نبرد سه ردیفه‌های لوکس آمریکایی، کادیلاک XT6 در برابر لینکلن اویاتور

وقت شما را تلف نمی‌کنیم. اگر قصد خرید یک کراس‌اوور سه ردیفهٔ لوکس آمریکایی را دارید خرید یک کادیلاک XT6 بجای لینکلن اویاتور اشتباهی پشیمان کننده خواهد بود. از لحاظ قیمت این دو خودرو تقریباً در یک سطح هستند زیرا قیمت پایهٔ هردو از زیر ۶۰ هزار دلار آغاز می‌شود درحالی‌که در نمونه‌های موردبررسی، قیمت لینکلن به ۷۴,۹۲۰ دلار و کادیلاک به ۷۳,۰۴۰ دلار رسیده است. همچنین هردو کراس‌اوور نقاط قوت و ضعف خود را دارند اما تقریباً با هر معیار ذهنی و عینی، اویاتور تجربهٔ برتری از یک کراس‌اوور سه ردیفهٔ لوکس را ارائه می‌کند. چرا؟ در ادامه خواهید فهمید.

قوای محرکه

هردو کراس‌اوور از پیشرانه‌های V6 آلومینیومی بنزینی استفاده می‌کنند اما یکی از آن‌ها به دو توربوشارژر مجهز است درحالی‌که دیگری به‌طور طبیعی تنفس می‌کند. موتور تنفس طبیعی زیر کاپوت XT6 قرار دارد و همان ۳.۶ لیتری V6 آشنایی است که جنرال موتورز از آن در تعداد زیادی از محصولات بیوک، شورلت، کادیلاک و جی‌ام‌سی استفاده می‌کند. این موتور که در کنار یک گیربکس نُه سرعتهٔ اتوماتیک قرار گرفته است، ۳۱۰ اسب بخار قدرت و ۳۶۷ نیوتن متر گشتاور تولید می‌کند. پیشرانهٔ اویاتور اما از نوع ۳ لیتری V6 توئین توربو با ۴۰۰ اسب بخار قدرت و ۵۶۲ نیوتن متر گشتاور است که وظیفهٔ انتقال نیروی آن بر عهدهٔ یک گیربکس ۱۰ سرعتهٔ اتوماتیک است. این همان پیشرانه‌ای است که زیر کاپوت فورد اکسپلورر ST هم قرار دارد.

اما با توجه به اینکه این‌ها کراس‌اوورهای سه ردیفهٔ خانوادگی هستند نه خودروهای اسپرت، آیا برخورداری قدرت بیشتر در آن‌ها اهمیت دارد؟ پاسخ مثبت است زیرا موتور اویاتور به دلیل پرخوران بودن، گشتاور بیشتری را در دورهای پایین تولید می‌کند اما در XT6 باید بیشتر پدال گاز را فشرد تا دور موتور تنفس طبیعی آن افزایش یافته و به ۷۱۰۰ rpm برسد یعنی جایی که تمام توان خود را ارائه می‌کند؛ از سوی دیگر اما نیازی نیست که موتور اویاتور به همان سختی کار کند، به آن اندازه دور بگیرد و آن‌قدر سروصدا و لرزش ایجاد کند تا بتواند همان سطح نیرو را ارائه کند. این موتور بی‌سروصدا سرعت ماشین را افزایش می‌دهد. علاوه بر این، منطق سنتی می‌گوید خودرویی با موتور قوی‌تر سوخت بیشتری مصرف می‌کند اما در اینجا این‌طور نیست زیرا طبق اعلام EPA، مصرف سوخت هردوی این کراس‌اوورها یکسان و به‌صورت ترکیبی برابر با ۱۱.۷ لیتر در هر صد کیلومتر است.

