دوج

یادی از دوج نئون SRT-4، پاسخ آمریکایی‌ها به هوندا سیویک تایپ R

نئون SRT-4 با پیشرانهٔ ۲.۴ لیتری توربو و ۲۳۰ اسب بخار قدرت، پاسخ دوج به رقبای اسپرت ژاپنی بود ولی فقط سه سال تولید شد.

در اوایل دههٔ ۲۰۰۰، برای کسانی که خواهان یک سدان اسپرت دیفرانسیل جلو برای استفاده‌های خانوادگی بودند، هوندا سیویک Si یکی از بهترین گزینه‌ها محسوب می‌شد. بااین‌حال، مشکل این بود سیویک Si در نسل هفتم، سنگین‌تر، کندتر و ضعیف‌تر از نسل ششم شده و شیفتر عجیبی روی داشبورد داشت که خیلی‌ها از آن متنفر بودند. این مشکلات، بسیاری از طرفداران سیویک Si را دور کرد و درنتیجه، دوج فرصت را برای عرضهٔ خودرویی مشابه مناسب دید. بدین ترتیب، در سال ۲۰۰۳ نئون SRT-4 معرفی شد که مستقیماً هوندا را هدف قرار داده بود.

نئون که اولین بار در سال ۱۹۹۵ برای رقابت با خودروهایی مثل تویوتا کرولا و هوندا سیویک معرفی شد، کوچک‌ترین سدان دوج و یکی از ارزان‌ترین سدان‌های صفرکیلومتر بازار در آن سال‌ها محسوب می‌شد. هرچند دیگر سدان‌های کامپکت بازار در آن سال‌ها از لحاظ اندازه و کیفیت بهتر از نئون بودند ولی سدان دوج قیمت ارزانی داشت که باعث شد فروش مناسبی را تجربه کند. در اوایل دههٔ ۲۰۰۰، دوج جسورتر شد. نسل سوم وایپر به‌تازگی معرفی شده و دوج به دنبال افزایش حس و حال پرفورمنس برند خود بود. درنتیجه، این شرکت برای حمله به بازار سیویک Si و جذب نسل جوان، از بازوی تیونینگ داخلی گروه کرایسلر یعنی SRT ساخت نسخهٔ داغی از نئون را خواست.

بدین منظور، SRT پیشرانهٔ ۲.۴ لیتری چهار سیلندر کرایسلر PT کروزر را گرفت و تغییراتی روی آن اعمال کرد. در ابتدا، این پیشرانه به یک سوپرشارژر مجهز شد ولی بعداً تیم توسعه تصمیم گرفت سوپرشارژر را با توربوشارژری که از میتسوبیشی قرض گرفته شد جایگزین کند. نئون SRT-4 در همان مراحل ابتدایی توسعه آن‌قدر سخت آزمایش شد که خودروی آزمایشی در کمتر از دو هفته بیش از ۱,۶۰۰ کیلومتر را طی کرد. درمجموع پنج نمونهٔ آزمایشی ساخته شد که چهار نمونه توسط مقامات کرایسلر رد شدند اما تیم توسعهٔ نئون SRT-4 ناامید نشد و به کار خود ادامه داد تا اینکه سرانجام در سال ۲۰۰۲، این خودرو چراغ سبز تولید را دریافت کرد.

نئون SRT-4 نسبت به نسخهٔ معمولی ارتقاءهای زیادی را تجربه کرده بود. این سدان اسپرت در طراحی بیرونی خصوصاً در نمای جلو از نسل سوم وایپر الهام گرفته بود و در داخل از صندلی‌های اسپرت و آمپرهای منحصربه‌فرد بهره می‌برد. نئون SRT-4 پرفورمنس چشمگیری هم داشت و چیزی فراتر از اضافه کردن یک توربوشارژر به پیشرانهٔ PT کروزر بود. تیم SRT این سدان اسپرت را به‌دقت مهندسی کردند تا امکان رقابت با رقبای اروپایی و آسیایی را داشته باشد. بدین منظور، خودرو به فنرهای سفت‌تر، آنتی‌رول بار عقب بهتر، دیسک‌های ترمز بزرگ‌تر و رینگ‌های ۱۷ اینچی آلومینیومی فورج‌کاری شده مجهز شد. انتقال نیروی موتور توربوشارژ هم توسط یک گیربکس پنج سرعته دستی جدید بنام T-850 صورت می‌گرفت که به‌طور مشترک توسط جنرال موتورز و دایملر-کرایسلر توسعه پیدا کرده بود.

