دیدار با خودروی فرمول E شرکت DS

وقتی برای اولین بار پدال گاز خودروی مسابقه‌ای DSV-02 Formula E را به منظور یک شتاب گیری سریع فشار دادم، دقیقا از آنچه که در انتظارم بود، اطلاع نداشتم. لرزش خاصی وجود نداشت و فقط یک صدای ضعیف به گوش می‌رسید. گویی هیچ راهنمای خاصی و جود نداشت تا مغز من را نسبت به شتاب‌گیری فوق‌العاده سریع و پشت سر هم این خودرو اگاه سازد. البته بنده نسبت به این موضوع که حداکثر گشتاور پیشرانه در خودروهای برقی در همان لحظه اول در اختیار راننده قرار می‌گیرد، مطلع بوده و تنها اندکی کف پایم را با پدال مماس نمودم؛ خدای من! عجب قدرتی به چرخ‌های عقب منتقل می‌شود. این خودرو بسیار سریعتر از سایر خودروهای مجهز به پیشرانه ۲۲۸ اسب بخاری(۱۷۰ کیلووات ساعت) به نظر می‌رسد. صدا و جریان باد که در برخورد با کلاه ایمنی صدای سوت ایجاد می‌نماید، ناله ضعیف گیربکس و صدای اندک پیشرانه نمی‌توانند گویای شدت بالای افزایش سرعت در تنها چند ثانیه باشند. انگار مانند یک ترن هوایی که از نقطه اوج مسیر خود رها شده باشد، از سرعت صفر به ۱۰۰ کیلومتربرساعت می‌رسد و این کار را تنها ظرف چند ثانیه ناقابل به انجام خواهد رساند.

چرا فرمول E برای آینده صنعت خودروسازی مهم است؟

فرمول E بستری برای آزمایش تکنولوژی‌های مرتبط با خودروهای الکتریکی است که مستقیما با اتومبیل‌های جاده‌ای مرتبط هستند. اگرچه فعلا شرکت کنندگان برای طی کامل مسیر مسابقه نیاز به توقف و تعویض خودروی خود دارند، چرا که ظرفیت محدود باتری اجازه به پایان رساندن مسابقه با یک خودرو را نمی‌دهد. اما از فصل ۲۰۱۸- ۲۰۱۹ این مشکل برطرف خواهد شد و رقابت برای هر راننده تنها با یک خودرو صورت خواهد گرفت که مزیت‌های آن برای رانندگان کاملا روشن است.

به منظور یادگیری بیشتر به یک پیست در نزدیکی شهر پاریس آمدیم که بخشی از فعالیت‌های صورت گرفته در این پیست مرتبط با کسب اطلاعات و تجربه اندوزی در زمینه خودروهای الکتریکی و استفاده از این دانش بدست آمده برای ساخت خودروهای برقی برند دی اس است.
در آنجا ما با «sam bird»، قهرمان بسیاری از مسابقات در هر سه فصل مسابقات فرمول E همراه شدیم. او در مورد مسابقات مذکور این طور به ما توضیح می‌دهد:

در واقع سریع رفتن با این خودروها سخت‌ترین بخش این مسابقه نیست، بلکه راهبرد اصلی حفظ شارژ باتری و استفاده به موقع از آن حین رقابت نزدیک با حریفان است. این یک چالش است که رانندگان حرفه‌ای با آن دست و پنجه نرم می‌کند.

طبق گفته سم در ابتدا چیزهای زیادی برای یادگیری وجود دارد. ما در باتری هر خودرو ۲۸ کیلو وات انرژی داریم که بایستی به طرزی هوشمندانه مصرف شود. ما در تمامی مواقع با حداکثر سرعت و حداقل ترمزگیری حرکت نمی‌کنیم اما در هر دور از مسابقه حدود یک ثانیه این کار انجام می‌دهیم که در حدود ۲۰ درصد انرژی ذخیره می‌شود. سپس به منظور جبران انرژی هدر رفته مجبوریم تا بیشتر نیروی ترمز را به چرخ‌های جلو انتقال دهیم تا انرژی کافی به موتور الکتریکی عقب وارد شود.

