وایپر یکی از محبوب‌ترین نام‌ها در تاریخ خودروسازی آمریکا محسوب می‌شود. در این مطلب مرور کاملی بر تاریخچهٔ این افعی V10 خواهیم داشت.
در اوایل دههٔ ۹۰ بازار هیچ کمبودی از سوپرکارهای گران و قدرتمند نداشت ولی دوج همهٔ آن‌ها را نادیده گرفت. این شرکت وایپر را با معیار قرار دادن کوروت، کپی‌برداری از هوندا NSX یا آمریکایی کردن یکی از مدل‌های فراری خلق نکرد بلکه برای ساخت سوپرکار خود، تخصص کارول شلبی، طراحی تایم گیل، پیشرانهٔ پیکاپ رم و مهندسی لامبورگینی را ترکیب کرد. نتیجهٔ این کار تولد یک درگستر خالص تمام آمریکایی بود که به رانندگان بی‌تجربه رحم نمی‌کرد. با پدال همراه باشید تا چگونگی تولید و چرایی مرگ وایپر را مرور کنیم.
نیاز به احیای دوج
دوج در دههٔ ۶۰ و اوایل دههٔ ۷۰ در خط مقدم جنگ اسب بخار می‌جنگید. چارجر یکی از قوی‌ترین ماسل کارهای آن زمان بود و چلنجر با پیشرانه‌های افسانه‌ای همی ارائه میشد. در دههٔ ۸۰ اما سبد محصولات دوج کاملاً متفاوت شد. اکثر محصولات این شرکت حالا خودروهای جمع‌وجور و دیفرانسیل جلویی بودند که بعضاً با همکاری میتسوبیشی ساخته می‌شدند. این موضوع وجههٔ هیجان‌انگیز برند دوج را کاملاً کمرنگ کرد. به همین دلیل، مدیران دوج به این نتیجه رسیدند که شرکت به یک پرچم‌دار هیجان‌انگیز نیازی فوری دارد.
ادامهٔ میراث شلبی کبرا
«باب لوتز»، مدیر عملیاتی وقت کرایسلر رؤیای ساخت تفسیری مدرن از شلبی کبرا را در سر می‌پروراند. وی یک خودروی سادهٔ دونفره با پیشرانه‌ای عظیم و طراحی تهاجمی را در نظر داشت و میخواست برای کنترل هزینه‌ها تا حد امکان از قطعات موجود استفاده کند. لوتز برای اینکه رئیس وقت کرایسلر «لی یاکوکا» را متقاعد به صدور مجوز ساخت چنین خودرویی کند، از «کارول شلبی» کمک گرفت و کار توسعه به‌طور مخفیانه در سال ۱۹۸۸ آغاز شد.
پیش‌نمایش وایپر، سال ۱۹۸۹
دوج با رونمایی از کانسپت وایپر RT/10 در نمایشگاه دیترویت ۱۹۸۹ همه را غافلگیر کرد. این ماشین با عرض زیاد و ارتفاع کم، شبیه هیچ خودروی دیگری نبود چه رسد به محصولات آن زمان دوج. این کانسپت چنان با واکنش مثبتی از سوی علاقه‌مندان مواجه شد که یاکوکا از لوتز خواست در اسرع وقت تیمی جمع کرده و آن را به خودرویی تولیدی تبدیل کند.
نسل اول وایپر، سال ۱۹۹۱
نسخهٔ تولیدی وایپر در سال ۱۹۹۱ در مسابقهٔ ایندیاناپلیس ۵۰۰ با کارول شلبی که پشت فرمان نشسته بود رونمایی شد. این خودرو که توسط «تام گیل» طراحی شده بود، در مسیر تبدیل از کانسپت به نسخهٔ تولیدی تغییر چندانی را تجربه نکرد و همان ویژگی‌های کانسپت مثل اگزوزهای جانبی و فقدان دستگیرهٔ در بیرونی حفظ شده بودند. هرچند پروتوتایپ وایپر با موتور V8 ساخته شد اما دوج نهایتاً تصمیم گرفت سوپرکار خود را به پیشرانهٔ V10 مجهز کند. کرایسلر برای ساخت این پیشرانه از تخصص شرکت‌های مختلف خود استفاده کرد. در آن زمان دوج در حال توسعهٔ یک موتور V10 چدنی برای پیکاپ‌های رم بود اما این موتور به دلیل وزن سنگین امکان استفاده در یک خودروی اسپرت را نداشت.
