نگاهی به بیوک ریویرا 1965 گرن اسپرت، کوپه لوکسی که به ماسل کار تبدیل شد

نسل اول بیوک ریویرا که به‌عنوان یکی از زیباترین خودروهای آمریکایی تاریخ شناخته می‌شود، در سال ۱۹۶۵ به لطف پکیج گرن اسپرت، به خودرویی عضلانی تبدیل شد.

در اواخر دههٔ ۵۰، جنرال موتورز در حال تلاش برای پاسخ دادن به نسل دوم فورد تاندربرد بود که بخش جدیدی را بنام «خودروی لوکس شخصی» در بازار ایجاد و بسیار موفق عمل کرد. بدین منظور، در سال ۱۹۶۱ بخش طراحی این شرکت به ریاست «بیل میچل»، کانسپت چشمگیری را با کد XP-715 توسعه داد که با نام کادیلاک لاسال معرفی شد. علیرغم واکنش بسیار مثبت مردم به این کوپهٔ جذاب اما مقامات کادیلاک مختلف تولید آن بودند.

بااین‌حال، جنرال موتورز همچنان قصد داشت لاسال را تولید کند و به همین دلیل، رقابت بین دیگر برندهای این شرکت برای تصاحب این پروژه آغاز شد. بیوک که به دنبال مدل جدید و هیجان‌انگیزی برای احیای علاقهٔ خریداران به این برند بود، قانع‌کننده‌ترین پیشنهاد را ارائه کرد و به لطف میچل، پروژهٔ جدید خودروی لوکس شخصی جنرال موتورز را به دست آورد. بدین ترتیب، با تغییراتی اندک در طراحی اولیه، کانسپت لاسال XP-715 رسماً در اکتبر ۱۹۶۲ به بیوک ریویرا تبدیل شد.

آخرین و جذاب‌ترین نسخه نسل اول ریویرا

ریویرا در دو سال اول عرضه موفق به احیای برند بیوک شد و هرچند به فروش بیشتری از تاندربرد دست پیدا نکرد اما توانست با موفقیت خلأ یک خودروی لوکس شخصی در سبد محصولات جنرال موتورز را پر کند. این خودرو که به خاطر طراحی خیره‌کننده‌اش مورد تحسین جهانی قرار گرفت، در سال ۱۹۶۵ آخرین بهبودهای ظاهری خود را تجربه کرد و از همیشه زیباتر شد. اصلی‌ترین ویژگی ظاهری ریویرا ۱۹۶۵، جایگزینی چراغ‌های گرد قبلی با نمونه‌های مخفی عمودی در لبهٔ گلگیرها بود که پشت کاوری دوتکه پنهان شده و نمایی تهاجمی‌تر به ریویرا بخشیدند.

معرفی پکیج گرن اسپرت

برای مدل ۱۹۶۵ همچنین برای اولین بار پکیج گرن اسپرت هم برای ریویرا ارائه شد که پاسخ بیوک به پونتیاک GTO بود. هرچند این پکیج اولین بار برای اسکای‌لارک و با هدف رقابت مستقیم با GTO ارائه شده بود اما بیوک آن را برای ریویرا هم در نظر گرفت. ریویرا گرن اسپرت هم مثل اسکای‌لارک GS به نسخهٔ ویژه‌ای از پیشرانهٔ V8 موسوم به Nailhead یا سوپاپ میخی بیوک مجهز شد (این موتور به دلیل طراحی عمودی غیرمعمول سوپاپ‌ها و همین‌طور ساق بلند سوپاپ‌ها در بین علاقه‌مندان به سر میخی یا سوپاپ میخی شهرت یافت) اما بجای موتور ۶.۶ لیتری اسکای‌لارک، مهندسان برای ریویرا سراغ بزرگ‌ترین نسخهٔ این موتور با حجم ۷ لیتر رفتند.

