بررسی جامع بی ام و M2 CS و پورشه 911 با گیربکس دستی و اتوماتیک

بی‌ام‌و M2 CS و پورشه ۹۱۱ جزو شناخته‌شده‌ترین و بهترین خودروهای اسپرت کشور آلمان هستند که طرفداران زیادی را نیز به خود جذب می‌کنند. حالا نوبت به مقایسه هیجان‌انگیز بین این دو خودرو با گیربکس های دستی و اتوماتیک رسیده است پس با ما همراه باشید!

شما روی یک صندلی بزرگ و قرمز رنگ می‌نشینید، فضای پا و نمایشگر جلوی پیش روی خود را بررسی می‌کنید و سپس سؤالی مهم از خود می‌پرسید: کدام‌یک از نگه‌دارنده‌های فنجان را برای قرار دادن بطری نوشابه خود انتخاب کنم؟ نوشابه در جای خود قرار گرفته، نور سینما کمتر شده و با خود فکر می‌کنید شاید مأمور ۰۰۷ این بار بمیرد…

تصور می‌کنیم با همین طرز فکر شروع به خواندن این مقاله می‌کنید! شاید آن‌ها بگویند این بار دو پدال بهتر از سه پدال است… البته واقعیت این است که در مقایسه پیش رو نمی‌خواهیم یک برنده مطلق را انتخاب کرده و خودروی دیگر را بازنده بنامیم. در کل دلایل زیادی برای انتخاب نوع گیربکس وجود دارد و مهم اینکه در دنیای کنونی کار به اجبار در انتخاب کشیده و به ندرت می‌توان آپشن انتخاب کردن یا نکردن را پیش رو داشت. البته مقایسه ما این‌طور نیست. می‌خواهیم ببینیم زمانی که گیربکس اتوماتیک یا دستی را انتخاب می‌کنید، تجربه سواری یک خودرو چقدر تغییر می‌کند. آیا شخصیت خودرو با تغییر نوع گیربکس کاملاً عوض می‌شود؟ و اگر این‌گونه است، تغییر رخ داده مثبت بوده یا منفی؟

حالا برخی افراد گیربکس دستی را بنا به دلایلی کاملاً مشخص انتخاب خواهند کرد. سه پدال به معنی درگیری بیشتر با خودرو بوده و لذت بیشتری دارد؛ اما اگر شرایط و محل زندگی شما و ترافیک مسیری که طی می‌کنید طور دیگری باشد قطعاً به فکر انتخاب خودرویی متفاوت خواهید بود. برای کمک به بررسی تمامی این موارد دو خودروی مشهور یعنی بی‌ام‌و M2 و پورشه ۹۱۱ را به پیست بدفورد برده‌ایم. البته دو دستگاه M2 حاضر در مقایسه موردبحث از نوع CS بوده‌اند، خودرویی که عنوان خودروی سال مجله اوو در سال جاری را کسب کرده است. خودروی مشکی‌رنگ با رینگ‌های طلایی به گیربکس ۶ سرعته دستی مجهز است. خودروی خاکستری با رینگ‌های مشکی از گیربکس ۷ سرعته دوکلاچه اتوماتیک استفاده می‌کند.

در طرف دیگر دو دستگاه پورشه ۹۱۱ قرار دارند که مدل آبی‌رنگ از نوع کررا S با گیربکس ۷ سرعته دستی بوده و مدل خاکستری‌رنگ نیز از نوع کررا 4S با گیربکس ۸ سرعته دوکلاچه است. علیرغم اینکه در پیست حضور داریم اما هدف ما زمان‌گیری نیست. در آغاز کار باید گفت بر اساس تجارب پیشین می‌توان انتظار داشت که خودروهای اتوماتیک سریع‌تر باشند. بی‌ام‌و مدعی است M2 CS دستی در بحث صفر تا ۱۰۰ کیلومتر در ساعت ۰.۲ ثانیه کندتر از برادر دوکلاچه عمل می‌کند. فاصله موجود در دو مدل پورشه ۹۱۱ بیشتر و برابر ۰.۷ ثانیه است زیرا کررا S گیربکس دستی در ۴.۲ ثانیه از سکون به‌ سرعت ۱۰۰ کیلومتر در ساعت می‌رسد درحالی‌که این رقم برای مدل گیربکس اتوماتیک با پکیج کرونو به ۳.۵ ثانیه خواهد رسید.

