خلاصه‌ای از تاریخچه کمپانی دانگ فنگ موتور

ازجمله خودروسازان چینی که بیشتر به‌واسطه فروش و مونتاژ خودروهای سنگین خود در کشورمان شناخته می‌شود، خودروسازی دانگ فنگ (DONGFENG) است. چند صباحی است که این مجموعه به عرضه خودروهای سبک نیز در ایران مبادرت می‌ورزد، که نخستین نمونه از آن، عرضه پیکاپ ریچ (RICH) می‌باشد، خودرویی که چند سالی است جانشین خودروی نیسان پیکاپ در خط تولید پارس‌خودرو شد ولی به لحاظ کیفی فرسنگ‌ها از آن دور، و تنها صورتی از آن را به یادگار دارد و نه سیرتش را. و اما آن دیگری، مینی‌کراس‌اووری است به نام H30، که ثبت‌نام از این خودرو هم مدتی است توسط ایران‌خودرو آغاز شده است.

کمپانی دانگ فنگ، یک خودروساز دولتی در چین است و در حال حاضر، در کنار شرکت‌هایی همچون چانگان، سایک و فاو، به‌عنوان یکی از چهار سازنده بزرگ خودرو در این کشور مطرح است. کل تولیدات این شرکت در سال ۲۰۱۴ میلادی، معادل ۳.۵ میلیون دستگاه خودرو اعم از سبک و سنگین بود که از این تعداد، نزدیک به ۴۵۰ هزار دستگاه از آن را خودروهای سنگین دربر می‌گرفت که البته این حجم از تولید، بیش از کل خروجی رقبای وطنی‌اش بود.

دانگ فنگ که در زبان چینی به معنای ” توفان شرق ” می‌باشد، کمی کمتر از نیم قرن پیش، یعنی در سال ۱۹۶۹ میلادی، در شهر ووهان (WUHAN)، مرکز استان هبی (HEBI) پا به عرصه وجود نهاد. دستور تأسیس آن نیز توسط شخص مائو زدونگ (MAO ZEDONG) صادر شد و این کار هم در راستای استراتژی سیاسی او مبنی بر خلق “جبهه سوم” صورت پذیرفت، از همین رو بود که این کمپانی در استان دورافتاده‌ای همچون هبی احداث شد تا بلکه از تعرض و گزند دشمن خارجی مصون بماند.

مأموریت اصلی این کمپانی تنها ساخت خودروهای تجاری بود، زیرا در چین آن دوره، ساخت خودروهای سواری و نیز تملک آن، محلی از اعراب نداشت و به‌جز خودروهای دولتی که جهت تردد مقامات و صاحب‌منصبان به کار می‌رفت، مقوله‌ای به نام مالکیت خودروهای شخصی خودروهای سواری اصلاً وجود خارجی نداشت، و این وضع تا مدت‌های مدیدی پس از این تاریخ هم برقرار بود، مثلاً در سال ۱۹۸۳ میلادی (۱۳۶۲ شمسی)، درمجموع تنها ۶۰ تن از ساکنان این کشور مالک خودروی شخصی بودند! و تازه این رقم حدود یک دهه بعد، یعنی در سال ۱۹۹۴ میلادی، به ۵۰ هزار دستگاه رسید. برای مقایسه بد نیست یادآور شویم که در آن زمان بیش از دو میلیون خودروی شخصی در کشورمان تردد می‌نمودند.

بین سال‌های ۱۹۷۸ الی ۱۹۸۵ میلادی، در کنار اصلاحات اقتصادی که توسط شخص دنگ ژیائوپینگ (DENG XIAOPING) رهبر و دبیرکل وقت جمهوری خلق چین، صورت پذیرفت، دانگ فنگ هم به یکی از دو تولیدکننده بزرگ کامیون در چین مبدل شد. در آن زمان، این شرکت به‌صورت بخش‌های مجزا و پراکنده از یکدیگر اداره می‌شد اما طی پروسه‌ای، بخش‌های متعدد آن در هم ادغام شدند و کنترل آن نیز به یک نهاد کسب‌وکار دولتی سپرده شد، از سال ۱۹۸۵ میلادی به بعد، این شرکت به خودمختاری بیشتری دست یافت و کنترل مستقیم دولت مرکزی هم از روی آن حذف شد، گرچه کماکان ۷۰ درصد از سهام آن همچنان دولتی باقی ماند. از میانه دهه هشتاد میلادی و متعاقب رفرم های انجام شده، دارائی این شرکت بالغ بر سه برابر افزایش یافت و همین امر مدیران این شرکت را ترغیب نمود تا بلکه به افزایش ظرفیت تولیدی آن همت گمارند. در سال ۱۹۹۵ میلادی، این شرکت مشکلات مالی چندی را از ناحیه رقابت با تعداد زیادی از خودروسازان هم‌وطن خویش متحمل شد و حتی تا سال ۱۹۹۸ میلادی هم وضعیت مالی شرکت وخیم بود و البته وجود همین امر موجبات بازسازی این شرکت را در سال ۱۹۹۹ میلادی، فراهم آورد.

