لندویند، رنج‌روور به سبک چینی‌ها!

اصلاً قانونی در مورد احترام به حقوق مولف هم در چین وجود دارد؟ قانون به کنار، اصلاً روحیه‌ی برخورد حرفه‌ای چطور؟ من که این‌طور فکر نمی‌کنم! حداقل نه در تمام موارد…

این روزها دیگر محال است که محصولی نمونه‌ی چینی نداشته باشد؛ حال تفاوتی ندارد که این محصول یک دمپایی باشد یا یک خودرو! دیگر آی‌فون چینی، پیچ‌ومهره‌ی چینی و لوازم خانگی چینی کاملاً طبیعی و عادی به نظر می‌رسد، به همین دلیل این بار چینی‌ها به سراغ لقمه‌ای بیش از حد بزرگ‌تر از دهانشان رفتند؛ کلون SUV لوکس انگلیسی، رنج روور محبوب! این خودرو که ۹۹٪ آن تقلید ناشیانه و غیرحرفه‌ای از لندروور- رنج‌روور انگلیسی به شمار می‌رود، قیمتی حدود ۱۳۴ تا ۱۴۹ هزار یوآن چین خواهد داشت؛ چیزی حدود ۷۲ تا ۸۰ میلیون تومان. حال نگاهی به نسخه‌ی اصلی رنج‌روور می‌اندازیم:

بیایید رو راست باشیم، اگر جای آرم‌ها عوض می‌شد و قبلاً تصویر هیچ‌کدام را ندیده بودیم، مطمئناً در تشخیص نسخه‌ی اصلی و قلابی دچار مشکل می‌شدیم! البته تصویری که در بالا هم می‌بینید در چین توسط Cherry-JLR تولید شده است؛ سازنده‌ای که طی قراردادی با جگوار-لندروور به تولید و مونتاژ خودروهای این ابرکمپانی در چین و باقیمت پایین‌تر می‌پردازد. قیمت فعلی این خودرو در چین چیزی حدود ۳۹۸ تا ۵۵۲ هزار یوآن چین (۲۱۴ تا ۳۰۰ میلیون تومان) تعیین شده است که تقریباً ۳ تا ۴ برابر نسخه‌ی کلون شده قیمت دارد.

حال کمی به Landwind و گذشته‌اش بپردازیم. همان‌طور که مطمئناً می‌دانید، قبل از تصاحب لندروور در سال ۲۰۰۸ توسط کمپانی TATA ی هند، فورد مالکیت این برند را بر عهده داشت. داستان زمانی جالب می‌شود که سهام‌داران عمده‌ی Landwind دو کمپانی خودروسازی Jiangling Motors و Changan Auto هستند؛ شرکای فورد موتورز در چین!

تصویر بالا متعلق به لندویند چینی است و بد نیست که با هم مقایسه‌ای حول اندازه‌های این دو خودرو داشته باشیم:

رنج‌روور تحت لیسانس ۵ در:

• طول، عرض و ارتفاع به ترتیب برحسب میلی‌متر: ۴۳۶۵، ۱۹۰۰ و ۱۶۳۵
• فاصله‌ی دو محور برحسب میلی‌متر: ۲۶۶۰
• وزن برحسب کیلوگرم: ۱۸۵۰

لندویند اکس ۷:

• طول، عرض و ارتفاع به ترتیب برحسب میلی‌متر: ۴۴۲۰، ۱۹۱۰ و ۱۶۳۰
• فاصله‌ی دو محور برحسب میلی‌متر: ۲۶۷۰
• وزن برحسب کیلوگرم: ۱۷۷۵

از نظر اندازه که این دو خودرو هیچ تفاوتی با هم ندارند؛ مگر چند میلی‌متر را تفاوت به شمار می‌آوریم؟ جالب است که حتی رنج‌روور تحت لیسانس ۷۵ کیلوگرم سنگین‌تر از نسخه‌ی کلونی باسکول شده است! در پایین تصویر نسخه‌ی تحت لیسانس را می‌بینیم:

چرخ‌های X7 «بی‌کیفیت‌تر» به نظر می‌رسد. البته این کاملاً مشخص است که هرچند از نظر طراحی این دو خودرو شباهت ۹۹ درصدی به هم دارند اما حداقل از نظر کیفی ۲۰۰٪ تفاوت بین این دو SUV وجود دارد! منبع (که خود نیز اهل چین است!) چرخ‌های X7 را «زیباتر» دانسته، ولی به نظر من که این چرخ‌ها به‌هیچ‌وجه ابهت رنج روور را ندارند و فریاد «من چینی هستم!» را سر می‌دهند! نوبت به مسائل فنی‌تر می‌رسد:

رنج‌روور تحت لیسانس ۵ در:
مطمئناً موتور فوردی که در این خودرو بکار رفته است حرفی برای خودروی چینی باقی نخواهد گذاشت. رنج‌روور تحت لیسانس از یک موتور ۳ لیتری توربوشارژ با ۳۴۰ نیوتن‌متر گشتاور بهره می‌برد. همچنین تعداد اسب‌های بخار این خودرو AWD (تمام چرخ‌ها متحرک) برابر ۲۴۰ واحد است. مصرف سوخت رنج‌روور حدود ۱۰/۸ لیتر برای هر ۱۰۰ کیلومتر برآورد شده است.

