مصرف 91 تنی خاک رس در کمپانی فورد

مدلسازی با استفاده از خاک رس چیزی است که در اواخر قرن بیستم توسط «هارلی اِرل» در جنرال‌موتورز به صنعت خودروسازی معرفی شد. امروزه نیز در حالی که طراحی به ابزارهای پیشرفته‌ای نظیر CAD و نمونه‌سازی سریع مجهّز هستند، خودروسازان همچنان برای تولید مدل‌های با ابعاد واقعی به خاک رس متکی هستند. به گفته فورد، کامپیوترها بیشتر تحت‌فرمان یک کاربر عمل می‌کنند و این در حالی است که مدل‌های خاک رس دارای قابلیت کالیبراسیون بیشتری هستند. در حالت استفاده از مدل خاک رس، افراد بیشتری می‌توانند بر روی طراحی اشراف داشته باشند و شانس توسعه یک خودروی زیبا و برجسته افزایش می‌یابد.

شاید به همین دلیل است که فورد به صورت سالانه ۲۰۰ هزار پوند (حدود ۹۱ تُن) خاک رس استفاده می‌کند. البته این خاک رس آن چیزی نیست که به صورت معمول از این نوع ماده تصوّر می‌شود؛ بلکه ترکیبی از موم، روغن و فیلر (ریزدانه‌هایی که ابعادی کمتر از ۰.۰۷۵ میلی‌متر دارند) است و مانند خاک رس کوزه‌گری معمولی، دارای آب یا هر گونه مواد مغذی دیگری نیست.

تا به اینجا شاید تصوّر کنید که فورد این مصالح را همانند خمیربازی بچه‌ها بازیافت می کند و دوباره مورد استفاده قرار می‌دهد، ولی باید گفت که این موضوع تنها برای ۵ سال است که اتفاق می‌افتد. فورد در این مدت بیش از ۹ تُن خاک رس را بازیابی کرده و در مدلسازی محصولاتش به کار برده است. این موضوع زمانی اهمیت پیدا می‌کند که بدانیم مدل فول‌سایز یک «رپتور» از ۸۷۸ کیلوگرم خاک رس تشکیل می‌شود که برای ساخت آن، به میزان ۲۰ هزار ساعت کار انجام شده است.

روش مدلسازی، نسبتاً ساده است. وقتی توده خاک در کنار هم قرار داده شد، ماشین فورد، لایه‌های آن را فشرده کرده و با تیغه‌های چندگانه ورز می‌دهد و در همین حال، تمام حباب‌های هوا را از درون آن خارج می‌کند. سپس خاک رس از طریق یک نازل که به اندازه کافی حرارت داده شده، عبور می‌کند تا دوباره از یکنواختی لازم برای استفاده در ساخت مدل برخوردار گردد.