کادیلاک ELR و رویکردهای نوی یک شرکت قدیمی

چند سال اخیر، برعکس انتظارات، به کام کادیلاک بود. در دوره‌ای که رکود اقتصادی و کمبود نوآوری دست در دست هم داده و با حمله‌های گازانبری در یک چشم به هم زدن بسیاری از غول‌های خودرو سازی را یک به یک به زانو درآورده‌اند، کادیلاک با حفظ خون سردی تمام امید خود را به نوآوری و خلاقیت مهندسانش بسته. و البته پاداش این صبر و انتظارش را هم گرفته. این موفقیت به وضوح در طراحی منحصر به فرد و کارایی ATS و CTS مشهود است.

حال نوبت آن شده که کادیلاک یکی دیگر از آس های خود را رو کند: کادیلاک ELR. این خودرو برای تکمیل تریلوژی اخیر کادیلاک، به نظر عاری از هر کمبودی، قصد دارد تا بالاتر از دو برادر کوچک‌تر خود قرار گرفته و بازار خودروهای نسبتاً گران قیمت و لوکس را هدف قرار داده. ظاهری خیره کننده، نو و تجملی، در کنار موتوری ۴ سیلندر که وظیفه‌ی تأمین باطری نسبتاً عظیم خودرو را، برای راه اندازی سیستم پیشرانه‌ی الکتریکی بر عهده دارد، ELR را قابل تمایز می‌سازد. اما باید دید که تمامی این اجزا چگونه در کنار هم قرار گرفته‌اند و آیا ارزش خرج کردن ۷۵,۰۰۰ دلار را دارد؟ برای دریافت پاسخ به این سؤال در ادامه با ما همراه باشید.

ظاهر زیبا به ارزش ۳۵,۰۰۰ دلار

ظاهر ELR یادآور خودروهای درون فیلم‌های علمی تخیلی همچون IRobot است. طراحی بدنه بسیار چشم نواز و نو بوده و باعث تمایز ELR از اکثر خودروها می‌شود. کاپوت خودرو با دقت تراش کاری شده و جلوی آن به دلیل ارتفاع زیاد ابهت خاصی پیدا کرده است.چراغ‌های جلو و عقب با وجود فضای کمی که اشغال کرده‌اند، اما بسیار کار آمد بوده و زیبایی خودرو را دوچندان کرده‌اند. شیشه‌ی جلو متناسب با یک خودروی کوپه با شیب ملایم ساخته شده و با فراهم کردن زاویه‌ی دید وسیع، باعث می‌شود احساس کنید تمامی جاده را تحت نفوذ خود دارید. این شیب ملایم در ساخت شیشه‌ی عقب نیز حفظ شده و در پایان نیز، سقف خودرو با یک انحنای ظریف زینت بخش آن دو می‌شود. اما متأسفانه در هنگام دنده عقب گرفتن متوجه شدیم که برعکس زاویه دید گسترده از جلو، حدود ۳۰% زاویه‌ی دید عقب، به دلیل طراحی نامناسب پنجره‌های کناری سد شده است.

طراحی درون خودرو متناسب با قیمت آن بوده و بسیار تجملی است. اکثر سطوح مانند فرمان و صندلی‌ها با چرم دست دوزی شده و قسمت‌های دیگر همچون داشبورد و کنسول خودرو با پلاستیک سیاه درجه یک که در ساخت پیانو استفاده می‌شود پوشیده شده. برخی از قسمت‌های درها نیز مزیّن به چوب گشته است. با این حال احساس می‌شود که کمی در طراحی داخل زیاده روی شده; چشم‌ها را میزند. صندلی‌های ردیف جلو راحت و دارای فضای فراوان می‌باشند اما در طرف دیگر، در حق صندلی‌های ردیف عقب اجحاف شده. زیرا فضای کمی در اختیار آنها قرار داده و عملاً آنرا برای نشستن نامناسب کرده است. ما به این نتیجه رسیدیم که تنها استفاده‌ی مناسب از صندلی‌های عقب برای سوار کردن شخصی مورد تنفر فراوان و رفتن به یک رانندگی ۸ ساعته بدون توقف (حتی برای دستشویی) می‌باشد!

