مرور نسل‌های مختلف شورولت بلیزر؛ 54 سال بعد از تولد

شورولت بلیزر به عنوان یکی از بزرگ‌ترین شاسی‌بلندهای تاریخ خودروسازی امریکا، با یک مدل اندازه متوسط مجهز به پیشرانه‌ی تمام برقی جای‌گزین شده است. تفاوت این خودرو با نسل‌های قدیمی، پایان دوران باشکوه بلیزر در کلاس دودرهای پهن‌پیکر را نشان می‌دهد.

دهه‌ی ۶۰ میلادی برای اقتصاد امریکا، شکوفایی و رشد چشمگیر به همراه داشت. بعد از پایان جنگ جهانی و ثبات نسبی در سراسر دنیا ، سوخت ارزان نیز در اختیار مردم ایالات متحده قرار گرفت تا مشکلی برای خرید خودروهای پرمصرف و بزرگ‌جثه‌ی امریکایی وجود نداشته باشد.  هم‌زمان با بهبود وضعیت معیشت عمومی و درآمدهای فردی، علاقه به سفرهای بین شهری و طبیعت‌گردی نیز افرایش یافت. این شرایط، خودروسازان امریکایی را به ساخت شاسی‌بلندهای لوکس و پهن‌پیکر تشویق کرد.

در سال ۱۹۶۱، خودروسازی اینترنشنال هاروستر (International Harvester) که تولیدکننده‌ی ماشین‌آلات کشاورزی مثل تراکتور بود، تنوع خودروهای سواری مناسب فروش عمومی را افزایش داد و یک شاسی‌بلند دودر به نام اسکات (Scout) معرفی کرد. نسل‌های مختلف اسکات تا سال ۱۹۸۱ توسط اینترنشنال هاروستر تولید شدند. بعد از ورشکستگی شرکت سازنده در سال ۱۹۸۵، شاسی بلند اسکات نیز به تاریخ پیوست اما نسل اول این خودرو، الهام‌بخش فورد برانکو و آغازگر سبک خاصی از شاسی‌بلندهای دودر بود.

رونمایی از برانکو در سال ۱۹۶۶، مرحله‌ی جدیدی از رقابت فورد با جنرال موتورز و کرایسلر را شروع کرد. مشابه موستانگ در کلاس اسپرت دودر اندازه کوچک، برانکو هم با استقبال بسیار خوب بازار امریکا مواجه شد. این خودروها سودآوری فورد را به شدت افزایش داده و رقبا را برای ساخت محصول مشابه ترقیب کردند.

شورولت برای رقابت با فورد برانکو، نسل اول بلیزر را در سال ۱۹۶۹ با کد K5 رونمایی کرد. دوج هم با تاخیر چشمگیر، سال ۱۹۷۴ وارد کلاس شاسی‌بلندهای دودر شد و یک مدل جدید با نام رم‌چارجر (Ramcharger) به بازار امریکا فرستاد. هم‌زمان با این خودرو، دیگر زیرمجموعه‌ی کرایسلر نیز جیپ چروکی را معرفی کرد. هرچند که استقبال مردم از برانکو و بلیزر بیش از دوج‌رم بود؛ اما هر سه خودرو در سال‌های آخر قرن بیستم با توقف تولید مواجه شدند. جیپ چروکی دودر هم فقط با یک نسل از سال ۱۹۷۴ تا ۱۹۸۳ روی خط مونتاژ باقی ماند.

افزایش قیمت سوخت، حضور پرتعداد مدل‌های خوش‌قیمت ژاپنی و مشکلات رانندگی با خودروهای بزرگ در ترافیک شهری، مهم‌ترین عوامل بازنشستگی برای شاسی‌بلندهای پهن‌پیکر امریکایی در دهه‌ی ۹۰ میلادی بودند.

بازار جهانی خودرو در زمان حاضر، علاقه‌مند کراس‌اورهای اندازه متوسط خانوادگی است. حتی سیستم دو دیفرانسیل هم برای بسیاری از مردم دنیا، اهمیت چندانی ندارد. از سویی دیگر، پیشرانه‌های کم‌مصرف، فناوری هیبرید و خودروهای تمام‌برقی، به شدت مورد توجه هستند. این شرایط، خودروسازان بزرگ مثل شورولت را به تولید کراس‌اورهای جدید با استفاده از نام‌های مشهور قدیمی تشویق کرده است.

بلیزر الکتریکی مدل ۲۰۲۳، از نظر ظاهری و فنی با نسل‌های مختلف بلیزر کلاسیک، تفاوت‌های بسیار دارد. این خودرو جدید، عامه‌پسند و قابل خرید برای غالب خانواده‌های امریکایی است؛ درحالی‌که مدل‌های قدیمی، نسبتا گران‌قیمت و مناسب استفاده‌ی جوانان ماجراجو بودند. با شرایط موجود می‌توان اطمینان داشت که دودرهای پهن‌پیکر، هرگز به تولید انبوه بازنگردند.