در ابتدا مشتاق بودیم نگاهی به پرفورمنس و عملکرد خودروها داشته باشیم. پس از گرم کردن پورشه ۹۱۱ اتوماتیک در پیست حرکت کردیم و به سرعت حدود ۱۰۵ کیلومتر در ساعت رسیدیم. چندین مانور سنگین با پورشه در پیچ‌ها چیز خاصی را از گیربکس نشان نداد اما کاملاً حس تحت‌فشار بودن ۹۱۱ آشکار شد. محصول اسپرت پورشه به راحتی دریفت می‌زند اما تلاش برای نگه داشتن مانورهای جانبی خودرو کار دشواری است زیرا سیستم چهار چرخ محرک گشتاور را دائماً بین اکسل‌های جلو و عقب توزیع می‌کند. در واقع به نظر می‌رسد 4S می‌خواهد حرکت لغزشی خودرو را بجای پایدار کردن آن متوقف کند.

پس از آن پشت فرمان پورشه ۹۱۱ گیربکس دستی نشستیم و به محض اینکه پای خود را روی پدال گاز سرزنده خودرو می‌گذارید تا به آرامی حرکت کنید حس ارتباط بهتر خودرو در مقایسه با مدل اتوماتیک آشکار می‌شود. به خاطر وجود گیربکس دستی و پدال کلاچ، ۹۱۱ دستی هوشیارتر حس می‌شود. فکر می‌کنیم همین موضوع باعث آگاهی اجتناب‌ناپذیر راننده نیز می‌شود زیرا درگیر کردن کلاچ نیازمند یک سطح بالاتر از آگاهی نسبت به وضعیت کلی خواهد بود. پس از طی چندین دور در پیست و دریفت زدن راحت‌تر و هیجان‌انگیزتر، سرعت را افزایش می‌دهیم. در کل باید گفت ۹۱۱ دستی لذت بیشتری خواهد داشت.

همین داستان درباره بی‌ام‌و نیز صدق می‌کند. گیربکس دوکلاچه بی‌ام‌و از نظر کارایی با گیربکس دوکلاچه پورشه برابری می‌کند. دنده‌های یک و دو در هر دو خودرو حداکثر سرعت یکسانی دارند؛ اما شاید در جاده‌های پر پیچ و خم وجود دنده سوم را تا حدودی زائد بدانید. شاید هم این‌طور نباشد زیرا پیشرانه‌های ۶ سیلندر بی‌ام‌و M2 و پورشه ۹۱۱ از نوع توربو بوده و حداکثر گشتاور نیز از دورهای ۲۳۰۰ و ۲۳۵۰ حاصل می‌شود بنابراین نیازی به تعویض دنده‌های کوتاه نخواهید داشت. همچنین پیشرانه ۶ سیلندر تخت پورشه حداکثر قدرت خود را در دور ۶۵۰۰ ارائه می‌کند که ۱۰۰۰ دور در دقیقه پایین‌تر از ردلاین است درحالی‌که قدرت ۴۴۴ اسب بخار بی‌ام‌و در دور ۶۲۵۰ به دست می‌آید که آن‌هم ۱۳۵۰ دور کمتر از ردلاین خواهد بود. به‌طور خلاصه باید گفت تعویض دنده‌ها در دو خودروی موردبحث به اندازه پورشه کیمن GTS 4.0 مشکل‌ساز نخواهد بود چراکه در کیمن شما واقعاً می‌خواهید هر بار دور پیشرانه را بالا ببرید اما خودروهای موردبحث ما قطعاً می‌توانند مدعی مزیت دنده‌های سبک خود باشند.

