فورد موستانگ دارک هورس در برابر بی‌ام‌و M2، نبرد بهترین کوپه‌های اسپرت

فورد موستانگ دارک هورس بطور عجیبی خوب است اما آیا این برای شکست دادن یک باواریایی نیرومند کافی خواهد بود؟

ارتش انقلاب الکتریکی‌سازی با سرعتی سرسام‌آور در حال پیش روی است و همچنان از خودروهای اسپرت سنتی مثل شورلت کامارو و دوج چلنجر قربانی می‌گیرد؛ بنابراین، به‌زودی، فورد موستانگ که همچنان باافتخار پیشرانهٔ بنزینی زیر کاپوت دارد، بار دیگر به تنها ماسل کار آمریکایی بازار تبدیل خواهد شد؛ بنابراین، با توجه به اینکه موستانگ برای دومین بار در تاریخ بدون رقیب خواهند ماند، چه کسی می‌تواند برای نسل هفتم کوپهٔ فورد دردسر درست کند؟ یکی از پاسخ‌های این سؤال ب‌ام‌و M2 است.

ماسل کاری که در برابر جدیدترین کوپهٔ باواریا قرار داده‌ایم، دارک هورس است یعنی قوی‌ترین نسخهٔ حال حاضر موستانگ. هرچند این مدل به‌اندازهٔ GT350 یا GT500 قبلی قدرتمند نیست اما پکیج پرفورمنس توانمندی شبیه به مک‌وان نسل قبلی را ارائه می‌کند. تفاوت‌های اصلی بین دارک هورس و موستانگ GT شامل افزایش قدرت به ۵۰۰ اسب بخار، سیستم تعلیق سفت‌تر با کمک‌فنرهای استاندارد مگنه‌راید، کالیپرهای ترمز برمبو، دیفرانسیل لغزش محدود تورسن، ارتقاء خنک‌کنندگی و لاستیک‌های پیرلی P زیرو می‌شود. پکیج هندلینگ ۵ هزار دلاری خودروی آزمایشی ما هم تعلیق سفت‌تر، آیرودینامیک تهاجمی‌تر و لاستیک‌های چسبنده‌تر تروفئو RS را به همراه دارد.

M2 نسل G87 از لحاظ اندازه رشد کرده و حالا ۱۰۴ میلی‌متر طول و ۳۳ میلی‌متر عرض بیشتری دارد. به همین دلیل، حدود ۱۵۰ کیلوگرم به وزن خودرو افزوده شده است اما خیلی اهمیتی ندارد زیرا همان پیشرانهٔ شش سیلندر توئین توربوی کوپهٔ بزرگ‌تر M4 را با ۴۶۰ اسب بخار قدرت قرض گرفته است که مثل موستانگ به یک گیربکس شش سرعتهٔ دستی متصل می‌شود. هرچند این دو ماشین رویکردهای متفاوتی دارند و خریداران متفاوتی را جذب می‌کنند اما در بطن خود، هردو کوپه‌های اسپرت دودر چهارنفره هستند و همین کافی بود تا این کوپه‌های افسارگسیخته را در برابر هم قرار دهیم تا ببینیم کدام‌یک هیجان خالص بیشتری را ارائه می‌کند.

پیشرانه

زیر کاپوت دارک هورس نسخهٔ تقویت‌شدهٔ جدیدترین پیشرانهٔ ۵ لیتری V8 تنفس طبیعی کایوت فورد قرار گرفته است که ۵۰۰ اسب بخار قدرت و ۵۶۷ نیوتن متر گشتاور تولید می‌کند. انتقال نیروی این موتور به‌صورت استاندارد توسط یک گیربکس شش سرعتهٔ دستی ترمک صورت می‌گیرد اما یک نمونهٔ ۱۰ سرعتهٔ اتوماتیک هم قابل سفارش خواهد بود. ب‌ام‌و هم با ۴۶۰ اسب بخار قدرت و ۵۵۰ نیوتن متر گشتاور از پیشرانهٔ ۳ لیتری شش سیلندر خطی توئین توربوی S58 به میدان آمده است. هرچند گشتاور ب‌ام‌و ۱۲ نیوتن متر از رقیب آمریکایی کمتر است اما حداکثر این گشتاور از دور تنها ۲,۶۵۰ rpm ارائه می‌شود و تقریباً در تمام دور موتور ثابت می‌ماند. گیربکس استاندارد ب‌ام‌و هم مثل موستانگ شش سرعتهٔ دستی است و نمونهٔ هشت سرعتهٔ اتوماتیک هم قابل سفارش خواهد بود.

