نبرد دایناسورها! جنگ تن‌به‌تن رم TRX و فورد رپتور برای تاج‌وتخت

تراک‌های آمریکایی یاغی‌هایی هستند که در جنگ با یکدیگر رحم ندارند و از همین طریق طی سال‌ها به تکامل رسیده‌اند. در این میدان نبرد خونین اما فورد F150 رپتور قهرمان بلامنازع تراک‌های آفرودی پرفورمنس بالا بوده و به مدت یک دهه است که به‌عنوان یک شاهکار برجسته، بر این بخش از بازار سلطنت می‌کند. در طول این سال‌ها هرچند رقبای نه‌چندان قلدری از شورلت و تویوتا به میدان نبرد پیکاپ‌های آفرودی کارخانه‌ای پای گذاشته‌اند اما رم TRX اولین رقیبی است که واقعاً تخت پادشاهی رپتور را تهدید می‌کند. با نگاه به زیر کاپوت TRX، این تهدید جدی کاملاً مشخص می‌شود زیرا نیروگاه ۶.۲ لیتری V8 سوپرشارژ هلکت با ۷۰۲ اسب وحشی به‌راحتی موتور ۳.۵ لیتری V6 توئین توربوی ۴۵۰ اسب بخاری رپتور را مغلوب می‌کند.

TRX برای مأموریت خود مثل رپتور با شاسی نردبانی تقویت‌شده، قطعات عظیم سیستم تعلیق و سیستم چهارچرخ محرک تمام‌وقت بسیار توانمند، کاملاً مجهز شده است. هردو پیکاپ روی لاستیک‌های بزرگ آل‌ترین با ارتفاعی نزدیک به ۹۰ سانتیمتر قرار گرفته‌اند که به لطف کمک‌فنرهای تطبیقی می‌توانند بیشتر از ۳۰ سانتی‌متر بالا و پایین شوند؛ اما تفاوت اصلی در سیستم تعلیق عقب خودروها است یعنی جایی که رم با تعلیق چند اتصالی و کمک‌فنرهای پیچشی در برابر فنرهای شمش سنتی رپتور قرار می‌گیرد. هرچند هردو پیکاپ در ظاهر شبیه نسخه‌های معمولی خود هستند اما محورهای عریض‌تر و بدنه‌های تهاجمی موجب می‌شود در جاده‌ها هیچ‌گاه با دیگر نسخه‌های فورد F150 و رم ۱۵۰۰ اشتباه گرفته نشوند.

پیشرانهٔ بزرگ و بدنهٔ دو کابین اختصاصیِ TRX، آن‌را به پیکاپی گران با قیمت پایهٔ ۷۱,۷۹۰ دلار تبدیل کرده است اما باید به یاد داشت که این رقم برای قوی‌ترین پیکاپ کارخانه‌ای دنیا مطالبه می‌شود. آپشن‌های اضافه نیز قیمت نمونهٔ مورد آزمایش ما را به ۸۹,۶۵۶ دلار افزایش داده‌اند که نزدیک به ۸ هزار دلار آن به خاطر ویژگی‌های لوکس و رفاهی تجهیزات سطح ۲ رم است. از سوی دیگر، قیمت رپتور از ۵۵,۱۵۰ دلار در نسخهٔ یک‌ونیم کابین آغاز می‌شود. ما از فورد خواستیم نسخهٔ بزرگ‌تر دو کابین را در اختیار ما قرار دهد که قیمت آن از ۵۸,۱۳۵ دلار شروع می‌شود اما در دسترس نبود. به همین دلیل، یک رپتور دو کابین سوپر کرو با ۱۵,۶۵۵ دلار آپشن (شامل ناوبری، دوربین ۳۶۰ درجه، سیستم صوتی B&O و…) و قیمت کلی ۷۳,۷۹۰ دلار را اجاره کردیم.

رقابت ما از پیست آزمایشی آغاز شد و سپس از طریق بزرگراه‌ها به سمت غرب و تپه‌های ساحلی مرتفع پارک ایالتی میشیگان راهی شدیم. این فضایی عمومی است که در آن می‌توان این دایناسورها را آزاد کرد. ما هردو پیکاپ را آزادانه در محیطی که برای آن طراحی شده‌اند یعنی ۴۵۰ هزار هکتار تپه و شن و ماسه بررسی کردیم. در پایان این نبرد سخت، یکی از آن‌ها تاج پادشاهی بهترین پیکاپ آفرودی تولیدی دنیا را بر سر خواهد گذاشت پس بیایید مبارزه را آغاز کنیم.