به همین دلیل، از لامبورگینی که آن زمان متعلق به کرایسلر بود خواسته شد این موتور V10 را به‌صورت آلومینیومی بسازد. نتیجه خلق یک موتور ۸ لیتری تنفس طبیعی با ۴۰۰ اسب بخار قدرت بود که از طریق یک گیربکس شش سرعتهٔ دستی به چرخ‌های عقب نیرو میداد. وایپر با وزن ۱۴۸۷ کیلوگرم، ظرف ۴.۶ ثانیه از صفر به سرعت ۹۶ کیلومتر بر ساعت می‌رسید. این خودرو اما از سیستم‌های الکترونیکی کمکی مثل ترمز ABS بی‌بهره بود و درنتیجه راندن آن به مهارت بالایی نیاز داشت. وایپر در اولین سال حضور کامل در بازار یعنی ۱۹۹۳ تعداد ۱,۳۹۶ دستگاه فروخت.
نسل دوم وایپر، سال ۱۹۹۶
نسل دوم وایپر که در سال ۱۹۹۶ راهی بازار شد، تغییرات زیادی را تجربه کرد. قدرت موتور V10 به ۴۱۵ اسب بخار افزایش پیدا کرد و استفاده از قطعات آلومینیومی تعلیق وزن غیر فنر سوار را کاهش داد. حالا یک سقف فلزی قابل برداشتن هم قابل سفارش بود درحالی‌که در سال ۱۹۹۶ هم نسخهٔ کوپه با نام GTS و ۴۵۰ اسب بخار قدرت معرفی شد. این نسخه نسبت به وایپر رودستر برای استفاده‌های روزمره مناسب‌تر بود. دوج به بهبود نسل دوم وایپر همچنان ادامه میداد و در سال ۱۹۹۹ پکیج پرفورمنس ACR را ارائه کرد. تولید این نسل در سال ۲۰۰۲ خاتمه یافت.
موفقیت در لمانز، سال ۱۹۹۸
دوج که میخواست ثابت کند وایپر مثل شلبی کبرایی که از آن الهام گرفته بود توان پیروزی در مسابقات را هم دارد، نسخه‌ای بنام GTS-R را در سال ۱۹۹۸ به مسابقهٔ لمانز فرستاد. این خودرو که رتبهٔ اول کلاس خود و رتبهٔ یازدهم کلی را کسب کرد، توانست انبوهی از پورشه‌های ۹۱۱ را مغلوب کند. پیروزی در لمانز برای خودرویی مثل وایپر که بیشتر به‌عنوان یک درگستر در نظر گرفته شده بود شگفت‌انگیز بود و به همین دلیل دوج در سال ۱۹۹۹ دوباره وایپر را به لمانز برد و شش جایگاه اول در ردهٔ GTS کسب کرد.
نسل سوم وایپر، سال ۲۰۰۲
پیش‌نمایش نسل سوم وایپر در سال ۲۰۰۰ با معرفی کانسپتی بنام GTS-R ارائه شد. در این نسل حجم موتور از ۸ به ۸.۳ لیتر و قدرت به ۵۰۰ اسب بخار افزایش پیدا کرد. علاوه بر این، چند صد کیلوگرم هم از وزن خودرو کاسته شد تا چابک‌تر شود. این نسل از وایپر هم ابتدا فقط به‌صورت کانورتیبل تولید میشد اما سه سال بعد نسخهٔ کوپهٔ آن با ۵۱۰ اسب بخار قدرت به بازار آمد. این نسل بیشترین فروش سالانه را برای وایپر به همراه آورد و ۲,۱۰۳ دستگاه در سال ۲۰۰۳ فروخت.
نسل چهارم وایپر، سال ۲۰۰۸
هرچند نسل چهارم وایپر ظاهری مشابه نسل قبلی داشت اما زیر این ظاهر آشنا به‌روزرسانی‌های قابل‌توجهی پنهان شده بود. دوج یک بار دیگر حجم موتور را افزایش داد و به ۸.۴ لیتر رساند که ۶۰۰ اسب بخار قدرت را به ارمغان آورد. نسخه‌های کوپه و کانورتیبل همچنان ارائه می‌شدند و برای علاقه‌مندان به پیست هم نسخهٔ ACR با وزن کمتر و داون‌فورس بیشتر تدارک دیده شد.