پیست

پیست بهترین مکان برای آزاد کردن این بچه‌های چموش خواهد بود. در آزمایش ما، M2 سریع‌تر بود و ظرف ۳.۸ ثانیه از صفر به سرعت ۹۶ کیلومتر بر ساعت رسید که بخشی از این عملکرد به دلیل لانچ کنترل آسان ب‌ام‌و است درحالی‌که لانچ کنترل فورد انجام برخی اقدامات برای رسیدن به بهترین شتاب را بر عهدهٔ راننده می‌گذارد. به همین دلیل، بهترین شتابی که ما توانستیم با دارک هورس ثبت کنیم ۴.۱ ثانیه بود. وقتی زمان مهار کردن این اسب تندرو فرامی‌رسد اما همه‌چیز عوض می‌شود زیرا دارک هورس ۱۷۸۰ کیلوگرمی از سرعت ۹۶ کیلومتر بر ساعت در تنها ۲۷.۴ متر متوقف می‌شود که ۱.۵ متر کمتر از کوروت Z06 و تنها ۶۰ سانتی‌متر از فراری ۲۹۶ GTB بیشتر است.

این قدرت توقف چشمگیر به دلیل دیسک‌های ترمز ۱۵.۴ اینچی جلو، کالیپرهای برمبو و سیستم جدید ترمز با سیم فورد است. البته لاستیک‌های پهن و چسبندهٔ پیرلی هم مطمئناً کمک‌کننده هستند. ب‌ام‌و نیز در ترمز گیری ضعیف نیست و با وزن ۱۶۹۰ کیلوگرم از ۹۶ کیلومتر بر ساعت در ۳۰.۸ متر به سکون می‌رسد. موستانگ‌ها در طول تاریخ هرگز به چابکی در پیست شهرت نداشته‌اند و بیشتر ترجیح می‌دادند در خط مستقیم حرکت کنند اما در پیست Figure-8 ما، دارک هورس با ثبت زمان ۲۳.۸ ثانیه از M2 با ۲۴.۱ ثانیه سریع‌تر بود. البته اگر ب‌ام‌و از لاستیک‌های مشابه موستانگ استفاده می‌کرد احتمالاً اعداد نزدیک‌تر می‌شد.

بزرگراه

هرچند این خودروها بیشتر مناسب پیست هستند ولی باید بتوانند وظایف رانندگی‌های روزانه را هم انجام دهند. دینامیک رانندگی دو خودرو تا حد زیادی باهم یکسان است اما تجربهٔ رانندگی با M2 گیربکس دستی واقعاً خوب خواهد بود. کلاچ به‌اندازهٔ کافی سبک است که باعث خستگی در ترافیک نشود و درعین‌حال بازخورد کافی را هم ارائه می‌کند. گیربکس شش سرعته هم عملکرد رضایت‌بخشی دارد. کمک‌فنرهای تطبیقی چندحالتهٔ M2 کاملاً خوب کار می‌کنند اما تنظیم سیستم تعلیق کمی به سمت سفتی متمایل است و راحتی سواری در بزرگراه کمتر از ایده‌آل خواهد بود. بااین‌حال، هنگام رانندگی‌های تهاجمی‌تر، شاسی M2 روی قسمت‌های ناهموار آسفالت آشفته نمی‌شود.

