بدترین خودروهای اسپرت: کادیلاک XLR

در قسمت دوم سری مطالب بدترین خودروهای اسپرت به سراغ کادیلاک XLR رفته‌ایم یعنی منحصربه‌فردترین خودروی تاریخ معاصر کادیلاک. خودرویی که بر اساس شورلت کوروت C6 ساخته شد و همهٔ ما بسیار آن‌را دوست داریم.

چه خودرویی است؟

XLR خودروی اسپرت پرچم‌دار کادیلاک در دههٔ گذشته بود. یک رودستر کلاسیک دیفرانسیل عقب و با پیشرانهٔ بزرگ.

کی و کجا ساخته شد؟

تولید این خودرو در سال ۲۰۰۳ در کارخانهٔ کنتاکی کادیلاک آغاز شد. پس از شش سال حضور در بازار آخرین دستگاه XLR خط تولید را در ۳۱ مارس ۲۰۰۹ ترک کرد.

مشخصات فنی

کادیلاک XLR بر روی پلت‌فرم Y جنرال موتورز ساخته شد و دارای سیستم انتقال قدرت محور عقب، موتور V8 و تعلیق مستقل در هر چهارچرخ بود. بجای نصب گیربکس به‌طور مستقیم به موتور نیز مهندسین کادیلاک تصمیم گرفتند آن‌را به‌صورت یکپارچه با دیفرانسیل در قسمت عقب نصب کنند. برای این خودرو دو موتور V8 مختلف ارائه می‌شد. یکی ۴.۸ لیتری تنفس طبیعی با ۳۲۰ اسب بخار قدرت و دیگری یک واحد ۴.۴ لیتری سوپرشارژ با ۴۴۳ اسب بخار قدرت. در طول چهار سال اول تولید، XLR با یک گیربکس پنج سرعتهٔ اتوماتیک عرضه شد اما در سال ۲۰۰۷ یک نمونهٔ جدیدتر شش سرعتهٔ اتوماتیک جایگزین گیربکس قبلی شد.

چرا بد است؟

خب اجازه دهید ابتدا با نقاط مثبت آن شروع کنیم. درحالی‌که XLR روی پلت‌فرم کوروت ساخته شده بود اما ظاهر و استایل منحصربه‌فردی داشت و برخی میگویند زیباتر از کوروت بود. همچنین کادیلاک امکانات فراوانی را همچون گرم‌کن و سردکن صندلی‌ها، سیستم ورود و خروج بدون کلید، سیستم ناوبری، رینگ‌های آلیاژی ۱۸ اینچی، صفحه‌نمایش ۷ اینچی و یک دستگاه پخش DVD به‌صورت استاندارد برای XLR ارائه می‌کرد که حتی با استاندارهای امروزی هم جالب‌توجه هستند.

اما… کادیلاک XLR بزرگ‌تر و کندتر از کوروت بود. بله تنها سرعت مهم نیست اما زمانی که شما ۱۱۱ هزار دلار برای خرید مدل XLR-V به‌عنوان بالاترین مدل پرداخت می‌کنید انتظار خودرویی سریع و واقعاً سریع را از آن دارید. مدل پرچم‌دار XLR از همان موتور V8 سوپرشارژ مدل STS-V استفاده می‌کرد اما بنا بر برخی دلایل، سدان مذکور قدرتمندتر از این رودستر بود و مسافت یک‌چهارم مایل یا ۴۰۰ متر را سریع‌تر طی می‌کرد. همچنین XLR-V در شتاب صفرتاصد و حداکثر سرعت هم پایین‌تر از کوروت قرار می‍گرفت.

البته XLR در زمان خودش خودروی بسیار جذابی بود اما سقف جمع شوندهٔ آن‌که از آلومینیوم ساخته شده بود آن‌قدر به وزن XLR اضافه کرده بود که به‌طور قابل‌توجهی سنگین‌تر از شورلت کوروت شده بود حتی در نسخهٔ V به‌گونه‌ای که XLR با وزن ۱۷۴۰ کیلوگرم در برابر ۱۴۷۰ کیلوگرم وزن کوروت قرار می‌گرفت.

XLR حتی پس از فیس‌لیفت سال ۲۰۰۹ نیز همچنان به‌عنوان خودرویی کاملاً نامطلوب باقی ماند. در ابتدا کادیلاک انتظار فروش بین ۵ تا ۷ هزار دستگاه در هرسال را داشت اما درواقع هرگز موفق به فروش بیش از ۳۷۳۰ دستگاه در سال نشد؛ اما در سال‌های بعد وضعیت حتی از این هم بدتر شد به‌طوری‌که در سال آخر تولید یعنی سال ۲۰۰۹ تنها ۷۸۷ دستگاه XLR فروخته شد و نمونه‌های تولید شده نیز در انبار باقی‌مانده و در سال‌های بعد فروخته شدند. در سال ۲۰۱۰ تعداد ۱۸۸ دستگاه و در سال ۲۰۱۱ درحالی‌که دو سال از توقف تولید XLR می‌گذشت ۱۲ دستگاه دیگر از آن نیز فروخته شد. این خودرو بیشترین فروش را در سال ۲۰۰۵ تجربه کرد که در ۱۱۲ نمایندگی عرضه شده و همان‌طور که اشاره شد ۳۷۳۰ دستگاه از آن فروخته شد. درمجموع ۱۵,۴۶۰ دستگاه کادیلاک XLR در طول مدت تولید و دو سال بعدازآن بفروش رسید.

اما همه با این نظر موافق نیستند

همان‌طور که قبلاً گفتیم همه‌چیز سرعت و شتاب نیست و چیزی که در اینجا اهمیت دارد منحصربه‌فرد بودن است. مدل XLR-V با تنها ۲۳۹ دستگاه تولید در سال ۲۰۰۹ می‌تواند در آیندهٔ نزدیک به خودرویی کاملاً کلکسیونی تبدیل شود. البته میدانیم که XLR به‌عنوان خودرویی اسپرت بسیار ناامیدکننده ظاهر شد اما نمی‌توانید درک کنید که دیدن یک نمونهٔ تمیز آن در سال ۲۰۱۶ چقدر جذاب است. کادیلاک در حال حاضر خودروهای اسپرتی مشابه آن زمان تولید نمی‌کند و بنابراین XLR نمونهٔ بسیار خاصی است. البته مسلماً در حال حاضر خودروهای اسپرت ATS-V و CTS-V بسیار عالی هستند اما XLR در سال ۲۰۰۳ انقلابی در برند کادیلاک ایجاد کرد. احتمالاً کسی که یک XLR می‌خرد نمی‌خواهد از آن برای سریع رفتن استفاده کند بلکه آن‌را به خاطر کمیابی، استایل خاص و اهمیتش در تاریخ برند کادیلاک خریداری می‌کند.

منبع: Motor1