مقایسهٔ نئون SRT-4 با رقبا

هرچند نئون SRT-4 اساساً سیویک Si را هدف قرار داده بود ولی از لحاظ قدرت و پرفورمنس حتی از سیویک تایپ R هم بالاتر بود که آن زمان در بازار آمریکا عرضه نمی‌شد. در جدول زیر، مشخصات سدان اسپرت دوج را با این دو نسخهٔ سیویک و همین‌طور یکی دیگر از رقبای نزدیکش یعنی سوبارو ایمپرزا WRX مقایسه می‌کنیم:

دوج نئون SRT-4 هوندا سیویک Si هوندا سیویک تایپ R سوبارو ایمپرزا WRX
پیشرانه ۲.۴ لیتری I4 توربو ۲.۰ لیتری I4 ۲.۰ لیتری I4 ۲.۰ لیتری H4 توربو
قدرت ۲۳۰ اسب بخار ۱۶۰ اسب بخار ۲۰۰ اسب بخار ۲۳۰ اسب بخار
گشتاور ۳۴۰ نیوتن متر ۱۸۰ نیوتن متر ۱۹۵ نیوتن متر ۲۹۵ نیوتن متر
شتاب صفر تا ۹۶ ۵.۳ ثانیه ۷.۶ ثانیه ۶.۲ ثانیه ۶.۲ ثانیه
حداکثر سرعت ۲۴۵ کیلومتر/ساعت ۲۲۰ کیلومتر/ساعت ۲۳۵ کیلومتر/ساعت ۲۳۵ کیلومتر/ساعت
قیمت زمان تولید ۲۱,۱۹۵ دلار ۱۹,۷۳۵ دلار ۲۵,۳۷۰ دلار

همان‌طور که جدول فوق نشان می‌دهد، نئون SRT-4 با فاصلهٔ زیادی اسپرت‌ترین و سریع‌ترین خودرو در بازهٔ قیمتی خودش محسوب می‌شد. بااین‌حال، این سدان اسپرت آمریکایی هنوز هم از مشکلاتی رنج می‌برد. به‌عنوان‌مثال، نئون SRT-4 کیفیت ساخت پایینی داشت به‌گونه‌ای که پلاستیک‌های داخلی بسیار ارزان و قطعات تزئینی ضعیف بودند. علاوه بر این، سدان اسپرت دوج نسبت به رقبای خود در همین بازهٔ قیمتی، تجهیزات کمتری داشت. در بخش فنی هم دسته‌موتورها زودتر از آنچه باید خراب می‌شدند و پولوس‌ها می‌بریدند.

بزرگ‌ترین مشکل نئون SRT-4 اما وفاداری خریداران بود. سیویک Si چندین سال بود که در بازار حضور داشت و سوبارو WRX هم به میراث رالی خود تکیه داشت. به همین دلیل، نئون SRT-4 فقط به مدت سه سال از ۲۰۰۳ تا ۲۰۰۵ تولید و طی این مدت حدود ۲۵ هزار دستگاه از آن ساخته شد.

میانگین امتیازات ۵ از ۵
از مجموع ۳۰ رای
منبع
CarBuzz

امیر دهقان

نویسنده و مترجم پدال، عاشق ماشین، عشقی که حد و حصر نداره

مطالب مشابه

‫۱۹ دیدگاه‌ها

  1. saeedfarshchian

    ۳ آذر ۱۴۰۳
    سوابق: (91 ديدگاه)

    سیویک رو بیشتر دوست دارم شاید بگم تنها ماشین دیفرانسیل جلویی که خوشم میاد
    اینم ماشین جالبیه ایکاش ادامه پیدا میکرد
    ولی آمریکاییا تو دف عقب ساختن ماهر ترن

    موافقم 49
    مخالفم 4
    1. ۳ آذر ۱۴۰۳
      سوابق: (5014 ديدگاه)

      این عالی بود به یادشم

      موافقم 12
      مخالفم 3
    2. alireza bagherzadeh

      ۴ آذر ۱۴۰۳
      سوابق: (2 ديدگاه)