شرکت دانگ فنگ در طی دوران کاری خود، برای کسب تکنولوژی با شرکت‌های متعددی همکاری نمود و در این میان، نخستین کمپانی فرامرزی که دانگ فنگ با آن نرد عشق باخت، شرکت فرانسوی PSA و یا همان پژو – سیتروئن بود، این عمل نیز در سال ۱۹۹۲ میلادی صورت پذیرفت، و حاصل مشارکت بین این دو، تأسیس شرکتی به نام DPCA (دانگ فنگ – پژو سیتروئن) بود. همین شرکت در زمان تحریم‌های ظالمانه غرب علیه کشورمان و ترک بازار ایران توسط پژو، نقش بسزایی را در تداوم تولیدات این کمپانی ایفاء نمود. در سال ۲۰۱۴ میلادی، شرکت دانگ فنگ بخش زیادی از سهام کمپانی PSA را خریداری نمود و به یکی از سهامداران این کمپانی مبدل شد.

از سال‌های ۲۰۰۰ الی ۲۰۱۰ میلادی، دانگ فنگ با چند کمپانی دیگر هم شروع به شراکت نمود که ازجمله می‌توان به شرکت کیا موتور از کره جنوبی اشاره نمود، همکاری بین این دو در سال ۲۰۰۲ میلادی آغاز شد و حاصل این وصلت هم ایجاد شرکتی به نام YUEDA می‌باشد که در حال حاضر به تولید مدل‌هایی مشهوری همچون کیا اپتیما و کیا سراتو می‌پردازد، دیگری نیز شراکت با کمپانی نیسان است، که این یکی هم در سال ۲۰۰۳ میلادی صورت پذیرفت و ازجمله محصولات این شراکت، خودروی نام آشنای نیسان تیانا است که در کشورمان نیز کاملاً شناخته شده است. از دیگر کمپانی‌های خارجی که با دانگ فنگ مشارکت دارند می‌توان به رنو و هوندا و نیز برند لوکس اینفینیتی از ژاپن اشاره داشت. ضمن اینکه، این خودروساز برندهایی چینی و تایوانی دیگری همچون فنگ شن (FENGSHEN)، ونوسیا (VENUCIA) و لاکسجن (LUXGEN) را هم زیر چتر خود قرار داده است.

در سال ۲۰۱۳ میلادی، دانگ فنگ و شرکت اساساً سوئدی ولو یک قرارداد را با یکدیگر منعقد نمودند. بر مبنای این قرارداد، خودروهای سنگین و نیمه سنگین به اشتراک توسط این دو کمپانی تولید، و بخش کامیون سازی دانگ فنگ هم به نام DFCV”” پایه‌گذاری شد.۵۵ درصد از سهام این مجموعه از آن دانگ فنگ و ۴۵ درصد هم از آن ولو تراکس می‌باشد. با کمک و همیاری شرکت‌های ولو و رنو، دانگ فنگ توانست به بازارهای اروپایی هم گام نهد. ضمن اینکه شرکت دانگ فنگ، در اکتبر سال ۲۰۱۲ میلادی، اولین مجموعه تحقیق و توسعه خود را در خارج از مرزهای چین و در کشور سوئد برپا نمود و این امر هم با خرید ۷۰ درصد از سهام شرکت مهندسی T ENGINEERING AB تحقق یافت. در کشور ما نیز، خودروهای سنگین این شرکت، ازجمله کامیون‌های T300 و T375 کاملاً شناخته شده‌اند و توسط شرکت سایپا دیزل به نام‌های کاوه و البرز عرضه می‌شوند.

کل درآمد این کمپانی در سال ۲۰۱۲ میلادی، معادل ۶۲.۹ میلیارد دلار بود که از این میزان، رقم ۱.۳ میلیارد دلار آن درآمد خالص شرکت بود. شمار کارکنان این شرکت هم در همین سال، معادل ۱۶۱/۳۷۷ تن بود.

منابع:
WIKIPEDIA.ORG
مجله حمل‌ونقل، شماره ۱۳۵، دی‌ماه ۱۳۷۳
نوشته: سام کاویانی