ماروسیا سری B؛ تلاش ناکام روسیه برای تولید یک سوپر اسپرت تمام‌عیار

با اینکه صنعت خودروی روسیه به خاطر تولید سوپر اسپرت‌ها شناخته نمی‌شود اما ماروسیا سری B تلاش داشت این تصویر ذهنی را تغییر دهد هرچند که در نهایت موفق نشد.


معمولاً وقتی صحبت از ابر خودروها یا همان سوپر اسپرت‌ها می‌شود کشورهایی همچون ایتالیا و آلمان با چندین دهه تاریخچه درخشان در صنعت خودروسازی به ذهن می‌آیند. شرکت‌هایی همچون فراری، لامبورگینی، پورشه و… سابقه زیادی در تولید خودروهای سریع و اسپرت داشته‌اند. از طرف دیگر باید گفت صنعت خودروی روسیه هیچ‌گاه به دلیل تولید خودروهای خاص و با استاندارد بالا شناخته نشده است و مشهورترین شرکت روسی یعنی لادا مجبور بوده محصولات مهندسی معکوس شده فیات را عرضه نماید و از برندی همچون پورشه برای تولید خودرو کمک گیرد. خروجی نهایی محصولات لادا نیز فرسنگ‌ها با استانداردهای جهانی فاصله داشته‌اند. اما روس‌ها در تاریخ معاصر تلاش داشته‌اند یک سوپر اسپرت با نام ماروسیا سری B را تولید نمایند. این خودرو توسط سرمایه‌گذاری به همین نام که مدت کوتاهی در فرمول یک نیز حضور داشت توسعه یافت و با اینکه شرکت ماروسیا و تیم فرمول یک آن سرنوشت درخشانی نداشتند اما ماروسیا سری B همچنان عنوان تنها سوپر اسپرت تاریخ روسیه را در اختیار دارد. در ادامه به بررسی مشخصات فنی این خودرو می‌پردازیم.

سری B از دو مدل بسیار شبیه هم با نام‌های B1 و B2 تشکیل شده است. B1 زودتر و در سل ۲۰۰۸ معرفی شد و آنچه جلب‌توجه می‌کرد وزن بسیار پایین ۱۱۰۰ کیلوگرمی آن بود. بدنه این خودرو از کامپوزیت فیبر کربن ساخته شده بود تا وزن آن پایین باقی بماند. سه پیشرانه ۶ سیلندر مختلف نیز در دسترس بود که یکی از نوع ۳.۵ لیتری تنفس طبیعی و دو نمونه دیگر هم از نوع ۲.۸ لیتری با قدرت‌های مختلف بودند. جالب اینکه سازنده هر دو پیشرانه شرکت مشهور انگلیسی یعنی کازورث بود. این شرکت پشتیبانی فنی و مهندسی از پیشرانه‌های تیم فرمول یک ماروسیا را نیز انجام داده است. یک گیربکس ۶ سرعته اتوماتیک به همراه پدل شیفتر باعث انتقال نیروی تولیدی به چرخ‌ها می‌شدند. پیشرانه تنفس طبیعی ۳۰۰ اسب بخار قدرت داشت درحالی‌که خروجی پیشرانه ۲.۸ لیتری توربو ۳۶۰ و ۴۲۰ اسب بخار اعلام شده بود.

با اینکه B1 روی پرفورمنس بالا تمرکز کرده بود اما از تجهیزات رفاهی نسبتاً خوبی همچون سیستم اطلاعات سرگرمی، دوربین ثبت وقایع، شیشه‌های برقی و کولر بهره می‌برد. حدود یک سال پس از B نسخه دیگری از این خودرو با نام B2 معرفی شد که از نظر قوای محرکه تفاوتی با مدل B1 نداشت اما طراحی جلوی آن تغییراتی را نشان می‌داد. با اینکه ماروسیا به دنبال تولید هر دو مدل بود اما برنامه عرضه حدود ۳۵۰۰ دستگاهی آن‌ها به خاطر مشکلات اقتصادی ماروسیا محقق نشد و تنها حدود ۲۰ دستگاه از ماروسیا سری B تولید شد. همان‌طور که گفته شد B1 و B2 از نظر فنی مشابه یکدیگر بودند اما در بدنه و کابین تفاوت‌هایی را نشان می‌دادند. نمای جلوی B2 از شکل M مانند بهره برده بود تا نشان دهنده لوگوی ماروسیا موتورز باشد. با اینکه B1 خطوط نرم‌تر و ملایم‌تری داشت اما B2 از طراحی تیزتر و زاویه‌دار بهره برده بود و این خطوط تیز در بدنه و چراغ‌ها دیده می‌شد. جلوپنجره و ورودی‌های هوا نیز به رنگ مشکی درآمده بودند. B2 همچنین در برخی بازی‌های ویدئویی از جمله نید فورد اسپید ماست وانتد و آسفالت ۸ ظاهر شد. در ادامه بد نیست نگاهی مختصر به تاریخچه شرکت ماروسیا نیز داشته باشیم.