یکی از مواردی که باعث برتری گیربکس دوکلاچه پورشه می‌شود حس موتور اسپرتی است که از آن به دست می‌آید. پدال شیفترهای یک خودروی مسابقه‌ای شاید از نوع فیبر کربن باشد و حس سبک‌تری را نسبت به پدال‌های فلزی پورشه ارائه کند اما دقت و توازن وزنی عملکرد پدال‌های پورشه ۹۱۱ مثال‌زدنی خواهد بود؛ مثلاً پدال شیفترهای فراری هیجان و عملکرد خاص‌تری دارند اما راندمان گیربکس پورشه شبیه خودروهای موتور اسپرت است. نحوه تعویض دنده‌ها نیز بسیار کاراست. در واقع شاهد تعویض‌های نرم و روانی هستیم. گیربکس یک خودروی GT3 شاید سریع‌تر از کررا باشد اما در شرایط عادی چند میلی‌ثانیه اختلاف به چشم نخواهد آمد. همچنین حس همبستگی کامل بین پدال‌ها و تعویض دنده‌ها وجود دارد. خبری از تأخیر و تعلل نیست و دستور شما بدون فیلتر اجرا می‌شود. در واقع انگار ارتباطی مکانیکی بین شما و گیربکس وجود دارد.

نتیجه همه این موارد در پیست به معنی رانندگی لذت‌بخش و ترمز گرفتن در زمان رسیدن به پیچ‌ها خواهد بود که همراه با صدای پرطنین اگزوز باعث ایجاد تجربه‌ای فراموش‌نشدنی می‌شود. همچنین در زمان شتاب گیری سنگین و سبک کردن دنده‌ها نیز حسی وجود دارد که نمی‌توانید در خودروهای دیگر داشته باشید. در مقابل باید گفت گیربکس دستی همیشه حسی شبیه یک خودروی جاده‌ای دارد. گیربکس دستی فاقد دقت و ارتباط مکانیکی مستقیمی است که در یک خودروی مسابقه‌ای گیربکس دستی می‌بینید. همچنین پدال کلاچ هم توازن وزنی تجربه‌ شده در یک خودروی مسابقه‌ای با کلاچی مسابقه‌ای را ندارد. در واقع این‌گونه می‌توان گفت که اگرچه گیربکس دستی پورشه ۹۱۱ ما عملکرد خوبی دارد اما واضح است که برای خودرویی شهری و جاده‌ای طراحی شده نه برای خودرویی مسابقه‌ای.

عجیب آنکه همان حس در دو خودروی بی‌ام‌و M2 CS دیده نمی‌شود. بخشی از دلیل آن به حس خاص گیربکس دوکلاچه پورشه و عملکرد آن‌ها مربوط می‌شود. گیربکس‌های پورشه فاقد میزان مناسبی از جدیت و وقار هستند اما گیربکس بی‌ام‌و سیاه‌رنگ مسابقه‌ای‌تر از پورشه حس می‌شود. البته هنوز هم نوع طراحی آن برای یک خودروی جاده‌ای واضح بوده اما شما می‌توانید آن را بدون مشکل تصور کرده و فکر کنید که گیربکس M2 مشکی‌رنگ برای یک خودروی مسابقه‌ای سطح پایه در نظر گرفته شده است. صحبت از خودروهای مسابقه‌ای شد و باید گفت جای شرمساری است که نه گیربکس دوکلاچه پورشه و نه گیربکس دوکلاچه بی‌ام‌و واقعاً گزینه تعویض دنده با انتخاب‌گر را ارائه نمی‌کنند. تظاهر به اینکه در یک خودروی تورینگ یا رالی R5 نشسته‌اید می‌تواند تجربه سواری فوق‌العاده خاصی را ایجاد کند. گیربکس دوکلاچه پورشه اصلاً گزینه‌ای برای این کار ندارد و بسیاری از افراد به خاطر نبود انتخاب‌گر دنده قبلی از پورشه انتقاد می‌کنند. به نظر می‌رسد چنین تصمیمی به یک رویه تبدیل شده و به ویژه در گروه فولکس‌واگن بیش از پیش دیده می‌شود. گیربکس بی‌ام‌و اجازه سبک و سنگین کردن دنده‌ها را می‌دهد اما متأسفانه انتخاب‌گر دنده آن بسیار کوچک است و به درد نمی‌خورد.