نسل اول شورولت بلیزر – ۱۹۶۹

از سال ۱۹۶۹ تا ۱۹۷۲، دو مدل شاسی‌بلند دودر توسط جنرال موتورز عرضه شدند. شورولت بلیزر و GMC جیمی با تجهیزات فنی مشابه، ظاهر متفاوت داشتند. چهار پیشرانه با حجم‌های ۴/۱ تا ۵/۷ لیتر روی این خودروها نصب شد. گیربکس دستی و اتوماتیک هم برای بلیزر یا جیمی قابل سفارش بود.

نسل اول بلیزر در مقایسه با برانکو و هاروستر اسکات، لوکس‌تر و زیباتر به نظر می‌رسید. پیش از تولید شورولت بلیزر، شاسی‌بلند لوکس دودر با تجهیزات مناسب آفر‌ود تولید نشده بود. نسل اول بلیزر، فاقد سیستم دو دیفرانسیل و صرفا با ساختار محرک متصل به محور عقب عرضه شد.

نسل دوم شورولت بلیزر – ۱۹۷۳

تا سال ۱۹۸۲، ساخت بلیزر تک‌دیفرانسیل ادامه داشت. نسل دوم که بین سال‌های ۱۹۷۳ تا ۱۹۹۱ روی خط تولید بود، ابعاد بزرگ‌تر و تجهیزات بیشتر نسب به مدل اولیه ارائه کرد. تنوع پیشرانه‌ و جعبه‌دنده نیز فراتر از انتظار بود. در مجموع، ۶ موتور بنزینی با حجم‌های ۴/۱ تا ۶/۶ لیتر، همراه پیشرانه‌ی V8 دیزلی ۶/۲ لیتر روی بلیزر نسل دوم نصب شد.

دهه‌ی ۸۰ میلادی برای بلیزر، سرشار از موفقیت بود. این خودرو به کشورهای مختلف صادر شد و نهادهای نظامی، امدادی و محیط‌‌‌بانی در طبیعت، شاسی‌بلند دودر شورولت را خریداری کردند. بلیزر نسل دوم با قدرت پیشرانه‌ی ۱۰۵ تا ۲۱۰ اسب بخار، ۲۵۱ تا ۴۰۷ نیوتن‌متر گشتاور داشت. این خودرو با برند GMC  و نام جیمی نیز تولید شد. بلیزر نسل دوم با ارتفاع سقف دو متر در حالت استاندارد، بلندقدترین شاسی‌بلند تاریخ خودروسازی امریکا محسوب می‌شود.

نسل سوم شورولت بلیزر – ۱۹۹۱

در نسل سوم، GMC یوکان جای‌گزین جیمی شد. مدل چهادر با نام شورولت تاهو در بازار امریکا حضور داشت و نسخه‌ی دودر، بلیزر و یوکان بودند. در بعضی کشورهای امریکای لاتین، شورولت تاهو چهاردر با نام گرند بلیزر فروخته شد. بلیزر نسل سوم، افزایش طول و فاصله محورها را ادامه داد تا بزرگ‌ترین نمونه در مقایسه با مدل‌های قبلی باشد. این خودرو با طول ۴/۷۷ متر، عرض ۲ متر و فاصله محوری ۲/۸ متر، ارتفاع سقف ۱/۸۳ متر در حالت استاندارد داشت. وزن خالص بلیزر نسل سوم، ۲ هزار کیلوگرم بود.

پیشرانه‌ی بنزینی ۵/۷ لیتر و دیزلی ۶/۲ لیتر، تنها قوای محرک قابل سفارش برای بلیزر در سال‌های ۱۹۹۱ تا ۱۹۹۴ بودند. گیربکس دستی ۵ سرعته و اتوماتیک ۴ سرعته نیز برای این خودرو وجود داشت. مدل بنزینی از بلیزر نسل سوم، ۲۱۰ اسب بخار قدرت و ۴۰۷ نیوتن‌متر گشتاور تولید می‌کرد.

بلیزر EV برقی – ۲۰۲۳

جدیدترین محصول الکتریکی شورولت، طراحی عامه پسند مطابق سلیقه‌ی نسل امروزی دارد. بلیزر برقی در نسخه‌های متنوع با قیمت ۴۷ تا ۶۶ هزار دلار، سال ۲۰۲۳ تولید می‌شود. هنوز اطلاعات کامل از مشخصات فنی بلیزر EV در دسترس نیست. تا زمان نگارش این مطلب، مشخص شده که نسخه‌ی SS به عنوان مدل فول آپشن، سیستم دو دیفرانسیل با مجموع قدرت ۵۵۷ اسب بخار و گشتاور ۸۷۹ نیوتن‌متر خواهد داشت.

بلیزر EV، حالت رانندگی جدیدی به نام WOW مخفف Wide Open Watts ارائه خواهد کرد که مخصوص شتاب‌گیری سریع خواهد بود. این فناوری، سرعت‌گیری صفر تا صد کیلومتر برساعت کمتر از ۴ ثانیه فراهم می‌کند. همچنین، شارژر جریان متناوب AC با قدرت ۱۱/۵ کیلووات و DC جریان مستقیم ۱۹۰ کیلووات برای بلیزر EV SS قابل استفاده خواهد بود.