دوگانه سوزی به ارزش ۲۵,۰۰۰ دلار

اشتباه نکنید! منظور از دوگانه سوزی اضافه کردن سیلندر CNG توسط سایپا (مطمئن!) به پراید ۱۳۱ نیست. ELR در کنار موتور ۴ سیلندر خود، دارای یک باطری قدرتمند نیز می‌باشد که می‌تواند با تولید نیرویی تا ۱۸۱ اسب بخار، و به حرکت در آوردن چرخ‌های جلو شما را تا مسافت ۵۰ کیلومتر جابه جا کند.

به لطف استفاده از فناوری HiPer-strut فاصله‌ی محور تایرهای جلو با محور فرمان کاهش یافته و موجب بهبود چرخش تایرها شده، و همچنین به حفظ حالت عمودی تایرها با جاده کمک می‌کند. اما محور عقب برای یک خودروی الکتریکی بهینه سازی نشده و هنگام عبور از سربالایی‌ها و یا هنگام پیچیدن در تنگه‌ها کمی بدقلقی می‌کند.ELR صفر تا ۱۰۰ را در حالت بنزین سوز در ۸.۲ ثانیه و در حالت الکتریکی در ۹.۱ ثانیه پر می‌کند. با وجود کارکرد مناسب باطری، اما این مقدار نیرو، بیشتر مناسب یک خودروی الکتریکی ساده و ارزان‌تر است، نه ELR هفتاد و پنج هزار دلاری.

نه به این شوری شور، نه به این بی نمکی

طبق انتظار رانندگی در حالت الکتریکی بسیار کم صدا و راحت می‌باشد (قابل توجه کسانی که عادت به بیرون بردن ماشین، ظهر گرما و بدون اجازه اهل منزل دارند). اما پس از اتمام باطری، هنگامی که برای شارژ مجدد آن اقدام به روشن کردن موتور بنزین سوز می‌کنید، از صدای آن شگفت زده خواهید شد. تفاوت دو حالت همچون تفاوت گوش دادن به راه رفتن مورچه و فیل است! متأسفانه انتظار نمی‌رفت که در زیر همچنین پوسته‌ی زیبایی، چنین موتور پر سر و صدایی قرار گرفته باشد. کادیلاک انتظارات را از خودروی خود به بسیار بالا برده بود اما این موتور پر سر و صدا، نقطه ضعف بزرگی برای یک خودروی امروزی، مخصوصاً خودرویی لوکس محسوب می‌شود.

حالت‌های ویژه به ارزش ۱۵,۰۰۰ دلار

چهار حالت ویژه و قابل انتخاب برای ELR در نظر گرفته شده است که می‌تواند در بهینه‌تر و روان‌تر کردن رانندگی نقش به سزایی داشته باشند. حالت اول، حالت پیش فرض کارخانه است که بر متوازن کردن راحتی و بهینه سازی مصرف سوخت تاکید دارد. حالت دوم، حالت ورزشی با انجام تغییراتی جریان بنزین، سیستم هدایت و سیستم تعلیق را برای رانندگی در سرعت‌های بالا متناسب می‌سازد. حالت کوهستان موتور را با سرعت بالاتری به حرکت وا می‌دارد تا مانع از خالی شدن باطری گردد. و در آخر حالت ذخیره با بهینه سازی مصرف باطری، عمر آن را طولانی‌تر کرده و خودرو را مناسب برای رانندگی در شهر می‌سازد.

در پایان و به عنوان آخرین تجملات باقی مانده در آستین، ELR دارای سیستم ضد سرقت متصل به رادار، حسگر پیشگیری از خواب آلودگی و حسگر هوشمند هشدار برخورد از جلو می‌باشد. [jwplayer mediaid=”۵۶۱۲۵″]

نتیجه گیری

پس از ATS و CTS انتظار داشتیم تا کادیلاک ضربه‌ی تمام کننده‌ی خود را به بازار زده و با ساخت خودرویی تجملی‌تر، این سه گانه را به خوبی و خوشی به پایان رسانده; برای هر خریداری با هر توان مالی به عنوان یک انتخاب مناسب قرار گیرد. اما به نظر می‌آید که آخر کاری، کادیلاک صبر خود را از دست داده و سه گانه ی خود را به شکل نامطلوبی به پایان رسانده است. ELR به عنوان یک خودروی دو گانه سوز الکتریکی، نقاط قوت زیادی دارد اما ظرفیت‌های آن بسیار بیشتر از این‌ها است. ظرفیت‌هایی که اگر کمی بیشتر بسط داده می‌شدند، می توانست آن را برای چندین سال متوالی، یکه تاز هم رده‌های خود سازد. [دانلود ویدئو]

ترجمه: M008