داخل

با قدم گذاشتن به کابین اویاتور، نمی‌خواستیم از آن خارج شویم. در اینجا از راننده با چرم نرم استقبال می‌شود و صندلی‌های جلو با ماساژور و تنظیم ۳۰ جهته، راحتی غیرقابل‌باوری دارند. کنترل‌کنندهٔ تنظیمات صندلی‌ها به سبک مرسدس روی بخش ابتدایی درها نصب شده است اما برای تنظیمات دقیق و انتخاب الگو و شدت ماساژ باید به منویی مراجعه کرد که به‌طور غیرمعمولی در آخرین صفحه از سیستم اطلاعاتی-سرگرمی تعبیه شده است. انتخاب دنده‌ها در اویاتور هم از طریق دکمه‌هایی قرار می‌گیرد که به سبک پیانو زیر دریچه‌های تهویه جای گرفته‌اند. صفحه آمپر خودرو تمام دیجیتالی و خلوت است درحالی‌که نمایشگر سربالای آن‌هم عریض‌تر، روشن‌تر از کادیلاک است و اطلاعات بیشتری را ارائه می‌کند.

در صندلی‌های ردیف دوم اویاتور فضای پای زیادی وجود دارد اما موهای افراد بلندقد به سقف می‌کشد که بخشی از آن به خاطر فضایی است که توسط سانروف پانورامیک اشغال شده است. در اینجا صندلی‌ها کمی باریک هستند و کنسول وسط ردیف دوم از پلاستیک ارزان‌قیمت ساخته شده است اما در این کنسول برای کنترل سیستم تهویه از ردیف دوم صندلی‌ها، کنترل تهویه و گرم‌کن صندلی‌های ردیف دوم و کنترل سیستم صوتی، صفحه‌نمایش لمسی زیبایی تعبیه شده است. سیستم صوتی اویاتور نیز شایستهٔ تحسینی جدی است. این سیستم که توسط Revel ساخته شده، از ۲۸ بلندگو برخوردار است که چهارتای آن‌ها روی سقف جای گرفته‌اند. علاوه بر این، همهٔ هشدارهای شنیداری اویاتور توسط ارکستر سمفونیک دیترویت ضبط شده‌اند.

البته کادیلاک هم سیستم مناسب برای رقابت با اویاتور را در اختیار دارد مثل سیستم صوتی Bose با ۳۴ بلندگو در سدان CT6-V اما این سیستم در XT6 ارائه نمی‌شود و نمونهٔ موردبررسی به سیستم صوتی Bose با ۱۴ بلندگو مجهز است. نمایشگر سیستم اطلاعاتی-سرگرمی هم در XT6 کوچک‌تر است و انتخاب دنده‌های توسط یک جوی‌استیک مستطیلی صورت می‌گیرد که پس از هر حرکت به مرکز بازمی‌گردد و به همین دلیل با یک نگاه نمی‌توان فهمید که گیربکس در حالت خلاص قرار دارد یا دنده‌عقب. آمپر سوخت این ماشین از هشت LED کوچک تشکیل شده که خواندن آن‌ها سخت است و میزان سوخت را به‌خوبی نشان نمی‌دهد. همچنین هرچند کراس‌اوور لوکس کادیلاک در عایق صوتی کابین خوب عمل کرده اما نمی‌تواند با لینکلن رقابت کند.

در کابین کادیلاک مقدار زیادی فیبر کربن کار شده که کربن واقعی است اما مشکل اینجا است که XT6 یک کراس‌اوور لوکس ۲ تنی است که لباسی از متریال سبک‌وزن الهام گرفته از خودروهای مسابقه‌ای را بر تن کرده و این با شخصیت یک کراس‌اوور خانوادگی سه ردیفه حتی در تیپ اسپرت همخوانی ندارد. بنابراین هیچ شکی نیست که در بین این دو ماشین، اویاتور کابین بهتری دارد زیرا نه‌تنها متریال آن باکیفیت‌تر است بلکه طراحی متفکرانه‌ای هم دارد و این دقیقاً همان راهی است که یک کابین لوکس باید رفته باشد.

هیچ‌کدام از این کراس‌اوورها در ردیف سوم از صندلی‌های استثنایی برخوردار نیستند و از لحاظ فضای سر و پا یکسان هستند اما کف ردیف سوم صندلی‌های لینکلن چند سانتیمتر بالاتر است و کادیلاک در این قسمت برتری جزئی دارد؛ بنابراین XT6 برای صندلی‌های ردیف سوم انتخاب کمی بهتری است. همچنین هنگام خواباندن صندلی‌های دو ردیف عقب در کادیلاک، فضای کاملاً تختی فراهم می‌شود. البته هنگام باز بودن همهٔ صندلی‌ها، حجم صندوق بار اویاتور بیشتر است اما در صورت خواباندن صندلی‌ها، ردیف دوم کمی بالاتر قرار می‌گیرد.