      بزرگ ترین استباه تاریخ امریکا و به ویژه خودرو سازی ، رو دادن به خودرو سازای ژاپنی بود ، از سال ۱۹۷۹ حمله خودرو های ژاپنی به امریکا شروع شد و تا همین امروز هم بازار از دستشون خارج شده و عملا صنعت خودرو سازی امریکا از بین برده ژاپنی ها با احداث کارخانه در امریکا و کمک گرفتن از امریکای ها در طراحی توسعه خودرو دل مردم امریکا بدست آوردن ، خودرو سازی که با کپی از جیپ خودش مطرح کرد الان برای همه شاخ شونه میکشه

      موافقم 11
      مخالفم 20
      1. محمدرضا اشتری - دبیر سایت پدال

        ۴ آذر ۱۴۰۳
        سوابق: (2961 ديدگاه)

        بحران سوخت امریکا در دهه 70 میلادی مطالعه کنید

        موافقم 20
    3. محمدهادی

      ۴ آذر ۱۴۰۳
      سوابق: (2482 ديدگاه)

      مشکل اصلی امریکایی ها همیشه همین بوده دیگه
      پشت نداشتن محصولات شون
      بسیار مدل‌های کمی وجود داره که مثلاً ۴۰ سال سابقه دائمی تولید داره
      اکثرشون یک برهه‌ای میان مثل توپ صدا می‌کنن و به سرعتم محو میشن
      نمونه‌های بارزشو که همه می‌دونیم،وایپر کامارو کرایسلر ۳۰۰ پونتیاک بونویل و ترنس ام و فیربرد و بیوک سنتوری این اخیراً هم که خبر دوج چارجر…
      ازین موارد بسیار زیاده
      فقط فورد موستانگ و شورولت کوروت همیشه در همه دوره‌ها پایدار بودن

      موافقم 8
      مخالفم 2
  2. KAIZEN

    ۳ آذر ۱۴۰۳
    سوابق: (280 ديدگاه)

    https://image.invaluable.com/housePhotos/Oldtimer/36/747636/H21484-L331239639.jpg
    چقدر شبیه هستند
    در یک دوره زمانی هم عرضه شده اند

    موافقم 19
    مخالفم 1
    1. 🇰🇷

      ۳ آذر ۱۴۰۳
      سوابق: (183 ديدگاه)

      این نسل سوبارو به چشم حشره معروف بود . bug eye . من سوبارو رو علاوه بر موتور تخت و ۴ چرخ محرک معروفش و اسپویلر ثابت عقب ، به رنگ آبی بدنه و طلایی رینگ هاش میشناسم . نسخه STI واقعا خوب بود که اونم به فنا رفت . نسل محبوبم

      https://cdn.autobild.es/sites/navi.axelspringer.es/public/media/image/2022/03/5-generaciones-wrx-subaru-2647437.jpg?tf=3840x

      موافقم 20
      مخالفم 1
  3. همایون

    ۳ آذر ۱۴۰۳
    سوابق: (825 ديدگاه)

    نمای جلوی اون مدلی که جلو پنجره یه تیکه داره و شبیه وایپره واقعا زیباست و واسه یه سدان کامپکت واقعا طراحی یونیک و جذابی بود

    موافقم 12
    مخالفم 1
  4. فرزند ایران

    ۳ آذر ۱۴۰۳
    سوابق: (107 ديدگاه)

    نید فور اسپید آندرگروند…

    موافقم 12
  5. علی منصوری

    ۳ آذر ۱۴۰۳
    سوابق: (450 ديدگاه)

    سیویک ی سروگردن بالاتره تو طراحی…هنوزم جذابه، کلا از این مدل چراغ خیلی خوشم نمیاد، ولی خوش تیون و کاستومه

    موافقم 5
    مخالفم 9
  6. hosen

    ۳ آذر ۱۴۰۳
    سوابق: (926 ديدگاه)

    ماشین خیلی جالبی بوده کاش ادامه اش میداد دوج

    موافقم 6
    مخالفم 1
  7. ۳ آذر ۱۴۰۳
    سوابق: (5014 ديدگاه)

    اینو تو درایور سانفرانسیسکو بازی میکردم آهنگ بی پلنه نوک قالپاق تیز مثل نوک هرمه میزاشتم حال میداد

    موافقم 9
    مخالفم 1
  8. Taha shahbeiki

    ۳ آذر ۱۴۰۳
    سوابق: (38 ديدگاه)

    توی میدنایت کلاب بود یادش بخیر.

