نگاهی اجمالی به لادا تارزان

امروز نگاهی خواهیم انداخت به اولین هاچبکی که ارتفاع سواری بالاتری داشته و بر پایه‌ی لادا سامارا ساخته شده است.

لادا تارزان چیزی بین یک مدل تولیدی و یک پروتوتایپ است. یک خودروی چهارچرخ محرک با سیستم تعلیق مستقل در هر دو اکسل. البته این خودرو موفقیت بزرگی به شمار نمی‌رود اما به عنوان یک کانسپت جالب‌توجه پیش از بسیاری از شاسی بلندهای جمع‌وجور و کراس اوورهای کنونی خود را نشان داده است.

درحالی‌که این خودرو پس از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی ساخته شده اما ما آن را متعلق به همان دوران می‌دانیم. لادا تارزان از تکنولوژی لادا سامار و نیوا استفاده کرده است. نسل اول تارزان از سال ۱۹۹۷ تا ۲۰۰۳ و تنها با تیراژ ۳۰۰ دستگاه ساخته شد.

اگرچه تارزان از بدنه‌ی سامارا استفاده می‌کند اما در واقع بر پایه‌ی آفرودر جمع‌وجور و بسیار موفق نیوا بنا شده است؛ بنابراین این خودرو از پیشرانه‌ی تنفس طبیعی ۱.۷ لیتری با قدرت ۸۰ اسب بخاری سود برده و در آن گیربکسی دستی وجود دارد.

خب نمی‌توانیم بگوییم که این خودرو چیزی بسیار خاص است اما می‌توانیم آن را به عنوان جد هاچبک های شاسی‌بلند مانند و با ارتفاع سواری بالا مثل رنو کپچر و هیوندای i20 اکتیو در نظر بگیریم. تنها تفاوت عمده این است که تارزان نه تنها به عنوان یک خودروی شهری کاربردی طراحی شده بود بلکه توانایی آفرود هم داشت.

از آنجایی که این خودرو بر پایه‌ی نیوا بنا شده پس دارای طراحی پیشرانه جلو و سیستم چهارچرخ محرک است. این سیستم سه دیفرانسیل مرکزی، جلو و عقب را بکار می‌گیرد و البته اهرم‌های تعویض حالت‌ها دربردارنده‌ی انتخاب کننده‌ی محدوده‌ی بالا/پایین و اهرم قفل دیفرانسیل مرکزی است. هر چهارچرخ خودرو دارای ترمزهای دیسکی بوده و خودرو روی رینگ‌های ۱۵ اینچی سوار است.

طراحی خارجی تارزان کار DeCon است و خب گیرا نیست. طراحان لادا سامارای سه درب استاندارد را در نظر داشته و سپرهای جدید، پوشش‌های محافظتی، مه شکن‌های متفاوت و قوس چرخ‌های پهن‌تر را به آن اضافه کرده‌اند. کابین خودرو با سامارا یکسان بوده و تنها اهرم‌های آفرود قرار گرفته در تارزان نشان دهنده‌ی تفاوت این دو خودرو هستند.