کانسپت هواپیمای هیدروژنی با ظرفیت حمل ۲۷۹ مسافر معرفی شد

مهندسان انگلیسی طرح مفهومی از هواپیمای هیدروژنی را معرفی کرده‌اند که می‌تواند ۲۷۹ مسافر را در خود جای دهد و مسافت لندن تا سانفرانسیسکو را بدون توقف طی کند.

طرح مفهومی جدیدی از هواپیمای هیدروژنی معرفی شده است که می‌تواند به ۲۷۹ مسافر اجازه دهد بدون توقف از لندن به سانفرانسیسکو پرواز کنند. به گزارش اتوکار، این طرح توسط مهندسان بریتانیایی تحت عنوان پروژه فلای‌زیرو (FlyZero) توسعه یافته است. این پروژه بخشی از مؤسسه فناوری هوافضا (ATI) تحت حمایت دولت و صنعت بریتانیا به شمار می‌رود که از هم‌اکنون تا سال ۲۰۲۶ مبلغ هنگفت ۳/۹ میلیارد پوند را در تحقیقات خود سرمایه‌گذاری خواهد کرد.

کانسپت جدید پتانسیل هیدروژن مایع سبز را برای استفاده به عنوان سوخت سبک‌وزن به نمایش می‌گذارد و ATI ادعا می‌کند که در هنگام سوزاندن از دی‌اکسیدکربن استفاده نمی‌کند و می‌تواند سه برابر انرژی سوخت نفت سفیدی که هم‌اکنون در هر کیلوگرم استفاده می‌شود، ارائه دهد. ناگفته نماند که هیدروژن مایع ۶۰ برابر انرژی باتری در هر کیلوگرم است که نشان می‌دهد چرا فناوری الکتریکی باتری خالص برای هواپیماها مناسب نیست.

هواپیمای مفهومی سایز متوسط ​​فلای‌زیرو مؤسسه فناوری هوافضا دارای طول بال ۵۴ متر است و می‌تواند ۲۷۹ مسافر (کمی کمتر از یک ایرباس A۳۴۰) را در خود جای دهد. ظرفیت پیمایش ادعایی این هواپیمای هیدروژنی به ۹،۷۲۳ کیلومتر (۵،۲۵۰ مایل دریایی) می‌رسد که مسیر لندن تا شهرهایی مانند سانفرانسیسکو، دهلی نو و پکن را بدون توقف برای سوخت‌گیری، در محدوده دسترسی قرار می‌دهد.

هیدروژن مایع در مخازن سوخت برودتی در بدنه عقب (با دو مخزن کوچک‌تر در بدنه جلو برای حفظ تعادل هواپیما) در دمای منفی ۲۵۰ درجه سانتیگراد ذخیره می‌شود. این سوخت دو موتور توربوفن را از طریق احتراق هیدروژنی تأمین می‌کند.

مسئولان مؤسسه ATI می‌گویند که هواپیمای بزرگتر و دوربردتری نسبت به هواپیماهای کوتاه‌برد بوئینگ ۷۳۷ و ایرباس A۳۲۰ که اغلب در آسمان دیده می‌شوند، ساخته است تا زیرساخت‌های جدید لازم برای سوخت در فرودگاه‌های بین‌المللی کمتری متمرکز شود.

درحالی‌که ATI این هواپیمای مفهومی را به نمایش می‌گذارد، اذعان کرده است که قبل از امکان پرواز با نیروی هیدروژن، چالش‌های بزرگ برای آینده باقی می‌ماند. تولید هیدروژن سبز در شرایط کنونی گران است، اگرچه احتمالاً با افزایش تقاضا کاهش می‌یابد و مسئولان ATI اعتقاد دارند که کارکرد آن ارزان‌تر از خرید هوای معمولی از اواسط دهه ۲۰۳۰ به بعد است.

فناوری جدید مورد نیاز نه‌تنها شامل مخازن هیدروژن، توربین‌های گاز و سیستم‌های سوخت برودتی است، بلکه بال‌های معمولی (بدون مخازن سوخت معمولی) را نیز شامل می‌شود. یکی دیگر از چالش‌ها این است که اطمینان حاصل شود هیدروژن مایع سبز به روشی سازگار با محیط زیست و نه از طریق انرژی ایجاد شده توسط سوزاندن سوخت‌های فسیلی تولید می‌شود.

مؤسسه‌ی ATI متعهد شده است که جزئیات بیشتری از پروژه‌ی فلای‌زیرو را در اوایل سال آینده به همراه سه مدل مفهومی نهایی برای هواپیماهای منطقه‌ای، بدنه باریک و سایز متوسط ​​منتشر کند.