نگاهی به ام وی ام X33

سلام آرمین خان.چند تا از نظرات فنی رو از صفحه هتی قبل عینا برات کبی بیست کردم. امیدوارم مفید واقع بشه.
خودت باید تصمیم بگیری. خود من هم که این خودرو رو خریدم نمی تونم با صراحت نه این ماشین رو ته هیچ خودرو دیگه ای رو بهت پیشنهاد کنم. خرید خودرو یه کار کاملا سلیفه ایه که به تجربه سلیقه و ذائقه آدم ها بستگی داره. مثل غذا می مونه. باور کن شاید خنده دار باشه. امکان داره یکی از مزه یه غذا خوشش بیاد یکی از بوی اون غذا هم بدش بیاد. یه سری فاکتورهای فیزیکی وجود داره که خریدار راجع به اونها می خونه بررسی می کنه از نزدیک تجربشون می کنه ولی در انتها اونچه رو دلش می خواد می خره.
شاید یکی از دلایای که شرکت های مختلف در سال این همه مدل های مختلف به بازار ارائه می کنن همین خصوصیت ما در خرید ماشینه
من هم با نظر افشین خان موافقم ولى میخوام نکته ای رو اضافه کنم و اون هم اینه که وقتى قصد خرید خودرو داریم بعداز مشخص کردن مقداربودجه و کلاس خودرو (که مثلا suv باشه یا سدان یا کوپه)و خلاصه یکسرى از اطلاعات دیگه، چندتا برند نزدیک به هم رو مشخص و با توجه به معایب و محاسن هرکدوم نهایتاً یکى رو انتخاب میکنیم.
اینها رو گفتم تا برسم به اینجا که علاوه بر نبود برند دیگه اى که لااقل به لحاظ قیمتى به این ماشین نزدیک و قابل مقایسه باشه، اساساً عمر حضور این ماشین در کشورمون اونقدرى نیست که بشه در موردش قاطعانه نظر داد! اونطورى که من فهمیدم بیشترین مدت زمان تجربه این ماشین یکسال و نیم و دیگه حداکثرزیر دو ساله.
بنابر این آیا اونهایى که به شما نظرمخالفشون رو ابراز کردند مبنای مقایسه و دلیلشون رو هم گفتند؟
بنظر من اگرهفتادمیلیون دارى برو پرادو 2008 دو در بگیر ولى اگر میخواى 57 میلیون بدى و ویتاراى تیپ هشت بگیرى جسارتاًبه نظرمن این ماشین باقیمت 30 میلیون بهتره!
بقول افشین خان این قضییه سلیقه اى! مثلاً من در جایى از خوزستان هستم که با اجازت تاچشم کار میکنه یه تپه کوچولو هم نمیبینى بنابراین حتى ویتاراى اگر اشتباه نکنم تیپ دو هم که 44 میلیون قیمت داره برام جالب نبود کما اینکه انتخابم قبل از آشنایى باx33 همین ماشین بود. ” یا حق ” مخلصیم امین

سلام
من هم چند وقتی که دارم تحقیق میکنم
از نظر قیافه خوبه ولی صدای موتور داخل میاد و از یکی شنیدم که در ترافیک گیر بکس داغ میکنه و دنده جا نمیره از دوستانی که در ترافیک تست کرده اند نظر بدهند