اولین خداحافظی وایپر، سال ۲۰۱۰
هرچند فروش وایپر در نسل‌های سوم و چهارم افزایش پیدا کرد اما این هنوز هم خودرویی با تیراژ پایین بود که هزینهٔ توسعه و ساخت بسیار بالایی داشت. به همین دلیل، وقتی کرایسلر در سال ۲۰۰۹ اعلام ورشکستگی کرد و فروش سالانهٔ وایپر به تنها ۴۸۲ دستگاه کاهش یافت، رئیس دوج اعلام کرد تولید این خودرو تا تابستان ۲۰۱۰ به پایان می‌رسد. وی گفت این نام ممکن است دیر یا زود بازگردد.
نسل پنجم وایپر، سال ۲۰۱۲
پس از حدود دو سال وقفه، وایپر با نسل پنجم در سال ۲۰۱۲ بازگشت اما دیگر نام دوج را روی خود نمی‌دید زیرا این خودرو حالا به بخش SRT منتقل شده بود. وایپر در این نسل فقط به‌صورت کوپه تولید میشد درحالی‌که قدرت به ۶۴۰ اسب بخار افزایش یافت. وایپر همچنین ۶۸ کیلوگرم وزن کم کرد تا به وزن ۱۴۹۹ کیلوگرم برسد که تنها ۱۱ کیلوگرم بیشتر از نسل اول بود. در این نسل برای مطابقت با قوانین ایمنی، وایپر با اکراه راضی به نصب سیستم کنترل پایداری شد. بااین‌حال، اوضاع فروش افعی خوب نبود و بیشترین فروش خود را در سال ۲۰۱۴ با تنها ۷۶۰ دستگاه تجربه کرد.
بازگشت به دوج، سال ۲۰۱۴
زمانی که کرایسلر در سال ۲۰۱۴ بخش SRT را حذف کرد، وایپر دوباره به برند دوج بازگشت. حالا قدرت هم به ۶۴۵ اسب بخار افزایش یافت اما گیربکس همچنان فقط شش سرعتهٔ دستی بود. دوج تلاش میکرد وایپر را تا حد امکان آنالوگ و ابتدایی نگه دارد اما همین پافشاری بیش‌ازحد به میخ تابوت افعی تبدیل شد.
پایان وایپر، سال ۲۰۱۷
در سال ۲۰۱۵ دوج رسماً اعلام کرد که در سال ۲۰۱۷ به تولید وایپر پایان می‌دهد. این شرکت همچنین به تعطیلی کارخانهٔ تولید وایپر در دیترویت و تبدیل آن به موزهٔ خودروهایش هم اشاره کرد. این خبر اما تعجب‌آور نبود زیرا فروش نسل پنجم وایپر هیچ‌گاه از ۱۰۰۰ دستگاه در سال فراتر نرفت. همچنین گفته می‌شود ازآنجایی‌که در سال ۲۰۱۸ ایربگ‌های جانبی در آمریکا اجباری میشد و دوج تمایلی به صرف هزینهٔ برای تجهیز وایپر به این ایربگ‌ها نداشت، به تولید آن زودتر از زمانی که برنامه‌ریزی شده بود خاتمه داد.
آمار فروش وایپر
طبق آمارها، دوج بین سال‌های ۱۹۹۱ تا ۲۰۱۷ حدود ۳۰ هزار دستگاه وایپر فروخته است که از این تعداد حدود ۷,۸۰۰ دستگاه سهم نسل اول، ۹,۲۰۰ دستگاه نسل دوم، ۸ هزار دستگاه نسل سوم، ۲,۷۰۰ دستگاه نسل چهارم و ۲,۵۰۰ دستگاه نسل پنجم بوده است. در طول این سال‌ها، دوج هیچ‌گاه فرمول اصلی وایپر یعنی موتور V10 تنفس طبیعی، گیربکس دستی و دیفرانسیل عقب را تغییر نداد و هرچند شایعاتی به بازگشت این ماشین با پیشرانهٔ V8 هلکت و گیربکس اتوماتیک اشاره می‌کردند اما این اتفاق هیچ‌گاه رخ نداد.