    موافقم 9
    مخالفم 1
  9. Amirsh

    ۴ آذر ۱۴۰۳
    سوابق: (209 ديدگاه)

    به دلم افتاده بیان با یه برندی ، یکی از محصولات پژو رو تو آمریکا عرضه کنن ، به صورت ریبج شده ، یا سیتروئن یا دی اس
    ببینم عملکردشون تو بازار آمریکا چجوریه ، چه باز خوردی خواهد داشت ، ماشینای خوبیم میزننا ، فقط پیشرانه های کم تنوع و کسل کننده ایی دارن که اونم میشه برا بازار آمریکا بهترش کنن
    به نظرم این نئون رو بیان حداقل با پژو ایی چیزی تو آمریکا عرضه کنن حداقل ، این استلانتیس ریشه همه برنداشو داره میخشکونه اینقد کند عمل میکنه ، چطور توقع سود داره با این سبد محصولات کم و سالخورده ؟

    موافقم 1
    مخالفم 1
    1. حسام

      ۴ آذر ۱۴۰۳
      سوابق: (202 ديدگاه)

      خودرو های فرانسوی در بازار آمریکا طرفداری ندارند، رنو-پژو-سیتروئن، اینها قبلاً در تلاش برای فروش در آمریکا شمالی با شکست مواجه شدند یا اصلا اجازه تأسیس نمایندگی یا کارخانه بهشون ندادن.
      البته من به خریداران این بازار بدون انحصار و متنوع حق میدم با وجود خودرو های آمریکایی، آلمانی، ژاپنی چه کسی سراغ اقتصادی های فرانسه میره؟ مشتری حاضره کیا از کره بخره سوار شه ولی سمت رنو نره.

      موافقم 1
      مخالفم 4
      1. Amirsh

        ۴ آذر ۱۴۰۳
        سوابق: (209 ديدگاه)

        دیگه از فیات که بد تر نمیشن تو بازار آمریکا ، الان فیات هم تو آمریکا حضور داره ولی اصلا فروش خوبی نداره ، یکی از فاکتورایی که تو بازار آمریکا خیلی مهمه ، زنجیره ی فروش و نمایندگی های فروش و خدمات پس از فروش و ایناس که خیلی دردسر و هزینه داره ایجاد کردن زیرساختش ، فرانسوی ها بیشتر به خاطر اینکه این زیرساختاشو به روز نکرد و فروشش هم پایین بود ، قید بازار آمریکا رو زد ، و دید اروپا و بقیه جاها براش سود ده تره
        اینجور نیست که اجازه نداشته باشن

      2. alireza bagherzadeh

        ۴ آذر ۱۴۰۳
        سوابق: (2 ديدگاه)

        خود پدال بارها مقاله در باره حضور فرانسوی ها در امریکا منتشر کرد اما مردم ما یه دنده هستن نمیخوان اشتباه های خودشون درست کنن همین باعث شد مابشیم جهان سوم عراب جهان دوم یا اول ، بگزریم فرانسوی همشون به جذ رنو در امریکا موفق بود پژو به دلیل نبود سبد محصولات گسترده سال ۱۹۹۱ از امریکا خارج شد سیتروئن به دلیل ممنوع شدن خودرو های داری سیستم هیدروپناماتیک از امریکا خارج شد

  10. Taha Ayoobi

    ۴ آذر ۱۴۰۳
    سوابق: (4715 ديدگاه)

    چه ماشین باحالیه
    ولی نمیدونم چرا آدم نمیتونه اینو دوج ببینه

    موافقم 7
    مخالفم 4
  11. حسین دهمرد

    ۵ آذر ۱۴۰۳
    سوابق: (2686 ديدگاه)

    در بخش فنی هم دسته‌موتورها زودتر از آنچه باید خراب می‌شدند و پولوس‌ها می‌بریدند.
    گشتاور سیصد نیوتون متری توام باشی زود میبری . دف جلو رو چه به قدرت

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

لطفاً از نوشتن به‌صورت پینگلیش، اجتناب نمایید. نظرات حاوی توهین، عبارات غیراخلاقی، سیاسی، مطالب غیر مرتبط، اسپم، ترول و تبلیغاتی پذیرفته نمی‌شوند. برای تغییر آواتار خود می‌توانید از سایت گراواتار استفاده نمایید.

دکمه بازگشت به بالا