سلام. سعید خان من ماشین رو دو سه تا ترافیک های خیلی سنگین تست کردم. یه نکته اساسی راجع به کلاچ این ماشین وجود داره. کلاچ این خودرو پمپیه یعنی بر اساس فشار روغن هیدرولیک کار می کنه. از طرفی زیر هر کدوم از پدال های ماشین سنسورهایی وجود داره که با کوچکترین فشار به اونها ای سی یو فرامینی رو به اجزایی از ماشین صادر میکنه. نگه داشتن پدال کلاچ در زمانها و مسافت های طولانی باعث تحمیل فشار زیادی بر پمپ کلاچ می شه بنابراین بر اساس فرمان ای سی یو پمپ کلاچ یه سره درگیره و داغ می کنه. این باعث مد شه که دنده ها درست جا نرن.
این کلاچ پمپی یکی از بهترین و ایمن ترین مزایای این ماشینه. افرادی که ماشین های قدیمی امریکایی داشتن با این مسئله به خوبی آشنا هستن. خوب یادمه که کادیلاک ایران ها اگر پمپ کلاچ شون داغ می کرد ماشین از حرکت باز می موند.
بهترین راه استفاده از ترمز دستی در ترافیک های طولانیه. ماشین رو خلاص کنی و با خیال راحت پاتو از رو کلاچ برداری. من همین جوری دو بار یک ساعت و نیم تو ترافیک همت گیر کرده بودم و هیچ مشکلی هم برای ماشین پیش نیومد.
البته این مدل رانندگی تو ترافیک رو یه راننده تاکسی کهنه کار که ممکنه ساعت های طولانی در طول روز تو ترافیک گیر کنه بهم یاد داد.

کمپانی چری در سال 2006 میلادی اولین محصول شاسی بلند اما تک دفرانسیل خود را با نام تیگو معرفی کرد که تولید ان علاوه بر چین در کشورهای مصر- اندونزی – ترکیه – روسیه و اروگوئه ادامه دارد. اما جالب انکه کمپانی ایتالیایی DRMTORS این خودرو را فیس لیفت کرده و با نام DR5 در ایتالیا مونتاژ میکند!!!!!
تیگو با 3 موتور 1/6 و 1/8 و 2 لیتری با گیربکس 5 سرعته دستی عرضه میشود. البته تنها مدل 2 لیتری با گیربکس 4 دنده خودکار را می توان به صورت 4 چرخ متحرک سفارش داد. هم زمان با رونمایی نسل جدید تیگو توسط کمپانی سازنده , شرکت مدیران خودرو مونتاژ نسل کنونی ان با نام X33 مجهز به پیشرانه 2 لیتری و جعبه دنده 5 سرعته دستی را اغاز کرده است.

طراحی ظاهری

در کاتالوگ های تبلیغاتی شرکت چری تیگو با عبارت NEW CONCEPT VEHICLE که مخفف ان NCV می باشد معرفی شده که دلیل اصرار فراوان بر این اصطلاح عجیب برای ما تا الان پوشیده است. چرا که اگر منظور معرفی سبک طراحی جدیدی بوده باید گفت طرح و ابعاد تیگو به وضوح به سبک طراحی تویوتا RAV4 است و چنانچه منظور کلاس کاربردی ان بوده از انجا که شاسی و پلت فرم تیگو با سدان چری A5 مشابه و البته به صورت تک دیفرانسیل است , این خودرو در کلاس کراس اور یا دورگه کوچک شهری قرار میگیرد که تنها در مدل 4WD توانایی افرود هم خواهد داشت.
در نمای جلو چراغ هایی با ابعاد بزرگ و لنزهای شفاف , جلو پنجره ساده مزین به دو نوار کرومی در ترکیب با سپری خوش فرم و کاپوت عضلانی , چهره ای نسبتا بدون ایراد و پویایی دارد اما به روشنی اشکار است با یک خودروی اقتصادی از اسیای شرقی روبرو هستید.
طرح تکراری نمای جانبی , کاملا محافظه کارانه و خالی از هر گونه نواوری بوده که تنها نقطه قوت ان قوس مناسب منحنی سقف است.
خط کمر افقی و ساده بدنه در میانه راه تا حدودی ناپدید شده و دوباره از میانه در عقب بیشتر به چشم می اید که در انتها به چراغ عقب می پیوندد. درها استاندارد و مطابق اصول طراحی شده اند تا سوار و پیاده شدن به این خودرو بدون هیچ دردسری انجام شود.
ایینه های جانبی نیز بدون هیچ گونه هیجان اما متناسب و استاندارد هستند. بزرگترین نقطه ضعف در نمای پهلو , اندازه کوچک رینگ و لاستیک برای یک خودروی شاسی بلند است ان هم با رینگ اسپرتی که فاقد زیبایی یا تمایز خاصی است.

