نگاهی به دوج پاور واگن، اولین پیکاپ آفرود جهان

دوج پاور واگن که در سال ۱۹۴۵ بر پایهٔ کامیون‌های نظامی جنگ جهانی دوم معرفی شد، اولین پیکاپ ۴×۴ تولیدی جهان بود. هنوز هم تعداد انگشت‌شماری از نمونه‌های فرسوده این خودرو در مناطق روستایی گیلان تردد می‌کنند.

پیکاپ‌های آفرودی این روزها بسیار محبوب شده‌اند و نام‌هایی مثل فورد رپتور، شورلت ZR2 و رم TRX را زیاد می‌شنویم ولی شاید جالب باشد بدانید که اولین پیکاپ آفرودی جهان چندین دهه پیش ساخته شد یعنی زمانی که کسی هنوز با مفهوم پیکاپ آفرودی آشنایی نداشت. این خودرو، قدرت، توانایی و جان‌سختی لازم برای فتح مسیرهایی را داشت که هیچ پیکاپ دیگری توان عبور از آن را نداشت. در آن زمان، دوج پیکاپ منحصربه‌فردی را برای انجام کارهایی بیش از یدک کشی و حمل بار ساخت.

دوج پاور واگن، اولین پیکاپ آفرودی جهان

داستان توانایی آفرود در پیکاپ با دوج پاور واگن آغاز شد. این خودرو مدت‌ها قبل از آنکه پیکاپ‌های مدرن به فکر بیراهه نوردی بیفتند، استانداردی را برای توانایی‌های آفرود در دنیای پیکاپ‌ها تعیین کرد. پاور واگن که در سال ۱۹۴۵ معرفی شد، از کامیون‌های نظامی جنگ جهانی دوم مشتق شده بود و به اولین پیکاپ تولیدی ۴×۴ تبدیل شد که در دسترس غیرنظامیان و عموم مردم قرار گرفت. پاور واگن خیلی زود نظر کشاورزان، دامداران و همهٔ کسانی که به یک ماشین کاری برای مسیرهای ناهموار نیاز داشتند را جلب کرد. پیکاپ آفرودی دوج ابتدا با یک پیشرانهٔ ۶ سیلندر خطی با ۹۴ اسب بخار قدرت و ۲۵۰ نیوتن متر گشتاور به بازار عرضه شد که برای آن زمان ارقام قابل‌توجهی بودند. طی سال‌های بعد نیز پیشرانه‌های قوی‌تری مثل ۴.۱ لیتری شش سیلندر خطی، ۵.۲ لیتری V8 و ۵.۹ لیتری V8 زیر کاپوت پاور واگن قرار گرفتند.

پاور واگن به گیربکس چهار سرعته دستی، سیستم دو دیفرانسیل پارت تایم و اکسل‌های صلب با فنرهای شمش مجهز بود که توانایی‌های آفرود جدی را برای پیکاپ به ارمغان می‌آورد. علاوه بر این، فاصلهٔ زیاد از زمین، قفل دیفرانسیل‌های جلو و عقب و شاسی فولادی مستحکم باعث می‌شد این خودرو در جاده‌های خاکی، مسیرهای سنگلاخی و زمین‌های گل‌آلود توانمندتر از پیکاپ‌های معمولی باشد. این در حالی است که امروز فقط پیکاپ‌های آفرودی رده‌بالا مثل فورد رنجر رپتور و شورلت کلرادو ZR2 بایسون به قفل دیفرانسیل جلو و عقب مجهز هستند.

ویژگی‌های آفرودی دوج پاور واگن

پاور واگن بر اساس کامیون‌های نظامی دوج WC ساخته شد که در جنگ جهانی دوم استفاده می‌شد و اولین پیکاپ ۴×۴ بود که به تولید انبوه رسید. سیستم دو دیفرانسیل این پیکاپ به گیربکس کمکی دو سرعته مجهز بود که امکان انتخاب دنده‌های سنگین و سبک را فراهم می‌کرد. علاوه بر این، اکسل‌های صلب جلو و عقب و تعلیق فنر شمش هم انعطاف بالایی را فراهم می‌کرد تا پیکاپ بتواند به‌راحتی از مسیرهای سنگلاخی و شیب‌های تند عبور کند. پاور واگن به لطف اوورهنگ‌های کوتاه جلو و عقب نیز می‌توانست موانعی که پیکاپ‌های دیگر را زمین‌گیر می‌کرد پشت سر بگذارد. گیربکس چهار سرعتهٔ دستی این پیکاپ با دنده یک بسیار سنگین هم خزیدن از روی صخره‌ها با سرعت پایین و یدک‌کشی‌های سنگین را آسان می‌کرد. با این ویژگی‌ها، پاور واگن نام خود را به‌عنوان پیشگام پیکاپ‌های آفرود در تاریخ ثبت کرد و تأثیر آن هنوز هم در پیکاپ‌های امروزی قابل‌مشاهده است که نشان می‌دهد بسیار جلوتر از زمان خود بوده است.

دیگر پیکاپ‌های آفرودی اولیه

در همان سال‌هایی که دوج پاور واگن تازه به بازار آمده بود، خودروهای باری آفرودی دیگری هم تولید و عرضه شدند که همان ایدهٔ دوج را دنبال می‌کردند.

ویلیز جیپ تراک

ویلیز جیپ تراک که بر اساس شاسی جیپ CJ-2A ساخته و از سال ۱۹۴۷ تا ۱۹۶۵ تولید شد، یکی از اولین پیکاپ‌های غیرنظامی چهارچرخ محرک جهان بود. این در حالی بود که شورلت و فورد حدود یک دهه بعد یعنی اواخر دههٔ ۵۰ اولین پیکاپ‌های چهارچرخ محرک خود را عرضه کردند. مثل پاور واگن، جیپ تراک هم ابتدا برای کاربردهای نظامی طراحی شد ولی خیلی زود در بین کشاورزان، تجار و طبیعت‌گردان طرفدار پیدا کرد. این پیکاپ هم با اکسل‌های صلب جلو و عقب و فاصلهٔ زیاد از زمین، برای مسیرهای سخت مناسب بود. جیپ تراک با پیشرانه‌های ۲.۲ لیتری چهار سیلندر عرضه شد که ابتدا ۶۳ و بعداً ۷۵ اسب بخار قدرت تولید می‌کردند. هرچند این پیشرانه‌ها قدرت کمی داشتند ولی قابل‌اعتماد و برای استفاده‌های کاری مناسب بودند.

مرسدس بنز یونیماگ

یونیماگ که به‌عنوان یک ماشین کشاورزی در آلمان بعد از جنگ طراحی شد تا بتواند در زمین‌های کشاورزی صعب‌العبور مورداستفاده قرار گیرد، ابتدا توسط شرکت بوهرینگر تولید می‌شد. یونیماگ برخلاف تراکتورهای آن سال‌ها، چرخ‌های هم‌اندازه، دو دیفرانسیل و محورهای پورتال داشت که توانایی‌های آفرود فوق‌العاده‌ای را فراهم می‌کرد. این خودرو به پیشرانهٔ ۱.۷ لیتری دیزلی OM636 مرسدس مجهز شده بود که ۲۵ اسب بخار قدرت داشت. دوام و توانایی‌های یونیماگ خیلی زود توجه دایملر بنز را جلب کرد و در سال ۱۹۵۱ تولید این وسیلهٔ توانمند را در دست گرفت و کاربری آن را از ماشین کشاورزی به استفاده‌های نظامی، نجاتی و… گسترش داد.