محصولات CS بی‌ام‌و قطعاً ارزشمند هستند و صرف‌نظر از نوع گیربکس باید گفت شاسی کوپه کوچک بی‌ام‌و لذت ناب به شمار می‌آید. زمانی که از یک پیچ عبور کنید به همه این موارد پی خواهید برد. در خودروی گیربکس دستی بی‌ام‌و برخی تعویض دنده‌های دشوار وجود داشته تا بتوانید یک دور پیست را طی کنید. در ۹۱۱ گیربکس دستی اما شاهد توازن فوق‌العاده‌ای هستیم. توازن افسانه‌ای پیشرانه عقب پورشه از بسیاری جهات شگفت‌انگیز بوده هرچند در خودرویی با این پیچیدگی باید کمی مراقب بود. در عوض بی‌ام‌و M2 CS دستی بی‌پرواتر بوده و می‌دانید که تمامی دستورات با اطاعت کامل انجام خواهند شد. در کل گیربکس دستی بی‌ام‌و بخشنده‌تر بوده ولی در کررا باید تعویض دنده‌ها را با دقت انجام دهید.

دیگر یافته جالب ما درباره تفاوت خودروی گیربکس دستی و دوکلاچه به این مربوط می‌شود که M2 CS با وجود ۶ دنده ریلکس تر حس می‌شود. توازن هندلینگ دو مدل مشابه هم و لذت‌بخش بوده اما شکی وجود ندارد که فاصله بیشتر بین دنده‌ها در نسخه دستی باعث می‌شود گشتاور به‌صورت نرم‌تر و قابل پیش‌بینی تر منتقل شود. تفاوت‌ها کم است اما در خودروی گیربکس دستی این حس روان‌تر به چشم می‌آید و در پیستی خیس آشکارتر خواهد شد. بخشی از تفاوت موجود شاید به روش تعویض دنده در گیربکس دوکلاچه مربوط باشد زیرا گیربکس بی‌ام‌و همیشه جزو خشن‌ترین گیربکس‌های دوکلاچه بازار بوده است.

ما این‌گونه تست‌های مقایسه‌ای را دوست داریم. از بسیاری جهات اختلاف‌ها کم بوده اما ورود دقیق‌تر به ماجرا هیجان‌انگیزتر خواهد بود. نگرانی‌های موجود درباره اختلاف بین گیربکس‌ها مثل راحتی گیربکس اتوماتیک یا ارتباط بیشتر راننده و خودرو در گیربکس دستی احتمالاً با راندن خودروهای متقابل رفع خواهد شد اما واقعیت این است که هر خودرو با گیربکس مخصوص خود حس متمایزی دارد. از نظر شخصی باید گفت ما گیربکس دستی را انتخاب می‌کنیم زیرا آن را دوست داریم اما فکر می‌کنیم ۹۱۱ با گیربکس دوکلاچه اتوماتیک بهتر و کامل‌تر خواهد بود. نباید تصور کرد که گیربکس دستی برای دوران قدیم است بلکه منظورمان این است که جدیدترین نسل ۹۱۱ بیشتر بر پایه استفاده از گیربکس دوکلاچه توسعه یافته است. اما در بی‌ام‌و نظر متفاوتی داریم. توصیه ما این است که بی‌ام‌و M2 CS را با گیربکس دستی انتخاب کنید. اگرچه مدل مجهز به گیربکس اتوماتیک لذت زیادی دارد اما حس می‌کنیم این خودرو با گیربکس دستی بهتر جواب می‌دهد. با این تفاسیر جیمز باند بازهم زنده می‌ماند و نظر ما درباره گیربکس‌ها هم ‌تغییری نمی‌کند! یک گیربکس اتوماتیک خوب به گیربکس دستی ضعیف ترجیح داده خواهد شد اما یک گیربکس دستی خوب هنوز هم انتخاب اصلی ماست…