طرح تیگو در نمای پشت تا حدودی شما را غافلگیر میکند زیرا اثری از سپر عقب به شکل عادی و کلاسیک وجود ندارد. در واقع این بخش به سه قسمت مجزا بدل شده که 2 تکه ان از گلگیرهای عقب تا لبه در پنجم به بدنه متصل بوده و تکه سوم به جای اتصال به شاسی , به صورت یک لایه محافظ روی نیمه پایینی در عقب مونتاژ شده و نقش ضربه گیر را ایفا میکند. ضمن انکه ضخامت این لایه خیلی کمتر از سر سپرهای دو طرف ان است. این ترکیب عجیب و غیر عادی توازن نمای عقب خودرو را به هم ریخته است. زیرا اشکاف بزرگی بین در عقب با بدنه با بدنه و سپر هر سمت وجود دارد.
در برخوردهای از پشت سر نیز مطمئنا ضربه به جای انتقال مستقیم به شاسی ابتدا به در پنجم وارد می شود , قسمتی که بعید به نظر میرسد در تصادفات نقش ضربه گیر و محافظ را ایفا کند. البته مزیت خاص چنین طرحی این است که در عقب تا پایین ترین حد ممکن امتداد دارد که موجب پایین امدن ارتفاع لبه بارگیری و استفاده راحت تر از فضای پشت می شود.
مه شکن های عقب که به صورت دو چراغ گرد و بسیار ساده و مشابه MVM110 روی لایه محافظ در قرار دارند یکی دیگر از بد سلیقگی های این قسمت محسوب میشوند. اما محل نصب لاستیک زاپاس به همراه پوشش محافظ ان را باید از نقاط قوت طراحی تیگو دانست.
به طور کلی در مورد چهره این چینی قد بلند و رعایت تناسب طراحی در ان غیر از ترکیب نامتوازن سپر عقب می توان نمره تا حدودی قابل قبول را برای ان در نظر گرفت. زیرا با طرحی قدیمی و محافظه کارانه مواجه هستید و هیچ امتیاز ویژه یا مورد هیجان انگیزی در ان وجود ندارد.
کیفیت رنگ کاملا معمولی بوده و فواصل قطعات بدنه و درزها به خصوص در نمای عقب به خوبی تنظیم نشده اند.
فضای داخلی