رانندگی

هردو خودروی موردبررسی به سامانهٔ چهارچرخ محرک مجهز هستند اما بین معماری آن‌ها تفاوت بزرگی وجود دارد زیرا XT6 بر اساس یک پلت‌فرم دیفرانسیل جلو ساخته شده و درواقع یک XT5 کشیده است؛ بنابراین پایه و اساس این خودرو نسخه‌ای از پلت‌فرمی است که معرفی آن به سال ۲۰۰۲ بازمی‌گردد. از سوی دیگر اما اویاتور روی پلت‌فرم دیفرانسیل عقب کاملاً جدیدی ساخته شده که با نسل جدید فورد اکسپلورر مشترک است. طی چند دههٔ گذشته لینکلن چیز بیشتری از یک فورد با صندلی‌های چرمی نبود اما اینجا در مورد یک لینکلن کاملاً جدید صحبت می‌کنیم که تمایز کلیدواژهٔ آن است؛ بنابراین هرچند XT6 در استخوان‌بندی خود با دیگر برندهای جنرال موتورز مثل شورلت اشتراک دارد و استخوان‌بندی اویاتور با فورد مشترک است اما لینکلن اشتراک‌گذاری پلت‌فرم را بهتر اجرا کرده است.

اویاتور با برخورداری از پلت‌فرم دیفرانسیل عقب جدید، توزیع وزن کمی بهتری دارد و مهم‌تر از آن، در ظرفیت بکسل هم برتری قابل‌توجهی دارد که برای یک کراس‌اوور فول سایز مزیت بزرگی است. این دو کراس‌اوور آمریکایی تقریباً طول یکسانی باهم دارند اما XT6 هنگام رانندگی بسیار کوچک‌تر از رقیب خود احساس می‌شود. یکی از دلایل این موضوع فاصلهٔ محوری است زیرا محورهای کادیلاک ۱۶۳ میلی‌متر به هم نزدیک‌تر از لینکلن هستند. علاوه بر این، چرخ‌های اویاتور در گوشه‌ها قرار گرفته‌اند اما XT6 اوورهنگ‌های جلو و عقب کشیده‌تری دارد. این ویژگی‌ها به همراه ۲۰۰ کیلوگرم وزن کمتر، موجب شده XT6 در تغییر مسیرها چابک‌تر احساس شود اما در سرعت‌های بالا به‌اندازهٔ اویاتور پایدار نیست.

در اویاتور هنگام ترمز گیری دماغه به سمت پایین متمایل می‌شود که این موضوع در XT6 چندان مشهود نیست. علاوه بر این، بادی رول و حرکات بدنه هم در لینکلن بیشتر است اما سیستم تعلیق در جذب دست‌اندازهای کوچک یا آسفالت‌های خراب بهتر عمل کرده و راحت‌تر از کادیلاک است. کراس‌اوور لینکلن در داخل نیز بسیار ساکت‌تر بوده و صدای باد و تایرها کمتر به کابین وارد می‌شود.

نتیجه

اکنون باید واضح باشد که چرا در ابتدا گفتیم لینکلن اویاتور کراس‌اوور لوکس سه ردیفهٔ بهتری نسبت به کادیلاک XT6 است. این برادر کوچک نویگیتور قوای محرکهٔ توانمندتری دارد، پالایش بیشتری دارد، کارآمد است، کابین آن از طراحی بهتر و متریالی که استاندارد بالاتری از کیفیت را وضع کرده‌اند برخوردار است و شاید رانندگی آن چندان هیجان‌انگیز نباشد اما تا حد قابل‌توجهی راحت‌تر است و می‌تواند چیزهای سنگین‌تری را یدک بکشد. علاوه بر این‌ها مهم‌ترین ویژگی یک خودروی لوکس یعنی تمایز هم به‌خوبی در اویاتور احساس می‌شود زیرا درحالی‌که XT6 احساس یک شورلت فول آپشن با لباس جدید را دارد، اویاتور یک خودروی لوکس پالایش‌یافته است که در آن هیچ اثری از خودرویی که بر اساس آن ساخته شده یعنی فورد اکسپلورر قابل‌تشخیص نیست.

مشخصات فنی

منبع: MotorTrend