مقام دوم: فورد رپتور

ویژگی‌های مثبت: بسیار توانمند در آفرود، بسیار سریع، قیمت پایهٔ جذاب

ویژگی‌های منفی: پیشرانهٔ V6 بی‌روح، هندلینگ سست، کابین قدیمی

حکم کلی: F150 خشن فورد باید به باشگاه ورزش بازگردد

نسل کنونی رپتور هنوز هم خودرویی شکست‌ناپذیر احساس می‌شود. این ماشین با ۲,۱۹۲ میلی‌متر فاصله میان محورهای خود، روی جاده مثل یک هجده چرخ به نظر می‌رسد اما بااین‌وجود در آزمایش ما ظرف ۵.۳ ثانیه از صفر به سرعت ۹۶ کیلومتر بر ساعت رسید که برای هر پیکاپی سریع محسوب می‌شود. بااین‌حال رپتور در مسابقهٔ درگ در برابر رم سوپرشارژ امیدی به پیروزی نخواهد داشت. در حالت درجا، اگر یک TRX در کنار فورد باشد به‌سختی می‌تواند فهمید که پیشرانهٔ رپتور روشن است ولی در پیکاپ فورد سروصدای بیشتری به کابین وارد می‌شود. طی آزمایش ما، در داخل فورد ۸۳ و در داخل رم ۸۰ دسی‌بل صدا ثبت شد.

هرچند هردو پیکاپ در هر مسیری سواری راحتی دارند اما هندلینگ رپتور بی‌دقت‌تر و شلخته‌تر احساس می‌شود. کمک‌فنرهای تطبیقی فاکس ریسینگ که در مدل ۲۰۱۹ به این پیکاپ اضافه شدند به‌خوبی لاستیک‌های ۳۴.۴ اینچی آل‌ترین گودریچ که به تعلیقی با فضای نوسان زیاد (۳۳۰ میلی‌متر در جلو و ۳۵۳ میلی‌متر در عقب) متصل شده‌اند را مدیریت می‌کنند اما حتی وقتی این کمک‌فنرها در سفت‌ترین حالت خود باشند هم رپتور در پیچ‌ها به چپ و راست خم می‌شود، تکان می‌خورد و همیشه احساس ناپایداری دارد. لاستیک‌های عریض خودرو نیز در آزمایش شتاب جانبی تنها ۰.۷۲ جی چسبندگی را به ثبت رساندند و احتمالاً عامل کلیدی احساس مبهم و تصنعی فرمان هم همین لاستیک‌ها هستند. علاوه بر این، دست‌اندازهای بزرگ نیز لرزش‌هایی را هم در شاسی و هم در محور عقب ایجاد می‌کنند.

رپتور در تپه‌های شنی اما عملکرد کمی بهتری داشت. به لطف دیفرانسیل عقب قفل شونده، دیفرانسیل جلوی لغزش محدود تورسن سفارشی و مجموعه‌ای از سیستم‌های شاسی و قوای محرکه با حالت‌های رانندگی باجا و ماسه/گِل، رپتور در سرعت‌های بالا چابک‌تر از رم است. در همین حال، عملکرد پیکاپ فورد هنگام پرش هم بهتر و متعادل‌تر است و هنگام فرود آمدن از برخورد قسمت‌های زیرین بدنه با سطح مسیر جلوگیری می‌کند؛ اما بااین‌حال رپتور برای اینکه بتواند حریف TRX شود به‌سختی تقلا می‌کند. ۶۹۰ نیوتن متر گشتاور موتور V6 فورد موجی است که موجب می‌شود گیربکس ۱۰ سرعتهٔ اتوماتیک آن گاهی گیج شود و برای حفظ موتور در نقطهٔ مناسب دائماً دنبال دنده بگردد.

رپتور در شن‌ها و ماسه‌های نرم هم با مشکلاتی مواجه شد زیرا بازی زیاد محور عقب از کشش خودرو در تپه‌های شنی می‌کاست و هنگامی‌که چرخ‌ها برای بالا رفتن چنگ می‌زدند، موتور نمی‌توانست آن‌ها را به‌اندازه‌ای که نیاز است بچرخاند. رپتور چند بار هم بین دنده‌های مختلف گیربکس گرفتار شد و قدرت خود را از دست داد درحالی‌که TRX از همان تپه با قدرت غرش‌کنان بالا می‌رفت. به‌طورکلی، میدانیم که بسیاری از مالکان هرگز این پیکاپ‌ها را تحت‌فشار سخت قرار نمی‌دهند و رپتور برای استفاده‌های معمول هنوز خودروی قابل و توانمندی است اما هر سلطنتی باید روزی پایان یابد.

مقام اول: رم TRX

ویژگی‌های مثبت: قدرت و صدای مست‌کنندهٔ V8، سیستم تعلیق بسیار قابل‌انعطاف، وجود یک رم ۱۵۰۰ در هستهٔ آن

ویژگی‌های منفی: ابعادی حتی بزرگ‌تر از رپتور، بسیار تشنهٔ بنزین، نداشتن حالت محرک عقب