با باز کردن درهای خودرو و ورود به داخل کابین , فضای داخلی تیگو را جذاب تر از انچه تصور میکنید خواهید یافت. ترکیب و حجم قابل توجه داشبورد و کنسول وسط , همراه با رنگ بندی روشن و کرم زیبایی داخل اتاق را تا جایی بالا برده که کیفیت معمولی مواد و پلاستیک خشک داشبورد کمتر جلب توجه میکند.
از لحاظ ارگونومی باید گفت دریچه های میانی تهویه با ابعادی کوچک , در ارتفاع بالایی تعبیه شده اند و همچنین محل کلیدهای گرمکن صندلی ها مناسب نیست ولی سایر ادوات و تجهیزات در دسترس قرار دارند.
طرح فرمان نیز ساده و مجهز به کلیدهای کنترل مجموعه پخش صوت است اما جنس پلاستیک مصرفی برای غربیلک نسبت به داشبورد و رودری ها در سطح پایین تری قرار دارد. ناگفته نماند درا ین میان قطعات کابین , بی تردید کلیدهای گردان تهویه مطبوع بدترین ظاهر و کمترین کیفیت را به خود اختصاص داده اند. ترکیب و چیدمان مجموعه نشانگرها کاملا معمولی بوده و با نور ابی در زمینه سفید درخشش چراغ های هشدار دهنده ان در طول روز کافی نیست.
صندلی های جلو طرح قابل قبولی داشته اما کیفیت پشت سری های ان چنگی به دل نمیزند.
راننده تیگو در موقعیت بسیار خوبی قرار گرفته و فضای کافی در مقابل پا و بالای سر خواهد داشت اما جای پای سرنشین کناری با توجه به حجم زیاد داشبورد در این بخش کافی نیست. در صندلی های ردیف دوم نیز فضای بالای سر و جلوی پا کافی برای سرنشین تا قد حدود 180 سانتی متر وجود دارد اما نشیمنگاه صندلی عقب کوتاه است که در سفرهای طولانی می تواند خسته کننده باشد از مزایای تیگو قابلیت تنظیم صندلی 2 تکه ردیف عقب در راستای طول و زاویه پشتی صندلی است که بای به ان طرح و جنس پوشش ستون ها , سقف و پوشش فضای بار نیز افزود. چینی ها هنوز هم در قطعه سازی به درجه مطلوبی نرسیده اند و ناهمخوانی بعضی از قطعات و همچنین وجود برخی زائده های ریز در لبه برخی از قطعات خودروی مورد بحث را ازار میدهد , ضمن اینکه در مونتاژ همین قطعات هم توسط سازنده داخلی دقت کافی وجود ندارد و در هر نمونه ضعف مونتاژ قابل مشاهده است. در مجموع میتوان از طرح و ترکیب کابین تیگو به عنوان خودرویی که هنوز تا رده متوسط فاصله دارد ایراد خاصی گرفت اما اگر کیفیت قطعات تزیینی داخلی ارتقا یافته و دقت بیشتری در فرایند مونتاژ اعمال شود جذابیت فضای داخل ان پیش از پیش افزایش میابد.
تجهیزات رفاهی و ایمنی
تیگو مونتاژ مدیران خودرو از نوع فول اپشن بوده که قفل مرکزی با ریموت کنترل – ایموبیلایزر – شیشه ها و ایینه های جانبی برقی – فرمان هیدرولیک – کولر – سانروف برقی 2 حالته – گرمکن صندلی های جلو – سیستم پخش صوت MP3 مجهز به درگاه یو اس پی با قابلیت کنترل از روی فرمان – تنظیم زاویه نوردهی چراغ های جلو – روکش چرم صندلی ها – تنظیم ارتفاع صندلی راننده – صندلی عقب تنظیم و جمع شونده – را شمامل میشود تا با قیمتی در حدود 30 میلیون تومان تجهیزات راضی کننده ای ارائه دهد.
در این میان سانروف برقی دو حالته و به خصوص گرمکن صندلی های جلو غافلگیر کننده اند اما فقدان سیستم تهویه مطبوع اتوماتیک – نبود پوشش چرم فرمان و حس گر دنده عقب کاملا احساس میشود.
تجهیزات ایمنی تیگو 2 ایربگ برای سرنشینان جلو – ترمز دیسکی در هر چهار چرخ مجهز به سامانه ABS – EBD را در بر میگیرد. چری تیگو با استاندارد EURO NCAP ازمایش شده است و به دلیل ضعف سپرجلو – انتقال مستقیم ضربه توسط موتور به کابین و عملکرد ضعیف ایربگ از 16 امتیاز ممکن موفق به اخذ نمره 2/8 و کسب یک ستاره ایمنی شده است که واقعا باعث تعجب و ناامید کننده است.

مشخصات و ازمایش فنی

قبل از بررسی ازمایش فنی باید نگاهی به مشخصات تیگو انداخت. پلت فرم تیگو مشابه چری A5 یا همان MVM530 بوده و از همان پیشرانه عرضی به حجم دقیق 1971 سی سی با بیشترین توان 139 اسب بخار و بالاترین گشتاور 182 نیوتون متر به ترتیب در 5750 و 4500 دور بر دقیقه بهره میبرد که یک جعبه دنده 5 سرعته دستی با انتقال بازده موتور به محور جلو جثه 1375 کیلوگرمی ان را که دقیقا 85 کیلوگرم از MVM530 سنگین تر است به حرکت در می اورد.
با گردش سوییچ پیشرانه 2 لیتری تیگو با لرزش محسوسی بیدار شده و با صدای بلند و خشن هوشیاری خود را به شما اعلام میکند.