ماروسیا موتورز در سال ۲۰۰۷ تأسیس شد یعنی زمانی که نیکولای فومنکو تصمیم گرفت تا شرکتی را برای تولید اولین سوپر اسپرت روسیه تأسیس نماید. تلاش‌های فومنکو برای تولید خودروی روسی تنها یکی از جنبه‌های سابقه کاری اوست چراکه قبلاً تجارب زیادی به عنوان راننده مسابقات، بازیگر، موسیقیدان و حتی مجری نسخه روسی تاپ گیر به دست آورده است. جالب اینکه ماروسیا پس از سوپر اسپرت‌های B1 و B2 کانسپت شاسی‌بلندی به نام F2 را نیز معرفی کرد هرچند که آن خودرو نیز راهی خط تولید نشد. از آنجایی که ماروسیا سابقه‌ای در زمینه تولید خودرو نداشت بنابراین مجبور بود با شرکت‌های دیگری همکاری کند. البته فومنکو تصمیم گرفت کارهای خود را گسترش داده و حتی وارد فرمول یک شود؛ اما در سال ۲۰۱۴ بود که ماروسیا وضعیت دشواری پیدا کرد و تنها پس از ۷ سال، این شرکت در سال ۲۰۱۴ ورشکست شد.

ماروسیا که قبلاً اولین سوپر اسپرت روسیه را تولید کرده بود به دنبال حضور در رقابت‌های موتور اسپرت نیز بود و یکی از دشوارترین رقابت‌ها یعنی فرمول یک را برای این کار انتخاب کرد. با اینکه تأسیس یک تیم از صفر و حضور در رقابت‌های فرمول یک با تاریخچه و سرمایه محدود تقریباً غیرممکن است اما روش دیگری برای حضور در این مسابقات وجود دارد و آن هم خرید سهام تیم‌های موجود است. ماروسیا برای این کار تیم ویرجین ریسینگ را انتخاب کرد و پس از خرید بخش بزرگی از سهام آن نهایتاً نامش را به ماروسیا F1 تغییر داد. این تیم از سال ۲۰۱۲ تا ۲۰۱۵ در رقابت‌ها حضور داشت و به تدریج هویت خود را از کمپانی اصلی جدا نمود و نهایتاً به‌صورت مستقل کار کرد.

با اینکه تیم فرمول یک ماروسیا چند ماه پس از ورشکستگی شرکت اصلی به کار خود ادامه داد اما نهایتاً به سرنوشت مشابهی دچار شد. بدتر اینکه در گرندپری ژاپن ۲۰۱۴، جولز بیانچی راننده این تیم تصادف سختی داشت و پس از چندین ماه بستری شدن در بیمارستان نهایتاً جان خود را از دست داد تا به این ترتیب اولین تلفات مسابقات فرمول یک پس از حادثه تصادف آیرتون سنا در سال ۱۹۹۳ ثبت شود. در همان زمان بود که تیم فرمول یک ماروسیا دچار مشکلات اقتصادی شد و نهایتاً با پیدا شدن یک سرمایه‌گذار جدید، نامش به مانور ریسینگ تغییر یافت. در خاتمه بد نیست به کانسپت شاسی‌بلند F2 ماروسیا نیز اشاره کنیم. با اینکه هدف اصلی این کمپانی تولید اولین سوپر اسپرت روسیه بود اما وارد دنیای شاسی‌بلندها نیز شد. F2 شاسی‌بلندی چهار نفره بود که اولین بار در سال ۲۰۱۰ معرفی شد و اندکی پس از آن، ماروسیا با شرکت والمت فنلاند برای تأمین قطعات و تولید خودرو قرارداد بست. طی این قرارداد شرکت والمت می‌بایست ۳۰۰ دستگاه F2 را در کارخانه خود در فنلاند تولید می‌کرد اما هرگز چیزی به واقعیت بدل نشد و همانند ماروسیا سری B، شاسی‌بلند F2 هم به دلیل مشکلات اقتصادی به تاریخ پیوست.