بیلمیش
۲۴ اسفند ۱۴۰۲ماشین یعنی همین و بس
net
۲۴ اسفند ۱۴۰۲کاپوت جلو وایپر با عقبش تقارن نداره و کاپوت جلو مثل ماشین های شوتینگ بریک کشیده هست
Taha Ayoobi
۲۴ اسفند ۱۴۰۲یعنی از وایپر هم ایراد میگیری 😂
HFball
۲۴ اسفند ۱۴۰۲زیباییش به همینه اتفاقا
خیلیا بخاطر همین سبط طراحی انقد دوسش دارن
دوج وایپر ینی اصالت خالص…
چیزی که هیچوقت تن به عوض کردن امضا و نمادش نداد…
مرگ رو ترجیح داد ولی حاضر نشد دست به دیفرانسیل عقب و گیربکس دستی و پیشرانه تنفس طبیعی بزنه و امضای طراحیش هم ترکیبی از هنر زیبایی و خشم و اصالت بود…
چیزی که این افسانه رو تبدیل به یک افعیِ وحشی میکرد.🥲
Cyber truck punk
۳۰ فروردین ۱۴۰۳قرار بود تفسیری مدرن از شلبی کبرا لجندری باشه ولی همین زیاده روی بر سنتی بودن نابودش کرد.
فقط باید خودش رو به روز میکرد فقط همین.
در کل تسلیت.
R.I.P
parhamiof
۲۴ اسفند ۱۴۰۲یکی از خاص ترینا و خفن ترینای زمان خودش بود که مثل کوروت c8 قوانین سوپر اسپرتارو تغییر داد.
واقعا حیف که این افعی رفت.
Taha Ayoobi
۲۵ اسفند ۱۴۰۲پرهام از یه طرف هم میشه گفت خوب شد رفت
نمیخوام بگم باید میرفت و… خودم دوست دارم دوباره بیاد
برا این میگم نیاد که یه دفعه خدایی نکرده برندارن هیبریدی یا الکتریکی، اتومات، V6 توئین توربو و ایناش کنن
parhamiof
۲۵ اسفند ۱۴۰۲بله طاها جان ممکن بود این اتفاق بیافته،ممکن هم بود نیافته همونطوری که کوروت الان هست.
البته احتمالش خیلی کم بود که اگه الان بود با گیربکس دستی و موتور v10 میومد.
منم خوشحالم که تو اوج خداحافظی کرد و یه خاطره خوب از خودش گذاشت نه مثل چارجر و چلنجر.
Taha Ayoobi
۲۸ اسفند ۱۴۰۲یکی از دلایلی که وایپر رفت فک کنم همین بود که توی متن هم اشاره شده بود
میخواست سنتی و کلاسیک باشه
نمیخواست مدرن باشه
ولی چلنجر و چارجر به نظرم قضیه شون فرق داره
اونا مثل وایپر ساخته نشدن برای منحصر به فرد بودن. اونا با جهت جریان جلو میرن
با اینکه به نظرم جا داشت چارجر و چلنجر هنوز بنزینی و با قیافه های قبلی تولید بشه ولی دیگه جریان همینه
اگه چارجر و چلنجر هم میخواستن تو اوج خداحافظی کنن دیگه دوج خیلی از فروششو از دست میداد
M3
۲۴ اسفند ۱۴۰۲حیف که اسطوره تولید نمیشه ولی تا ابد تو ذهن ها می مونه
البته خودم فقط تو نید فور اسپید داشتمش
مازیار
۲۴ اسفند ۱۴۰۲نسل اول یه چیز دیگه بود
یه غافلگیری اساسی
جرمی کلارکسون
۲۴ اسفند ۱۴۰۲شلبی کبرا نسل سه یکی از قشنگ ترین ماشین هایی هست که ساخته شده بنظرم بیشتر از یه لامبورگینی باهاش خوش میگذره
۲۴ اسفند ۱۴۰۲میتونستن اینو با چند تا فیس لیفت تا الان تولیدش کنن
Galant.VR4(JDM)
۲۶ اسفند ۱۴۰۲اینطور که تو متن نوشته شده هزینه تولید وایپر برای دوج بالا و میزان فروشش پایین بود! یعنی اگه هنوز تو خط تولید بود نفس دوج رو میگرفت
اما واقعا وایپر با این طراحی و پرفورمنس هیجان‌انگیزش تا 10 سال دیگه حس تازگی میده
𝐀𝐥𝐢
۲۴ اسفند ۱۴۰۲ای کاش یه نسل جدید بده بیرون حیف واقعا
مهدی
۲۴ اسفند ۱۴۰۲تو دبی یه دونه مدل ای سی
شو دیدم یعنی هیولای خداوکیلی
یه رنگ بنفش قشنگی داشت
حسرت خوردم کاش میشدش یه دونه لااقل تو ایران بود
شده حتی تو موزه
هی برم نیگاه کنم
حیف فقط حیف
AMANTE
۲۴ اسفند ۱۴۰۲با رفتن ات خیلی ها ناراحت شدن ولی الان شاید خوشحال باشن چون دیدن دوج چه بلایی سر چلنجر و چارجر آورد و اگه توی وایپر هم الان بودی احتمال زیاد بلایی مثل چلنجر و چارجر نصیب ات میشد.