حکم کلی: سریع‌ترین و قوی‌ترین پیکاپ تولیدی تاریخ

TRX حتی در حضور رپتور هم خودرویی افراطی است. رم ۵۱ میلی‌متر بلندتر و ۴۳ میلی‌متر عریض‌تر از فورد است و لاستیک‌های گودیر رانگلر آن‌هم عریض‌تر و بلندتر از لاستیک‌های فورد هستند. البته این دایناسور دیترویتی با ۳۱۱۵ کیلوگرم وزن، نزدیک به ۴۰۰ کیلوگرم از رپتور سنگین‌تر است ولی ما گلایه‌ای دراین‌باره نداریم زیرا شاسی تقویت‌شدهٔ آن به‌اندازهٔ کافی مستحکم هست تا بتواند به‌راحتی این کوه آهنین را تحمل کند. قطعهٔ اصلی TRX نیروگاه V8 هلکت آن است که با کمک گیربکس هشت سرعتهٔ اتوماتیک وظیفه سنگین ZF این وزن سنگین را جابجا می‌کند. با فعال کردن لانچ کنترل، این رم غول‌پیکر به‌واقع مثل یک موشک ظرف ۳.۷ ثانیه از صفر به سرعت ۹۶ کیلومتر بر ساعت می‌رسد یعنی سریع‌تر از تویوتا سوپرا شش سیلندر که نصف رم وزن دارد.

رم TRX در یک‌چهارم مایل هم با ثبت زمان ۱۲.۳ ثانیه آن‌قدر سریع است که رپتور حتی نمی‌تواند به آن نزدیک شود. غرش موتور V8 بزرگ این پیکاپ نیز به همان اندازهٔ پرفورمنس چشمگیر است. از غرغر سوپرشارژر گرفته تا نعرهٔ تخت گاز، TRX از قدرت مست است. البته مصرف سوخت این موتور هم به همان اندازه وحشتناک است به‌گونه‌ای که ما در گشت‌وگذارهای عمدتاً بزرگراهی خود به‌طور متوسط رقم ۲۶ لیتر در هر صد کیلومتر را ثبت کردیم. اینکه TRX بخش عمده‌ای از راحتی داخلی و پالایش جاده‌ای رم ۱۵۰۰ را حفظ کرده شوکه کننده است. دلیل اصلی این موضوع سیستم تعلیق تمام فنر پیچشی خودرو است که فضای نوسان آن با رپتور یکسان است اما از کمک‌فنرهای تطبیقی Bilstei استفاده می‌کند که سواری بهتری را ارائه می‌کنند.

این کمک‌فنرها در حالت معمولی خود کمی سفت‌تر از کمک‌فنرهای رپتور هستند که این سفتی در حالت اسپرت بیشتر هم می‌شود اما همین موضوع کنترل بهتر بدنه در پیچ‌ها را به همراه دارد. در حالت باجا اما کمک‌فنرها به میزان قابل‌توجهی نرم می‌شوند تا ناهمواری‌های بزرگ را جذب کنند. TRX همچنین فرمان دقیق‌تر و ترمزهای بهتری هم دارد به‌گونه‌ای که از سرعت ۱۱۰ کیلومتر بر ساعت در ۵۷.۶ متر متوقف می‌شود درحالی‌که این رقم در رپتور ۵۹.۴ متر است. لانچ سریع با TRX نیاز به تنظیم پدال گاز دارد تا چرخ‌ها هرزگردی نکنند و در شن فرو نروند اما به‌محض آغاز حرکت پیکاپ، گیربکس هشت سرعتهٔ اتوماتیک همهٔ ۸۸۰ نیوتن متر گشتاور موتور همی را با سرعت و نرمی چشمگیری مدیریت می‌کند. به لطف این نیرو و مدیریت، TRX در شن و ماسه ظرف ۸.۸ ثانیه از صفر به سرعت ۹۶ کیلومتر بر ساعت رسید و به حداکثر سرعت ۱۴۵ کیلومتر بر ساعت دست یافت درحالی‌که رپتور این کار را در ۱۱.۳ ثانیه انجام داد و هرگز به آن سرعت نزدیک نشد.

TRX از تپه‌های بشدت شیب‌دار به‌سرعت بالا می‌رفت و از هر چهار لاستیک گودریچ خود ماسه‌ها را به هوا می‌پاشید و برخلاف رقیب، هیچ‌کدام از محورهای آن بازی ناخوشایندی نداشتند. با همهٔ این‌ها، انتقاداتی هم به رم وارد است که البته بسیار اندک هستند. یکی از انتقادات این است که کاش می‌شد TRX را مثل رپتور در حالت محرک عقب قرار داد اما در این خودرو صرفاً حالت‌های 4WD اتو، 4WD سبک و 4WD سنگین وجود دارد. همچنین هرچند کابین رم تکنولوژی پیشرفته‌تر و طراحی بهتری نسبت به F150 دارد اما استفاده از برخی کنترل‌ها مثل پدال‌های تعویض دندهٔ پشت فرمان و دکمه‌های حالات رانندگی روی داشبورد خیلی آسان نیست و پاسخگویی کافی را ندارند؛ اما اگر از این موارد جزئی چشم‌پوشی کنیم، TRX تلاشی خشن و کاملاً توانمند بر اساس بهترین پیکاپ نیم تنی بازار است و بنابراین هرگز قیمت بالای آن‌را زیر سؤال نمی‌بریم. رم ایدهٔ پیکاپ آفرودیِ دیوانه‌وار را به سطح بالاتری ارتقاء داده و همین موضوع موجب می‌شود TRX پادشاه جدید این قلمرو باشد.

مشخصات فنی