کمک‌فنرهای مگنه‌راید دارک هورس هم مثل رقیب آلمانی قابلیت تنظیم کافی برای مقابله با ناهموارترین مسیرها را دارند و حتی در سفت‌ترین حالت تعلیق، سواری آزاردهنده نخواهد بود. لاستیک‌های تروفئو RS آن‌قدر چسبنده هستند که می‌توان صدای مکیدن سنگ‌ریزهای جاده و پرتاب شدن به داخل گلگیرها را شنید. دارک هورس به‌خوبی می‌پیچد و پیچ‌های تند را پشت سر می‌گذارد و این چیزی است که قبلاً در موستانگ‌ها نمی‌دیدیم. همان‌طور که اشاره شد، ترمزها یکی از ویژگی‌های برجستهٔ دارک هورس هستند و درحالی‌که ممکن است انتظار داشته باشید قدرت توقف چشمگیر آن‌ها برای رانندگی‌های جاده‌ای بیش‌ازحد تهاجمی باشد اما کاملاً برعکس است و سیستم ترمز با سیم عملکرد خوبی را برای رانندگی‌های روزمره فراهم می‌کند.

قیمت

هردو خودرو در قبال قیمت خود پرفورمنس زیادی را ارائه می‌کنند. قیمت پایهٔ موستانگ دارک هورس از ۶۰ هزار دلار آغاز می‌شود و در تیپ پریمیوم آزمایشی ما به ۶۶,۱۶۰ دلار می‌رسد. علاوه بر این، پکیج هندلینگ ۵ هزار دلاری و صندلی‌های اسپرت ریکاروی ۱,۶۵۰ دلاری هم قیمت خودروی آزمایشی ما را به ۷۳ هزار دلار رسانده‌اند. از سوی دیگر، قیمت ب‌ام‌و M2 از ۶۳,۱۹۵ دلار آغاز می‌شود که در نمونهٔ آزمایشی ما با آپشن‌ها به ۷۶,۱۴۵ دلار رسیده است. بااین‌حال، با صرف‌نظر کردن از پکیج‌های سفارشی غیرضروری مثل پکیج کربن ۹,۹۰۰ دلاری، می‌توان قیمت ب‌ام‌و را بسیار کاهش داد.

نتیجه

دارک هورس با پیشرانهٔ V8 بی‌نظیر، پرفورمنس خیره‌کننده، ظاهر تهاجمی و قابلیت استفادهٔ روزانه، نه‌تنها یک موستانگ فوق‌العاده بلکه یک کوپهٔ اسپرت فوق‌العاده است و در اینجا با کمترین اختلاف پیروز می‌شود. بله میدانیم که هیچ طرفدار خودروهای آلمانی متقاعد نخواهد شد که یک فورد از یک ب‌ام‌و بهتر است ولی آن‌ها می‌توانند خود را با این واقعیت که M2 هم کوپه‌ای فوق‌العاده است دلداری دهند.

مقام دوم: ب‌ام‌و M2

نقاط مثبت: پیشرانهٔ شش سیلندر پرشور، حس کلاچ عالی، هندلینگ سرحال و متعادل

نقاط منفی: ظاهر بحث‌برانگیز، فقدان کروز کنترل تطبیقی، باک سوخت کوچک

چکیده: M2 یک خودروی رانندهٔ پویا با گیربکس شش سرعتهٔ عالی است که پیشرانهٔ آن به‌اندازهٔ کافی قدرت دارد تا لاستیک‌های عقب را دود کند اما در اینجا با رقیبی شیطانی مواجه شد.

مقام اول: فورد موستانگ دارک هورس

نقاط مثبت: قوی‌ترین موستانگ تنفس طبیعی تاریخ، ترمز و هندلینگ باورنکردنی در پیست، ظاهر تهاجمی

نقاط منفی: تریم داخلی در حد قیمت نیست، فقدان هدآپ دیسپلی، ارائهٔ اوج گشتاور در دور موتور بسیار بالا

چکیده: دارک هورس یکی از بهترین موستانگ‌های تاریخ محسوب می‌شود. این ماشین تجربهٔ رانندگی وحشیانه‌ای دارد که درعین‌حال به‌راحتی رام می‌شود. کسانی که به دنبال کوپهٔ اسپرت با پرفورمنس فوق‌العاده هستند می‌توانند به جستجوی خود پایان دهند.

مقایسه مشخصات فنی