لندویند اکس ۷:

البته موتور این SUV چینی نیز چندان ضعیف نیست؛ به هر حال میتسوبیشی هم یکی از بهترین خودروسازان دنیا است! این موتور توربوشارژ با حجمی معادل ۲ لیتر از گشتاوری معادل ۲۵۰‌ نیوتن‌متر و همینطور ۱۹۰‌ اسب‌بخار بهره می‌برد. قابل ذکر است که برخلاف رنج‌روور، لندویند اکس۷ تنها از محور جلوی متحرک بهره می‌برد و در هر ۱۰۰ کیلومتر حدود ۱۰/۴ لیتر سوخت مصرف می‌کند. به هر حال قرار نیست که هر کمپانی چینی توانایی کپی کردن مشخصات فنی را نیز در کنار ظاهر داشته باشد!

تفاوت در دیدگاه و فلسفه‌ی شرق و غرب اینجاست که بیداد می‌کند! اصلاً چین را فراموش کنید، کابین هیوندای را مثال با پژو مقایسه کنید، آی‌فون ۶ را با پرچم‌داران سامسونگ مقایسه کنید؛ عمده تمرکز غرب بر روی اضافه کردن امکاناتی است که «کارایی» لازم را داشته باشد و هیچ موردی بدون اثبات کارایی و مفید بودن آن به اغلب محصولات غربی اضافه نمی‌شود. اما حال به شرق بازگردیم، اغلب محصولات شرقی مملو از امکانات کارآمد و صد البته غیر کارآمد است. من هم به هر حال ایرانی هستم و سلیقه‌ام بیشتر به سمت طراحی شرقی تمایل دارد، به همین دلیل طراحی داخلی لندویند اکس ۷ چینی را بیشتر می‌پسندم و از کنسول وسطی خودرو نیز بسیار لذت می‌برم، اما این صرفاً دلیل برتری این طراحی نیست!

همان‌طور که می‌بینید، طراحی داخلی رنج‌روور بیشتر بر روی سادگی تمرکز دارد؛ ممکن است که صفحه‌نمایش لمسی کنسول وسط خودرو از لحاظ اینچی مغلوب خودروی چینی باشد، ام مطمئن باشید که این صفحه‌نمایش پس از مدتی از کار نمی‌افتد، مطمئن باشید که حساسیت آن به فشار دست بسیار بسیار بیشتر از نمونه‌ی چینی است! فکر هم نکنم که اتاق این خودرو پس از مدتی به صدا درآید و چرم‌های صندلی‌اش پوسته‌پوسته شود؛ هرچند که به زیبایی نسخه‌ی چینی نیستند!

از نظر من که طراحی پشتی نسخه‌ی چینی افتضاح است! کاش اینجا هم چینی‌ها بیشتر «کپی/پیست» می‌کردند! در ضمن،‌ به نظر می‌رسد که استحکام بدنه‌ی این خودرو به‌مراتب کمتر از نسخه‌ی اصلی باشد؛ چشم‌بسته غیب می‌گوییم!

رنج‌روور فوق‌العاده است… چینی‌ها حتی مدل اگزوز این خودرو را نیز دقیقاً کپی برابر اصل کلون کرده‌اند! منبع (سایت CNC) از نظر خودش سؤال خیلی مهمی را مطرح کرده است:

سؤال ۱ زیلیون دلاری: آیا این خودرو موفق می‌شود؟

معلوم است که می‌شود! چینی‌ها فرهنگشان همین است! محصولات بی‌کیفیت درجه‌ی چند کلون‌شده را می‌خرند و لذت می‌برند! داد تمام مردم چین از قیمت‌های رنج‌روور تحت لیسانس که زیر نظر Tata-JLR توسط Cherry-JLR ساخته می‌شود، به آسمان رسیده است! آن‌ها دوست دارند که سوار یکی از بهترین و لوکس‌ترین SUV های جهان (یا حداقل شبیه‌اش) شوند، اما نه به هر قیمتی، بلکه به پایین‌ترین قیمت ممکن!

البته باز هم وضعیت چین خوب است، خودشان تولید می‌کنند، خودشان استفاده می‌کنند و خودشان هم پشتیبانی! تأسف را باید به حال کشورهایی خورد که بی‌کیفیت‌ترین خودروهای چینی را برای استفاده‌ی مردم وارد می‌کنند؛ کشورهایی که مردم باید بین یک کیا پراید -که همان ۲۰ سال پیش پرونده‌اش در دنیا بسته شد- و یا کلون‌های چینی انتخاب کنند. خوشحالیم که حداقل در ایران غیر از پراید و خودروهای چینی، کلون‌های پژو ۴۰۵ را نیز می‌توان انتخاب کرد!
منبع: CNC