یانکی من هم فرزند کسی هستم
۲۴ اسفند ۱۴۰۲یکی از نکات جذاب وایپر آرمش بود تو هر نسل آرم افعی تغییر میکرد و به ظاهر جلوی ماشین شبیه میشد.من خودم دیوانه نسل دو هستم و نسل ۵ هم دوست داشتم چون اون فرم شکستگی کمر نسل۲ بهش برگشت.این ماشین صدای خاص خودش رو داره که با هیچ ماشینی نمیشه اشتباه گرفت.پر از نکات جذابه.یکیش استرس بار کربنی ایکس شکل نسل آخر.اگزوزهای کناری.چراغ خطر عقب که افعی بود روشن میشد.وقتی دور موتور بالا میره وسط کیلومتر چهره افعی یواش یواش پدیدار میشه.کنسول پهن با دسته دنده کوتاه و اون دستی قشنگش.حیف و صد حیف کاش.دوج رو جدا میکردن و به صورت خاص و تولید محدود ماشین میساخت
Bmw
۲۴ اسفند ۱۴۰۲مطمئنی صداشو شنیدی ؟چون صداش کاملا با لامبورگینی هوراکان و آئودی r8 یکیه
تنها ماشینی صداش خاصه و تکه پورشه ۹۱۱ gt3 هستش
یانکی من هم فرزند کسی هستم
۲۴ اسفند ۱۴۰۲صدای وایپر هیچ شباهتی به اون دوتا ندارد اونا میلنگ تخت هستن وایپر صلیبی.بله وایپر رو از نزدیک دیدم یه دونه تو تهران هست اولین بار که اومد سال ۸۸ بود تو پیست درگ اتوبان بابایی فرودگاه سپهر اولین درگ ایران بود با اینکه کروک بود و در ارتفاع اون پیست هم از سطح دریا خیلی بالاست رکورد دار ایران بود تا چند سال ۱۲.۵ زد بعداً بهترم شد.البته اون نسخه ۵۰۰ اسبی بود.
Royal Driver
۲۴ اسفند ۱۴۰۲البته خیلی هم شبیه موتور V10 لامبورگینی نیست، چرا یکم یاد آورشه اما صدای وایپر، صدای بسیییار بمی هست، و غرشی هست تا تیز، البته که وی۱۰ لامبو/آئودی چیزی بین غرش (توی دور پایین) و تیز (توی دور های بالاتر نه خیلی البته) هست. صدای وایپر راحت قابل تشخیصه.
Bmw
۲۴ اسفند ۱۴۰۲رویال دقیقا توصیفی که کردی درسته ولی جنس صداشون یکیه وایپر رو به بمی هست ماله اون دو تا رو به تیزی
اگه لامبو و آئودی دور پایین رانندگی کنن صداشون با وایپر هیچ فرقی نداره و قابل تشخیص نیست
AMIN (M.A.S)
۲۴ اسفند ۱۴۰۲توسعه موتور V10 برپایه موتور مگنوم 360 خود دوج انجام میشد یعنی میخواستن یه نسخه 10 سیلندر از اون موتور V8 بسازن
نسخه اولیه اون که واسه وانت توسعه پیدا کرده بود قدرت 310 اسبی و گشتاور 610 نیوتون متری داشت (این حجم گشتاورو تو دور 2400RPM داشت!!!)