این پیشرانه که سوپر وایلدکت نام گرفت، بر اساس موتور ۷ لیتری وایلدکت ساخته شد که برای نسخه‌های معمولی ریویرا هم قابل سفارش بود اما درحالی‌که وایلدکت با یک کاربراتور چهار دهنه ۳۴۰ اسب بخار قدرت تولید می‌کرد، سوپر وایلدکت به دو کاربراتور چهار دهنهٔ ۶۰۰-cfm، منیفولد هوای بزرگ‌تر و سیستم اگزوز با قطر کمی بیشتر مجهز شد. با این ارتقاءها، خروجی موتور به ۳۶۰ اسب بخار قدرت و ۶۳۰ نیوتن متر گشتاور افزایش پیدا کرد. هرچند این اعداد پیشرفت بزرگی را نسبت به موتور تک کاربرات وایلدکت نشان نمی‌داد اما در قیاس با پیشرانهٔ ۶.۶ لیتری ۳۲۵ اسب بخاری استاندارد ریویرا ۱۹۶۵ بدون شک عضلانی‌تر بود.

کشتی زمینی سریع با مانورپذیری تحسین‌برانگیز

موتور سوپر وایلدکت در کنار گیربکس سه سرعتهٔ اتوماتیک سوپر توربین که به‌زعم خیلی‌ها پیشرفته‌ترین گیربکس اتوماتیک آن زمان محسوب می‌شد و دیفرانسیل لغزش محدود که به‌صورت استاندارد با پکیج گرن اسپرت ارائه می‌شد، این کوپهٔ دو تنی را در کمتر از ۷.۵ ثانیه از صفر به سرعت ۹۶ کیلومتر بر ساعت می‌رساند. این عملکرد در کنار تایم ۱۵.۳ ثانیه‌ای ۴۰۰ متر، بدون شک ریویرا گرن اسپرت را به یک کشتی زمینی تبدیل می‌کرد که مقداری عضله را زیر لباس شیک خود پنهان کرده بود.

علاوه بر این، ریویرا ۱۹۶۵ مثل تمام بیوک‌های آن زمان به دلیل قدرت مانور بالا مورد تحسین قرار گرفت. هرچند اکسل صلب این خودرو ویژگی جدید و نوآورانه‌ای محسوب نمی‌شد اما مهندسان هندسهٔ متفاوتی را به کار گرفتند که منجر ارائهٔ سواری نرم و فرمان پذیری شگفت‌آوری برای چنین خودروی بزرگی شد. همچنین ریویرا از ترمزهای کاسه‌ای آلومینیومی بزرگ ۱۲ اینچی در جلو و عقب بهره می‌برد که جزء قوی‌ترین و بادوام‌ترین ترمزهای بازار بودند. هرچند پکیج گرن اسپرت برخلاف اسکای‌لارک برای ریویرا ارتقاء تعلیق را به همراه نداشت اما خریداران می‌توانستند پکیج هندلینگ را سفارش دهند که فنرها و کمک‌فنرهای هوی دیوتی با ۲۵ میلی‌متر ارتفاع کمتر را ارائه می‌کرد.

ارزش امروز ریویرا گرن اسپرت

در طول سال ۱۹۶۵ که آخرین سال تولید نسل اول ریویرا بود، بیوک مجموعاً ۳۴,۵۸۶ دستگاه از این ماشین به فروش رساند. بااین‌حال، ترکیب شخصیت لوکس ریویرا با پرفورمنس الهام گرفته از خودروهای عضلانی برای خریداران چندان جذاب نبود زیرا تنها حدود ۱۰ درصد از آن‌ها (۳,۳۵۴ دستگاه) پکیج گرن اسپرت را سفارش دادند. امروز میانگین ارزش نمونه‌های باقیماندهٔ ریویرا گرن اسپرت ۱۹۶۵ حدود ۹۰ هزار دلار است اما نمونه‌های بکر با آپشن‌های کمیاب با قیمت‌های بسیار بالاتری تا بیش از ۳۰۰ هزار دلار هم خریدوفروش می‌شوند.