مشخصات و جزییات

به منظور کاهش هزینه‌ها، تمامی خودروها از یک شاسی فیبر کربنی تهیه شده توسط شرکت ایتالیایی «دالارا» و نوعی سیستم تعلیق در جلو و پکیج آئرودینامیک یکسان بهره می‌برند. رینگ‌های ۱۸ اینچی و تایرهای آنها نیز مشترک بوده و نسبت به چرخ‌های ۱۳ اینچی فرمول یک، تناسب بیشتری با خودروهای جاده‌ای عادی دارد. این چرخ‌ها در هر دو گونه شرایط آب و هوایی آفتابی و بارانی به کار گرفته می‌شوند. در قسمت عقب مهندسان از آزادی عمل بیشتری برخوردار هستند. موتور الکتریکی، گیربکس سه سرعته و معکوس کننده(inverter) تمام آن کاریست که توسط تیم DS در این بخش به انجام رسیده است. تعلیق عقب را هم نباید از یاد برد. باتری لیتیوم-یون محصولی بین المللی است و به جای ۳۰۰ ولت خودروهای برقی معمولی، ۷۰۰ ولت تولید می‌کند و در عرض ۵۰ دقیقه کاملا شارژ می‌شود.

در حالی که سخت افزارها به شدت توسط FIA کنترل می‌شود، تیم ها از نظر دستکاری نرم افزاری بسیار آزاد هستند. مهندسان این شرکت مشغول کار بر روی این خودرو هستند تا بتوانند از اطلاعات و تکنولوژی‌های بدست آمده در شکل دهی و معماری خودروهای برقی جاده‌ای بهره ببرند.

کیفیت سواری و رانندگی

پس از گوشزد کردن این نکته از سوی مهندسان به من، که پیش از اعمال فشار شدید بر ترمزهای فیبر کربنی، بایستی به تدریج آنها را گرم کنم، وارد مسیر پیست شدم. با وجود گشتاور فراوان، مدیریت شتاب‌گیری عالی این خودرو کاملا آسان است، عبور از پیچ به بهترین نحو انجام می‌شود و کارکرد سامانه فرمان کاملا سبک و دقیق است. ترمزها به نسبت سفت و محکم هستند و برای کاهش سرعت احتیاج به اعمال فشار زیاد بر ترمزها حس می‌شود.

وجود گشتاور فراوان به این معنی است که می‌شود همیشه با یک ضریب دنده یکسان حرکت نمود. طبق گفته متصدی فناوری تیم DS، دنده‌ها بیشتر به منظور صرفه‌جویی در مصرف انرژی طراحی شده‌اند اما می‌شود برای افزایش پرفورمنس نیز از آنها بهره برد. تعویض ضریب دنده، از طریق به عقب کشیدن پدل شیفتر که همراه با کمی لرزش و صدا است، صورت می‌پذیرد. هنگام عبور آهسته‌تر از مسیرهای منحنی، می‌شود چسبندگی بالای تایرهای جلو را به طور محسوس درک نمود. بیشتر وزن خودروهای فرمول E در عقب واقع شده و شاید اندکی کم فرمانی نظیر پورشه ۹۱۱ در اینجا نیز مشاهده شود. با وجود گشتاور فراوان، در بخش عقب با محدودیت کشش و کنترل مواجه هستیم، اگر کمی زودتر پدال گاز را فشار دهید، نتیجه کار چیزی جز بیش فرمانی نیست،به خصوص اگر در دنده دوم این کار را انجام دهید.

لذت بردن از سواری یک خودروی بسیار سریع الکتریکی، به طرز مضحکی متناقض به نظر می رسد و البته بر سطح کیفیت و عملکرد خودروهای پرفورمنس آینده نیز اثر خواهد داشت.

منبع: carmagazine