اِوانترا در تپه‌های توسکانی

خیلی خنده داره. پورشه، هزار سال طرح قورباغه ای میده بیرون، طرفداراش برای اینکه هر دفعه کم نیارن و این طراحی رو پوشش بدن، میگن اصالتشو قربون، حالا ماشین طراحی می کنن به این زیبایی، میگن اصلا زیبا نیست، دیگه درسته زیبایی سلیقه ای هست، وی بالاخره یه اصولی هم داره. حتما میدونید یه سبکی در نقاشی هست که طرف رنگها رو همینجوری پخش میکنه روی تابلو نقاشی و بعد همه میان میگن به به، چه چه، ازش سوال می کنن خب چیکار کردی، میگه که احساسات درونی خودش رو به شکلی بسیار زیبا روی این تابلو پخش کرده (حالا کلا فقط رنگ رو پخش کرده) کلی هم قیمت روش میذارن میگن عالیه. عزیز من، برادر من، درسته زیبایی سلیقه ای هست، ولی دیگه بعضی وقتها کاملا غیر عقلی و احساسی هست، بالاخره یه اصولی نباید داشته باشه، حالا شده کار پورشه و مینی کوپر و … طرف اگه کباب خور حرفه ای هم باشه، اگه یک ماه صبحانه، ناهار، شام کباب بخوره از کباب زده میشه، طرف بهترین خونه رو با بهترین طراحی درست می کنه، 15 سال دیگه دلش رو میزنه دوست داره طرح جدید داشته باشه، حالا پورشه رو نگاه کن، همش همون طراحی هست، حالا یک خم به اینور اضافه میکنه یه خم به اونور، این طراحان پورشه هم خودشون رو گیر آوردن، البته خیلی زرنگ هستند، وقتی می بینن که این متعصبین چشمهاشون رو بستن و فقط میگن ای ول پوشه هست بده بیاد، دیگه چه نیازی به طراحی جدید هست، وقتی طرف سایپا و پژو میزنه صد سال، میبینه می خرن، میگه چه نیازی به طراحی مجدد هست، عزیز من، اگه 405 ماشین قشنگ و عالی بود، حداقل مال 25 سال پیش هست و الان دیگه نه از نظر فنی عالی هست و نه از نظر ظاهر. الان جمعی از متعصبین بی درد میگن که پورشه رو با پراید و پژو مقایسه کردم، عزیز بنده، منظورم فقط بحث طراحی هست و کاری به بحث فنی ندارم و فقط یک تمثیل به کار بردم. یه خورده اگه هممون چشمامونو باز کنیم، طوری نمیشیم، مطمئن باشیم مریض نمیشیم، حالا خود می دانید.