بعد توجه مهندسای تیم وایپر به این موتور جلب شد اما ضعف قدرت پایین و وزن سنگینش باعث شد موتورو برای لامبورگینی ارسال کنن تا یه نسخه مناسب ماشین اسپرت ازش بسازه
همونطور که تو متن گفته شد لامبورگینی بلاک ماشینو الومینیمی کرد و توان خروجیشو تا حدود ۴۰۰ اسب رسوند که رو فاز اولیه وایپر نصب شد و جالبه که فک کنم اول وایپر معرفی شد و بعد نسخه وانت رم V10
بعدا حجم موتور توی نسل ۳ به ۸.۳لیتر و توی فاز چهارم به ۸.۴ لیتر رسید و جالبه بدونید که مک‌لارن و ریکاردو توی توسعه نسخه ۸.۴ لیتری واسه نسل چهارم کمک کردن
واسه نسل چهار تو موتور جدا از افزایش حجم از میل سوپاپ جدید و یاتاقانای متفاوت استفاده کردن و کار جالب دیگشون ابداع زمانبندی متغیر روسوپاپ دود بود
کار دیگه نسل چهارم این بود که لوله کراس پایپ رو که باعث گرمی کابین میشد رو حذف کردن و از هدرز لوله مستقیم استفاده کردن
واسه انتقال قدرت به خاطر افزایش قابل توجه گشتاور گیربکس T56 با نسخه بروز شده TR6060 جایگزین شد و برای اولین بار از دیفرانسیل لغزش محدود استفاده شد
اشاره جالبی به حضور وایپر توی لمانز شد و قهرمانیش ولی جالبه بدونید که وایپر مخصوصا همون نسخه GTS R نسل دوم یه ماشین مسابقه ای واقعا موفق هست جدا از قهرمانی ۹۸ و ۹۹ و ۲۰۰۰ لمانز (توی کلاس خودش) وایپر یه دوره قهرمان رولکس ۲۴ دیتونا سه دوره مسابقه ۲۴ ساعته نوربرگ رینگ در مجموع شده و از سایر پیروزی هاش میشه به یه دوره پیروزی مسابقه سبرینگ و خیلی عناوین دیگه توی کلاس خودش (مثلا ۳ دوره دیگه مسابقه نوربرگ رینگ که هرچند قهرمان کل نشد ولی توی کلاس قهرمان شد) اشاره کرد
🤡
۲۴ اسفند ۱۴۰۲عجب اطلاعاتی
یانکی من هم فرزند کسی هستم
۲۴ اسفند ۱۴۰۲روی موتورهای پوشراد زمان بندی رو ورودی گذاشته بودن ولی روی دود واقعا شاهکار داج بود.یه قطعه مجزا روی میل سوپاپ هست خیلی روش جالبیه فکر کنید یه میل سوپاپ برای ۱۰ سیلندر تو یوتیوب هست حتمن نگاه کنید
Mohammad hasan
۲۵ اسفند ۱۴۰۲میرزا
ده سیلندر خطی که نیست
خورجینی که میشه پنج جفت
بادامک…
از میل سوپاپ یه موتور شش
سیلندر کوچک تره با این تفاسیر
تعریف هم میخواید بکنید حرفه ای تعریف کنید
رو موتور های وی ۸ همی دوج که به تازگی هم از رده خارج شدن سیستم cvvt یا تایمینگ متغیر سوپاپ ها نصب شده بود
Royal Driver
۲۴ اسفند ۱۴۰۲اطلاعات کامل و بی نقص، همین درسته!
اوایل ۲۰۰۰، نسخه مسابقاتی وایپر خیلی رقابت خاص و تکرار نشدنی رو با فراری 550 GTS داشتن توی کلاس جی‌تی‌اس مسابقات فیا جی‌تی. همینطور لمانز کلاس GTS. که ۲۰۰۳ جفت لمانز کلاس GTS و قهرمانی FIA GT نصیب فراری ۵۵۰ مارانلو GTS شد پس از رقابت شدید با وایپر، چون خیلی وایپر OP بود. اون سال ها خیلی قدرت داشتن وایپر و فراری. قبل از اینکه پدیده‌ای به نام MC12 GT ظهور کنه و قدرتو تو چنگ بگیره.
