سزار روم برمی‌خیزد: نگاهی به فراری لافراری

فراری لافراری نخستین خودروی هیبریدی ساخته شده در مارانلو و نیز قدرتمندترین ابرخودروی جاده‌ای مزین به نشان فراری است. این خودرو در تعداد محدود و به مشتریان خاص فروخته شده است. تولید لافراری از سال ۲۰۱۳ شروع شد و به ۴۹۹ دستگاه ختم شد.

شاید لافراری بر مبنای فلسفه خودرویی جاده‌ای-مسابقه‌ای تولید شده باشد اما اجزای کابین آن از بهترین متریال موجود برخوردار شده‌اند. روح فرمول یک در این خودرو کاملا محسوس است. غربیلک فرمان به سبک خودروهای فرمول یک با دکمه‌ها و سوییچ‌های مختلف احاطه شده است که این نوع از غربیلک فرمان حالا دیگر در سایر خودروهای فراری نیز قابل مشاهده است. صندلی راننده در سرجای خود ثابت شده و در عوض برای دست یابی به راحت‌ترین موقعیت رانندگی، غربیلک فرمان و مجموعه پدال‌ها قابل تنظیم هستند.

کلیه متغیرهای غیر ضروری از روی صفحه سرعت شمار به کنار رفته‌اند و یک شمارنده بزرگ دور موتور، در مرکز نمایشگر تعبیه شده در پشت غربیلک فرمان، مشاهده می‌شود. صندلی‌ها به خوبی بدن را در آغوش می‌گیرند و سرنشین نشسته بر روی صندلی لافراری، از حمایت مناسبی برخوردار می‌شود. دید به بیرون کاملا مناسب است. البته مانند اکثر خودروهای موتور وسط، در مشاهده آنچه پشت سر خودرو حضور دارد، کمی به دردسر خواهید افتاد.

لافراری از سیستم‌های بسیار پیشرفته الکترونیکی و آئرودینامیکی کنترل شاسی به منظور اطمینان از مهار مناسب نیروی زیاد پیشرانه، بهره می‌برد.

لافراری در پیست آنچنان سطحی از قابلیت کنترل و پایداری را به نمایش می‌گذارد که برای یک چنین خودرو دیفرانسیل عقب پرقدرتی بعید به نظر می‌رسد. به مدد قرارگیری سیستم هیبرید در ارتفاعی نسبتا کوتاه، مرکز ثقل خودرو پایین‌تر آمده و مزایای این امر در بهبود قابلیت‌های آئرودینامیک لافراری به ویژه حین افزایش سرعت، کاملا واضح و مبرهن است.

در مقایسه با پورشه ۹۱۸ دو دیفرانسیل، رانندگی با لافراری نیاز به مهارت بیشتری دارد اما هر مرتبه رانندگی با لافراری می‌تواند به یک خاطره خوب و هیجان انگیز بدل شود.

قلب تپنده لافراری یک پیشرانه V-12 بنزینی با توان ۷۸۹ اسب بخار و گشتاور ۷۰۵ نیوتن متر است که در همراهی با سامانه الکتریکی با قدرت ۱۶۱ اسب بخار، مجموعه‌ای با توان کلی ۹۵۰ اسب بخار و گشتاور ۹۰۰ نیوتن متر را پدید آورده است. برخلاف مکلارن p1 و پورشه ۹۱۸ هیبریدی، لافراری نمی‌تواند از نیروی برق به صورت جداگانه برای حرکت استفاده نماید.

یک گیربکس هفت سرعته دوکلاچه اتوماتیک مامور انتقال نیروی پیشرانه لافراری به سوی چرخ‌های عقب شده است. شتاب صفر تا صد لافراری زیر ۳ ثانیه بوده و حداکثر سرعت آن نیز بالغ بر ۲۱۸ مایل بر ساعت است. میزان مصرف سوخت این خودرو که بر اساس ادعای فراری در حدود ۴۰ درصد نسبت به پیشرانه‌های با توان مشابه کاهش داشته است، معادل ۱۹.۶ لیتر بر ۱۰۰کیلومتر در شهر و ۱۴.۷ واحد در بزرگراه اعلام شده است.

سامانه مسیریابی، کلایمیت کنترل، نورپردازی LED، ترمزهای کربن سرامیکی، آئرودینامیک فعال، تعلیق تطبیق‌پذیر، نسل سوم دیفرانسیل الکترونیکی و سامانه کنترل کشش EF1-Trac یکپارچه با سیستم هیبرید، جزء تجهیزات رفاهی-عملکردی خودروی لافراری محسوب می‌شوند.

خودروهایی نظیر فراری لافراری شاید هر ده سال یکبار به دنیای اتومبیل راه پیدا کنند که در هر مرتبه حضورشان، نقطه عطفی برای کل صنعت خودروسازی به شمار می‌روند و تعدادی از آنها برای انجام امور سرمایه‌گذاری از نظرها پنهان می‌شوند. این گونه ابرخودروها بقدری خوب هستند که شاید توانایی‌های فوق العاده آنها هیچگاه به طور کامل کشف نشود.