ای مجیک ایرکرافت؛ تاکسی هوایی جدید با طرح انقلابی در بال‌ ها

ای مجیک ایرکرافت یک تاکسی هوایی جدید است که ویژگی متمایز آن وجود قوای محرکه برقی سبک وزن و طراحی بال های جفتی و پشت سرهم خواهد بود.

زمانی که بخواهیم تاریخچه هواپیماهای عمودپرواز برقی و نوظهور را بنویسیم بی‌شک نام توماس سنکل جزو اولین نام هایی خواهد بود که می‌بایست ذکر شود. در سال ۲۰۱۱ او به اولین فردی تبدیل شد که توانست با یک مولتی کوپتر برقی پرواز کند. سنکل قبلاً در شرکتی به نام ولوکوپتر مشغول بکار بود اما در سال ۲۰۱۶ از آن جدا شد چراکه از شعاع حرکتی کم هواپیمای ولوسیتی خشنود نبود. او می‌گوید:

همیشه از مولتی کوپترهای خالص ناراضی بوده‌ام زیرا کارایی بسیار کمی دارند. باید راه بهتری وجود داشته باشد. ترکیب یک هواپیمای کارا با پره‌های هواپیماهای عمودپرواز می‌تواند ۵ برابر استقامت و شعاع حرکتی بیشتری را ارائه کند

او پس از فعالیت‌های مختلف در سال ۲۰۱۸ با یک مهندس و کارآفرین به نام مایکل کوگلگن همکاری کرد تا هواپیمای عمودپرواز و برقی بال‌دار را از صفر بسازد. کوگلگن که دستی بر طراحی هواپیماهای با و بدون سرنشین داشته است برخی تجهیزات شرکت اسپیس ایکس را نیز تولید کرده و بزرگ‌ترین اتوکلاو بخار دنیا با ۱۲ متر ارتفاع و ۶۵ تن وزن را نیز تولید نموده است! او یک طراحی مفهومی و خاص را برای هواپیمای کروز معرفی کرد که از بال های جفتی پشت سرهم استفاده می‌کند. بال عقب بزرگ و بال جلوی نازک‌تر توسط ریل‌هایی در دیگر نقاط به یکدیگر می‌رسند و هریک ۴ پره بزرگ لیفت را برای عملکرد هواپیمای عمودپرواز برقی نگه می‌دارند. یک پره عادی در جلو باعث حرکت روبه‌جلو و انتخاب حالت کروز و پرواز و فرود عادی خواهد شد. از طرف دیگر هم سنکل روی قوای محرکه برقی این وسیله کار می‌کرد و با استفاده از پیکربندی مگنت هالبک پیشرانه‌های برقی خودش را طراحی می‌نمود. سنکل می‌گوید قوای محرکه این هواپیما که از پیشرانه، کنترلر و پره تشکیل شده تنها ۵ کیلوگرم وزن دارد و هریک ۱۰۰ کیلوگرم نیروی جلوبرنده را تولید می‌کند.

سنکل خاطرنشان می‌سازد:

توسعه موازی و تست مستقل هواپیما و کوپتر مزیت بزرگی بود و احتمالاً باعث صرفه‌جویی زیادی در استفاده از قطعات فیبر کربنی گران‌قیمت شد.

در همان زمان کوگلگن نیز پروتوتایپ هواپیمای اصلی با بال ثابت را تست می‌کرد. سنکل می‌گوید پیکربندی بال جفتی و پشت سرهم هواپیمای یاد شده باعث ایجاد مشخصات پروازی عالی می‌شود. در واقع از کار افتادن محصول جدید این دو نفر غیرممکن بوده و به نرمی پرواز می‌کند و هر زمانی قابل‌کنترل است. رفتار هواپیما در زمان انتخاب حالت‌های مختلف پرواز بسیار خوب و مناسب است.

حالا زمان به هم پیوستن قوای محرکه و خود هواپیما فرا رسیده و سنکل می‌گوید در حالت خاص می‌توان آن را از راه دور نیز کنترل کرد. آن‌ها وسیله نقلیه جدید خود را ای مجیک ایرکرافت می‌نامند و پروتوتایپ موجود در تصاویر نیز ای مجیک وان نام گرفته است. وزن خشک محصول جدید سنکل و کوگلگن فقط ۲۵۰ کیلوگرم است و حداکثر وزن زمان تیک آف نیز به ۴۲۰ کیلوگرم می‌رسد. ای مجیک ایرکرافت می‌تواند به مدت ۴ ساعت با سرعت ۱۴۴ کیلومتر در ساعت پرواز کند. البته هواپیمای یاد شده فعلاً در مرحله مفهومی قرار دارد ولی تیم تولید کننده اهداف جاه‌طلبانه‌تری دارند به ‌گونه‌ای سنکل می‌گوید قدم بعدی توسعه هواپیمای تولیدی سری با دانش به دست آمده از توسعه همین پروتوتایپ خواهد بود. هواپیمای تولیدی سه‌نفره بوده و احتمالاً ابعاد آن مناسب کاربری تاکسی هوایی خواهد بود. تاکسی هوایی دارای خلبان فقط خواهد توانست دو مسافر را حمل کند و شاید همین موضوع بازار آن را محدود نماید اما به جرات می‌توان گفت اکثر تاکسی‌های هوایی فقط یک مسافر را حمل می‌کنند.

سنکل می‌گوید:

همان‌طور که می‌دانید هواپیماهای عمودپرواز برقی زیادی وجود دارند اما ما نمی‌خواستیم فقط رندرهایی کامپیوتری نشان دهیم بلکه به دنبال تولید پروتوتایپی عملکردی بودیم.