Siyavash
۲۴ اسفند ۱۴۰۲به نظرم وایپر جزو معدود ماشین های هست که واقعا همه عاشقش بودیم مثل نیسانGTR که هیچ کس از GTR بدش نمیومد،دوج هم همینطور،اون نسخه ACR که تویه نوربرگ رینگ رکورد جاودانه زد اونو خیلی دوس داشتم واقعا یه ترکیب سنتی و قدرتی از یه ماشین بود …
آرزو میکنم هرچی زودتر وایپر برگرده ….💯💯💯❤️❤️❤️
مهدی
۲۴ اسفند ۱۴۰۲احتمالا مشکلات شدید کیفی و خرابی های مستمر داشته وگرنه از نظر ظاهر و عدد و رقم شاید جذابتر از کوروت هم نسل خودش بود
Arya
۲۴ اسفند ۱۴۰۲7 سال پیش قدرشو ندونستن از رده خارج شد ولی حالا همه فهمیدن که وایپر چه اعجوبه ای بوده.حاضرم شرط ببندم اگه همین الان شرکت دوج اعلام کنه که قراره 1000 وایپر تولید بشه در کمتر از یک روز همه اش به فروش میره
Taha Ayoobi
۲۴ اسفند ۱۴۰۲نیست رو دستش
amirboss
۲۴ اسفند ۱۴۰۲کوروت رو هر ننه قمری میتونه سوار شه اما رانندگی با وایپر کار حرفه ای هاست.
reza-a
۲۴ اسفند ۱۴۰۲ماشین ها به دلیل های مختلفی میتونن خاص باشن اما وایپر به دلیل جالبی خاص بود نوع ترکیب موقعیت راننده و موتور که میشه گفت موتور جلو-وسط هست یعنی برعکس اکثر ماشین های موتور وسط که موتور پشت راننده‌ست تو این ماشین موتور وسط اما جلوی راننده‌ست و ماشین های کمی این سبک هستن مثل بنز اس ال اس که تو تیتر مقایسه وایپر و اس ال اس بهشون پسر عموهای تقریبا مشابه میگفتن البته اس ال اس مهندسی دیوانه واری داشت ولی وایپر به سبک آمریکایی دیوانه وار بود با اون موتور عظیم که بزرگترین موتور تولیدی در زمان خودش بود و خیلی جالب بود که تو مقاله نوشته موتور وایپر رو لامبورگینی توسعه داده!
ابوالفضل
۲۴ اسفند ۱۴۰۲اسطوره تا ابد ❤️
طراحی نسل ۵ چند سال از خودش جلوتر بود
حیف دیگه تولید نمیشه 🥲
Royal Driver
۲۴ اسفند ۱۴۰۲واقعا این ماشین حیف شد. نسل مورد علاقه من همون SRT-10 هست (۲۰۰۵-۲۰۰۸). شاید بعضیا بگن نه زیاد زیبا نیست و نسل اول و آخر بهترن، اما SRT-10 (مخصوصا با رنگ آبی و خطوط سفید) با اون چراغای جلوی درشتو خوشگلش و خطوط خشن روی کاپوت، واقعا رویای خیلیا بود، یک افعی حقیقی بود. تایر های پهن و کابین پلاستیکی تیره رنگش، از ویژگی های دوست داشتنیش بود، اوایل ۲۰۰۰، رقیب خوبی برای C6 کوروت بود، اما وایپر همیشه توی یک لیگ دیگه بود، با بقیه فرق داشت… وایپر واقعا این حقش نبود به سرش بیاد، نه وایپر، نه چارجر و نه چلنجر… دیگه دوجی وجود نداره..
مسعود
۲۵ اسفند ۱۴۰۲هه بیان از ایران خودرو یاد بگیرن پژو 30سال پیشو هی یه چراغ روش عوض میکنن و میفروشن
Ali-SV
۲۶ اسفند ۱۴۰۲در اصل وایپر برادر ناتنی گالاردو هست خیلیا میگن انجین ده سیلندر لامبو خیلی خوب عمل کرده ازش تو وایپر استفاده شد تو آئودی استفاده شد ولی یچیز جالب اینه وایپر با انیج ۱۰ سیلندر و حجم ۶.۴ لیتر با قدرت خروجی ۶۴۵ اسب خیلی کم نیست ؟!
Taha Ayoobi
۲۸ اسفند ۱۴۰۲اول اینکه 8.4 لیتر بوده نه 6.4
دوم اینکه این برمیگرده به همون مطلبی که من همیشه میگم
وقتی آمریکا از یه موتور قدرت کم میگیره به این دلیل نیست که آمریکا تو این زمینه نا توانه.
بلکه دست خریدا بازه برای تیون
الان همین وایپر رو یه سیستم توئین توربو بذار روش میره بالای 1000 اسب
یا سوپر شارژ