یادی از سوپراسپرت بی ام و نازکا، رقیب ناکام مک‌لارن F1

در دههٔ ۹۰ میلادی ب‌ام‌و قصد تولید سوپراسپرتی با موتور V12 را برای جانشینی M1 داشت ولی این پروژه در حد سه کانسپت باقی ماند.

کانسپت‌ها بخش جذابی از جهان خودرو هستند. این خودروها یا به‌عنوان پیش‌نمایش مدل‌های تولیدی و یا به‌عنوان بستری برای نمایش خلاقیت‌ها و نوآوری‌ها یک شرکت ساخته می‌شوند. ب‌ام‌و در طول تاریخ طولانی خود کانسپت‌های بی‌شماری از کوپه‌های اسپرت گرفته تا سدان‌ها و کراس‌اوورها تولید کرده است. زیرمجموعه این شرکت با نام تکنیک، نقش مهمی در ساخت خلاقانه‌ترین کانسپت‌های ب‌ام‌و ایفا کرده است. یکی از جذاب‌ترین کانسپت‌های ب‌ام‌و تکنیک که با کمک شرکت طراحی ایتال‌دیزاین ساخته شد، نازکا M12 بود که در ادامه به تاریخچه و ویژگی‌های آن خواهیم پرداخت.

ب‌ام‌و نازکا M12

نازکا M12 در سال ۱۹۹۱ در نمایشگاه خودروی توکیو رونمایی شد. این خودرو که محصول پروژه‌ای مشترک بین ب‌ام‌و و ایتال‌دیزاین بود، سوپراسپرتی آینده‌نگر با ظاهر چشمگیر و درهای غیرمعمول بود. مدت کوتاهی بعد نیز دو نسخه بروز شده از این کانسپت با نام C2 به شکل کوپه و اسپایدر ساخته شد. M12 از اولین نسخه پیشرانه دوازده سیلندر M70 ب‌ام‌و استفاده می‌کرد که با مدل‌های تولیدی سری ۷ و سری ۸ ب‌ام‌و مشترک بود. نسخه دیگری از همین موتور هم اندکی بعد در سینهٔ مک‌لارن F1 افسانه‌ای قرار گرفت. M12 ابتدا قرار بود جایگزینی برای M1 باشد که در سال ۱۹۸۱ از روی خط تولید کنار رفته بود. بااین‌حال، پس از ساخت اولین پروتوتایپ، ب‌ام‌و در تصمیم خود برای تولید این سوپراسپرت تجدیدنظر کرد زیرا ازآنجایی‌که M1 در بازار شکست بود، باواریایی‌ها اعتمادبه‌نفس تولید و عرضهٔ یک سوپراسپرت موتور وسط دیگر را نداشتند. درنتیجه، نازکا هیچ‌گاه از مرحله کانسپت فراتر نرفت.

قلب آلمانی، ظاهر ایتالیایی

درحالی‌که ب‌ام‌و روی بخش‌های فنی نازکا مثل پیشرانه V12 کار می‌کرد، طراحی خودرو به ایتال‌دیزاین سپرده شد و توسط دستان هنرمند جورجتو جوجارو شکل گرفت. طراحی این ماشین از طریق ترکیب عناصر کلاسیک مثل جلوپنجره کلیوی شکل با ویژگی‌های آینده‌نگر شکل گرفته بود تا هم به‌عنوان یک ب‌ام‌و قابل‌تشخیص باشد و هم شبیه خودرویی متعلق به آینده به نظر برسد. جوجارو در طراحی این کانسپت از دنیای موتوراسپرت و به‌ویژه خودروهای مسابقه‌ای گروه C الهام گرفته بود. یکی دیگر از منابع الهام وی نیز کانسپت بوگاتی ID 90 بود که یک سال قبل خودش طراحی کرده بود. نازکا در آزمایش تونل باد ب‌ام‌و ضریب درگ تنها ۰.۲۶ دست یافت که برای خودرویی متعلق به ۳۰ سال قبل رقم چشمگیری بود. M12 همچنین به لطف شاسی فضایی و بدنه فیبر کربنی، بسیار سبک بود و تنها ۱۱۰۰ کیلومتر وزن داشت.

تکامل M12 با C2

هرچند پروژه M12 هرگز به تولید نرسید ولی قبل از پایان این پروژه، دو کانسپت دیگر هم ساخته شد. اولین نمونه با نام C2 در سال ۱۹۹۲ رونمایی شد که در اصل نسخه‌ای بروز شده و بازطراحی شده از M12 بود. در این کانسپت، برخی عناصر از نو طراحی شده و برخی حفظ شده بود. در C2 چراغ‌های جلو به‌صورت کشیده و باریک طراحی شده و در طرفین جلوپنجره قرار گرفتند درحالی‌که چراغ‌های M12 روی کاپوت طراحی شده بودند. بااین‌حال، درهای منحصربه‌فرد نازکا که از دو قسمت شامل درهای معمولی و پنجره‌های گالوینگ تشکیل شده بود، همچنان حفظ شد ولی وزن خودرو ۱۱۰ کیلومتر کاهش پیدا کرد. پیشرانه V12 نیز توسط آلپینا تقویت و ۵۰ اسب بخار قوی‌تر شد تا مجموع خروجی به ۳۵۰ اسب بخار برسد.

و C2 اسپایدر

مدت کوتاهی پس از معرفی کانسپت C2، ب‌ام‌و نسخه روباز آن را هم با نام C2 اسپایدر معرفی کرد. در این کانسپت، درهای نیمه گالوینگ قبلی با پانل‌های شیشه‌ای قابل برداشتن جایگزین شدند که در محفظه‌ای اختصاصی در جلوی خودرو جای می‌گرفتند. علاوه بر این، حجم موتور به ۵.۶ لیتر افزایش پیدا کرد و قدرت را به ۳۸۰ اسب بخار رساند. همچنین گیربکس پنج سرعته قبلی هم با شش سرعته جایگزین شد تا با قدرت بیشتر موتور مطابقت پیدا کند. برای تقویت شاسی خودرو به خاطر حذف سقف نیز یک رول بار همرنگ بدنه تعبیه شد.