چرا کادیلاک به تولید پیشرانه 8 سیلندر بلک وینگ خاتمه داد؟

خاتمه تولید پیشرانه ۸ سیلندر بلک وینگ کادیلاک موجب ناراحتی خیل عظیمی از طرفداران شد اما دلیل این کار چه بود؟


با اینکه نیروگاه ۸ سیلندر خورجینی موسوم به بلک وینگ به مدت کوتاهی روی خط تولید قرار گرفت اما در همین زمان نسبتاً کوتاه نیز شهرت زیای به دست آورد و باعث شد برخی از قوی‌ترین خودروهای تاریخ کادیلاک پدیدار شوند. تولید پیشرانه بلک وینگ با انتخاب یوهان دی نیسچن مدیر اسبق آئودی به عنوان مدیر ارشد کادیلاک مصادف شد. مأموریت او بازگرداندن برند کادیلاک به وضعیت سابق خود یعنی “استاندارد جهان” و هم‌ردیف شدن آن با رقبای آلمانی یعنی بی ام و، مرسدس بنز و آئودی بود. پیشرانه ۸ سیلندر بلک وینگ را می‌توان یکی از بخش‌های کلیدی برنامه‌ریزی کادیلاک برای احیای شرکت دانست.

پس از سرمایه‌گذاری ۱۶ میلیون دلاری روی توسعه بلک وینگ، کادیلاک به تولید این نیروگاه ۵۵۰ اسب بخاری خاتمه داد. از جمله دلایل خاتمه تولید پیشرانه ۸ سیلندر بلک وینگ می‌توان به هزینه تولید بالا و کاربری محدود اشاره کرد هرچند همه موضوع به اینجا ختم نمی‌شود. فروش سدان ها رو به کاهش است و شاسی‌بلندها هر روز مشتریان بیشتری پیدا می‌کنند و به همین خاطر سدان های سطح بالا و فول سایزی همچون کادیلاک CT6-V مجهز به پیشرانه ۸ سیلندر بلک وینگ سرنوشت خوبی نداشته‌اند. کادیلاک به دنبال تولید یک شاسی‌بلند پرقدرت با همان پلتفرم امگا بود اما این خودرو هرگز تولید نشد و بنابراین برنامه‌های ادامه تولید بلک وینگ نیز به پایان رسید. از طرف دیگر صنعت خودرو با سرعت تمام در حال حرکت به سمت برقی سازی بود و کادیلاک هم استراتژی جدیدی را در پیش گرفته بود. با استفاده از پلتفرم منعطف اولتیوم جنرال موتورز، کادیلاک به آینده‌ای برقی فکر می‌کرد و بر همین اساس سبد محصولات جدیدی را در نظر گرفته بود. شرکت موردبحث با رونمایی از سلستیک ۳۴۰ هزار دلاری، یک شگفتی بزرگ را راهی دنیای خودرو کرد؛ اما در ادامه بیشتر به بررسی پیشرانه ۸ سیلندر بلک وینگ می‌پردازیم.

این پیشرانه ۴.۲ لیتری از طراحی کاملاً جدیدی برخوردار بود و از طراحی موجود جنرال موتورز یا کادیلاک استفاده نکرده بود. بلک وینگ از ۴ سوپاپ برای هر سیلندر بهره می‌برد و دو توربوی آن نیز بین سیلندرها قرار گرفته بودند تا طرح موسوم به هات وی را داشته باشند. با قدرت ۱۳۱ اسب بخار در هر لیتر پیشرانه، بلک وینگ واقعاً یک پیشرانه درون‌سوز پیشرفته بوده است. البته باید دانست یک مشکل واژه‌شناسی مهم و گیج‌کننده وجود دارد که به آن اشاره می‌کنیم. پیشرانه بلک وینگ موردبحث ما با کد LTA نیز شناخته می‌شود، کدی که در دو مدل فول سایز CT6 چهار چرخ محرک مدل ۲۰۱۹ و ۲۰۲۰ بکار رفته است. این مدل‌ها CT6 پلاتینیم با ۵۰۰ اسب بخار قدرت و CT6-V با ۵۵۰ اسب بخار قدرت بوده‌اند. در مجموع ۸۰۰ دستگاه از پیشرانه ۸ سیلندر بلک وینگ کادیلاک تولید شد و بنابراین با یک محصول بسیار کمیاب روبرو هستیم. هزینه تولید هر پیشرانه بلک وینگ حدود ۲۰ هزار دلار تخمین زده شده است.

مدل‌های ۲۰۱۹ و ۲۰۲۰ کادیلاک‌های مجهز به پیشرانه بلک وینگ را نباید با مدل‌های پرفورمنس CT4 کامپکت و CT5 میان سایز بلک وینگ اشتباه گرفت. این خودروها اگرچه پسوند بلک وینگ را یدک می‌کشند اما فاقد پیشرانه ۸ سیلندر بلک وینگ هستند. در واقع CT4-V از پیشرانه ۶ سیلندر ۳.۶ لیتری توئین توربو با ۴۷۲ اسب بخار قدرت استفاده می‌کند درحالی‌که CT5-V بلک وینگ به پیشرانه ۸ سیلندر ۶.۲ لیتری سوپرشارژردار با ۶۶۸ اسب بخار قدرت مجهز است. هر دو مدل یاد شده دیفرانسیل عقب هستند و با گیربکس دستی نیز عرضه شده‌اند.

اما آیا نیروگاه دوست داشتنی کادیلاک بازخواهد گشت؟ احتمال چنین کاری بسیار کم است چراکه استانداردهای مصرف سوخت فعلی باعث شده بسیاری از خودروسازان بجای پیشرانه‌های ۸ سیلندر از نمونه‌های ۴ و ۶ سیلندر استفاده کنند. از طرف دیگر موضوع کاهش هزینه‌ها نیز وجود دارد که باعث می‌شود تولید پیشرانه بلک وینگ دیگر به صرفه نباشد. جنرال موتورز سرمایه زیادی را بر سر نمایش تکنولوژی سطح بالای خود از دست داد اما حداقل ۸۰۰ مشتری خوش‌شانس کادیلاک می‌توانند از جذاب‌ترین پیشرانه‌های درون‌سوز این شرکت لذت ببرند. البته خبرهایی مربوط به فروش پیشرانه بلک وینگ به یک شرکت ایتالیایی تولید کننده خودروهای خاص منتشر شده اما این اتفاق هرگز رخ نداده است.