چرا ابرخودروسازان هنوز از مرز 490 کیلومتربرساعت عبور نکرده‌اند؟

مالکان بوگاتی، کونیگزگ و هنسی به این سوال پاسخ می‌دهند.

در لحظه‌ای که این مقاله نگارش می‌شود، رکورد سریع‌ترین خودروی تولید انبوه جهان در دستان بوگاتی شیرون سوپراسپرت ۳۰۰ پلاس است؛ خودرویی که توانست مرزهای سرعت را در هم بشکند و به رقم خیره‌کننده ۴۹۰ کیلومتر بر ساعت دست پیدا کند. حال مسئله این است که تولید شرون با معرفی جانشین آن یعنی توربیون متوقف شد. پس چرا برندهای دیگر برای شکستن این رکورد تلاش نمی‌کنند؟ چرا خود بوگاتی جانشین سریع‌تری را برای این ابرخودرو رونمایی کند؟

مصاحبه اخیر مجله تاپ‌گیر با موسسان شرکت‌های کونیگ‌زگ و هنسی نشان می‌دهد که برای این انفعال، دلایلی موجه وجود دارد. «کریستین ون کونیگزگ»، مدیرعامل و بنیان‌گذار کونیگزگ، می‌گوید:

ما آیرودینامیک را داریم و درعین حال می‌دانیم که پیشرانه یسکو تاب گذر از سرعت ۵۰۰ کیلومتر بر ساعت را نیز دارد. اما مسئله اصلی این است که تایر مقاوم و لازم برای انجام ایمن این تست وجود ندارد.

به نظر من اگر تایری را فقط برای رکوردشکنی تولید کنند هم فایده‌ای ندارد چون در آن صورت دیگر مشتری توان خرید آن را نخواهد داشت.

«من ریمک»، مدیرعامل برند بوگاتی-ریمک، هم با این دیدگاه موافق است و باور دارد که ساخت یک تایر تک‌تولیدی برای شکستن رکورد راه درستی نیست.

واقعا نمی‌توانید این کار را انجام دهید چون زمانی که یک تایر خلق می‌شود، سرمایه‌گذاری پشت آن وجود دارد. شما هم می‌توانید آن سرمایه را بین هزاران خودرویی که تولید می‌کنید پخش کنید.

او در ادامه به‌شکلی نامحسوس به حداکثر سرعت ممکن بوگاتی توربیون اشاره می‌کند؛ خودرویی که در مقایسه با شیرون و به‌خاطر بهبودهای مکانیکی و الکترونیکی، قدرتمندتر و سبک‌تر شده و حال ضریب پسای کمتری هم تولید می‌کند. راننده رکوردشکن بوگاتی و برنده مسابقه ۲۴ ساعتی لمان، «اندی والاس»، می‌گوید که درصورت درخواست بوگاتی برای یک رکوردشکنی تازه، او با کمال میل آن را قبول خواهد کرد. اما درصورت هماهنگی والاس و بوگاتی باز هم مانعی وجود خواهد داشت: آیا مسیری ایمن برای انجام این تست سرعت وجود دارد؟

«جان هنسی»، بنیان‌گذار تیونینگ و خودروسازی هنسی، می‌گوید:

ما باور داریم که تایرهای میشلین کاپ 2R توانایی گذر از مرز ۳۰۰ مایل بر ساعت (۴۹۰ کیلومتر بر ساعت) را دارند. هر خودرو پارامتر نیروهای عمودی متفاوتی دارد و در بخش‌های گوناگون، واکنش متفاوتی به فشار نشان می‌دهد. ما احتمالا تست خود را روی سیستم داینو هواپیمایی میشلین انجام دهیم تا مطمئن باشیم که تایرها از مرز سرعت ۳۰۰ مایل بر ساعت عبور می‌کنند.

مسئله اصلی ما محل انجام آزمایش است. جاده‌ها کوتاه‌اند و ما را مجبور می‌کنند که آغاز داشته باشیم و خودرو را با شتاب اولیه بسیار بالا به حرکت درآوریم. همه این عملیات به‌همراه ترمزگرفتن باید پیش از اتمام مسیر انجام شود. بنابراین اگر یکی از خودروهای ما بتواند از مرز ۵۰۰ کیلومتر بر ساعت هم عبور کند، عملا جایی برای رسیدن به حداکثر سرعت خود ندارد.

می‌توانیم از بزرگ‌راه‌های بین شهری استفاده کنیم اما این کار خطر زیادی دارد. (مسیر) بسیار باریک است و ممکن است حیوانی در میانه تست از آن عبور کند.

هنسی با این جمله به رکوردشکنی کونیگزگ آگرا RS در سال ۲۰۱۷ اشاره می‌کند که در یک بزرگ‌راه بسته در ایالت نوادای آمریکا انجام شد. هر چند تست این شرکت سوئدی بی‌خطر بود اما هنسی باور دارد که ریسک بالایی دارد.

اگر به بزرگراه فکر کنیم، تگزاس هم جای خوبی است. ما با این ایالت همکاری داشته‌ایم و آن‌ها بزرگراه‌های جدید را در اختیارمان قرار داده‌اند. اما باز هم مسئله عدم‌کنترل حیوانات وجود دارد. من با سرعت بیش از ۳۶۰ کیلومتر بر ساعت با پرنده‌ها برخورد کرده‌ام. مسئله کمی نیست اگر کسی به ۵۰۰ کیلومتربرساعت برسد؛ هر چند بوگاتی هم این کار را در یک جهت انجام داد. تست دوطرفه بهتر خواهد بود.

هم‌اکنون به‌جز برندهای بوگاتی، کونیگزگ و هنسی شرکت‌های دیگر هم به تولید ابرخودروهای بسیار سریع مشغول هستند و قصد دارند در زمینه‌های مختلف رکوردشکنی کنند. برای مثال، خودروهای برقی بوگاتی-ریمک یعنی نورا و نورا R روی شتاب اولیه تمرکز دارند و در تلاش هستند تا رقیب اروپایی خود، پینین‌فارینا باتیستا، را بار دیگر کنار بگذارند. به نظر شما، این رقابت تا کجا ادامه خواهد داشت؟ آیا خودروهای تولید انبوه به سرعت ورای ۵۵۰ کیلومتر بر ساعت دست پیدا خواهند کرد؟