اسب بخار قدرت داشت.

همانطور که گفته شد جگوار قرار گرفته در کنار دایملر، یک دستگاه XJ سری۱ است که در تمام زمان تولیدش یعنی از سال ۱۹۶۸ تا ۱۹۷۳ به تعداد دقیق ۸۲,۱۲۶ دستگاه از آن تولید شد. پیشرانه ۴.۲ لیتری شش سیلندر این خودرو ۲۴۵ اسب بخار قدرت دارد. در میان کلوپ انگلیسی ها همچنین یک دستگاه رنجروور نسل اول نیز حضور داشت؛ نکته جالب توجه این شاسی بلند سه درب که در فاصله ۱۹۷۰ تا ۱۹۹۶ تولید می شد، آینه بغل هایش بود که جلوی کاپوت قرار داشتند.

نماینده کلوپ ایتالیایی ها تنها سه عضو بودند: دو دستگاه لانچیا Beta که میانشان یک تریومف Stag زرد رنگ قرار داشت. لانچیا بتا اسپایدر (بتا تارگا) بعد از مدل کوپه بتا معرفی و در مدت زمان تولیدش ۹,۳۹۰ دستگاه از آن راهی بازار شد. مدل کوپه لانچیا بتا نیز که سمت چپ تریومف قرار گرفته بود، یک موتور ۲.۰ لیتری ۱۲۰ اسب بخاری در زیر کاپوت داشت.

حال به تریومف استگ اسپایدر می رسیم که تنها در سالهای ۱۹۷۰ تا ۱۹۷۸ در بریتانیا تولید می شد. طراحی استگ توسط طراح معروف سال های دهه شصت و هفتاد ایتالیا یعنی جیووآنی میشلوتی (Giovanni Michelotti) صورت گرفته است؛ اگر او را نمی شناسید باید بگوییم که وی خالق ۲۰۰۲ های بی ام و در سال ۱۹۶۷ نیز بود. احتمالا دیگر او را شناختید!

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

• در پایان این گزارش اول از همه باید از زحمات و تلاش های بسیار تیم مدیریت و همچنین بچه های مجمتع رعد تقدیر و تشکر کرد که با وجود اولین تجربه شان در برگزاری نمایشگاه خودرو، بسیار عالی از پس آن برآمدند.
• متاسفانه در اکثر خبرهایی که از نمایشگاه خیریه رعد منتشر شده، از همه گفتند به جز دوستان خوبمان در تیونینگ تاک که به حق و انصاف زحمت زیادی برای برپایی هرچه بهتر این نمایشگاه کشیدند؛ از این رو جا دارد به عوامل اجرایی tt یک خسته نباشید واقعی بگوییم.
• چند دستگاه از کلاسیک های خاص نمایشگاه در عصر روز جمعه یا ساعات پایانی به این نمایشگاه آمدند که ای کاش با خبر رسانی دقیق تر به بازدیدکنندگان، فرصت دیدن این خودروهای آنتیک برای همه مهیا می شد؛ خودروهایی نظیر جگوار Mark X معروف به مارک تن، پورشه ۹۱۱ تارگا، آستین هیلی ۳۰۰۰ رودستر و … ازجمله این آنتیک ها بودند.
• این مقاله قطعا ایراداتی نیز به همراه خواهد داشت لذا «گروه پدال» صمیمانه منتظر شنیدن نظرات خوانندگان محترم برای رفع آنهاست.