نفوذ صدای پیشرانه به داخل اتاق با افزایش دور موتور تشدید شده تا در دورهای بالا واقعا ازار دهنده باشد. به گونه ای که احساس میکنید موتور داخل اتاق قرار دارد. پدال کلاچ نرم است و تمامی دنده ها به نرمی در جای خود قرار میگیرند اما فرایند تعویض کند و و ارام صورت میگیرد. این خودرو در دنده یک به خوبی راه می افتد اما با سبک تر شدن دنده ها کشش ان رفته رفته کاهش میابد که بخشی از این موضوع به فاصله نسبتا زیاد ضریب دنده های 1 تا 3 و همچنین تاخیر در درگیری دنده ها و بخش دیگری به توان کم پیشرانه 2 لیتری برای خودرویی به ابعاد تیگو باز میگردد.
به همین دلیل شتاب خودرو در زمان تست با 4 سرنشین و کولر روشن چندان مطلوب نبوده و برای انجام مانورها دنده معکوس بیشتری لازم است. البته نمیتوان ان را یک خودروی تنبل نامید و با توجه به گشتاور قابل قبول شما را در سبقت و شتاب ناامید نمی کند.
سیستم تعلیق تیگو که چری حسابی روی ان مانور میدهد در جلو از نوع مک فرسون و در عقب چند جزئی است. که توسط کمپانی خوش نام لوتوس طراحی شده و در جلو به استرس بار نیز مجهز است. این مجموعه فنر بندی در طول سواری ثابت میکند به خوبی ضربات حاصل از دست اندازها را در هر دو محور جذب میکند. و فرمان با دقتی قابل قبول تا حد امکان از انتقال ضربات جلوگیری میکند. البته فرمان نرم ان در مانورها واکنشی کند و در کل شعاع گردش زیادی دارد.
سیستم ترمز با اتکا به چهار دیسک و همراهی ABS عملکرد قابل قبولی دارد اما با فشردن پدال ترمز احساس اطمینان کافی وجود ندارد.
بزرگترین مزیت تیگو کنترل و تسلط عالی بر ان است زیرا علاوه بر مشاهده خطوط برجسته روی کاپوت , شیشه های بزرگ جلو و کنار به همراه اینه های بزرگ مربعی شکل به خوبی راننده را بر اطراف مسلط میکند. قوس مطلوب و ضخامت کم ستون A خودرو نیز به هیچ وجه میدان دید را کاهش نمیدهد.
فراموش نکنید ارتفاع زیاد خودرو و نرمی سیستم تعلیق ان در مانورها سنگین نقطه ضعف جدی ان است حتی اگر امضای لوتوس پای ان باشد.
تیگو در مجموع یک خودروی به ظاهر شاسی بلند جمع و جور اما با رفتاری مشابه یک سدان خانوادگی و مناسب برای رانندگی ارام و متعادل است که قیمت ان تا حدودی بالاست اما در بازار بسیار محدود شاسی بلندهای موجود رقیب مستقیمی پیش روی ندارد. این خودرو یک کراس اور کوچک شهری تک محور متحرک است که غیز از فاصله زیاد شاسی تا زمین و چهره ای مشابه شاسی بلندها هیچ شباهتی به انها نداشته و البته ادعایی هم در این خصوص ندارد.
در حقیقت تیگو مستقیما خریدارانی را نشانه گرفته که تنها به دنبال ظاهر یک خودروی شاسی بلند بوده و ارتفاع بلندتر و تسلط بهتر برایشان مهم است و در عین حال توقع سواری نرم با امکانات رفاهی کافی مشابه یک سدان خانوادگی را دارند.
در خصوص دوام قطعات و وضعیت استهلاک این چینی تازه وارد نیز فعلا تا مدتی نمیتوان نظر داد و باید دید در اینده چه حرفی برای گفتن دارند ولی با ذهنیت منفی ایرانیان به کالای چینی راه سختی جهت اثبات خود و کسب اعتماد بازار به کیفیت احتمالی خود خواهد داشت.